دانلود مقاله مقایسه مختصر بین پردازنده های 32 بیت و 64 بیت

محدودیتی که در دامنه پردازش‌های 32 بیتی وجود دارد، همواره باعث کندشدن سرعت انجام عملیات پیچیده و سنگین اطلاعاتی در سیستم‌های مختلف می‌گردد.

به همین‌منظور بسیاری از شرکت‌های سازنده نرم‌افزار و خصوصاً آن‌هایی که در زمینه سیستم‌عامل فعالیت دارند از دیرباز رقابتی را برای تحت پوشش قراردادن تعداد زیادتری CPU و مقدار بیشتری حافظه RAM نسبت به یکدیگر آغاز کرده‌اند.

به عنوان مثال رقابتی که بین ویندوز 2000 سرور با سولاریس یا انواع یونیکس و لینوکس بر سر امکان استفاده از 8 یا 16 تا 32 پردازنده به همراه چند گیگابایت حافظه RAM و امثال آن وجود داشت همواره یکی از جالب‌ترین و پرسروصداترین زمینه رقابت بین چند سیستم‌عامل به‌شمار می‌رفت.

اما تمام این عوامل چندی پیش تحت‌الشعاع واژه جدیدی به نام پردازش 64 بیتی قرار گرفت.

این فناوری جدید که به لطف به بازار آمدن دو محصول جدید از دو شرکت معتبر سازنده پردازنده یعنی اینتل و AMD شکل گرفت، در مدت کوتاهی توانست توجه سازندگان سیستم‌عامل را به شدت معطوف کارایی بی‌نظیر خود کند .

پردازنده‌های Xeon و ایتانیوم از سوی اینتل و پردازنده Opteron از طرف AMD طی مدت کوتاهی توجه تمام سازندگان مشهور سرورهای Enterprise و همچنین تولیدکنندگان سیستم‌عامل را به خود جلب کرد.

در این میان مایکروسافت نیز بلافاصله اقدام به طراحی نسخه‌ای از ویندوز 2003 سرور برمبنای انجام پردازش‌های 64 بیتی و با استفاده از پردازنده‌های جدید نمود.

این نسخه جدید 64 بیتی از چند نظر بر نسخه پیشین خود برتری داشت.

اول این‌که از میزان حافظه فیزیکی و مجازی بیشتری پشتیبانی می‌کند .

دوم‌ این‌که در مقایسه با نسخه 32 بیتی از کارایی و سرعت بالاتری در مدیریت حافظه، رجیسترها و عملیات I/O برخوردار است.

نکته سوم در مورد امنیت است.

نسخه 64 بیتی قابلیت محافظت بیشتری در برابر کدهای مخرب(Malicious Code) از خود نشان می‌دهد.

طبق پیش‌بینی‌های انجام گرفته تا پایان سال 2005 میلادی کلیه کامپیوترهایی که قرار است نقش سرور را در مراکز بزرگ اقتصادی داشته باشند به سمت ریزپردازنده و سیستم‌عامل 64 بیتی سوق پیدا خواهند کرد.

همین پیش‌بینی حاکی از تمایل شدید کامپیوترهای دسکتاپ به سمت استفاده از تکنولوژی 64 بیتی تا پایان سال 2006 میلادی است .

براین‌اساس به تدریج نه تنها سازندگان سیستم‌عامل مثل مایکروسافت سیستم‌عامل 64 بیتی مختص کامپیوترهای دسکتاپ (Windows XP 46 bit) را به بازار عرضه می‌کنند، بلکه سایر تولیدکنندگان نرم‌افزارهای مختلف هم با وارد شدن به دنیای پردازش‌های 64‌بیتی، کارایی و سرعت جدیدی را به کاربران خود ارایه می‌دهند .

مقایسه

در یک سیستم‌عامل 32 بیتی مثل نسخه‌های 32 بیتی ویندوز 2003 از یک حافظه مجازی (Virtual memory) برای انجام پردازش‌های مختلف استفاده می‌شود.

این حافظه مجازی که حداکثر 4 گیگابایت می‌تواند ظرفیت داشته باشد به دو قسمت تقسیم می‌شود.

یک قسمت 2 گیگابایتی آن به وسیله برنامه در حال اجرا اشغال شده و 2 گیگابایت دیگر در اختیار سیستم‌عامل قرار می‌گیرد.

تا اینجا همه ‌چیز بسیار عادی به نظر می‌رسد اما مشکل زمانی پیش می‌آید که 2 گیگابایت سهم برنامه‌های در حال اجرا به مرز پرشدن نزدیک می‌شود.

