دانلود گزارش مرکز آموزش عالی علمی صنعتی خراسان آزمایشگاه تشخیص طبی تحت وب

این گزارش از دو فصل اصلی تشکیل شده فصل اول به تشریح تکنولوژی Visual Studio 2005 مایکروسافت اختصاص یافته که در آن .NET Framework و ADO.NET و ASP.NET با جزئیات کامل بررسی و در مورد هر کدام به مزایای استفاده از آنها اشاره شده ، در فصل دوم به مراحل اجرای پروژه پرداخته شده و شامل بررسی محتوای استاتیک و دینامیک سایت می باشد.
مایکروسافت ویژوال استودیو 2005

در ژوئن سال 2000، شرکت مایکروسافت ایجاد چهارچوب نرم افزاری دات نت، به همراه یک زبان برنامه نویسی جدید به نام سی شارپ را اعلام کرد.

چارچوب دات‌نت یک مجموعهٔ وسیع از امکانات برنامه‌نویسی است که کار برنامه نویسی به کمک آن بسیار ساده و سریع می‌شود.

زبانهای سی‌شارپ (#C) و ویژوال بیسیک دات نت (VB.NET) همگی از چارچوب دات‌نت استفاده می‌کنند.

در سالهای بعد نسخه های متعددی از برنامه Visual Studio عرضه شد که همه آنها بر پایه چهار چوب دات نت عمل میکنند درVisual Studio 2005 Express نرم افزارهای ویژوال بیسیک، ویژوال سی شارپ، ویژوال جی شارپ، ویژوال سی پلاس پلاس و وب دولوپر اکسپرس (Visual Web Developer Express) موجود می باشد.

این برنامه درسال 2006 و در عرض پنج ماه نزدیک به پنج میلیون بار از سایت رسمی شرکت مایکروسافت دریافت شده است که دلیل بر استقبال بی سابقه برنامه نویسان به استفاده از این مجموعه می باشد.

در این فصل مروری بر قسمتهای مختلف این برنامه خواهیم داشت.

بخش اول NET Framework.

دات نت پلتفرم آینده مایکروسافت برای نسل آینده نرم افزارها است که جهان آکنده از اطلاعات و مردم آن را در یک قالب واحد متصل میکند.دات نت ما را قادر می سازد تا بتوانیم برنامه های کاربردی و سرویس های اینترنتی خود را بر اساس XML طراحی کرده و به این وسیله اطلاعات خود را به اشتراک گذاشته و مدیریت کنیم.
دات نت پلتفرم آینده مایکروسافت برای نسل آینده نرم افزارها است که جهان آکنده از اطلاعات و مردم آن را در یک قالب واحد متصل میکند.دات نت ما را قادر می سازد تا بتوانیم برنامه های کاربردی و سرویس های اینترنتی خود را بر اساس XML طراحی کرده و به این وسیله اطلاعات خود را به اشتراک گذاشته و مدیریت کنیم.

در نمودار بالا مهمترین لایه های Microsoft .NET را از سیستم عامل تا زبان های برنامه نویسی مشاهده می کنید.در پایین ترین لایه سیتم عامل(Win32) را می بینید وسپس در بالای آن CLR قرار دارد.

CLR و فواید آن: CLR کدها را در زمان اجرا مدیریت میکند(مانند مدیریت حافظه و thread ها و همچنین کنترل سازگاری انواع Type های بکاررفته در کد).به کدهایی که برای اجرا در CLR نوشته شده اند Managed Code و در غیر این صورت Unmanaged Code گفته می شود.

1)امنیت: هر Managed Component درجه ای از مجوزها را داراست به این معنی که آیا این Component می تواند به فایل دسترسی پیدا کند یا خیر می تواند به رجیستری دسترسی پیدا کند یا خیر...

برای مثال کاربران میتوانند مطمئن باشند که فایل اجرایی که در یک صفحه Web قرار داده شده غیر از اجرا کردن یک موسیقی یا تصویر متحرک هیچ حق دیگری ندارد.

2)Common Type System) CTS) : compiler های زبان های مختلف که برای .NET طراحی شده اند با CTS مطابقت دارند.این امر در سازگاری زبان های برنامه نویسی تحت .NET با یکدیگر تاثیر بسزایی دارد.(منظور از این سازگاری این است که با استفاده از هر زبان برنامه نویسی تحت .NET میتوانیم به سایر component های نوشته شده توسط این زبان ها دسترسی پیدا کنیم).

3)مستقل از پلتفرم(Platform Independence) : وقتی شما با یکی از زبان های .NET یک فایل exe یا DLL تولید می کنید.این فایل در فرمت Executable نیست در عوض در فرمت MSIL(Microsoft Intermediate Language) میباشد.این فایل در زمان اجرا یا در زمانی که برنامه برای اولین بار نصب میشود به فرمت ذاتی سیستم عامل (OS Native Code) کامپایل می شود.

