جاتون خالی هفته پیش برای شرکت در یک کارگاه (workshop) با دو تا از بچه های آزمایشگاه رفته بودیم شهر نیس فرانسه.
یه جمع 20 نفره متشکل از حدود 10 الی 12 بیولوژیست و شیمیست و بقیه هم از رباتیک.
حسابی خوش گذشت.
بخصوص اینکه تمام هزینه سفر از طرف یک بنیاد علمی که وابسته به یکی از خانواده های پولدار فرانسه بود پرداخت میشد.
میگفتن این خانواده یک شرکت نفتی دارند که قاعدتا باید وابسته یا شاید خود شرکت توتال فرانسه باشه.
محدوده وسیعی به اندازه یک شهر بزرگ ، توی کوه، پوشیده از درختان جنگلی متعلق به این بنیاد بود.
با خونه هایی شیک ولی دور از هم که برای رفت و آمد بینشون باید از ماشین استفاده میکردیم.
روزای آخر دیگه داشتم مریض میشدم از بس غذاهای مختلف و خیلی سنگین به این شکم بیچاره ریخته بودیم.
موضوع کارگاه ارتباط بین رباتها و حیوانات بود.
از جمله این پروژه ها که به نظرم جالب اومد پروژه ای بود که تو MIT داشت انجام میشد و اونهم در رابطه با حصار مجازی برای کنترل یک گله گاو بود!
خود استادی که روی این موضوع کار میکرد به خاطر شرکت تو کنفرانس ICRA که همزمان با کارگاه ما تو اسپانیا برگزار میشد نتونسته بود بیاد و دانشجوش رو فرستاده بود.
دانشجوش رشته کنترل خونده بود و در جریان کارگاه کلی باهم رفیق شدیم.
جریان از این قراره که اینا یه زنگوله درست کردن برای گاو ها که یه GPS توش داره به اضافه بورد بی سیم برای انتقال اطلاعات به یه سرور مرکزی و دو تا بلند گو که بتونن صدای سه بعدی تولیک کنند و یه کامپیوتر کوچولو.
حالا یه نفر که همون جناب چوپان!
باشه از اتاق فرمان!
یه حصار مجازی برای کامپیوتر رسم میکنه که آقای کامپیوتر حواست به این گاوهای ما باشه از این محدوده بیرون نرن تا ما یه چرت بزنیم.
هر وقت گاوی از اون محدوده رد بشه این سرور به کامپیوتر کوچولو فرمان میده که گاو رو برگردونه.
اون هم با تنظیم جهت صدا، یه صدای سه بعدی از سگ گله تولید میکنه، جوری که گاو رو به راه راست!
هدایت کنه.
بعد از ظهر هم که میخوان گاو ها رو برگردونه آغل این حصار مجازی رو حرکت میدن به سمت آغل و گاو ها رو کم کم هدایت میکنن به اون سمت.
هواپیماهای بدون سرنشین
هواپیماهای خودکار بدون سرنشین که در آسمان منطقه جنگی برای جستجو و گاه نابودی دشمن به کار گرفته می شوند دیگر موضوع کتاب های تخیلی نیست.
مدتی از ظهور این هواپیماها می گذرد و در این مدت چنان مفید واقع شده اند که وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، به زودی 13 میلیارد دلار برای تولید نسل تازه یو ای ویها (Unmanned Aerial Vehicles) سرمایه گذاری خواهد کرد.
ارتش های آمریکا و بریتانیا همچنین در جستجوی راه هایی برای استتار این هواپیماها از دید رادار، چشم غیرمسلح یا حتی حسگرهای مادون قرمز هستند.
دولت هر دو کشور مبالغ زیادی را صرف ایده های رادیکال درباره شیوه های تازه نبرد می کنند.
آنها بر این باورند که در آینده، اطلاعات، عامل تعیین کننده در میادین نبرد خواهد بود.
براساس این نظریه، با کنترل بیشتر اطلاعات، نیاز کمتری به نیروهای زرهی سنگین و گسترده خواهد بود.