به عنوان مثال یک بانک اطلاعاتی SQL Server را در نظر بگیرید که برای اتصال هر کاربر به سرور و انجام عملیات موردنظر وی 20 مگابایت حافظه مجازی را در نظر می‌گیرد.

با رسیدن تعداد کاربران به مرز یکصد نفر، کل حافظه مجازی 2 گیگابایتی در اختیار SQL Server قرار می‌گیرد و این به معنای نزدیک شدن سیستم به یک نقطه بحرانی در عملیات سرویس‌دادن به کاربران است .

در نسخه‌های 32 بیتی یکی از راه‌هایی که برای این مساله در نظر گرفته می‌شد، اختصاص 3 گیگابایت از حافظه مجازی به برنامه‌های درحال‌اجرا بود.

این روش که با استفاده از دستکاری در فایل boot.ini انجام می‌گرفت، یک گیگابایت از حافظه مجازی در اختیار سیستم‌عامل را به سهمیه حافظه مجازی برنامه‌های در حال اجرا واگذار می‌کرد و تا حدودی مشکل کمبود حافظه مجازی را رفع می‌کرد.

اما خود این عمل هم عوارض جانبی خاص خود را دارد و آن محدود شدن کرنل سیستم‌عامل به یک گیگابایت حافظه مجازی برای انجام عملیات cache است .

این محدود شدن باعث افت سرعت انتقال اطلاعات از سرور به کلاینت‌ها می‌شود.

ضمن این‌که باز هم در نهایت با زیادترشدن تعداد کاربران یا پردازش‌های موردنظر آنان، این 1 گیگابایت الحاق‌شده نیز به مرز اشتغال شدن کامل نزدیک می‌شود و مدیران سیستم را به ناچار مجبور به افزایش تعداد سرورها برای رفع مشکل می‌کند.

با آمدن ویندوز 2003 نسخه 32 بیتی، قدرت آدرس‌دهی سیستم‌عامل برای حافظه‌های فیزیکی (RAM) به 32 گیگابایت برای نسخه Enterprise و 64 گیگابایت در نسخه DataCenter افزایش یافت و این به معنای نیاز کمتر سیستم به استفاده از حافظه مجازی و در نتیجه کمتر شدن مشکل مربوط به محدودیت حافظه‌های مجازی بود.

اما به هر حال استفاده از حافظه مجازی برای پردازش اطلاعات امری گریزناپذیر است و به‌همین دلیل توجه سازندگان سیستم‌عامل همواره معطوف به پیدا کردن راه‌حلی برای عبور از این مشکل بود.

سرانجام با مطرح شدن و تولد سیستم‌عامل 64 بیتی ویندوز 2003 که با استفاده از قدرت پردازنده‌های 64 بیتی جدید قادر بود از یک سیستم آدرس‌دهی 40 بیتی استفاده کند، میزان حافظه مجازی قابل دسترسی سیستم از 4 گیگابایت به 40 2 یعنی 16 ترابایت (هزار گیگابایت) افزایش یافت.

بدین‌ترتیب 8 ترابایت از این ظرفیت در اختیار برنامه‌های در حال اجرا و 8 ترابایت دیگر در اختیار سیستم‌عامل قرار گرفت.

مهم‌ترین سوالی که در این‌جا می‌توانست مطرح شود این است که آیا برنامه‌های سابق محیط 32 بیتی که برای استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی کامپایل شده‌اند قادر به بهره بردن از این 8 ترابایت فضای جدید هستند یا خیر.

پاسخ این سوال هم می‌تواند مثبت باشد و هم منفی.

بدین‌صورت که برخی برنامه‌های کامپایل‌شده در محیط‌های 32 بیتی که به صورت صریح قدرت استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی را دارند، با ورود به محیط 64 بیتی هیچ تغییری را احساس نخواهند کرد .

اما برخی دیگر که با تکنولوژی Large Addressware کامپایل شده‌اند قادر خواهند بود تا 4 گیگابایت از حافظه مجازی را در محیط جدید مورد استفاده قرار دهند.