این خاصیت علاوه بر دارا بودن مزیت Platform Independence سبب افزایش کارایی نیز میشود.

عملیات کامپایل توسطJIT Compiler(Just In Time) انجام میشود.

از دیگر فواید تبدیل Code ها به Microsoft Intermediate Language سازگاری بین زبان های تحت دات نت با یکدیگر(Language Interoperability) می باشد.

دات نت ، پلات فرمی جدید بمنظور تحقق نظریه : " نرم افزار بعنوان سرویس " ، است .

دات نت یک محیط پیاده سازی است که بکمک آن می توان اقدام به ایجاد و بکارگیری نرم افزار و نسل جدیدی از عناصر موسوم به " سرویس های وب " ، نمود.

تمامی محصولات اصلی مایکروسافت از ویژوال استودیو دات نت تا ویندوز و نهایتا مجموعه آفیس ، متاثر از پلات فرم فوق شده و خواهند شد .

دات نت به پیاده کنندگان این امکان را خواهد داد که با زبان برنامه نویسی مورد علاقه خود ، اقدام به پیاده سازی برنامه ها نمایند.

دات نت، اولین پلات فرم طراحی شده از صدر تا ذیل با در نظر گرفتن واقعیتی با نام اینترنت است.

دات نت از یک ماشین مجازی خاص در این زمینه استفاده می نماید .

ماهیت ماشین مجازی فوق ، بگونه ای است که از API ویندوز فاصله و در این رابطه از یک کتابخانه کلاس استفاده می نماید که می توان به جرات این ادعا را داشت که تاکنون نظیر آن، ایجاد نشده است .

امکان استفاده از زبانهای متعدد برنامه نویسی، وجود خواهد داشت .

معماری دات نت، امکان ارتباط بین زبانها را بسادگی فراهم خواهد کرد.

دات نت، یک رویکرد جدید در رابطه با پیاده سازی نرم افزار را مطرح نموده است.

نگاه به دات نت ، عمدتا بصورت سیستم های توزیع شده است.

با استفاده از XML ،امکان اجرای توابع بر روی کامپیوترهای متفاوت یک سازمان و یا جهان فراهم و جلوه ای زیبا در همیاری بمنظور اجرای یک برنامه، به نمایش در خواهد آمد.

از این منظر ، سیستم ها از سرویس دهندگان تا سیستم های بدون کابل، قادر به اشتراک پلات فرم عمومی یکسانی خواهند بود.

دات نت ، بمنظور طراحی و پیاده سازی برنامه های سنتی نیز راهکارها و امکانات خواهد شد.

دات نت ، بمنظور طراحی و پیاده سازی برنامه های سنتی نیز راهکارها و امکانات مناسبی را ارائه تا از این طریق امکان پیاده سازی و بکارگیری این نوع از نرم افزارها، بسادگی انجام گیرد .

برخی از تکنولوژی ها ی ارائه شده در دات نت نظیر فرم های ویندوز، تلاشی در این راستا است.

.Net Framework ، تمامی لایه های پیاده سازی نرم افزار را از سطح سیستم عامل به بالا، تحت پوشش قرار می دهد .Net Framework فوق، سطحی مناسب وقدرتمند از ارتباط و همبستگی بین تکنولوژی Presentation ، تکنولوژی های Component و تکنولوژی های Data را ارائه می نماید نظیر این ارتباط و همبستگی تاکنون در پلات فرم ویندوز مشاهده نشده است .

معماری فوق ، امکان طراحی و پیاده سازی برنامه های مبتنی بر اینترنت و محیط های Desktop ، را بسادگی فراهم و نیازهای هر گروه از نرم افزارهای فوق را بخوبی جواب می دهد .

اجزای اصلی .Net Framework در شکل نشان داده شده است .

Net Framework.از لایه پائین با عملیاتی نظیر مدیریت حافظه آغاز و بسمت بالا بمنظور ارائه اینترفیس های برنامه ها و کاربران ، دنبال می شود.

در بین لایه ها ، لایه های سیستمی دیگر که هر یک دارای پتانسیل های خاصی برای پیاده کنندگان می باشند ، وجود دارد.

سرویس های وب ، مکانیزمی بمنظور ارتباط برنامه ها از طریق اینترنت و با استفاده از SOAP، می باشد.

سرویس های وب، قابل مقایسه با عناصر COM و DCOM بوده با این تفاوت مهم که در این راستا از تکنولوژی های متعدد اینترنت، استفاده می گردد.

فرم های وب و سرویس های وب ، اینترفیس اینترنت دات نت را تشکیل و پیاد ه سازی آنان از طریق بخش دیگری در فریمورک دات نت که ASP.NET ، نامیده می شود ، محقق می گردد.