قهرمانی تیم های روبوکاپ ایرانی در مسابقات آلمان
نتایج مسابقات روبوکاپ آلمان:
Full Results
Small Size League
1.
Place FU-Fighter (Germany)
2.
Place Vienna Cubes (Austria)
3.
Place BOTNIA (Finland)
Four-Legged Robo League
1.
Place Microsoft Hellhounds (Germany)
2.
Place Aibo Team Humboldt (Germany)
3.
Place Bremen Byters (Germany)
Middle Size League
1.
Place Brainstormers (Germany)
2.
Place MINHO (Portugal)
3.
Place Cops (Germany)
Rescue Robot League
1st Place MRL (Iran)
2nd Place Rescue Robots Freiburg (Germany)
3rd Place Bremen Rescue Walkers (Germany)
Rescue Simulation League
1.
Place Caspian (Iran)
2.
Place ResQ Freiburg (Germany)
Soccer Simulation 2D League
1.
Place Brainstormers 2D, Osnabrück, (Germany)
2.
Place AT Humboldt, Berlin, (Germany)
3.
Place YowAI2005, (Japan)
Soccer Simulation 3D League
1.
Place Brainstormers 3D, Osnabrück
(Germany)
2.
Place Caspian (Iran)
3.
Place RoboLog, Koblenz (Germany)
ربات شترسوار جدید
اگر یادتون باشه چند مدت پیش گفتم دوست فرانسوی ام الکساندر که با هم روی یه پروژه کار میکردیم بعد از دریافت پیشنهاد کاری برای ساخت یه ربات شتر سوار برای قطر عطای دکترا رو به لقای اون بخشید و دانشگاه رو ول کرد و رفت توی شرکت سوییسی سازنده ربات به اسم K-team.
کارش هم گرفت و چند ماه پیش یه عکس از رباتشون برام فرستاد به اضافه یه عکس از تیم سه نفره شون در محضر شیخ قطر!
البته این تیم ها به خاطر رقابت با تیم های دیگه هنوز عکسی از رباتشون منتشر نکردن و اون عکس رو هم به عنوان محرمانه فرستاده و خواسته که منتشر نکنم.
ظاهرا بعد از پروژه اونا، شیوخ امارات هم به این نتیجه رسیدن که برای عقب نبودن از قافله اونا هم باید شتراشون رو بدن به یه ربات.
عکس بالا نشون میده که قسمت زیادی از ساختار ربات به غیر از سر ربات که جنبه تزیینی داره کپی ربات سوییسی هاست.
حالا یا خود این شرکت سوییسی دوباره با امارات قرارداد بسته یا اینکه قطری ها ربات رو دادن به اماراتی ها که کپ بزنند.
اما خب به نظر من مهم اینه که برای ربات ها کاربرد پیدا کنیم و این میتونه یه کاربرد باشه.
چون چیزی که الان مساله مهمیه در رباتیک اینه که ۹۹ درصد کاربردهای رباتیکی به مسائل نظامی ختم میشه!
مار رباتیکی
ربات مار مانند OmniTread طراحی شده توسط پژوهشگران دانشگاه میشیگان قادر است از رو، زیر و حتی داخل موانع مختلف عبور کند.
قابلیت های حرکتی ربات در مقایسه با رباتهای هم نوع خود بی نظیر است.
نوارهایی شبیه شنی تانک در چهار طرف هر قسمت از این ربات حرکت سریع آن را در زمین های مختلف آسان می کند.
موتور های استفاده شده بادی هستند.
با نیروی این موتورها ربات قادر به بلند کردن دو تکه جلویی خود است.
اگر چه چند مشکل هنوز حل نشده باقی مانده است: اگر ربات بخواهد در زمین های ناهموار حرکت کند نفوذ شن و یا سنگ به زیر نوارهای شنی حرکت ربات را مشکل خواهد کرد.
تیم طراح امیدوار است بتواند پوست مناسبی برای پوشش ربات بیابد تا کل سطح هر قسمت از ربات را بپوشاند و در عین حال متحرک نیز باشد.