از لحاظ سرعت انجام عملیات نیز برخی برنامه‌های کامپایل شده در محیط 32 بیتی (مثلاً برنامه‌های نوشته شده با ASP.NET که از تکنولوژی Multithreading برای اجرای موازی چند دستورالعمل در آن واحد استفاده می‌کنند)، به دلیل قدرت بی‌نظیر پردازنده‌های 64 بیتی در انجام این کار می‌توانند از مزایای محیط جدید اجرا استفاده کرده و سرعت اجرای خود را افزایش دهند .
محدودیتی که در دامنه پردازش‌های 32 بیتی وجود دارد، همواره باعث کندشدن سرعت انجام عملیات پیچیده و سنگین اطلاعاتی در سیستم‌های مختلف می‌گردد.

پردازنده‌های Xeon و ایتانیوم از سوی اینتل و پردازنده Opteron از طرف AMD طی مدت کوتاهی توجه تمام سازندگان مشهور سرورهای Enterprise و همچنین تولیدکنندگان سیستم‌عامل را به خود جلب کرد.

اول این‌که از میزان حافظه فیزیکی و مجازی بیشتری پشتیبانی می‌کند .

دوم‌ این‌که در مقایسه با نسخه 32 بیتی از کارایی و سرعت بالاتری در مدیریت حافظه، رجیسترها و عملیات I/O برخوردار است.

همین پیش‌بینی حاکی از تمایل شدید کامپیوترهای دسکتاپ به سمت استفاده از تکنولوژی 64 بیتی تا پایان سال 2006 میلادی است .

براین‌اساس به تدریج نه تنها سازندگان سیستم‌عامل مثل مایکروسافت سیستم‌عامل 64 بیتی مختص کامپیوترهای دسکتاپ (Windows XP 46 bit) را به بازار عرضه می‌کنند، بلکه سایر تولیدکنندگان نرم‌افزارهای مختلف هم با وارد شدن به دنیای پردازش‌های 64‌بیتی، کارایی و سرعت جدیدی را به کاربران خود ارایه می‌دهند .

مقایسه در یک سیستم‌عامل 32 بیتی مثل نسخه‌های 32 بیتی ویندوز 2003 از یک حافظه مجازی (Virtual memory) برای انجام پردازش‌های مختلف استفاده می‌شود.

تا اینجا همه ‌چیز بسیار عادی به نظر می‌رسد اما مشکل زمانی پیش می‌آید که 2 گیگابایت سهم برنامه‌های در حال اجرا به مرز پرشدن نزدیک می‌شود.

با رسیدن تعداد کاربران به مرز یکصد نفر، کل حافظه مجازی 2 گیگابایتی در اختیار SQL Server قرار می‌گیرد و این به معنای نزدیک شدن سیستم به یک نقطه بحرانی در عملیات سرویس‌دادن به کاربران است .

در نسخه‌های 32 بیتی یکی از راه‌هایی که برای این مساله در نظر گرفته می‌شد، اختصاص 3 گیگابایت از حافظه مجازی به برنامه‌های درحال‌اجرا بود.

این محدود شدن باعث افت سرعت انتقال اطلاعات از سرور به کلاینت‌ها می‌شود.

اما به هر حال استفاده از حافظه مجازی برای پردازش اطلاعات امری گریزناپذیر است و به‌همین دلیل توجه سازندگان سیستم‌عامل همواره معطوف به پیدا کردن راه‌حلی برای عبور از این مشکل بود.

سرانجام با مطرح شدن و تولد سیستم‌عامل 64 بیتی ویندوز 2003 که با استفاده از قدرت پردازنده‌های 64 بیتی جدید قادر بود از یک سیستم آدرس‌دهی 40 بیتی استفاده کند، میزان حافظه مجازی قابل دسترسی سیستم از 4 گیگابایت به 40 2 یعنی 16 ترابایت (هزار گیگابایت) افزایش یافت.

بدین‌ترتیب 8 ترابایت از این ظرفیت در اختیار برنامه‌های در حال اجرا و 8 ترابایت دیگر در اختیار سیستم‌عامل قرار گرفت.

بدین‌صورت که برخی برنامه‌های کامپایل‌شده در محیط‌های 32 بیتی که به صورت صریح قدرت استفاده از حداکثر 3 گیگابایت حافظه مجازی را دارند، با ورود به محیط 64 بیتی هیچ تغییری را احساس نخواهند کرد .

اما برخی دیگر که با تکنولوژی Large Addressware کامپایل شده‌اند قادر خواهند بود تا 4 گیگابایت از حافظه مجازی را در محیط جدید مورد استفاده قرار دهند.

