دانلود تحقیق موقعیت جغرافیایی و تاریخچه کشور بحرین

خلیج فارس از نظر زمین شناسی در نتیجه انفعالات اواخر دوران سوم زمین شناسی که سبب پیدایش جبال زاگرس و رشته های جنوبی ایران گردیده است، به وجود آمده و قبل از این دوره به صورت زبانه باریکی بوده است.

در همین دوران بر اثر پیدایش جبال زاگرس در غرب فلات ایران و فرورفتگی جنوب فلات ایران، آب اقیانوس هند از طریق خلیج عمان به طرف غرب آمده و خلیج فارس را ایجاد کرده است.

در نتیجه ایجاد چین خوردگی و به وجود آمدن طاقدیس ها و ناودیس ها در کف این دریا و در نتیجه رسوبات ته دریا و مواد آلی و بسیاری عوامل دیگر، ذخایر عظیمی از نفت در تمامی کف خلیج فارس و حواشی و جزایر آن از جمله جزایر بحرین به وجود آمده است.

به طور کلی جزایر بحرین از نظر ساختمانی دنباله فلات ایران بوده که از زیر آب های خلیج فارس سربرآورده و ظاهر شده است.

بدین ترتیب، بحرین در نیمکره شمالی ، نیمکره شرقی، در جنوب غربی قاره آسیا در منطقه خاورمیانه، به صورت مجمع الجزایری در جنوب خلیج فارس واقع شده است و در سمت راست آن در فاصله 27 کیلومتری، کشور امیرنشین قطر و در سمت مغرب آن در فاصله 24 کیلومتری عربستان سعودی و در شمال آن با فاصله نسبتاً دوری، ایران قرار دارد.

نزدیکترین شهر ایران به بحرین بندر بوشهر است که تا لنگرگاه بحرین 361 کیلومتر فاصله دارد.

مجمع الجزایر بحرین با وسعت 26/695 کیلومتر مربع از سی و پنج جزیره بزرگ و کوجک تشکیل شده که بین 5/25 درجه و 5/26 درجه عرض شمالی و بین 50 درجه و 52 درجه طول شرقی واقع شده است.

بزرگترین این جزایر بنام جزیره بحرین (جزیره منامه) موسوم است که گاهی «اوال» و در قدیم به تیلوس معروف بوده است.

طول این جزیره از شمال به جنوب 50 کیلومتر (30 مایل) و عرض آن بین 13 و 25 کیلومتر (15-8 مایل) است و شهر منامه، پایتخت بحرین در همین جزیره واقع شده است.

در انتهای جنوبی جزیره، دماغه ای به نام «رأس البر» وجود دارد.

این جزایر در قسمت جنوب ماسه ای و هموار، در قسمت های مرکزی بیابانی و لم یزرع و در قسمت شمال آباد و حاصلخیز است.

بحرین فاقد مرز زمینی است، تنها می توان گفت با احداث پلی که بحرین را به عربستان سعودی متصل می کند، توانسته است از طریق زمینی با کشور دیگری مرتبط شود؛ در حالی که خط ساحلی آن به طول 161 کیلومتر است.

خط مرزی کرانه های ایران و بحرین شامل نقطه گردش های زیر است:
نقطه گردش 1: این نقطه گردش، اولین نقطه در انتهای خاوری این مرز دریایی است و بین عرض شمالی 27 درجه و صفر دقیقه و 35 ثانیه و خط آزیموت 278 درجه و 14 دقیقه و 27 ثانیه در جائی که خط مرزی دریایی بحرین و قطر شروع می شود، قرار دارد.

نقطه گردش 2: روی عرض شمالی 27 درجه و 2 دقیقه و 46 ثانیه و طول شرقی 51 درجه و 5 دقیقه و 54 ثانیه واقع شده است.

نقطه گردش 3: واقع در عرض شمالی 27 درجه و 6 دقیقه و 30 ثانیه و طول شرقی 50 درجه و 57 دقیقه و صفر ثانیه.

نقطه گردش 4: واقع در عرض شمالی 27 درجه و 10 دقیقه و صفر ثانیه و طول شرقی 50 درجه و 54 دقیقه و صفر ثانیه.
این مرز 3/28 مایل دریایی طول دارد و نقاط پایانی آن بین 5 تا 10 مایل به کرانه های ایران نسبت به کرانه های بحرین نزدیک است.

منطقه نظارت بحرین 24 مایل دریایی است.

فلات قاره مشخصی ندارد و دریای سرزمینی آن (آب های منطقه ای بحرین در خلیج فارس) 12 مایل دریایی است.

از لحاظ وسعت، بحرین 112 برابر از ابوظبی، 17 برابر از قطر و 7 برابر از دوبی کوچکتر است.

