تکنیکهای اشتراکی برای تشخیص حمله در شبکه های mobils ad-hoc
در این مقاله در تکنیک تشخیص حمله برای شبکه های and-hoc که از همکاری گره ها در یک همسایگی برای کشف یک گره مهاجم (بداندیش) در آن همسایگی استفاده می کند. اولین روش برای تشخیص گره های مهاجم در یک همسایگی که هر دو جفت گره در یک محدوده رادیویی می باشند. این قبیل گره های همسایه به عنوان دسته (گروه یا clique) شناخته می شوند. روش دوم برای تشخیص گره های مهاجم در یک همسایگی که ممکن است دو گره در یک محدوده رادیویی نباشند اما یک گره میانی مابین آنها وجود دارد که سایر گره‌ها در یک همسایگی one-hop از آن قرار دارند. این همسایگی به عنوان کلاستر شناخته می شود. یک گره که monitor نامیده می شود فرایند تشخیص حمله را آغاز می کند. هر دو روش از روش message-passing بین گره ها استفاده می کنند. بر اساس پیام هایی که در خلال فرایند تشخیص دریافت می شود هر گره از گره های مظنون را تعیین می کند و نظر خود را به گره مانیتور می فرستد. گره مانیتور به محض بازرسی آرای گره های مهاجم را از میان گره های مظنون تعیین میکند. این سیستم تشخیص حمله از هر پروتکل مسیریابی مستقل می‌باشد. اثبات درستی روش اول در این جا می آید و نشان می دهد که روش هنگامی که هیچ از دست رفتن پیام نداشته باشیم به درستی کار می کند. همچنین با شبیه سازی نشان داده می شود که هر دو الگوریتم راندمان خوبی حتی وقتی که از بین رفتن پیام در کانالهای نامطمئن داشته باشیم.
1- مقدمه
ازیاد وسایل موبایل مانند لپ تاپ، PDA و تلفنهای همراه، برنامه‌های کاربردی مهیجی نظیر کلاسهای مجازی، کنفرانسهای مجازی و... را باعث شده است . شبکه ael-hoc موبایل یک تکنولوژی است که تمامی برنامه های مذکور را در هر مکانی مقدمه می سازد. همه چیزی که مورد نیاز می باشد این است که یک گروه از گروه های متحرک قابلیت خود سازماندهی و شکل دهی یک شبکه بدون نیاز به ساختار پایه ای ثابت و یک کنترل مرکزی داشته باشند. در این شبکه یک گره موبایل به عنوان یک میزبان و یک روتر در یک زمان عمل میکند. این شبکه یک گره موبایل را به صورت واقعی موبایل می سازد در مقایسه با شبکه های موبایل ساختارگرا که یک گره مقید به فعالیت در یک شعاع مشخص توسط زیر ساختار می باشد . همچنین یک شبکه adhoc موبایل (Monet) می تواند در زمانی که امکان یک ارتباط در یک ناحیه توسط یک ساختار ثابت قول به صرفه نباشد و یا از لحاظ جغرافیایی غیرممکن باشد، سودمند باشد. اما نقطه منفی این شبکه سختی تضمین یک ارتباط مطمئن در آن شبکه می باشد. فراهم کردن امنیت در شبکه های adhoc به خاطر احتیاج به یک ارتباط محافظت شده و مطمئن بین گره های متحرک در محیط داشتن موضوع اصلی و مهم این شبکه‌ها می‌باشد. برخلاف شبکه های بی سیم ساختارگرا ویژگی واحد Manet ها مانند ساختار باز شبکه، رسانه بی سیم مشترک، محدودیت منابع و توپولوژی های پویای شبکه چالش های امنیتی جدیدی را مطرح کرده است.
یکی از روش های امن کردن شبکه adhoc موبایل در لایه شبکه، امن کردن پروتکلهای مسیریابی است به طوری که از همه حملات ممکن جلوگیری شود. به هر حال هیچ پروتکل مسیریابی وجود ندارد که همه انواع حملات را پوشش دهد و بالفرض هم اگر وجود داشته باشد هیچ کس در مورد حملاتی که در آینده اتفاق می افتد و ممکن است از ضعف‌های طراحی و یا ایرادات برنامه نویسی استفاده کند خبر ندارد.
بنابراین این پروتکلها نیز نیازمند اصلاح جهت جلوگیری از حملات جدید می باشند. به عبارت دیگر هیچ کس نمی تواند ادعا کند که یک مکانیزم جلوگیری از حمله بدون نقص است.