از لحاظ سرعت انجام عملیات نیز برخی برنامه‌های کامپایل شده در محیط 32 بیتی (مثلاً برنامه‌های نوشته شده با ASP.NET که از تکنولوژی Multithreading برای اجرای موازی چند دستورالعمل در آن واحد استفاده می‌کنند)، به دلیل قدرت بی‌نظیر پردازنده‌های 64 بیتی در انجام این کار می‌توانند از مزایای محیط جدید اجرا استفاده کرده و سرعت اجرای خود را افزایش دهند .

اما اگر برنامه‌ای (مثلاً یک فایل Exe) در محیط توسعه‌ای مثل ویژوال بیسیک نسخه ششم برای دسترسی به یک پایگاه داده و کار با آن بدون استفاده از مکانیسم پردازشی موازی و به صورت ساده نوشته شده باشد، این برنامه حتی اگر برروی یک سرور 64 بیتی هم اجرا شود نمی‌تواند از قابلیت‌های محیط جدید سودی ببرد.

بنابراین اگر قرار است این برنامه برروی کلاینت نصب شده و پایگاه داده موردنظر که SQL Server است برروی یک سرور باشد، بهتر آن است که کلاینت در همان وضعیت 32 بیتی باقی بماند و سرور به نسخه 64 بیتی ویندوز 2003 ارتقاء داده‌شود.

در این صورت موتور بانک‌اطلاعاتی SQL Server که در تمام نسخه‌های خود از شیوه Multithreading برای انجام دستورات موردنظر کاربران استفاده می‌کند، می‌تواند در محیط جدید با سرعت بهتری فرامین رسیده از طرف کلاینت‌ها را پردازش کرده و نتیجه را سریع‌تر به آن‌ها برگرداند و کارایی کلی این سیستم بانک اطلاعاتی را به نحو مطلوبی افزایش دهد.

اصولاً برنامه‌های نوشته شده برای محیط‌های 32 بیتی با استفاده از رابطی به نام WOW64 قادر خواهند بود در محیط 64 بیتی اجرا شوند و از مزایای ارتقاء سیستم عامل و دسترسی به حافظه بیشتر بهره ببرند.

پردازنده هر دو شرکت اینتل و AMD از همان آغاز تولید پردازنده‌های 64 بیتی، تمام تمرکز خود را برروی پردازنده‌هایی که در رده کامپیوترهای سرور مورد استفاده قرار می‌گیرد، گذاشتند.

پردازنده اُپترون (Opteron) محصول شرکت AMD وXeon محصول اینتل هر دو به همین منظور طراحی و تولید شدند .

پس از آن استفاده از تکنولوی 64 بیتی در رده کامپیوترهای کلاینت نیز مدنظر هر دو شرکت قرار گرفت و از آنجا که سروصدای ظهور سیستم‌عامل 64 بیتی ویندوزXP به تدریج نوید یک دگرگونی در کارایی این رده از کامپیوترها را می‌داد، این دو شرکت پردازنده‌های 64 بیتی جدیدی را با قیمت ارزان‌تر برای کار در کلاینت‌ها روانه بازار کردند.

پردازنده Athlon 64 و پنتیوم 4 سری EM46T از جمله این پردازنده‌های جدید بودند.

.

ضمن این‌که در رده سرور نیز هر دو به ارتقاء پردازنده‌‌های ویژه خود پرداختند.

پردازنده‌های اُپترون و پردازنده‌های ایتانیوم از اینتل نتیجه این ارتقاء محسوب می‌شوند که از آخرین دست‌آوردهای تکنولوژی 64 بیتی به‌شمار می‌روند.

هم‌اکنون AMD پردازنده‌‌های Opteron را برای استفاده در کامپیوترهای دسکتاپ و سرور با سیستم‌عامل 64 بیتی، پردازنده‌های Athlon 64 را جهت استفاده در کامپیوترهای دسکتاپ و کیفی با سیستم‌عامل 32 یا 64 بیتی و پردازنده‌های Turion را برای استفاده در کامپیوترهای کیفی با سیستم‌عامل 64 بیتی به بازار عرضه می‌کند.

اینتل هم انواع پردازنده‌های نوع Xeon خصوصاً سری MP را برای کار در محیط 32 یا 64 بیتی و انواع پردازنده‌های رده ایتانیوم را برای سرورهای با سیستم‌عامل 64 بیتی تولید می‌کند.

نرم‌افزار با تحولی که در دنیای پردازنده‌ها و سیستم‌‌عامل‌ها در حال وقوع بود، قاعدتاً دنیای نرم‌افزار نیز باید شاهد تغییراتی در نحوه انجام پردازش‌ها و سرعت و کارایی اجرا می‌شد.