پتانسیل های موجود در هر لایه فریمورک دات نت ، توسط هر یک از زبان های سازگار با دات نت، قابل استفاده خواهد بود.

لازم است به این نکته اشاره گردد که در این رابطه ( .Net Framework ) می توان از اینترفیس های مبتنی بر متن ( کاراکتری) نیز استفاده کرد.

این نوع برنامه ها اصطلاحا Console Application، نامیده می شوند .

مزایای استفاده از.Net Framework در آغاز پیاده سازی برنامه های مبتنی بر ویندوز، تمامی برنامه های نوشته شده بمنظور استفاده از API ، از C و یا C++ استفاده می کردند.

با مطرح شدن ویژوال بیسیک و سپس اینترنت، پیاده کنندگان مجبور به سفارشی نمودن (پیاده سازی نسخه هائی خاص) برنامه های C++ ، C، برنامه های ویژوال بیسیک و یا ASP بودند.

با استفاده از .Net Framework، می توان با اتکاء به مهارت های موجود، اقدام به آفرینش هر نوع نرم افزاری کرد.

انتخاب .Net Framework بمنظور پیاده سازی برنامه ها، مزایای زیر را بدنبال خواهد داشت : مبتنی بر استانداردهای وب : فریمورک دات نت، بطور کامل تکنولوژی های موجود در اینترنت نظیر : HTML , HTTP,SOAP,XSLT,XPath و سایر استانداردها را حمایت می نماید.

طراحی مبتنی بر یک مدل یکسان : از پتانسیل های یک کلاس دات نت ، می توان در هر یک از زبانهای حمایت شده در دات نت و یا مدل برنامه نویسی ، بخوبی استفاده کرد .

بنابراین می توان ، بخش هائی از کدهای نوشته شده را در برنامه های متعدد استفاده کرد (برنامه های ویندوز، وب ، سرویس های وب XML ).

پیاده کنندگان بسادگی قادر به استفاده از آن می باشند.

در فریمورک دات نت ، کد ، بصورت Namespace های سلسله مراتبی و کلاس ها ، سازماندهی می گردد .

فریمورک دات نت یک (Common Type System)CTS را بعنوان سیستم نوع یکسان ، ارائه نموده که توسط هر زبان سازگاز با دات نت، قابل استفاده خواهد بود .در سیستم فوق ، تمامی عناصر زبانها بصورت شی می باشند.

این اشیاء قادر به استفاده توسط هر برنامه مبتنی بر دات نت و نوشته شده توسط هر زبان مبتنی بر دا ت نت ، خواهند بود .

کلاس های توسعه پذیر .

ماهیت سلسله مراتبی فریمورک دات نت، برای پیاده کنندگان مخفی نخواهد بود .در این راستا می توان به کلا س ها دستیابی و آنها را توسعه داد( مگر اینکه آنها حفاظت شده باشند ).

در این زمینه امکان پیاده سازی توارث از نوع Cross - Language ، نیز وجود خواهد داشت .

بخش دوم ADO.NET) .NET Activex Data Object) کار کردن با پایگاه های داده مدت هاست که بر اساس مدل Connection Base می باشد.این در حالی است که این مدل در بسیاری از موارد نمی تواند برطرف کننده نیازهای برنامه های کاربردی وسرویس های امروزی باشد.

ADO.NET براساس مدل Disconnect طراحی شده است.

برای رسیدن به این مدل ADO.NET از قدرت XML استفاده میکند.

Component های مربوط به ADO.NET و XML در .NET Framework بطورکامل یکپارچه هستند.در این ساختار ADO.NET و XML هر دو به شی Dataset ختم می شوند.

Dataset یک شی مقیم در حافظه (memory-resident) می باشد که یک مدل برنامه نویسی کامل را برای مدیریت اطلاعات بدون ارتباط با Data source ارایه می کند.

قالب اصلی Dataset ، XML میباشد و می تواند از هر منبع XML پر شود.

عنصر مورد استفاده در .NET برای اینکه ما بتوانیم Dataset را از بانک های اطلاعاتی مختلف پر کنیم DataProvider می باشد.

چون قالب Dataset ، XML می باشد بنابراین می تواند یک انتخاب بهینه برای فرستادن به و مصرف اطلاعات از یک XML Web Service باشد.

ADO.NET ، نسل جدیدی از شرکت ماکروسافت است .

نسخه ADO ، با استفاده از مجموعه ای اشیاء ActiveX Data Object طراحی و پیاده سازی شده بود.

ADO.NET گرچه در سطح ارائه پتانسیل های لازم در برخی موارد دارای شباهت هائی با است ولی از نظر مدل برنامه نویسی دارای ساختاری کاملا" متفاوت( نسبت به ) است.