بحرین عمدتاً سرزمینی بیابانی و شوره زار است که غالباً هموار و خاکی از کوهستان می باشد و از نظر طبیعی به سه بخش متمایز تقسیم می شود:
1- بخش حاصلخیز شمالی
از ابتدای کناره های شمالی جزیره تا مسافت نسبتاً زیادی کشیده شده است.

پهنای این بخش گاه تا 5 کیلومتر می رسد.

این منطقه دارای موقعیت مناسبی از جهت کشاورزی است.

آب نسبتاً فراوان و زمین حاصلخیز، باغ ها و مزارع سرسبزی به وجود آورده که در بین امارات خلیج فارس بی نظیر است.

2- بخش مرکزی
صحرای خشک است، در جنوب منطقه اول قرار گرفته و تا کناره های دو طرف گسترش یافته است.

این بخش به کلی با بخش شمالی مغایرت دارد.

زمین هایش خشک و کویری است و از کشت و زرع در آن خبری نیست.

زمین پوشیده از گیاهان صحرایی است که انواع آن گاهی به 200 گونه می رسد.

3- بخش جنوبی
صحرایی شنی و ماسه ای است و مابقی جزیره اصلی بحرین را تا رأس البر، یعنی تا انتهای جزیره را پوشانده است.

در این بخش ارتفاعاتی کم و بیش دیده می شود که غالباً به صورت تپه های شنی و سنگی است.

کلاً از لحاظ طبیعی می توان گفت: 2% کل این سرزمین حاصلخیز، 2% دارای محصولات دائمی، 6% علفزار و مرتع و 90% مابقی آن را خاک تشکیل می دهد.

مساحت کشت آبی بحرین، 10 کیلومتر مربع می باشد.

آب و هوا
از آنجا که این کشور به صورت جزیره است تا حدودی دارای آب و هوای نسبتاً مرطوب است، ولی به سبب نزدیکی با منطقه حاره، دارای تابستان های بسیار گرم و مرطوب و زمستان های نسبتاً معتدل است.

به طوری که می توان گفت از آبان تا اردیبهشت ماه، هوایی مطبوع دارد و از خرداد تا مهرماه گرم و مرطوب است.

در ماه های تیره و مرداد، درجه حرارت غالباً از 40 درجه سانتیگراد تجاوز می کند.

در بحرین تنها دو فصل وجود دارد: فصل گرما و فصل معتدل.

معمولاً فصل اعتدال و خنکی هوا از حدود پائیز تا اواخر زمستان ادامه دارد.

حداکثر میزان رطوبت در روز به 95% می رسد که این نسبت در زمستان کاهش می یابد.

میزان بارش باران نیز نادر است و در ماه های فصل اعتدال صورت می گیرد و میزان متوسط سالانه آن 130 میلیمتر است، از این رو از لحاظ میزان بارش سالانه، کشوری خشک محسوب می شود و لذا مسئله کم آب و لزوم صرفه جویی در مصرف آن برای این منطقه بسیار حائز اهمیت است.

کم ارتفاع بودن بحرین و مجاورت آن با بیابان ها و شنزارهای عربستان سعودی باعث وزش بادهای موسمی در این سرزمین می شود.

سرعت وزش باد به ندرت از 14 گره (7 متر در ثانیه) تجاوز می کند اما در مواردی استثنائی وزش بادهایی به سرعت 51 گره (26 متر در ثانیه) نیز به ثبت رسیده است.

در منطقه شمال بحرین، بادهایی موسوم به باد شمال می وزد که در آب و هوای منطقه مؤثر بوده و از گرمای شدید آن می کاهد.

درحالی که در مناطق جنوب، بادهای موسمی از سوی بیابان های عربستان می وزد که گرم و خشک است و اغلب ذرات شن و ماسه های صحراهای مجاور را به همراه دارد.

آب های داخلی
در شمال شرقی جزیره بحرین، خلیج کوچکی به نام ستره وجود دارد که به سبب نزدیکی با جزیره ستره به این نام موسوم شده و اسکله های بارگیری نفت در کنار همین خلیج قرار دارد.

سرزمین بحرین فاقد رودخانه است ولی از منابع سرشاری نظیر چشمه های آب زیرزمینی برخوردار است که کمتر در منطقه خلیج فارس بدین اندازه وجود دارد.

تعداد تقریبی چشمه های آب شیرین، در قعر دریا به 200 چشمه و در ساحل به 25 چشمه می رسد.

این چشمه ها نقش مهمی را در زندگی مردم ایفا کرده و یکی از دلایل شهرت مروارید بحرین به خاطر وجود همین چشمه های آب شیرین است.

علاوه بر اینها دریاچه های کوچکی در این کشور وجود دارد که به «عیون» یعنی «چشمه» معروف است.

مهمترین آن ها عبارت است از: عذاری، ام الشعوم، ابوزیدان، الجزیره، الرهاء، والسفاحیه.