در اولین گام کلیه سرویس‌هایی که به همراه ویندوز 2003 نسخه 64 بیتی ارایه شد همگی با این تکنولوژی جدید همراه شدند .

این سرویس‌ها که متعلق به مقوله نرم‌افزار به حساب می‌آمدند، از اکتیودایرکتوری گرفته تا Terminal service و وب‌سرور IIS با امکانات جدید محیط 64 بیتی مثل استفاده از فضای بسیار بزرگ حافظه، افزایش سرعت عملیات I/O و استفاده مناسب و بهینه از زمان CPU کاملاً هماهنگ شدند .

از طرفی دیگر بلافاصله خبر از ارایه شدن نسخه‌های جدید برخی نرم‌افزارهای سمت سرور مایکروسافت برای کار در محیط 64 بیتی رسید.

نسخه 64 بیتی SQL Server2000 و بعد از آن حرف و حدیث‌های مربوط به نسخه 2005 که مرزهای سرعت و کارایی را پشت‌سر می‌گذارد، از این دست به شمار می‌روند.

در همین حال خبرهای دیگری حاکی از اقبال این دگرگونی از سمت برنامه‌نویسان بود .

محیط برنامه‌نویسی محبوب دات‌نت این‌بار با سروصدای جدیدی وارد معرکه شد و Visual Studio2005 را برای نوشتن برنامه‌های کاربردی 64 بیتی به علاقمندان ارایه کرد.

از سوی دیگر رقبای مایکروسافت هم بیکار ننشستند.

اوراکل با محصول oracle 10g و آی‌بی‌ام با تولید DB2 64 و بسیاری دیگر از سازندگان نرم‌افزار و خصوصاً سازندگان برنامه‌های سرور محیط بزرگ (Enterprise) با سعی و تلاش خود نشان دادند که پلتفرم جدید پردازش‌های 64 بیتی برای آن‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

به هر حال در آینده نزدیک شاهد رونق فناوری محاسبات 64 بیتی در بسیاری از نرم‌افزارهای مختلف خواهیم بود.

Bit چیست؟

کلمه bit (بیت) مخفف عبارت binary digit است.

اعداد دودویی یا باینری یعنی همان روشی است که یک کامپیوتر داده‌ها را با آن ذخیره کرده یا در قالب آن انتقال می‌دهد.

یک بیت می‌تواند مقداری بین صفر یا یک را به خود بگیرد.

اگر تعدادی از بیت‌ها را پشت سر هم ردیف کنیم، به یک کُد باینری می‌رسیم مثل 1001011000101 که می‌تواند بیانگر یک دستورالعمل ریاضی (مثل جمع و تفریق)، یک محل‌خاص از حافظه (جهت آدرس‌دهی)، و یا یک داده مشخص مثلاً عدد 456/12 باشد.

یک پردازنده 32 بیتی، مثل پنتیوم قادراست با استفاده از این رشته صفر و یک، تا عدد 32‌2 را کدگذاری کند یا در اصطلاح، آن را به مبنای باینری (دودویی(ببرد.

طبیعی است که این میزان برای یک پردازنده 64 بیتی به 64‌‌2 می‌رسد و این بدان معنی است که یک پردازنده 64 بیتی، می‌تواند سقف بسیار بالاتری از اعداد را در واحد زمان پشتیبانی‌کند.

بنابراین اگر یک پردازنده 32 بیتی بخواهد عددی بیشتر از 232 را پردازش کند یا انتقال دهد، باید در دو سیکل زمانی این کار را انجام دهد که وقت بیشتری را نسبت به یک پردازنده 64 بیتی صرف‌می‌کند.

بدین ترتیب یک پردازنده 64 بیتی، صرف‌نظر از آن‌که چند سیکل زمانی در ثانیه (فرکانس) بیشتر از یک پردازنده 32 بیتی دارد، در هر کدام از این سیکل‌های زمانی نیز قادر است دو برابر یک پردازنده 32 بیتی عمل پردازش را انجام دهد.

حافظه؛ مسئله مهم‌تر اما عامل دیگری که تحت‌تأثیر دامنه بیتی یک پردازنده قرار می‌گیرد، میزان حافظه‌ای است که سیستم‌پشتیبانی می‌کند یا مورد دسترسی قرار می‌دهد.

در پردازنده‌های 32 بیتی که با سیستم‌عامل‌های همگون 32 بیتی کار می‌کنند، تنها چهار‌گیگابایت از فضای حافظه RAM قابل دسترسی است که حتی این مقدار هم توسط سیستم‌عامل‌های 32 بیتی، اغلب به دو‌گیگابایت کاهش می‌یابد.