بموازات رشد اینترنت ، طراحی و پیاده سازی برنامه های مبتنی بر وب به امری متداول و نیازی همگانی مطرح شده است .

در این راستا برنامه های متعددی ، از XML بمنظور ارسال اطلاعات خود در شبکه استفاده کرده و هر روز به تعداد این برنامه ها نیز اضافه می گردد.

ADO.NET ، یک مدل برنامه نویسی مناسب بمنظور یکپارچگی بین ویژگی های XML و ADO.NET در فریمورک دات نت را ارائه می نماید.

مزایای ADO.NET تکنولوژی فوق نسبت به ADO دارای مزایای زیر است : Interoperability .

تکنولوژی ADO.NET از XML بعنوان فرمت ارسال اطلاعات از یک منبع داده به مقصد مورد نظر استفاده می نماید ( داده های مستقرشده در حافظه محلی) Maintainability .

بموازات افزایش کاربران یک برنامه ، ما شاهد بروز مسائلی در رابطه با منابع موجود در سیستم خواهیم بود.

با استفاده از یک برنامه N-Tire ، می توان منطق برنامه را بین چندین Tire اضافی توزیع نمود.

ارتباط به منابع داده در ADO.NET بمنظوراتصال به یک منبع داده ، می بایست در ابتدا یک Net Data Provider .

، انتخاب گردد .

Data Provider ، کلاس های لازم بمنظور اتصال به یک منبع داده ، خواندن اطلاعات ، ویرایش ، بهنگام سازی و انجام عملیات متفاوت بر روی داده ها را ارائه می نماید .

.NET Data Provider NET Data Provider .، یک Component کلیدی ارائه شده بهمراه معماری ADO.NET بوده که امکان ارتباط بین یک منبع داده و یک Component ، یک سرویس وب XML و یا یک برنامه را فراهم می نماید.

یک Data Provider NET.

، امکان اتصال به منبع داده ، بازیابی داده ها ، انجام عملیات بر روی داده ها و بهنگام سازی منبع داده را فراهم می نماید.

بهمراه فریمورک دات نت ، Provider های زیر ارائه شده است : SQL Server .NET Data Provider OLE DB .NET Data Provider در آینده برای سایر منابع داده ، NET Data Provider.

مربوطه ایجاد و در دسترس عموم برنامه نویسان قرار خواهد گرفت.

هر Provider ، مسئولیت پیاده سازی کلاس های عمومی ADO.NET را برعهده خواهد داشت .

دستاورد رویکرد فوق ، ارتباط با منابع داده متفاوت با استفاده از یک روش یکسان از طریق محیط های برنامه نویسی خواهد بود .

کلاس های .NET Data Provider ADO.NET ، از NET Data Provider .

، بمنظور ارتباط به منبع داده ، بازیابی ، عملیات برروی داده ها و بهنگام سازی منبع داده استفاده می نماید .

هر Provider ، بگونه ای طراحی می گردد که دارای حجم اندکی بوده و یک لایه حداقل بین کد های نوشته شده و منبع داده را ایجاد نمایند .

( افزایش کارائی بدون قربانی نمودن پتانسیل ها) فریمورک دات نت ، دارای دو Data Provider است : SQL Server .NET .

امکان دستیابی بهینه به SQL Server 2000 و بانک های اطلاعاتی SQL Server 7.0 را فراهم می نماید.

بدین منظور می بایست از namespace با نام System.Data.Sqlclient بهمراه برنامه ها، استفاده گردد .

Provider فوق، نسبت به OLE DB .NET Data Provider ، دارای کارآئی بمراتب بیشتری است (برای ارتباط با منبع داده از لایه های اضافه دیگر نظیر: OLE DB و یا ODBC استفاده نمی گردد ).

OLE DB .NET.

امکان دستیابی به SQL Server 6.5 و یا نسخه های قبل از آن ، بانک های اطلاعاتی نظیر اوراکل ، Sybase ، DB2/400 و اکسس ماکروسافت را فراهم می نماید .

بمنظور استفاده از Provider فوق ، می بایست از namespace با نام System.Data.OleDb بهمراه برنامه ها ، استفاده گردد .

علاوه بر موارد فوق ، ماکروسافت در صدد ارائه یک ODBC .NET Data Provider برای دستیابی به سایر منابع داده است .

ADO.NET ، از یک مدل شی گراء در رابطه با NET Data Providers .

استفاده می نماید .

در SQL Server .NET Data Provider ، اسامی کلاس ها با پیشوند Sql آغاز می گردد .

مثلا" کلاس Connection ، SqlConnection نامیده می شود.

در OLE DB .NET Data Provider ، اسامی کلاس ها با پیشوند OleDb ، آغاز می گردد .

مثلا" کلاس Connection دارای نام OleDbConnection ، می باشد.

