اینترنت (به انگلیسی: The Internet) را باید بزرگترین سامانهای دانست که تاکنون به دست انسان طرّاحی، مهندسی و اجرا گردیدهاست. این شبکهٔ عظیم جهانی، در اواخر سال ۱۹۶۰ م و با انگیزهٔ همکاری، دسترسی چندسویه به منابع و مهارتهای محاسباتی، و امکانپذیر شدن کار در زمینههای بینرشتهای علوم و مهندسی شروع شد. تنها از اوایل دههٔ ۱۹۹۰ است که اینترنت به صورت یک شبکهٔ همگانی و جهانشمول درآمدهاست. وابسته شدن تمامی فعّالیتهای بشر به اینترنت در مقیاسی بسیار عظیم و در زمانی چنین کوتاه، حکایت از آغاز یک دوران تاریخیِ نوین در عرصههای گوناگون علوم، فنّآوری، و به خصوص در نحوه تفکّر انسان دارد.
به بیان دیگر اینترنت مجموعهای گسترده از شبکهها و دروازههایی است که از پروتکل TCP/IP بمنظور ارتباط با یکدیگر استفاده مینمایند. اینترنت، شامل خطوط ارتباطی با سرعت بالا بین گرههای اصلی و یا کامپیوترهای میزبانی است که دادهها و پیامها را Route مینماید.
سازمانها، مراکز علمی و تحقیقاتی و موسسات متعدد، نیازمند دستیابی به شبکه اینترنت برای ایجاد یک وبگاه، دستیابی از راه دور ویپیان, انجام تحقیقات و یا استفاده از سیستم پست الکترونیکی، میباشند. شواهد زیادی در دست است که از آنچه اینترنت برای بشر خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار اندکی به واقعیت درآمدهاست.
ساختار اینترنت
اینترنت را میتوان شبکهای عظیم متشکّل از میلیونها رایانه مختلف دانست که از شبکههای مختلف با کاربران گوناگون، و دارای اهداف محاسباتیِ متعدّد به وجود آمدهاست، ولی در نهایت به صورت یک شبکهٔ جهانشمولِ واحد و در مقیاس جهانی به هم متّصل شدهاست.
تاکنون، طرّاحی و ایجاد اینترنت بر اساس سیستمهای گوناگونی انجام گرفتهاست. از جملهٔ مهمترین آنها باید سیستم دوردیفه (Two-tier Architecture)، سیستم سهردیفه (Three-tier Architecture)، و نیز چندردیفه (Multi-tier Architecture) را برشمرد.
به طور کلّی، همهٔ رایانههای موجود اینترنت را میتوان به دو دسته تقسیم کرد:
• رایانههای سرویسدهنده
• رایانههای سرویسگیرنده
سرویسدهندگان خدماتی را مانند WEB و FTP برای سایر سامانهها فراهم میکنند. از سوی دیگر، سرویسگیرندگان (Clients) سامانههایی هستند که برای دستیابی به این خدمات، به سرویسدهندگان (Server)وصل میشوند. یک رایانهٔ سرویسدهنده میتواند چند سرویس را فراهم کند. برای مثال، میتوانیم روی یک سرویسدهنده، نرمافزار Web-Server و Mail-Server نصب کنیم.
یکی از استفادههای اینترنت شرکت در گروههای مختلف اینترنتی است مثل مجموعهٔ گروههای اینترنتی یاهو (Yahoo!). کسانی که میخواهند عضو این نوع گروهها شوند باید یک شناسه (ID) در Yahoo داشته باشند که این کار بسیار سادهای است .گروههای Yahoo به بخشهای بسیار متنوّعی تقسیم میشود که در صفحهٔ اوّل Yahoo! Group دستهبندیهای آن وجود دارد.
پنشانی IP
اینترنت یک شبکهٔ رایانهای بینالمللی متشکل از شبکههای رایانهای کوچکتر است که با روش گزینش بستهای(packet switching) و با رعایت پروتکل TCP/IP و پروتکل اینترنت و چندپروتکل ارتباطی دیگر، پیوند دارند و به مبادلهٔ دادهها میپردازند. به هر رایانه در اینترنت یک (و در مواقعی چند) نشانی منحصر به فرد به نام «نشانی پروتکل اینترنت یا همان IP adress» اختصاص داده میشود که به اختصار آن را IP میگوییم. IP از چهار بخش عددی تشکیل شده که با نقطه از هم جدا میشوند (مانند ۱۹۹٫۲۱۱٫۴۵٫۵). هر بخش میتواند از ۰ تا ۲۵۵ باشد (۸ بیت یا ۱ بایت). پس ۲ بتوان 32 آدرس مختلف داریم. هر رایانه در اینترنت IP یگانهای دارد (در این مورد استثناهایی وجود دارد). سرویسدهندگان اینترنت عموماً IPهای ثابتی دارند که تغییر نمیکند. رایانههایی که با خطّ تلفن به اینترنت وصل میشوند IP پویا دارند، یعنی در هر تماس، IP آنها را ISP اختصاص میدهد و احتمالاً هر بار که به اینترنت وصل میشوند IP متفاوتی میگیرند. برای دیدن IP رایانه خود میتوانید از برنامه winipcfg.exe (در ویندوز ۹۵ و ۹۸ و ME) یا ipconfig.exe (در ویندوز ۲۰۰۰ و XP) استفاده کنید. اگر از لینوکس یا یونیکس (یا سیستمهای مبتنی بر آنها) استفاده میکنید، از دستور ifconfig استفاده کنید.
\IPها دارای ۴ کلاس هستند:
• کلاس A: از 1.0.0.1 تا 126.255.255.254
• کلاس B: از 128.1.0.1 تا 191.255.255.254
• کلاس C: از 192.0.1.1 تا 223.255.254.254
• کلاس D: از 224.0.0.0 تا 239.255.255.255
• کلاس E: از 240.0.0.0 تا 254.255.255.254
رسته *.*.*.127 و *.*.*.255
DNS
DNS مخفف D = Domain دامنه N = Name نام S = Service سرویس ترجمه کلمه به کلمه آن در فارسی (سرویس دامنه نامها) معنی میشود ، اما این ترجمه به نظر کمی نامفهوم میآید که درست آن میتواند به این شکل تشریح شود ( سرویسی که با گرفتن کد چهار رقمی IP نام آنها را به شما تحویل میدهد).