همچنین برق مورد نیاز ربات و امور کنترلی از طریق کابل های متصل تامین میشود که این امر قدرت حرکتی ربات را محدود میکند.
همچنین برق مورد نیاز ربات و امور کنترلی از طریق کابل های متصل تامین میشود که این امر قدرت حرکتی ربات را محدود میکند.
پلیس رباتیکی پلیس رباتیکی به مدت یک روز فرمانده یک ایستگاه پلیس در شهر فوکووکای (Fukuoka) ژاپن بود.
این ربات که آرتمیس نام دارد 157 سانتی متر است و با باتری کار میکند.
دو بازو دارد و دارای سنسورهای نور و صداست.
این ربات میتواند توپ های رنگی را به سمت افرادی که اعمال مشکوک انجام میدهند پرتاب کند.
این اولین بار است که یک ربات جانشین فرمانده پلیس میشود.
در جشنی به همین مناسبت در ایستگاه هاکاتای شهر فوکووکا کیکو موری فرمانده پلیس شهر، نامه ماموریت ربات که کلاه پلیس بر سر داشت را امضا کرد.
دولت ژاپن در سال 2003، فوکووکا را به عنوان ناحیه تخصصی برای پژوهش های رباتیکی برگزیده است.
خوشامدگویی رباتیکی بازدید کنندگان نمایشگاه اکسپو ژاپن که از 25 ماه مارس به مدت شش ماه برگزار خواهد شد مورد خوشامد گویی ربات ها قرار خواهند گرفت.
این ربات ها که با پوشش های رنگارنگ به صورت یک دختر 20 ساله ژاپنی به نظر میرسند با 40000 کلمه به چهار زبان چینی، ژاپنی، کره ای و انگلیسی با بازدید کنندگان صحبت خواهند کرد.
آنها با استفاده از میکروفون و دوربین خود قادر هستند کودکان را شناسایی کرده، اسمشان را یاد بگیرند، آنها را سرگرم کرده و برایشان موسیقی رپ بنوازند.
این ربات ها دارای چشم، مژه و ابروی واقع نما هستند، لب های متحرک دارند و قادرند قیافه ای متناسب با 2000 نوع جواب بگیرند.
آنها همچنین قادر به تشخیص آتش هستند و همچنین سعی میکنند افراد مظنون را نیز شناسایی و به بخش محافظت اطلاع دهند.
شبکه عصبی زنده یک دانشمند دانشگاه فلوریدای امریکا با استفاده از نرونهای موش، مغز زنده ای پرورش داده که میتواند یک هواپیمای شبیه سازی شده را کنترل کند.
این مغز که مجموعه ای از 25000 نورون زنده پرورش داده شده در یک بشقاب شیشه ای است افق تازه ای را برای درک نحوه کار مغز در سطح سلولی باز کرده است.
DeMarse مبتکر این طرح میگوید: این مغز یک بشقاب متشکل از 60 الکترود است که به صورت یک شبکه در ته بشقاب به هم متصل شده اند.
نورون های ناحیه کورتکس مغز موش روی این الکترودها قرار میگیرند.
این نورون ها که مثل دانه های شن در آب غوطه ورند به سرعت شروع به ایجاد شبکه میکروسکوپی بین خود می نمایند و بعد از مدتی یک شبکه عصبی زنده ایجاد می کنند.
سپس بین این مغز و شبیه ساز هواپیمای جنگنده اف 22 ارتباط دو طرفه برقرار میشود.
شرایط هواپیما مثل سطح پرواز، سرعت هواپیما، جهت بال ها به شبکه زنده داده میشود.
نورون ها آن را آنالیز کرده و دستورات لازم را برای پرواز بهتر به شبیه ساز پرواز میفرستند.
این دستورات توسط هواپیما اجرا شده و اطلاعات جدید دوباره به شبکه بازخورد میشود.
در ابتدا نورون ها نمیدانند چگونه هواپیما را کنترل کنند.