چهار کلاس اساسی زیر، سهم عمده ای در شکل دهی یک NET Data Provider .

را برعهده دارند .

XxxConnection .

کلاس فوق ، بمنظور ایجاد یک Connection به یک منبع داده خاص استفاده می گردد .

مثلا" کلاس SqlConnection ، باعث اتصال به منابع داده SQL Server ، می گردد .

XxxCommand .

کلاس فوق ، بمنظور اجرای یک دستور از طریق یک منبع داده ، استفاده می گردد .

مثلا" کلاس SqlCommand ، امکان اجرای Stored Procedure و عبارات SQL در رابطه با یک منبع داده SQL Server ، را فراهم می نماید .

XxxDataReader .

از کلاس فوق ، بمنظور خواندن اطلاعات از یک منبع داده بصورت فقط خواندنی و Forward-only ، استفاده می گردد .

مثلا" کلاس SqlDataReader ، امکان خواندن سطرهائی از جداول در رابطه با یک منبع داده SQL Server را فراهم می نماید .

کلاس فوق، بعنوان خروجی متد ExecuteReader از کلاس XxxCommand ، برگردانده می شود.

( اغلب بعنوان ماحصل اجرای یک عبارت SELECT SQL ) XxxDataAdapter .

کلاس فوق ، از اشیاء XxxCommand استفاده تا یک DataSet را حاوی داده های مورد نظر نماید.

در این راستا ، امکان بهنگام سازی اطلاعات نیز فراهم می گردد .

مثلا" کلاس SqlDataAdapter ، امکان مدیریت ارتباط بین یک Dataset و داده های ذیربط در یک منبع داده SQL Server را فراهم می نماید.

نحوه انتخاب یک Data Provider انتخاب یک NET Data Provider .

مناسب برای یک برنامه، بستگی به نوع منبع داده ای دارد که قصد ارتباط با آن وجود دارد.

نحوه مراجعه به یک .NET Data Provider با استفاده از Solution Explorer در ویژوال استودیو دات نت ، می توان مدیریت مراجعات به اسمبلی هائی که مسئولیت NET Data Provider .

را بر عهده دارند ، انجام داد .

اسمبلی System.Data.dll ( بصورت فیزیکی یک فایل DLL است ) مسئولیت پیاده سازی SQL Server .NET Data Provider و OLE DB .NET Data Provider را از طریق Namespace های System.Data.SqlClient و System.Data.OleDb ، بر عهده داشته و اسمبلی System.Data.Odbc.dll چنین رسالتی را در رابطه با ODBC .NET Data Provider ، انجام خواهد داد .

اسمبلی فوق ، در زمان نصب ویژوال استودیو دات نت ، نصب نخواهد شد .

برای دریافت اسمبلی فوق ، می توان از طریق آدرس : http://msdn.microsoft.com/download ، اقدام و پس از کلیک نمودن بر روی NET Framework .، گزینه ODBC .NET Data Provider را انتخاب کرد .

بدین ترتیب، زمینه دریافت فایل فوق فراهم می گردد .

پس از دریافت اسمبلی فوق ، می توان بصورت دستی (Manaually) در یک پروژه به آن مراجعه و از ODBC .NET Data Provider فوق ، استفاده کرد .

SQL Server .NET Data Provider Provider فوق ، لایه ای نازک بین یک برنامه و SQL Server ایجاد می نماید.

با توجه به اینکه این Provider ، از پروتکل اختصاصی خود ( TDS: Tabular Data Stream ) بمنظور ارتباط با یک سرویس دهنده SQL استفاده می نماید ، حجم آن اندک و دستیابی به سرویس دهنده SQL مستقیما و بدون استفاده از لایه های اضافه دیگر ، انجام می گیرد .

بدین ترتیب کارائی و قابلیت توسعه سیستم ، بهبود پیدا خواهد کرد .

OLE DB .NET Data Provider Provider فوق ، بمنظور اتصال به یک منبع داده از OLE DB و COM بصورت ذاتی استفاده می نماید .

بنابراین می بایست از یک OLE DB Provider استفاده گردد که خود از OLE DB .NET Data Provider استفاده می نماید .

بمنظور استفاده از OLE DB .NET Data Provider ، می بایست نوع Provider بصورت یک رشته ، مشخص گردد .

واژه Provider در رشته فوق بیانگر نوع OLE DB منبع داده ئی است که به آن متصل می گردیم .

مثلا "Provider = MSDAORA" ، شما را به یک بانک اطلاعاتی اوراکل متصل می نماید .

در زمانیکه از SQL Server .NET Data Provider ، استفاده می شود ، نیازی به استفاده از واژه Provider نخواهد بود ( فرض می شود که SQL Server 7.0 و یا قبل از آن باشد) .