زیرا دو گیگابایت دیگر از آن باید به برنامه‌های کاربردی جهت اجرا تخصیص داده شود.

پردازنده پنتیوم‌4 محصول اینتل و آتلون XP از AMD، از جمله همین پردازنده‌هایی هستند که علیرغم فرکانس بالا جهت اجرای تعداد بیشتری دستورالعمل در واحد زمان، به دلیل عدم امکان دسترسی به مقادیر زیادتری از حافظه، گاه سرورهای محیط‌های Enterprise را با مشکل مواجه‌‌می‌کنند.

در حالی که این مشکل، در پردازنده‌های 64 بیتی (البته به شرط اجرای برنامه‌های 64 بیتی تحت سیستم‌عامل‌های 64 بیتی) با پشتیبانی از چندترابایت فضای حافظه، برطرف شده است.

اینتل و AMD شرکت AMD، با ساخت اولین مدل آتلون 64 بیتی که البته برخلاف نام آن، قابلیت پشتیبانی 40 بیتی (نه 32 و نه 64) از حافظه را داشت و می‌توانست 136 گیگابایت از فضای حافظه را آدرس‌دهی کند و اینتل با ساخت پردازندهXeon سری Dual Processor) DP) با قابلیت اجرای 32 و 64 بیتی و برخورداری از تکنولوژی hyper threading، اولین گام‌ها را جهت ساخت پردازنده‌های 64 بیتی برداشتند.

این پردازنده‌ها علاوه بر مهیا‌ساختن قابلیت دسترسی به میزان حافظه بیشتر برای سیستم‌عامل، به هر برنامه کاربردی قابل اجرا بر روی آن سیستم‌عامل، یک بلاک چهار‌گیگابایتی از حافظه را جهت اجرا اختصاص می دهند.

این توانایی جدید به نحو بسیار محسوسی، کاربران برنامه‌های طراحی مهندسی (CAD) و بسیاری از بانک‌های اطلاعاتی را با افزایش کارایی و سرعت اجرای برنامه‌ها مواجه‌‌کرد.

این پردازنده‌ها که طبق نظر سازندگانشان به‌طور کامل از سیستم‌عامل‌ها و برنامه‌های 32‌بیتی پشتیبانی کرده و هیچ خللی را به دلیل ارتقا به وضعیت 64 بیتی، در برنامه‌های قبلی وارد نمی‌کردند و به قول خودشان سازگار ‌با‌قبل (Backward Compatible) بودند، تنها در صورت اجرای سیستم‌عامل‌های 64 بیتی (مثل ویندوز 2003 نسخه 64) و همچنین اجرای برنامه‌های 64 بیتی، می‌توانستند قدرت خودشان را به نمایش بگذارند.

در حالی که در زمان اجرای 32‌بیتی بر روی سیستم‌عامل‌های 32‌بیتی، تنها چیزهایی که می‌توانند عاید این محیط‌های قدیمی نمایند، عبارت است از: - استفاده از فرکانس بالاتر جهت اجرای تعداد بیشتری دستورالعمل در واحد زمان - استفاده از سطوح بالاتر cache (سطح 2) جهت افزایش سرعت دسترسی به اطلاعات - استفاده از سیلیکون‌هایی با کیفیت بالاتر و دارای تعداد ترانزیستور بیشتر باز هم در راه افزایش سرعت.

به هر روی هر دو شرکت سرشناس تولیدکننده پردازنده‌های 64 بیتی برای کامپیوترهای x86 مدعی ساخت پردازنده‌های مذکور با کیفیت بالاتر بوده و در واقع هر دو ادعای پیشتازی در این عرصه را دارند.

‌● راه‌حل‌های اینتل این راه‌حل‌ها شامل سه دسته پردازنده (بعد از ارائه Xeon DP) و سه مدل پردازنده ایتانیوم به شرح زیر است: - پردازندهای سری 64bit xeon این سری از پردازنده‌های اینتل با قدرت انعطاف بالا و دو مگابایت cache لایه سه، به‌عنوان محبوب‌ترین پردازنده 64 بیتی برای سرورها شناخته شده‌اند.

ضمن این‌که قادرند هم برنامه‌های 64 بیتی و هم برنامه‌های 32 بیتی را با کارایی بالا و با استفاده از حافظه‌های DDR2 و خطوط حامل PCI‌‌‌Express اجرا کنند و در نتیجه کارایی سیستم را تا حد 50‌درصد بالاتر از xeonهای قدیمی‌تر 32 بیتی، مثل پردازنده 3.2xeon DP گیگاهرتز ببرند.