این دریاچه ها در گذشته در پیشبرد کشاورزی منطقه نقش مؤثری داشته اند، ولی به مرور زمان دچار آلودگی با آب دریا شده اند و میزان املاح در آن ها افزایش یافته و کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.

گفته می شود منابع اصلی این چشمه ها در منطقه شرقی عربستان سعودی قرار دارد.

کوه ها و آتشفشان ها
چون بحرین سرزمینی سنگلاخی و شنی است و به طور کلی منطقه ای بیابانی محسوب می شود، لذا ارتفاعات زیادی ندارد.

تنها در بخش جنوبی جزیره یعنی از جنوب جزیره اصلی بحرین تا رأس البر، ارتفاعاتی کم و بیش دیده می شود.

بلندترین ارتفاع این ناحیه جبل الدخان به ارتفاع 142 متر است که قله آتشفشانی خاموش است و در اطراف آن همواره دودی مشاهده می شود که گویا از احتراق منابع گاز می باشد.

جزایر مهم مهمترین چزایر بحرین عبارت است از: محرق، ستره ، بنی صالح، جده، ام نعسان، حوار، ام سویان، در شمال شرقی جزیره اصلی بحرین، جزیره محرق واقع شده که توسط پلی به طول 5/1 مایل به هم متصل می باشند.

طول این جزیره 4 مایل و پهنای آن یک مایل است و دومین جزیره از لحاظ اهمیت محسوب می شود.

همچنین جزیره بحرین با پل دیگری به جزیره ستره مرتبط است.

این جزیره به طول 3 مایل و عرض یک مایل می باشد و در شرق جزیره بحرین واقع شده و مرکز نخلستان های این کشور است.

بنی صالح نیز در شرق بحرین می باشد و به وسیله راهی فرعی به پل ارتباطی منامه- ستره متصل است، و مرکز صادرات نفت آن محسوب می شود.

مساحت این جزیره 74/0 کیلومتر مربع برآورد شده است.

جزیره جده با طول یک و پهنای نیم مایل خالی از سکنه بوده و جزیره ام نعسان به ترتیب با طول و پهنای 3 و 2 مایل، هر دو در غرب بحرین قرار دارد.

ام نسعان از نظر وسعت دومین جزیره پس از جزیره بحرین محسوب می شود، حوار، خود مجمع الجزایری است متشکل از 16 جزیره بزرگ و کوچک که در جنوب شرقی و نزدیک به کرانه های غربی قطر قرار دارد.

بزرگترین این جزایر حوار می باشد که نزدیک قطر واقع شده و دو جزیره کوچک آن به نام های دیبال و جراوه معروف بوده و برخی از جزایر آن نیز غیرمسکونی است.

سطح جزیره از سنگ های مرجانی پوشیده شده و مساحت این مجمع الجزایر 29/19 مایل مربع است.

فاصله این جزایر از آب های بحرین حدود 2 مایل و از آب های قطر فقط یک مایل است.

دورترین این جزایر از سواحل قطر 3 مایل فاصله دارد.

به نظر کارشناسان نفتی، در این جزایر منابع نفت موجود است که نوع آن جزو مرغوب ترین نفت جهان محسوب می شود.

برخی از جزایر شانزده گانه حوار، فقط هنگام جزر آب کاملاً نمایان است و بسیاری از آن ها به هنگام مد کاملاً در آب غوطه ور می شوند.

بنادر و شهرهای مهم بنادر مهم بحرین عبارت است از: منامه، محرق، ستره، مصفا و سلمان.

برای بارگیری محصولات نفتی، خطوط لوله های نفتی از ستره به اسکله های در فاصله 3 مایلی جریره، مرتبط می شود.

از این رو بندر ستره مرکز صادرات نفت بحرین محسوب می شود.

مهمترین و مجهزترین بندر بحرین، بندر سلمان است که ساخت آن در 1962 پایان یافت.

بندر سلمان دارای تأسیسات و باراندازهای بسیار جدید و مجهز است و برای لنگر گرفتن انواع کشتی ها آمادگی دارد.

از آنجا که صدور مجدد کالا برای بازرگانی و اقتصاد بحرین شایان اهمیت است، در بندر سلمان انبارهای بزرگ و وسیعی ایجاد کرده اند که از هر نظر برای نگهداری کالاهای ترانزیتی مناسب و آماده است.

غیر از منامه (پایتخت) و محرق که از مهمترین شهرهای بحرین محسوب می شود، سایر شهرهای مهم را می توان به دو دسته تقسیم کرد: 1) آنانکه مرز ساحلی دارند عبارت است از: ستره، جو ، المالکیه، الزلاق ، البدیع، 2) آنانکه درون مرزی هستند عبارت است از: عیسی، الریف، العوالی، العمر، الرمیتا، حمد.

بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، بحرین به 12 منطقه تقسیم می شود: الحد، المنامه، المنطقه الغربیه، المنطقه الوسطی، المنطقه شمالیه، المحرق، الرفاع، المنطقه الجنوبیه، جد حفص، مدینه حمد، مدینه عیسی، منطقه جزایر حوار و ستره.

منامه بزرگترین شهر بحرین و پایتخت آن است.

منامه با داشتن 5/1 مایل خط ساحلی ، یکی از شهرهای بین المللی محسوب می شود، چرا که به طرز عجیبی تحت تأثیر تکنولوژی غرب قرار دارد.

این شهر به علاوه حومه آن تقریباً 5 درصد کل مساحت مجمع الجزایر بحرین را تشکیل می دهد.

چاه های نفت و پالایشگاه و قسمتی از سرزمین های حاصلخیز کشاورزی در این شهر قرار دارد.

در مرکز منامه، توسعه شهری به وضوح دیده می شود که شامل بانک ها، هتل ها، دفاتر کار و بزرگراه هاست.

منامه مانند هر پایتخت دیگری، درگیر مسائلی نظیر ازدیاد ترافیک و افزایش وسعت شهری است و محل سکنای خارجیان و جایگاه اکثر بازرگانان می باشد.

ایرانیان و بحرینی های شیعه در این شهر بسیارند.

منامه توسط پلی به محرق متصل است.

در جنوب منامه، جزیره لم یزرع و با وزش بادهای سرد همراه است، چنانکه زیبایی منطقه ای عاری از زندگی در بلندی های مشرف به دریا به چشم می خورد.

در فصل بهار، و در پی بارندگی در زمستان، پوششی سبز رنگ در این بیابان ظاهر می شود که سپس جای خود را به تابستانی خشک و سخت می دهد.

شهر محرق واقع در جزیره محرق، دومین شهر معروف بحرین است و اکثر سکنه آن اعراب سنی مذهب می باشند که خصوصیات عربی خود را کاملاً حفظ کرده اند.

یکی از مدرنترین فرودگاه های بین المللی در خاورمیانه و همچنین ترمینال توقف کشتی های بزرگ به نام «الحوض الجاف» در این شهر قرار دارد.

جده، سومین شهر مهم بحرین است که در جنوب شرقی جزیره محرق واقع شده و الرفاع به منزله چهارمین شهر می باشد که از دو قسمت تشکیل شده ، یکی بخش شرقی و دیگری غربی؛ که قسمت غربی آن محل سکنا و زندگی شیوخ و خاندان حکومتی است.

بزرگترین پالایشگاه نفت بحرین، مخازن نفت و همچنین کارخانه های تولید برق و دستگاه های آب شیرین کن در شهر ستره واقع شده است که به وسیله پلی به کرانه های شرقی جزیره بحرین مرتبط می شود.

این بندر مرکز بارگیری محصولات نفتی است و سراسر آن پوشیده از نخلستان است.

بنی صالح مرکز صادرات نفتی بحرین است و العوالی مرکز عملیات شرکت نفت می باشد.

جغرافیای انسانی جمعیت و ترکیب و پراکندگی آن جمعیت بحرین آمیزه ای است از افراد بومی و کسانی که از کشورهای دیگر به این سرزمین مهاجرت کرده اند.

طبق آمار گرفته شده در ژوئیه 2000، جمعیت کل این کشور بالغ بر 634،137 نفر است.

از کل جمعیت، 228،424 نفر در سال 2000 اتباع خارجی بوده اند و طبق سرشماری 99،1993/56% جمعیت بحرین را مردان و 01/43% آن را زنان تشکیل می دهد.

جمعیت این کشور تا پایان سال 2004 میلادی به حدود 700،160 تن رسیده است.

بنابراین گزارش 61% یعنی 209/438 تن از جمعیت بحرین از ساکنان بومی این کشور می باشند و 38% یعنی 209/268 تن از ساکنان غیربومی بحرین می باشند.

منامه پایتخت بحرین و حومه آن که کلاً 5 درصد وسعت مجمع الجزایر بحرین را شامل می شود، 250.000 نفر جمعیت دارد.

بیش از نیمی از جمعیت این کشور در دو شهر منامه و محرق متمرکز هستند.

ساختار جمعیت بحرین (طبق آمار 2000) به قرار زیر است 83% کل جمعیت بحرین شهرنشین و 17% روستایی می باشند.

اکثریت جمعیت آن بحرینی و قریب 4/36% آن را اتباع خارجی مانند ایرانی، هندی، پاکستانی، انگلیسی، آمریکایی، مصری، کره ای ، عمانی و ملیت های دیگر تشکیل می دهند.

به طوری که می توان گفت 63% جمعیت بحرینی، 19% آسیایی، 10% سایر نژادهای عرب و 8% ایرانی هستند.