جدول زیر نمونه هائی در این زمینه را نشان می دهد : ODBC .NET Data Provider Provider فوق ، بمنظور اتصال به یک منبع داده از توابع API مربوط به ODBC بصورت ذاتی استفاده می نماید.

این Provider ، بصورت یک اسمبلی مجزاء و با نام System.Data.Odbc.dll ، پیاده سازی شده و بصورت پیش فرض در تمپلیت های پروژه در ویژوال استودیو دات نت ، انتخاب نشده و می بایست بصورت دستی به آن مراجعه گردد .

اتصال به منبع داده در ADO.NET در این بخش به بررسی نحوه ایجاد یک Connection خواهیم پرداخت .

Connection String ، بخشی ضروری بمنظور ارتباط با یک منبع داده است .

خصلت ConnectionString مربوط به شی Connection ، اطلاعات لازم را در اختیار شی Connection قرار می دهد .

امنیت بانک اطلاعاتی در زمان دستیابی به داده از طریق ADO.NET ، می بایست با استفاده از یک روش ایمن به بانک اطلاعاتی مرتبط گردد.

بمنظور نیل به هدف فوق ، اطلاعات امنیتی نظیر نام کاربر و رمز عبور می بایست قبل از ایجاد هر گونه ارتباط با بانک اطلاعاتی در اختیار وی گذاشته شوند ( ارسال اطلاعات اولیه بمنظور اطمینان از معتبر بودن کاربر ) .امنیت بانک اطلاعاتی ، بستگی به نوع بانک اطلاعاتی مربوطه خواهد داشت .

استفاده از امنیت سرویس دهنده SQL سرویس دهنده SQL ، با استفاده از دو روش متفاوت اقدام به تائید کاربر می نماید : تائید کاربران بر اساس سیستم امنیتی ویندوز ( Microsoft Windows Authentication ) وحالت ترکیبی(Authentication Mode Mixed).

روش Windows Authentication در مدل فوق ، این امکان برای یک کاربر فراهم خواهد شد که با استفاده از یک Account ویندوز به بانک اطلاعاتی مرتبط گردد .

خصلت امنیتی شبکه برای کاربر در زمان ورود به شبکه ایجاد می گردد .

زمانیکه یک کاربر شبکه سعی در ارتباط با بانک اطلاعاتی سرویس دهنده SQL می نماید ، عملیات تائید وی آغاز و در ادامه بر اساس سیاست های امنیتی ورود به شبکه که قبلا برای وی تعریف و تنظیم شده است ، امکان دستیابی وی به بانک اطلاعاتی محقق و یا با درخواست وی بدلایل امنیتی مخالفت خواهد شد .

در چنین حالتی ضرورتی به یک Login مجدد ( ورود نام و رمز عبور توسط کاربر) وجود نخواهد داشت .

استفاده از روش فوق ، بمنظور ارتباط با بانک اطلاعاتی دارای مزایای زیر است : متعبرسازی ایمن بهمراه رمزنگاری رمزهای عبور Auditing تاریخ سررسید رمز عبور تعریف حداقل طول رمزعبور غیر فعال شدن ( قفل نمودن ) رمز عبور پس از انجام چندین تلاش نافرجام جهت ورود به شبکه نکته : با توجه به اینکه کاربران و گروههای ویندوز ، صرفا توسط ویندوز نگهداری و پشتیبانی می گردند ، سرویس دهنده SQL اطلاعات مربوط به یک گروه کاربران را در زمان اتصال به بانک اطلاعاتی می خواند .

در صورتیکه تغییراتی در رابطه با مجوزهای دستیابی برای یک کاربر متصل شده ایجاد گردد ، تغییرات ایجاد شده در زمان آتی که کاربر به سرویس دهنده SQL مرتبط می گردد ؛ در نظر گرفته شده و متناسب با تغییرات ایجاد شده با کاربر برخورد خواهد شد .

روش Mixed Mode Authentication در روش فوق ، این امکان برای کاربران فراهم می گردد که به یک سرویس دهنده SQL بر اساس Windows Authentication و یا SQL Server Authentication متصل گردند .

کاربرانی که از طریق ویندوز NT 4.0 و یا ویندوز 2000 به بانک اطلاعاتی مرتبط می گردند ، قادر به استفاده از ارتباطات trusted درWindows Authentication و یا Mixed Mode Authntication می باشند .

زمانیکه کاربری با استفاده از یک نام و رمز عبور خاص و بکمک یک ارتباط non-trusted به بانک اطلاعاتی متصل می گردد ، سرویس دهنده SQL خود عملیات تائید کاربر را بررسی می نماید ( آیا یک account سرویس دهنده SQL پیکربندی و تنظیم شده است ؟) .

