تاریخچه:
تا قبل از سیستم عامل ویندور که از سیستم عامل DOS استفاده میشد به منظور پیکره بندی و ذکر تعاریف اولیه از چند فایل ساده متنی استفاده میشد این فایل ها به منظور سامان بخشی یکنواخت تعاریف کاربر به کار برده میشد که مهمترین آنها عبارت بودند از
Config.SYS Autoexec.Bat
بعد از ایجاد و ابداع سیستم عامل ویندوز توسط شرکت مایکروسافت این ایده که تمامی تعاریف کاربر و همچنین تعاریف برنامه های مورد استفاده در فایلهایی با پسوند *.INI( که به آنها فایلهای شروع به کار میگفتند و عبارت بودند از win.ini و system.ini)دخیره شود
ایجاد شد. از آنجا که مدیریت و نگهداری این فایلها کار آسانی نبود محققان مایکروسافت را برآن داشت تا جهت نگهداری اطلاعات مهم کاربر و برنامه ها پایگاه داده ای را ایجاد کند که هم حاوی این اطلاعات مهم باشد و هم مدیریت و دسترسی به این اطلاعات آسانتر و بهینه باشد .
این پایگاه داده که شامل فایلهای متعددی است و بر روی دیسک ویندوز ذخیره میشود با ورود سیستم عامل ویندوز 95 به بازار سیستمهای عامل پا به عرصه وجود نهاد و به نام رجیستری Registry معروف شد .
توضیحات
برخی از مزایای پایگاه داده رجیستری :
فایلهای رجیستری دارای خاصیتهای فقط خواندنی و پنهان و سیستمی هستند , بنابراین احتمال آنکه بطور تصادفی توسط یک کاربر غیر حرفه ای حذف گردند
از بین رفته است .(احتمالی که در مورد فایلهای *.INI وجود داشت)
رجیستری نه تنها مکانی برای ذخیره پارامترهای سخت افزاری و سیستم عامل است بلکه برنامه های کاربردی نیز میتوانند به جای استفاده از فایلهای *.INI جداگانه برای ذخیره کردن پارامترهای خود , آزادانه از رجیستری استفاده کنند .
ابزارهای متنوعی جهت مدیریت و کار با رجیستری در ویندوز وجود دارد. در رجیستری ابزارهایی وجود دارند که شما را قادر میسازند هر پارامتری را یافته و اطلاعات آنرا درخواست کرده و یا تغییر دهید.
سیستم عامل ویندوز به هنگام نصب (Setup) خود پایگاه داده رجیستری را ایجاد میکند که شامل دو فایل User.dat و System.dat می باشد .