بیشتر اتباع کشورهای غربی را کارگران متخصص، مهندسین، تکنسین ها،نمایندگان و کارمندان بانک ها و شرکت های بزرگ تجاری و صنعتی تشکیل می دهند که همه آن ها زندگی مرفهی داشته و نبض امور اقتصادی و فنی کشور را در دست دارند.

برخی از جزایر مجمع الجزایر بحرین فاقد سکنه است و به طور کلی تراکم جمعیت در این کشور طبق آمار 1993 ، 775 نفر در هر کیلومتر مربع برآورد شده است.

جمعیت در سایر شهرهای بحرین به قرار زیر است رشد جمعیت عواملی که در رشد جمعیت یک کشور تاثیر دارند، نسبت بین میزان تولید و مرگ و میر در آن کشور و میزان مهاجرت به داخل و خارج از آن کشور است.

بر اثر گسترش درمانگاه ها و بیمارستان ها در سراسر بحرین و با وجود افزایش برنامه های بهداشتی و کنترل بیماری های مسری، عواملی محیطی و ایمنی، میزان مرگ و میر تا حدود زیادی کاهش داشته است.

همچنین عوامل بسیاری در کاهش میزان باروری و در نتیجه کندتر شدن روند رشد جمعیت در این کشور چشمگیر بوده است، از آن جمله: بالا رفتن آگاهی مردم توسط آموزش و پرورش همگانی، آموزش خانواده توسط مراکز بهداشتی و رسانه های گروهی ، ایجاد تسهیلات لازم برای جلوگیری از بارداری، افزایش ورود زنان به بازار کار، تأخیر در ازدواج و سن بارداری، تک همسری، افزایش هزینه زندگی و ارائه یک مقرری تأمین اجتماعی و پرداخت غرامت کارگری.

در بحرین در خانواده هایی که از تحصیلات بالاتری برخوردارند و حقوق سالانه بالایی دارند میانگین تعداد فرزندان 8/2 در هر خانواده است، در صورتی که میانگین کل تعداد فرزندان بحرینی 4 تا 5 فرزند است.

طبق آمار گرفته شده در 1995، میزان زاد و ولد در این کشور 61/20 نفر در بین 1000 نفر و میزان مرگ و میر 89/3 در بین 1000 نفر است.

میزان باروری 12/3 کودک است و از هر هزار کودکی که متولد می شود، 18 کودک می میرد.

بنابراین میزان رشد جمعیت در بحرین، طبق آمار 78.2000/1% است و عمر متوسط افراد 98/72 سال تخمین زده شده است که از این میان عمر متوسط مردان 58/70 سال و برای زنان 45/75 سال برآورده شده است.

جمعیت بحرین تا سال 2010، 831.000 نفر پیش بینی شده است.

مهاجرت در طی سال های 1960 همزمان با کاهش سلطه انگلیس بر بحرین، از تعداد جمعیت مهاجر به آن کشور به تدریج کم می شد.

اما بعد از کسب استقلال در 1971 و به خصوص افزایش قیمت نفت در 74-1973 مهاجرت کارگران به بحرین شدت گرفت.

تعداد مهاجرین از 30.000 نفر در 1971 به 60.000 نفر در 1976 رسید، یعنی دو برابر شد.

این تعداد طی سال های 78-1976 یک بار دیگر نیز دو برابر شد.

بار دیگر از سال های اولیه دهه 80، به خصوص برای احداث اتوبان بین بحرین و عربستان سعودی و کمک به ادامه توسعه در بخش های ساختاری صنایع، نیاز به کارگران مهاجر افزایش یافت.

اکنون طبق آمارهای رسمی، حدود یک سوم جمعیت بحرین را خارجیان مقیم تشکیل می دهند که اکثراً انگیزه مهاجرت آنان اشتغال به کار است.

بنابراین می توان گفت که بحرین همانند دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس از استعداد مهاجرت پذیری برخوردار است.

اتباع غربی از لحاظ طبقه شغلی همطراز تجار و بزرگان به شمار می آیند، درحالی که بقیه به نسبت ملیت خود به عنوان طبقه کارمندان، کارگران و پیشه وران محسوب می شوند.

از 86-1985 ، دولت بحرین به ایجاد محدودیت هایی برای اتباع خارجی به ویژه کارگران به دلیل وضعیت نامساعد اقتصادی، دست زده است و افراد بحرینی را که اکثراً غیرمتخصص هستند، جایگزین آنان نموده است.

بنابراین روند مهاجرت کارگران خارجی با توجه به همین محدودیت، کاهش یافته است.

طبق آمار گرفته شده در 2000، میزان مهاجرت در بحرین 12/1 مهاجر در بین هزار نفر است.

تابعیت یکی از پدیده هایی که در دنیای امروز به چشم می خورد و می توان گفت که از ویژگی های عصر جدید محسوب می شود، مسئله تابعیت و تأثیرات آن در روابط بین الملل است.