در صورتیکه ماحصل بررسی فوق منفی باشد ، کاربر تائید نشده و وی با یک پیام خطاء مواجه خواهد شد.

نکته : در صورتیکه کاربری سعی در ارتباط با یک سرویس دهنده SQL 7.0 ، ( مورد نظر سرویس دهنده SQL 2000 نمی باشد ) را داشته و یک نام خالی ( blank) را وارد نماید ، سرویس دهنده SQL 7.0 ، از Windows Authentication استفاده می نماید.علاوه بر این ، در صورتیکه کاربری سعی در ارتباط با یک سرویس دهنده SQL 7.0 نماید که برای Windows Authentication پیکربندی شده باشد ( استفاده از یک Login خاص ) ، login مورد نظر نادیده گرفته شده و از روش Windows Authentication استفاده خواهد شد .

روش SQL Server Authentication بمنظور سازگاری با نسخه های قبلی ارائه شده است .

زیرا بر نامه های نوشته شده برای سرویس دهنده SQL 7.0 ، و یا قبل از آن می بایست از نام و رمز عبور سرویس دهنده SQL استفاده نمایند.

علاوه بر این ، زمانیکه یک نمونه از سرویس دهنده SQL تحت ویندوز 98 اجراء می گردد ، چون روش Windows Authentication در نسخه وینوز 98 حمایت نمی گردد ، مجددا از روش SQL Server Authentication استفاده خواهد شد .بنابراین سرویس دهنده SQL از Mixed Mode در زمان اجراء ویندوز 98 استفاده می نماید ( ولی صرفا SQL Server Authentication حمایت می گردد ) .

Connection String بمنظور انتقال اطلاعات بین یک منبع داده و برنامه ، می بایست در ابتدا دارای یک ارتباط ( اتصال ) با منبع داده باشیم .

خصلت ConnectionString ، اطلاعات ضروری و مورد نیاز در ارتباط با تعریف یک اتصال به منبع داده را از طریق یک رشته مشتمل بر مجموعه ای از پارامترها ، ارائه می نماید.

جدول زیر چندین پارامتر متداول در رابطه با Connection string را نشان می دهد .

نحوه تنظیم یک Connection String بمنظور ایجاد و مدیریت یک Connection می بایست یکی از اشیاء Connection مربوط به ADO.NET را استفاده نمود : شی SqlConnection و یا شی OleDbConnection .

تنظیم خصلت ConnectionString صرفا زمانی که Connection بسته می گردد، میسر خواهد بود .

بمنظور Reset نمودن یک Connection String می بایست Connection مورد نظر را بست و مجددا آن را فعال نمود.

مثال 1 - نحوه اتصال به یک بانک اطلاعاتی SQL Server 2000 با استفاده از شی SqlConnection و VB.NET نحوه اتصال به یک بانک اطلاعاتی Access با استفاده از یک OleDbConnection و ویژوال بیسیک نحوه اتصال به یک بانک اطلاعاتی SQL Server 6.5 با استفاده از شی OleDbConnection و #C پس از تعریف خصلت ConnectionString مربوط به شی Connection ، می توان با استفاده از متدهای Close و Open ، مدیریت وضعیت Connection جاری را انجام داد .

در ادامه با نحوه استفاده از متدهای فوق و پاسخگوئی به رویدادهای Connection آشنا خواهیم شد.

فعال نمودن و غیر فعا ل نمودن یک Connection بمنظور فعال نمودن و یا غیر فعال نمودن یک Connection می توان بصورت تلویحی عملیات فوق را با فراخوانی متدهای یک شی که از Connection استفاده می نمایند انجام و یا با صراحت و بکمک متدهای Open و یا Close اقدام به فعال نمودن و یا غیر فعال نمودن Connection نمود .

متدهای Open و Close دو متد اولیه برای هر Connection می باشند .

متد Open با استفاده از اطلاعات موجود در خصلت ConnectionString ، با یک منبع داده ارتباط و یک ارتباط فعال شده را ایجاد خواهد کرد .

متد Close باعث غیر فعال شدن Connection می گردد .

لازم است به این نکته اشاره گردد که بستن ( غیر فعال نمودن ) یک Connection امری لازم و ضروری است ، چراکه اکثر منابع داده صرفا تعداد محدودی از ارتباطات فعال را حمایـت نموده و در ضمن ارتباطات فعال ، منابع با ارزش سیستم را اشغال و حجم عملیاتی بر روی سیستم را افزایش خواهند داد .

فعال نمودن و غیر فعال نمودن صریح یک Connection استفاده صریح از متدهای Open و Close بمنظور فعال نمودن و یا غیر فعال نمودن Connection توصیه و دارای مزایای زیر است : کد نوشته شده دارای خوانائی بمراتب بیشتری خواهد بود .

اشکال زدائی برنامه ها با سرعت مطلوبی انجام خواهد شد .