اما بعد از مدتی یاد میگیرند و دستورات اشتباه را اصلاح میکنند.
DeMarse که پانصد هزار دلار بودجه از بنیاد ملی علوم امریکا دریافت قرار است مدل ریاضی ارائه کند که بتواند عملکرد نورون ها را بازتولید کند.
ربات های قابل پوشش نسل جدید وسابل نقلیه در نمایشگاهی در ژاپن تا چند روز دیگر (اول مارس) به نمایش در خواهد آمد.
این وسایل نقلیه همانند لباس، صاحب خود را در بر میگیرند.
وسیله نقلیه بالا یکی از این نمونه وسایل تولید شرکت تویوتاست.
این وسیله با موادی که از گیاهان به دست می آید ساخته شده و اصطلاحا دوست طبیعت است.
همچنین مجهز به تکنولوژی هوشمند ناوبری است که قادر است در جاده های ویژه، کنترل را در دست گرفته و صاحب خود را به مقصد برساند.
تجهیزات امنیتی آن نیز باعث میشود ربات صاحب خود را بشناسد و فقط به او سواری بدهد!
و یا برایش موزیک پخش کند.
ربات کوه نورد رباتی که قادر است از کوه بالا برود و سوراخ های عمیقی در صخره ها ایجاد کند با پشتیبانی مالی آزانس فضایی اروپا در کشور ایتالیا ساخته شد.
این ربات با وجود چهار تن وزن قادر است خود را از صخره های شیب دار بالا بکشد.
هدف از طراحی این ربات جلوگیری از لغزش زمین با میخ کردن قسمت های مختلف زمین به یکدیگر است.
سالانه 400 مورد لغزش زمین در ایتالیا اتفاق می افتد و باعث خسارات مالی در حدود 1.2 میلیارد یورو می شود که گاه با تلفات انسانی نیز همراه است.
از سال 1900 تا 2000 حدود 6000 نفر در ایتالیا بر اثر لغزش زمین جان خود را از دست داده اند.
در عمل ربات توسط دو سیم از بالای دیواره صخره آویزان می شود.
مته ربات از راه دور کنترل می شود و به تکنولوژی مجهز است که اولین بار برای استفاده در ربات های فضایی ساخته شده است.
یک دوربین webcam نیز به اپراتور کمک می کند تا مته را در مکان مناسب جای گذاری کند.
ربات قادر است سوراخ هایی به عمق 20 متر و قطر 76 میلی متر روی هر صخره ای ایجاد کند.
آسیمو می پرد ربات انسان نمای آسیمو(که تلفظ ژاپنیش آشیموه!) تولید شده توسط شرکت هوندا اخیرا توانسته عمل پریدن را نیز با موفقیت انجام دهد.
این ربات که قادر به انجام کارهای ساده ای همچون دست دادن به دیگران، راه رفتن روی دو پا، دویدن با سرعت حداکثر 3 کیلومتر در ساعت، بالا رفتن از پله ها، محاوره با انسان با قابلیت پردازش صحبت خیلی محدود است هنوز نمیتواند از شیب بالا برود یا از روی مانع رد شود.
این روزها تمام شرکت های بزرگ ژاپنی به دنبال ساخت رباتهای انسان نمایی هستند که هنوز کسی راجع به کاربرد آنها ایده عملی پیدا نکرده است!
شرکتهای هوندا ، سونی و تویوتا هر کدام به سهم خود رباتی انسان نما ساخته اند.
فعلا کاربرد این رباتها به نمایشگاه ها محدود شده است.
هوندا رباتهای انسان نمای خود را روزی 19000 دلار به شرکت ها اجاره میدهد تا در نمایشگاه هایشان استفاده کنند.
اتومبیل الکتریکی هیروشی شیمیزو از دانشگاه Keio ژاپن اتومبیلی ساخته که با الکتریسیته کار میکند و ثابت میکند که اینگونه ماشین ها قادر به رقابت با ماشین های بنزینی هستند.