با پیدایش سیستم جدید دولت- ملت و تعیین حدود حاکمیت دولت ها و به وجود آمدن مرز بین کشورها، اهمیت تعیین و مشخص نمودن تابعیت افراد نیز بیشتر شد.

پس از استقلال بحرین، حکام این کشور شروع به تثبیت حاکمیت خود کرده و در اولین گام به تعیین و تثبیت تابعیت افراد اقدام نمودند.

در مورد تابعیت ایرانیان مقیم در بحرین، دولت بحرین پس از مذاکره با دولت ایران، ایرانیان مقیم در بحرین را مخیّر به پذیرفتن تابعیت بحرینی و یا اقامت نمود.

اما پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، محدودیت های زیادی از سوی دولت بحرین نسبت به ایرانیان مقیم در آنجا اعمال شد.

درحال حاضر نیز خانواده های زیادی که اغلب شامل افراد ایرانی الاصل و فارسی زبان و افراد «بدون» می شوند، در بحرین وجود دارند که پس از تحولات اخیر بحرین تعداد زیادی از آنها بنا به دستور امیر بحرین موفق به اخذ تابعیت بحرینی شده اند و این روند همچنان ادامه دارد.

بنابر آمار رسمی دولت بحرین، طی یک سال گذشته حدود 10 هزار نفر تابعیت بحرینی اخذ نموده اند.

دولت بحرین در خصوص تابعیت از اصل خون پیروی می کند.

بدین معنا که هر کس از پدر بحرینی متولد شده باشد، تبعه بحرین محسوب می شود.

به افرادی که براین اساس تبعه بحرین می شوند اصطلاحاً «بحرینی بالجنسیه» اطلاق می گردد.

طریق دیگری که تابعیت بحرینی اعطاء می شود، از راه ازدواج است.

طبق ماده 7 قانون تابعیت بحرین، زنان خارجی که با اتباع بحرینی ازدواج می نمایند، تبعه بحرین به حساب می آیند.

با این حال در مدارک این افراد در خصوص تابعیت ذکر گردیده «بحرینیه الماده السابعه» (بحرینی بر اساس ماده هفت).

سابقه تاریخی تشکیل جمعیت حفاری های باستان شناسان و آثار مکشوفه، معرف وجود تمدن های بسیار قدیمی در خلیج فارس به خصوص در برخی از جزایر آن، از جمله بحرین است، که قدمت آن به سه هزار سال پیش از میلاد مسیح می رسد.

لااقل می توان از زمانی که شواهد و آثار تاریخی بیشتری به جای مانده، چنین استنباط کرد که بحرین در فراز و نشیب تاریخی خلیج فارس بدان اندازه واجد اهمیت بوده که توجه و علاقه کلیه قدرت های دریایی قدیم را که زمانی سیادت نسبی و یا مطلق به این دریا داشته اند، جلب کرده است.

خلیج فارس تا قبل از ظهور دولت آریایی هخامنشی در حقیقت جولانگاه کشتی های فینیقی، ایلامی، کلدانی و سومری بوده و از آثار پراکنده ای که به جای مانده، چنین برمی آید که کشتی های این اقوام به بحرین مسافرت هایی می کردند و گاهی نیز از آن به عنوان پایگاه دریایی استفاده می نمودند.

از 538 قبل از میلاد که سربازان کورش کبیر، یمن و عمان را به امپراطوری هخامنشی منضم ساختند، اقتدار ایران بر سراسر خلیج فارس و جزایر و سواحل شمالی جنوبی نیز تثبیت شد و ارتباط بین خاک ایران و خلیج فارس به وجود آمد.

در دوره سلوکیان، بحرین، محل زدو خورد سلوکیان و رومیان و در دوره اشکانیان، بارانداز و شاهراه بازرگانی اشکانی بوده و در دوره ساسانیان، منطقه اصلی بحرین زیر نظر دربار ساسانی اداره می شده است.

در زمان اشکانیان، عرب ها همه در حجاز و بادیه و مکه و یمن بودند.

آنان که در حجاز و بادیه بودند، به دلیل کمی آذوقه و چون از ترس اشکانیان نمی توانستند به عراق بروند، راهی بحرین شدند که در آن زمان جزو قلمرو ایران بوده است.

بعضی از خاندان های عرب وقتی به ناحیه «هجر» در بحرین رسیدند، با ممانعت مردم روبرو شدند، از این رو جنگی درگرفت و درنتیجه اعراب غالب شدند و در بحرین ماندند.

کلیه این اعراب که در ناحیه «هجر» سکونت گزیدند از اتباع ایران به شمار می آمدند.

در 1209 (1792 م) ، طایفه ای از اعراب بنی عتبه بالغ بر چهار هزار خانوار از عربستان به بحرین آمدند.

اکنون، در بحرین اکثریت جمعیت را اعراب تشکیل می دهند و دومین رده آمار شامل ایرانیان می شود.