موثرتر می باشد.

پس از استفاده Connection ، لازم است که ارتباط ایجاد شده غیر فعال گردد .

بدین منظور، می توان از متدهای Close و یا Dispose مربوط به شی Connection استفاده نمود.

متد Close ، تراکنش های بلاتکلیف را تعیین تکلیف نموده و در ادامه ارتباط را غیر فعال می نماید .

در مواردیکه Pooling فعال شده باشد ، متد فوق باعث آزادسازی ارتباط ایجاد شده از Connection pool می گردد .

فراخوانی متد Close توسط یک برنامه می تواند چندین مرتبه صورت پذیرد.

فعال نمودن و غیر فعال نمودن تلویحی یک Connection در صورت استفاده از DataAdapters ، ضرورتی به فعال نمودن و یا غیر فعال نمودن یک Connection وجود نخواهد داشت .

زمانیکه یکی از متدهای مربوط به اشیاء فوق ، فراخوانده می گردد ( مثلا" متد Update و یا Fill مربوط به شی SqlDataAdapter ) ، متد مورد نظر بررسی لازم در خصوص فعال بودن ارتباط را انجام و در صورتیکه ارتباط فعال نشده باشد ، SqlDataAdapter ارتباط را فعال و پس از انجام عملیات مورد نظر ، ارتباط را غیر فعال خواهد نمود .

در صورتیکه یک DataSet داده خود را از چندین جدول متفاوت که در بانک اطلاعاتی مشابه قرار دارند ، دریافت می نماید ،صرفا یک Connection وجود داشته و دارای چندین DataAdapters خواهیم بود (هر DataAdapters مرتبط با یک جدول ) .

در صورتیکه Connection بصورت تلویحی ( عدم استفاده صریح از متدهای Open و Close ) فعال و یا غیر فعال گردد ، در زمان پر نمودن اطلاعات در Dataset ، ارتباط با منبع داده چندین مرتبه فعال و یا غیر فعال خواهد شد .

در چنین مواردی مناسب است که در ابتدا Connection با صراحت فعال و پس از فراخوانی متدهای Filling مربوط به چندین DataAdapters ، ارتباط ایجاد شده با منبع داده را با بکارگیری متد Close و باصراحت غیر فعال نمود .

استفاده از متد Dispose زمانیکه یک Connection غیرفعال می گردد ، جریان اطلاعات به و یا از منبع داده غیر فعال می گردد.

در چنین حالتی ، منابع غیرمدیریت یافته استفاده شده توسط شی Connection ، آزاد نخواهند گردید.در صورتیکه Connection pooling فعال شده باشد ، عملیات آزاد سازی Connection از Pool نیز انجام خواهد شد.

اشیاء SqlConnection و OleDbConnection دارای یک متد Dispose بوده که از آن بمنظور آزادسازی منابع غیرمدیریت یافته استفاده می گردد .

با فراخوانی متد Dispose ، عملیات حذف Connection از Connection pool نیز انجام خواهد شد .

در نمونه زیر، یک شی SqlConnection ایجاد و در ادامه با استفاده از متد Open فعال و سپس بمنظور غیرفعال نمودن Connection و آزاد سازی منابع استفاده شده توسط Connection از متد Dispose استفاده و در نهایت شی مورد نظر به Nothing مقداردهی شده است .

ADO.NET و XML ADO.NET ، بصورت کامل با XML مرتبط است .

مدل اشیاء ADO.NET ، بگونه ای طراحی شده است که XML را بعنوان هسته اساسی خود ، نه بعنوان یک چیز اضافه نظیر ADO 2.x ، پذیرفته است .

تکنولوژی ADO.NET ، این امکان را فراهم می نماید که داده های رابطه ای سنتی را بسادگی به فرمت XML تبدیل کرد.در این راستا ، همچنین امکان تبدیل داده ها از XML ، به مجموعه ای از جداول و رابطه ها نیز وجود دارد.

XML ، یکی از روش های قابل حمل و قدرتمند برای ارائه داده در محیط ها ی ( پلات فرم ) مستقل و باز است.

یکی از خصایص مهم داده های XML ، ماهیت مبتنی بر متن آنان است .

بدین ترتیب داده های XML ، بسادگی بین برنامه ها و سرویس ها ارسال خواهند شد.( در ADO Recordset داده ها بصورت باینری ارسال می گردند) .

بمنظور پردازش داده های مبتنی بر XML ، می بایست برنامه مورد نظرنوشته گردد .

داده های XML ، ممکن است از طریق یک منبع خارجی ( یک بنگاه تجاری خاص ) ، یک سرویس وب XML ، پست الکترونیکی (Email) ، سرویس دهنده Microsoft Biztalk و یا منابع دیگر ، توزیع شوند.