این ماشین که Eliica نام دارد توانسته به رکورد سرعت ۳۷۰ کیلومتر بر ساعت دست یافته و پورشه ۹۱۱ توربو را پشت سر بگذارد.
صفر تا ۶۰ این ماشین ۴ ثانیه و صفر تا صد آن ۷ ثانیه است.
طراحان این ماشین توانسته اند مرکز جرم ماشین را به زمین بسیاز نزدیک کنند تا مصرف انرژی آن به حداقل برسد.
سازنده آن ادعا میکند در شرایط خوب سرعت آن به ۴۰۰ کیلومتر در ساعت خواهد رسید.
تنها عیب ماشین این است که شارژ آن به ده ساعت نیاز دارد و قیمت تولید آن به ۱۷۰ هزار پوند بالغ خواهد شد.
طراحان آن امیدوارند با یافتن پشتوانه مالی مناسب این عیب ها را مرتفع سازند.
LEURRE جای شما خالی روز پنج شنبه برای ارائه کارهای انجام شده در طول این یک سال روی پروژه ای که با همکاری دانشگاه ULB بلژیک و Toulouse فرانسه در بخش زیست شناسی و Rennes فرانسه در بخش شیمی انجام میدیم رفته بودم بروکسل.
یک داور از رشته رباتیک، دو داور در رشته زیست شناسی و یک داور هم از کمیسیون اقتصادی اتحادیه اروپا اومده بودن برای قضاوت درباره نحوه پیشرفت پروژه.
چون اولین بار بود در چنین جلساتی شرکت میکردم از دو روز قبلش خواب درستی نداشتم و نگران بودم.
اما خوشبختانه روز ارائه، نگرانی نداشتم و تونستم از پس سوال های دکتر رباتیکی که آلمانی بود بر بیام.
یکی از داور ها نروژی بود و با لهجه خاصی انگلیسی حرف میزد که من متوجه نمیشدم.
بعدا فهمیدم نه تنها من که بقیه هم متوجه سوالاتش نمیشدند.
خوشبختانه از رباتیک چیزی حالیش نمیشد و سوالی هم نپرسید.
خلاصه اینکه به خیر گذشت و داور ها از کارهای انجام شده خیلی راضی بودن.
و اما پروژه چیه: پروژه راجع به تغییر رفتار حیواناته با استفاده از رباتی که مثل اونها رفتار میکنه، با اونها ارتباط برقرار میکنه و اونها به عنوان عضوی از اجتماع خودشون قبولش میکنن.
این حیوانات نازنین هم سوسک ها هستند!
حالا ربات چجوری باید با سوسک ارتباط برقرار کنه: ارتباط معمول بین حشرات از طریق پاشیدن فِرِمون یا بو انجام میشه.
سوسک ها چشم تکامل یافته ای ندارند و فقط از طریق بوی طرف مقابلشونه که تشخیص میدن با یه سوسک طرفن یا موجود دیگه.
برای اینکه ربات به جمع سوسک ها پذیرفته بشه باید اولا رباتی ساخته میشد در حد و اندازه سوسک مجهز به انواع سنسورهایی که بتونه سوسک ها و بقیه اشیاء توی محیط رو تشخیص بده و از طرف دیگه بتونه ارتباط بی سیم با بیرون داشته باشه و سه چهار ساعت حداقل باتریش کار کنه.
یعنی فوق العاده بهینه سازی روی اندازه، تنوع و تعداد سنسورها و مصرف اونها.
ثانیا بوی سوسک بده (پیف پیف پیف!).
شیمیدان ها مولکول های موجود در فرمون سوسک ها رو آنالیز کردن و تا حدودی مولکول های موثر رو پیدا کردن.
بعد ربات با یه کاغذ آغشته به اون بو پوشانیده شد.
آزمایش های متعدد نشون داد که سوسک ها ربات رو به جمع خودشون پذیرفته اند.