درباره ایرانی های مقیم بحرین یادآوری این نکته لازم است که آمار حاصل از سرشماری های متعدد فقط شامل آن دسته می شود که هویت ایرانی خود را حفظ کرده اند، وگرنه شمار مردم ایرانی الاصل بحرین بیش از اینهاست.

اقوام و نژادها و روابط آنها گفته می شود که در دوران های قبل از تاریخ میلادی، قبایل عربی که از نژاد سامی بودند.

در جزایر بحرین سکونت یافتند، این جزایر در قرن سوم قبل از میلاد به نام «اوال» که وجه تسمیه آن به «بت اوال» بت مورد پرستش قبیله بنی وائل باز می گردد، معروف بوده است.

قبل از فتوحات اسلامی، اکثر ساکنان مناطق بحرین از قبایل عدنان، قحطان، ربیعه، وائل و عبدقیس که حاکمیت این کشور را به عهده داشتند، بوده اند.

از طرفی برخی از تاریخ نویسان، فینیقی ها را نخستین ساکنین جزایر بحرین می دانند.

با این حال نباید از نظر دور داشت که بحرین از دیرباز جزو خاک ایران بوده، و هر دو نژاد ایرانی و عرب در این سرزمین، مسلمان می باشند.

سایر نژادهایی که در این کشور به سر می برند اغلب ریشه آن ها مربوط به آسیای جنوبی می شود، از جمله: پاکستانی، هندی و عمانی.

اتباع غربی ساکن در این کشور برخی به دلیل تجاوزاتی که در این خطه صورت گرفته، در آنجا ماندگار شده اند و برخی نیز در بحرین کنونی، کارگران متخصص و مهندسین و تکنسین ها هستند که جهت انجام امور اقتصادی و فنی مقیم این کشور شده اند.

به طوری که 8000 انجمن انگلیسی و حدود 1400 انجمن آمریکایی در این کشور وجود دارد.

طبق سرشماری های متعدد درصد اتباع غیربحرینی، مقیم بحرین را می توان چنین نوشت: علت کاهش جمعیت اتباع خارجی در 1986 (حدود 12 هزار نفر که شامل کارگران خارجی بوده است) به سبب رکود اقتصادی در کشورهای منطقه به طور اعم و در بحرین به طور اخص و همچنین افزایش تعداد نیروی انسانی بومی در این کشور بوده است.

زبان و خط زبان رسمی کشور بحرین عربی است و در کلیه مکاتبات رسمی کشور از خط عربی استفاده می شود.

پس از زبان عربی، زبان انگلیسی درجه اول اهمیت را داراست و در تجارت از آن استفاده می شود، و سپس زبان فارسی درجه دوم اهمیت را دارد و در مکالمات روزمره به کار برده می شود.

زبان های اردو و هندی نیز به دلیل وجود مهاجرین در این کشور تکلم می شود.

مردم - جمعیت شناسی بحرین به خاطر موقعیت استراتژیکی عالی خود در خلیج فارس و بدلیل بهارهای زیبایی که دارد همواره مرکز توجه جهانگردان و بازرگانان بوده است.

یونانیان، پرتغالیان، انگلیسی ها و...از جمله مهمترین مهاجران و مسافران این کشور محسوب می شوند.

سالهای سال مردم اجساد مردگان خود را در این جزیره دفن می کردند.

پیشینه بعضی از این قبور حدود 300 سال می باشد.

در سال 1521 پرتغالی ها بحرین را اشغال کردند و تا سال 1602 از آن بعنوان پایگاهی برای سفرهایشان به هندوستان استفاده می کردند.

بعد از پرتغالیها کنترل این جزیره به دست ملل مختلفی افتاد که از جمله آن می توان به اعراب و گروههای فارسی اشاره کرد.

ولی سرانجام در سال 1783 اعراب موفق به اشغال کامل آن شدند.

امروزه هنوز ایران ادعاهایی بر سر بحرین دارد.

حدود یک چهارم جمعیت بحرین را گروههای خارجی شامل آریایی ها، اروپایی ها، آفریقایی ها، و اهالی آمریکای شمالی و دو سوم ساکنین بحرین را بحرینی های اصیل تشکیل می دهند.

مردم – زبان زبان رسمی بحرین عربی است.

انگلیسی هم به طور وسیعی در این کشور استفاده می شود مخصوصاً در مراودات تجاری و بانکها.

مسلمانان شیعه بحرین به زبان فارسی صحبت می کنند ولی زبان فارسی هنوز در این کشور به رسمیت نرسیده است، زبان های بسیار دیگری نظیر اردو هم در این کشور استفاده می شود.

اکثر ساکنان این کشور قادرند حداقل به 2 زبان صحبت کنند.

