فصل اول
مقدمهای بر شبکههای مخابراتی
1-1 تعریف شبکههای مخابراتی و بررسی یک شبکه تلفی ساده
شبکههای مخابراتی جهت انتقال سیگنالها از نقطهای به نقطه دیگر بکار میروند. بهترین مثال یک شبکه مخابراتی، شبکه تلفن است و سادهترین شبکه تلفن از یک تلفن به ازای هر مشترک تشکیل شده است. مسیر ارتباطی بین این دو تلفن را یک رابط (link) میگوییم.
شکل 1-1 سادهترین شبکه تلفن
در صورتی که هر دو مشترک فوق بتوانند با یکدیگر ارتباط داشته باشند، آن را خط دوطرف مینامیم. هرگاه بخواهیم این شبکه را گسترش دهیم، برای هر مشترک جدید نیاز به یک رابط جدید داریم شکل 2 یک شبکه تلفن با چهار مشترک به همراه تجهیزات موردنیا آ ن را توصیف میکند.
همانطور که مشاهده میکنیم، توسعه شبکه از دو مشترک به بالا باعث اضافه شدن وسیلهای دیگر به نام سوئیچ شده است که تعیین کننده مقصد مکالمه هر کدام از مشترکین میباشد. در صورتی که بخواهیم شبکه فوق را باز هم گسترش دهیم، تعداد رابطهها افزایش مییابد یا یک تقریب را میتوان گفت هرگاه تعداد N مشترک تلفنی داشته باشیم، در این صورت تعداد رابطهها N2/2 خواهد شد. مثلاً اگر 10000 مشترک تلفنی در این شبکه موجود باشد، در این صورت تعداد رابطههای موجود 500000=2/2 10000 خواهد شد. پس با این روش امکان توسعه شبکه در مقیاس وسیع وجود ندارد.
2-1 مرکز تلفن
در شبکههای عملی مبنای تمرکز تمام سوئیچها در یک محل به نام مرکز سوئیچینگ و تخصیص دادن تنها یک رابط به ازای هر مشترک گذاشته شده است.