چطوری؟
آزمایش های زیست شناسی نشون میده که اگر در یک محیط آزمایش ساده شده یه سری سوسک رها کنین بعد از مدتی این سوسک ها در یک جای تصادفی کنار دیواره های محیط دور هم جمع میشن و این جمع تا ساعت ها پایدار میمونه.
این رفتار رو بر همون اساسی که الگوریتم بهینه سازی کولونی مورچه ها کار میکنه توجیه میشه.
به این صورت که مدت زمان توقف سوسک در یک نقطه با میزان فرمونی(بویی) که در اون نقطه حس میکنه ارتباط مستقیم داره.
از طرف دیگه ترجیه میدن با دست و پا یا آنتن شون با چیزی در تماس باشند (یعنی دیواره های محیط آزمایش).
بعد از مدتی رفت و امد و توقف در نقاط مختلف، میزان فرمون موجود در یک سری از نقاط بالا میره و این نقاط گروه سوسک ها رو به خود جذب میکنه.
کم کم اندازه این گروه بزرگ میشه تا اینکه در نهایت همه یه جا جمع میشن.
حالا اگه یه سایه بان به محیط اضافه کنین به دلیل اینکه سوسک ها از نور فرار میکنن، این جمع از کنار دیوار منتقل میشه به این سایه بون.
اگه دو تا سایه بون مثل هم داشته باشین، به صورت تصادف یکی از این دو انتخاب میشه.
اگر دو سایه بون متفاوت داشته باشین در اکثر موارد اونی که زیرش تاریک تره انتخاب میشه که میزان اکثریت هم تابعیه از تفاوت نور زیر این دو سایه بون.
حالا رفتار ربات باید جوری باشه که اولا اگه چند تا ربات بذارین تو محیط و پارامترهای رفتاری که گفتم رو از نظر آماری بررسی کنین نتونین با رفتار سوسک ها تفاوتی حس کنین.
دیگه اینکه اگه ربات ها و سوسک ها رو با هم توی یک محیط ول کنین نتونین تفاوتی حس کنین.
در حقیقت میتونین غیر مستقیم نتیجه بگیرین که ربات به جمع سوسک ها پذیرفته شده و در تصمیم گیری گروهی اونها موثره.
مرحله بعد پروژه اینه که بیاین رفتار ربات رو جوری تغییر بدین که روی رفتار جمع سوسک ها اثر بذاره.
در حقیقت رفتار گروه سوسک ها رو به کنترل خودش در بیاره.
چون هنوز این آزمایش دوم بطور کامل انجام نشده نمیتونم بگم داریم چیکار میکنیم.
اما بذارین یه مثال با کلاس تر از این سوسک های حال بهم زن بزنم تا صورت مساله رو بهتر بیان کنه.
فرض کنین سیستم اقتصادی یک کشور رو میخواین کنترل کنین.
توی این سیستم شما یه سری قواعد ماکروسکوپیک رو مشاهده میکنین مثلا میدونین که اگر نرخ تورم بالا بره ارزش پول شما در مقابل ارز خارجی پایین میاد.
قاعدتا کاهش ارزش پول نتیجه یک سری تعامل میکروسکوپی میان نهادهای موجود در سیستمه که درصد زیادیش برای کسی که میخواد سیستم رو کنترل کنه قابل مشاهده نیست.
بخصوص تو کشوری مثل ایران که فعالیت های اقتصادی ملت برای دولت کاملا غیر قابل مشاهده است و سیستم کنترلی چندانی وجود نداره.
حالا ایده اینه که بجای کنترل این سیستم از سطح بالا مثل فروش اوراق قرضه توسط دولت برای کشیدن نقدینگی مردم و پایین آوردن نرخ تورم، بیایم یک سری نهاد داشته باشیم که مثل بقیه نهادهای سیستم هستند و فرقی با دیگر نهادها ندارند فقط اینکه رفتارشون رو خود ما کنترل میکنیم و برای ما قابل مشاهده و پیش بینی هستند.