این پردازنده‌ها در وب سرورها و ایمیل سرورها کاربرد زیادی دارند.

- پردازنده‌های سری 64bit xeon MP قدرتمندترین و سریع‌ترین پردازنده با نام xeon است و با قدرت بالای دسترسی به حافظه، هشت مگابایت cache لایه سه و وجود فناوری Demand Based Switching) DBS)، بهترین انتخاب برای سرورهای لایه واسط، یعنی همانApplication Server یا سرور مربوط به بانک‌های اطلاعاتی با حجم داده و پردازش بالا می‌باشد.

این سرور در کاربردهای Enterprise، مثل سیستم‌های تجاری ERP و BI کاربرد بسیار مناسبی دارد.

3- 64bit xeon workstation همان‌گونه که از نام آن برمی‌آید، این پردازنده قادر‌‌است با استفاده از قابلیت‌هایی مثل NetBurst ،PCI Express ،Cache لایه دو، و فناوری hyper threading، برنامه‌های 32 و 64 بیتی، خصوصاً برنامه‌های طراحی مهندسی، گرافیک و امثال آن را با کارایی و سرعت بالا اجرا نماید.

4- Itanium2 قدرتمندترین و با ثبات‌ترین پردازنده ساخت اینتل است.

این پردازنده که خود در مدل‌های DP ،MP و Low voltage به بازار ارائه شده است، با قابلیت نه مگابایت فضای cache لایه سه، بالاترین کارایی و سرعت را برای سرورهای لایه واسط، بانک‌های اطلاعاتی، راه‌حل‌های ERP ،BI ،HPC، و انواع سیستم‌های مدیریتی پیچیده به ارمغان می‌آورد.

پردازنده‌های سری ایتانیوم، آلتوناتیوی قوی برای سیستم‌های اطلاعاتی موجود بر روی پردازنده‌های RISC ساخت آی‌بی‌ام بوده و با قیمت بسیار پایین‌تر از سیستم‌های MainFrame، رقیبی سرسخت برای آن به حساب می‌آیند.

● راه‌حل AMD AMD برای پشتیبانی از فناوری پردازش‌های 64‌بیتی، چندین مدل پردازنده 64 بیتی آتلون، اُپترون، و توریون را ارائه کرده است.

که در ادامه به‌بررسی اجمالی آن‌ها پرداخته می‌شود.

1- 64AMD Athlon انواع و اقسام مختلفی از آتلون سری 64 برای اجرای برنامه‌های 64 و 32 بیتی با کارایی بالا ساخته شده است.

این پردازنده‌ها که با فناوری‌های قابل رقابت مشابه آنچه که در اینتل برای ساخت پرازنده‌های زئون ساخته شده‌است، ارائه شده‌اند، به کاربران کامپیوترهای دسکتاپ اجازه‌می‌دهد برنامه‌های کاربردی‌ای که به سرعت بالا و دسترسی سریع به حجم بالای حافظه نیاز دارند را با کارایی بالایی اجرا نمایند.

برنامه‌های گرافیکی و مالتی مدیا، بازی‌های سه بعدی، ویرایش تصاویر، فیلم، موسیقی، و به‌طور کلی Applicationهای مربوط به کاربران نهایی (end users)، بهترین بهره را از این پردازنده‌ها می‌برند.

این پردازنده در چند مدل مختلف ارائه شده که از مدل FX آن برای کاربردهای دسکتاپ و از مدل MP برای سرورها استفاده می‌شود.

2- Opteron AMD، پردازنده‌های سری اُپترون را در قالب و همپای با xeonهای 64 بیتی و تا حدودی پردازنده‌های گران‌قیمت‌تر ایتانیوم ساخته است.

این پردازنده که به گفته AMD با ترکیب فاکتورهای مهمی چون سازگاری، کارایی، قابلیت اعتماد، و قیمت نسبتاً پایین رقابتی، پا به عرصه وجود گذاشته، تاکنون در قالب چهار مدل مختلف سری 8wag-1 و سری‌های 100، 200 و 800 به بازار عرضه شده است.

این پردازنده قادر است تا 256 ترابایت فضای حافظه را مورد دسترسی قرار دهد و با استفاده از توان مصرفی نسبتاً پایین 55 وات (برای سری HE) و 30 وات (برای سری EE) از هدر رفتن توان مصرفی پردازنده و در نهایت کل سیستم جلوگیری کند.

