شبکه ای کردن ماهواره
1-1مزایا و معایت ماهواره های چند پرتوی
شبکه های ماهواره ای تک پرتوی ممکن است یکی از معایب زیر را داشته باشند :
- ماهواره ممکن است پوششی از کل ناحیه زمین که توسط آن قابل دید است فراهم نماید و بدین ترتیب ایجاد لینک هایی با مسافت طولانی به عنوان مثال از یک قاره به قاره دیگر امکان پذیر شود . در این حالت بهره آنتن ماهواره توسط پهنای پرتو آن بوسیله پوشش تحمیل می شود محدود می گردد . برای یک ماهواره زمین ثابت ، پوشش عمومی مستلزم یک پهنای پرتو db 3 به اندازه 174 و در نتیجه بهره آنتن حداکثر db 20 می باشد .
- ماهواره ممکن است پوششی از یک بخش از زمین را توسط یک پرتو باریک فراهم نماید . بدین ترتیب به علت کاهش زاویه دهانه پرتو آنتن ، بهره آنتن بیشتر می شود اما سیستم می تواند فقط توسط لینک های زمینی یا بین ماهواره ای به ایستگاههای که خارج از پوشش ماهواره قرار گرفته اند مرتبط شود .
با یک ماهواره تک پرتوی ، انتخاب بین ارتباط داخلی تعداد زیادی ایستگاه زمینی و تامین بودجه لینک مطلوب با یک بهره بالای آنتن ماهواره ضروری است .
ماهواره چند پرتوی هر دو انتخاب را با هم امکان پذیر می سازد . پوشش ماهواره به علت کنار هم قرار دادن چندین پوشش پرتو گسترش می یابد و هر پرتو یک بهره آنتن ایجاد می کند بطوریکه این بهره یا کاهش پهنای پرتو آنتن افزایش می یابد . با افزایش تعداد پرتوها عملکرد بهتر می شود . اما تکنولوژی آنتن و جرم ماهواره که با افزایش تعداد پرتوها پیچیدگی اش بیشتر می شود محدودیت ایجاد می کند .
در شکل 1-1 الف ماهواره پوشش عمومی را توسط یک پرتو با پهنای پرتو فراهم می کند و در شکل 1-1ب ماهواره پرتوهای نقطه ای را با پهنای پرتور با یک پوشش کاهش یافته تامین می کند . در هر دو مورد تمام ایستگاههای زمینی در شبکه ماهواره ای در محدوده پوشش ماهواره قرار دارند .