حالا مساله اینه که رفتار این نهادها رو چه جوری تغییر بدیم که تعامل میکروسکوپی این نهادها با نهادهای دیگر سیستم باعث بروز رفتار ماکروسکوپی که ما انتظار داریم از کل سیستم بشه.
یه چیزی تو مایه های کاری که بانک مرکزی میکنه برای کنترل قیمت ارز و اون هم فرستادن آدم هایی برای فروش ارزه در صورتی که قیمت ارز در حال بالا رفتن باشه!
نمیدونم درست گفتم یا نه ولی خودم که خوشم اومد بانک مرکزی رو سوسک کردم!!!
توریست مجازی دولت سوییس هر سال مقدار زیادی پول به دامداران ساکن در کوههای آلپ پرداخت میکند تا آنها اجازه دهند گاوهایشان در میان درختان بچرند و از رشد بی رویه گیاهان در مسیرهای توریستی این مناطق جلوگیری کنند.
دانشگاه پلی تکنیک زوریخ با استفاده از داده های ماهواره ای، مناظر کوههای آلپ را به صورت مجازی شبیه سازی کرده و در حال بررسی این مساله است که اولا پرداخت این مقدار سوبسید به دامداران نتیجه بخش است یا نه و اگر نتیجه بخش است دامداران باید در چه مناطقی گاو خود را رها سازند تا زیبا ترین مناظر طبیعی قابل دسترس باشند.
به این منظور توریست های نرم افزاری در این محیط مجازی به گردش میپردازند و از مسیرهای قابل دسترس عبور میکنند و مسیرهای زیبا را نشان گذاری میکنند.
مثلا در تصویر بالا رنگ سبز نشانه این است که توریست از جنگل آن نقطه لذت برده است و یا رنگ آبی نشانه این است که آن نقطه دارای دید زیبایی است.
رنگ قرمز به جاهایی داده میشود که توریست در آن منطقه به دلیل تراکم زیاد گیاهان و درختان احساس راحتی نمیکند.
برای به روز و واقعی نگهداشتن مدل، گروهی از دست اندرکاران این برنامه از توریست های بازگشته از مناطق مختلف سوال کرده و پارامترهای مهم به نظر انها را در برنامه دخالت خواهند داد.
راه رفتن روی آب محققین دانشگاه MIT و CMU آمریکا به کمک همدیگر و با کمک نانوتکنولوژی رباتی حشره مانند ساخته اند که قادر است روی آب راه برود.
سایز بدن این ربات یک مکعب نیم اینچی است که از الیاف کربنی ساخته شده است.
این ربات دارای هشت پای دو اینچی است که از مفتول فلزی پوشیده شده با مواد ضد آب ساخته شده اند.
ماهیچه های ربات با عملگرهای پیزو الکتریک کار میکند.
این عملگرها با عبور جریان الکتریکی تغییر شکل میدهند.
ربات هنوز دارای مغز یا سنسور خاصی نیست و جریان الکتریکی و کنترل ربات از طریق سیم های مرتبط به سه مدار خارجی تامین میشود.
ربات کمتر از یک گرم وزن دارد و هزینه ساخت آن فقط 10 دلار است!
نمایش هوایی هفته پیش به اتفاق خانمم و دو تا از دوستان رفته بودیم نمایش آکروباتیک هوایی به مناسبت نودمین سالگرد تاسیس نیروی هوایی سوییس در پایرن.
خانمم اصرار کرد زیر انداز و چتر برداریم و من هم مثل همیشه تنبل و نگران از سنگین شدن بار استدلالم گل کرد که مگر میشود برای جایگاه تماشاگران، صندلی نگذاشته باشند.
که البته شد و صندلی در کار نبود و ما از صبح ساعت 9 تا بعد از ظهر ساعت 5 مخمون داغون شد و کمرمون شکست.
جاتون سبز بود تیم های مطرح اروپایی در این رشته همه حضور داشتند که بهتر از همه اون ها تیمهای ایتالیا و سوییس و اسپانیا بودند.