مردم – دین اکثریت ساکنان بحرین را مسلمانان تشکیل می دهند که بیشتر آنها معتقد به مذهب شیعه اند (بقیه مسلمانان که بیشتر درباریان و متصدیان مشاغل مهم کشور هستند سنی می باشند) بحرین، ایران و عراق تنها کشورهای حوزه خلیج فارس هستند که ساکنان آنها اکثریت شیعه هستند.

آداب و رسوم - ازدواج و خانواده اکثر ازدواج ها با صلاحدید خانواده ها ترتیب داده می شود.

در سالهای گذشته دختران در سنین پائین ازدواج می کردند ولی سن ازدواج هم اکنون به اوایل 20 سالگی رسیده است یک مرد مسلمان مجاز است تا 4 زن داشته باشد به شرطی که بتواند عدالت را بین آنها رعایت کند.

جشن ازدواج در بحرین حدود 3 روز به طول می انجامد.

مراسم معمولاً در سالن های جدا برای مردان و زنان برگزار می شود.درشب اول دست و پای عروس را با حنا تزئین می کنند(حنابندان) و به او طلا و جواهر هدیه می دهند، این جواهرات شامل قطعه ای به نام «کوب کوب» که مخصوص سر است می باشد.

مخارج حنابندان را خانواده عروس و مخارج دو شب دیگر را خانواده داماد می پردازند.

روابط خانوادگی در بحرین نقش مهمی در گذراندن زندگی آنها دارد.

پدر محورخانواده است و بچه ها مخصوصاً دختران بر خلاف میل پدر خود رفتار نمی کنند.

دخترانی که ازدواج می کنند قبل از بچه دار شدن به خانه پدری خود باز می گردند و تا 40 روزه شدن نوزاد خود در آن جا خواهند ماند.

بحرینی ها برای افراد کهنسال خانواده احترام زیادی قائلند.

در لحظات ناخوشایند و مراسم سوگواری و در هنگام فوت اقوام، همه اعضای خانواده برای کمک به بازماندگان اوحاضر می شوند.

آداب و رسوم - خورد و خوراک صبحانه معمولاً با «کوبوز» که نوعی نان بحرینی است،تخم مرغ و لوبیای پخته صرف می شود و نهار آنها شامل نوعی برنج تند مثل بریانی (مخلوط برنج و گوشت)، همچبوس (برنج، گوشت، گوجه فرنگی) است.

حلوا، هاریس و سالونه (نوعی سالاد) از غذاهای معروف ماه رمضان هستند.

عصرانه یا شام هم متشکل از لوبیای پخته (باجلا)، کوبوز(نوعی نان) ،پنیر، چای و شیربا خرماست.

ماهی و انواع غذاهای دریایی تقریباً همه جای بحرین در دسترس است.

وعده های غذایی بحرینی ها شامل فطور (صبحانه)، غذا(نهار)، عشا (شام) است.

در مهمانی ها صاحبخانه همه تلاش خود را به کار می گیرد تا مهمانان از غذاهای او راضی باشند؛ در بحرین رستوران های زیادی وجود دارد و رسم بر این است که مسن ترین مرد خانواده صورت حساب رستوران را بپردازد.

آداب و رسوم - روابط اجتماعی طرز برخورد برای بحرینی ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

رایج ترین شیوه احوالپرسی استفاده از عبارت «السلام علیکم» است ولی عبارتی چون «صباح النور» ، «صباح الخیر» ، «مساع الخیر» ، «مساع النور» و...هم رایج است.

دست دادن بین مردان یکی از شیوه های معمول مراوده است.

زنان مخصوصاً در خانواده های معتقد در حضور مردان زمین را نگاه می کنند.

در خانواده هایی با سطوح بالاتر اجتماعی نظیر درباریان، برای مردان از کلمه «شیخ» و برای زنان از کلمه «شیخه» استفاده می شود.

دوستان معمولاً یکدیگر را با اسامی کوتاه صدا می زنند به عنوان مثال می توان به عبدو به جای عبدالله یا حمود به جای محمد اشاره کرد.

اقوام تقریباً هر هفته به یکدیگر سر می زنند، ولی اقوام دور قبل از رفتن به خانه یکدیگر تلفنی به هم اطلاع می دهند.

آداب و رسوم – تفریحات محبوبترین ورزش در بحرین فوتبال است.

بستکبال ،والیبال و هاکی هم از ورزش های پرطرفدار هستند.

لیگ های ورزشی زنان و مردان از هم جداست.

لیگ زنان پس از انقلاب ایران در سال 1979شکل گرفت.

زنان و دختران تنها در ارتباط با کارهای مدارس می توانند به فعالیتهای ورزشی بپردازند ولی صحبتهایی از شکل گیری هیئت ورزش بانوان در میان است.

ورزشهای آبی چون موج سواری، اسکی روی آب، ماهیگیری و...هم در بحرین رایج است.