پردازنده‌های آتلون و اُپترون 64 بیتی تاکنون بارها از طرف مجامع مختلف به عنوان مقرون به‌صرفه‌ترین راه‌حل برای کاربردهای دسکتاپ و تا حدودی Enterprise با حفظ هر دو فاکتور کارایی بالا و قیمت پایین شناخته شده است.

3- Turion این پردازنده به منظور ایجاد امکان سوارکردن سیستم‌عامل‌های 32 و 64 بیتی بر روی کامپیوترهای نوت‌بوک با تکنولوژی Mobile طراحی و ساخته شده است.

این پردازنده با وزن بسیار کم، مصرف انرژی پایین، و ایجاد حرارت محدود با فناوری بی‌سیم (wireless) بسیار سازگار بوده و می‌تواند با کارایی بسیار بالاتری نسبت به پردازنده‌های معمولی دستگاه‌های مبتنی بر تکنولوژی موبایل و بی‌سیم، به اجرای برنامه‌های طراحی شده برای این محیط‌ها بپردازد.

سیستم‌عامل، کلیه برنامه‌های صوتی تصویری، بازی‌ها و امثال آن از مزایای افزایش سرعت با استفاده از این پردازنده 64 بیتی بهره‌مند می‌شوند.

تفاوت های CPU های AMD وIntel تفاوت های CPU های AMD وIntel عبارتند از: 1-AMD براساس معماری اجرایی 9 مرحله ای ساخته شده است اما معماری پردازنده های Intel شش مرحله ای می باشد.بدین معنا که AMDدر هر چرخه کاری 9عملیات را انجام میدهد در حالی که Intel فقط 6 عمل را می تواند انجام دهد.

2-AMD از640Kb Cache برخوردار است در حالی که Intel ، از 532Kb بر خوردار است هر چقدر که میزان Cache پردازنده بیشتر باشد ، پردازنده کارایی بیشتری خواهد داشت اطلاعات بیشتری میتواند ذخیره کند ودیگر لازم نیست پردازنده برای بدست آوردن اطلاعات یا دستور ها مدت زمان بیشتری را رفت و برگشت به حافظه برد اصلی برای جذب اطلاعات یا دستور العمل ها صرف کند.

3- AMD از مس برای اتصال ترانزیستور های بکار رفته در پردازنده ها استفاده میکند در صورتی که در ساختمان پردازنده های Intel آلومینیوم بکار رفته است.مس هادی الکترسیته بهتری است ، ازاین رو پهنای اتصالهای بین ترانزیستورها را به میزان چشمگیری کاهش می یابد .که این امر باعث مصرف کمتر مواد اولیه و در نتیجه منجر به کاهش هزینه می شود این دلیل ارزان تر بودن AMD نسبت به P4 است.

4- از دیگر تفاوت های میان AMD وIntel میتوان به راندمان Cache بروی چیپ اشاره کرد ، AMD از معماری انحصاری استفاده میکند که راندمان بیشتری نسبت بیشتری نسبت به طراحی معماری غیر انحصاری Intel دارد.

5-AMD از تکنولوژی پردازش موازی در مقایسه با Hyper -Threading اینتل استفاده میکند ، در بسیاری از کاربردهای امروزی فعال بودن Hyper -Threading کارائی پائین تری ارائه میدهد ، نتایج تحقیقات بیشمار منتشر شده در نشریات رایانه ای و پایگاهای اطلاعاتی معتبر بیانگوی این پدیده هستند.

6-یکی دیگر از مهمترین نکات برتر پردازنده های AMD واحد ممیز شناور آن است که از FPU اینتل بسیار قویتر میباشد که این امر باعث اجرای سریع تر برنامه های چند منظوره( MultiMedia) میشود.

7- زمانی که اینتل P4 را طراحی کرد طول PIPELINE را از 10 مرحله در P3 به 20 مرحله افزایش داد Intel همین تغیر توانست که تعداد عملیاتی که در چرخه عملیاتی انجام می شود بصورت قابل ملاحظه ای کاسته میشود و از طرف دیگر افزایش طول PIPELINE نیازمند افزایش تعداد ترانزیستور ها برای انجام همان تعداد عملیات میباشد که این امر باعث افزایش اندازه هسته و بالا رفتن قیمت تولید میشود .

در حالی که AMD با وجود افزایش فرکانس پردازنده های خود طول pipeline را به همان اندازه p3 یا k6 ثابت نگهدارد