به غیر از نمایش اکروباتیک هواپیماها و هلیکوپترهای مهم جنگی دنیا از آمریکا و فرانسه و انگلیس هم نمایش اجرا کردن.
و یک مرحله هم پرواز هواپیماهای مدل بود که توسط خلبان ها اما از راه دور کنترل میشدند.
جایگاه تماشاگران از چند متری!
باند شروع میشد و ماهم جلو جلو نشسته بودیم.
خلاصه اینکه از اول تا آخر نمایش همه اش اماده فرار بودیم که اگر یه وقت دو تا هواپیما به هم برخورد کردن و اومدن طرف ما در سریعترین زمان ممکن خودمون رو به نزدیک ترین گودی اون حوالی برسونیم که الحمدلله بدون خطر تموم شد.
حدود سیصد هزار نفر برای تماشای این نمایش اومده بودند و من همش با خودم حساب میکردم وقتی هر نفر 20 فرانک (چیزی حدود 14000 تومن) پرداخت کرده، دولت سوییس تونسته در یکی دو روز 4 میلیارد تومن کسب کنه، کلی فعالیت اقتصادی ایجاد کنه، ملتش رو سرگرم کنه، سربازش رو سرگرم کنه و حس به درد بخور بودن درش ایجاد کنه، قدرت نظامیش رو به رخ بقیه بکشه، حس ناسیونالیستی رو حداقل در جمع حاضر بالا ببره و جمعیت به این بزرگی رو مدیریت کنه از ترافیکش تا امنیتش و خدماتش.
مینی کوپتر راجع به ربات مینی کوپتر اپسون قبلا هم مطلبی نوشتم که میتونین از اینجا بخونین.
اما نسخه جدید این ربات بورد بی سیم هم تو خودش داره که اجازه میده ربات آزادانه در اتاق پرواز کنه.
البته ربات از راه دور کنترل میشه و هنوز نمیتونه مستقل پرواز کنه.
اما نکته مهم در ساخت این ربات اندازه کوچک اونه که تونسته سنسورهای ژیروسکوپ، باتری، پره های پرواز، کنترلر و بورد بی سیم رو در یک همچنین سایزی جا بده و به پرواز هم در بیاره.
فوتبال دستی دانشجویان دانشگاه فرایبورگ آلمان یکی سیستم رباتیکی ساخته اند که قادر است فوتبال دستی بازی کند!
بر اساس گزارش این تیم، در زیر سطح زمین فوتبال دوربینی تعبیه شده که مختصات توپ را هر ۲۰ میلی ثانیه یک بار تشخیص داده و به کامپیوتر متصل میفرستد.
برنامه نوشته شده با در نظر گرفتن دینامیک توپ و قوانین فیزیکی، بهترین عمل برای حرکت میله های فوتبال دستی را محاسبه میکند و موتورهای وصل شده به میله ها عمل محاسبه شده را انجام میدهند.
مهارت این برنامه در حال حاضر در مقایسه با قهرمانان این رشته آنچنان بالا نیست اما این تیم امیدوار است تا ۳-۵ سال دیگر بتوانند قهرمانان این رشته را نیز شکست دهند.
امتیاز این سیستم به یک شرکت طراح بازی و سرگرمی فروخته شده تا آن را به یک محصول تجاری تبدیل کند پایان فهرست مطالب مقدمه: 1 هواپیماهای بدون سرنشین 2 قهرمانی تیم های روبوکاپ ایرانی در مسابقات آلمان 3 ربات شترسوار جدید 4 مار رباتیکی 5 پلیس رباتیکی 6 خوشامدگویی رباتیکی 7 شبکه عصبی زنده 8 ربات های قابل پوشش 9 ربات کوه نورد 9 آسیمو می پرد 10 اتومبیل الکتریکی 11 LEURRE 12 توریست مجازی 15 راه رفتن روی آب 16 نمایش هوایی 17 مینی کوپتر 18 فوتبال دستی 18 Robut دبیر: آقای جهانشاهی گردآورندگان: سیدمهدی حسینی تبار و حجت الله ابراهیمی