دانلود مقاله فایروال ها : یک ضرورت اجتناب ناپذیر در دنیای امنیت اطلاعات

امنیت اطلاعات و ایمن سازی کامپیوترها به یک ضرورت غیرقابل انکار در عصر اطلاعات تبدیل شده است.

پرداختن به مقوله امنیت اطلاعات با زبانی ساده بیش از هر زمان دیگر احساس می شود، چراکه هر یک از عوامل انسانی و غیرانسانی دارای جایگاه تعریف شده ای در نطام مهندسی امنیت اطلاعات می باشند.

آشنائی اصولی و منطقی با این نطام مهندسی و آگاهی از عناصر موجود در این ساختار به همراه شناخت علمی نسبت به مسئولیت هر یک از عناصر فوق، امری لازم و حیاتی است.

فایروال ها ، یکی از عناصر اساسی در نطام مهندسی امنیت اطلاعات می باشند که استفاده از آنان به یک ضرورت اجتناب ناپذیر در دنیای امنیت اطلاعات و کامپیوتر تبدیل شده است .

بسیاری از افرادی که جدیدا قدم در عرصه گسترده امنیت اطلاعات می گذارند ، دارای نگرانی و یا سوالات مفهومی خاصی در ارتباط با فایروال ها و جایگاه استفاده از آنان در جهت ایمن سازی شبکه های کامپیوتری می باشند .

در این مطلب قصد داریم به برخی از مفاهیم و نکات مهم و اساسی در خصوص فایروال ها اشاره ای داشته باشیم تا از این رهگذر بتوانیم دانش لازم به منظور بکارگیری و مدیریت بهینه فایروال ها را بدست آوریم .

NAT ( برگرفته از Network Address Translation )
اولین و در عین حال مهم ترین وظیفه یک فایروال ، جداسازی شبکه داخلی یک سازمان از اینترنت است .

یکی از فنآوری های موجود که ما را در جهت نیل به خواسته فوق کمک می نماید ، جداول NAT می باشند ( NAT ، همچنین کمک لازم در جهت حل معضل کمبود آدرس های IP را ارائه می نماید ) .

مهمترین ایده مطرح شده توسط NAT ، عدم دستیابی به اکثر کامپیوترهای موجود در یک شبکه خصوصی از طریق اینترنت است .

یکی از روش های نیل به خواسته فوق ، استفاده از آدرس های IP غیرمعتبر ( Invalid ) می باشد .

در اکثر موارد بکارگیری NAT ، صرفا آدرس IP معتبر (Valid ) به فایروال نسبت داده می شود و تمامی کامپیوترهائی که مسئولیت حفاظت از آنان به فایروال واگذار شده است ، از آدرس های IP که صرفا بر روی شبکه داخلی معتبر می باشد ، استفاده می نمایند .

با تبعیت از چنین رویکردی ، زمانی که یک کامپیوتر موجود در شبکه داخلی نیازمند برقراری ارتباط با دنیای خارج است ، اقدام به ارسال درخواست خود برای فایروال می نماید .

در ادامه فایروال به نمایندگی از کامپیوتر متقاضی ، درخواست مورد نظر را ارسال می نماید .

در زمان مراجعت درخواست ارسالی ، پاسخ مربوطه به فایروال رسیده و در نهایت ، فایروال آن را برای کامپیوتر موجود در شبکه داخلی ارسال می نماید .

فرض کنید ، کاربری قصد داشته باشد که یک وب سایت خاص را از طریق کامپیوتر موجود بر روی یک شبکه داخلی ملاقات نماید .پس از درج آدرس وب سایت مورد نظر در بخش آدرس برنامه مرورگر ، درخواست وی به یک درخواست HTTP ترجمه شده و برای فایروال ارسال می گردد .

در ادامه ، فایروال از آدرس IP مختص به خود در ارتباط با درخواست HTTP و به نمایندگی از کاربر ارسال کننده درخواست ، استفاده می نماید .

پس از پاسخ به درخواست ، پاسخ مربوطه برای فایروال ارسال شده و در نهایت فایروال آن را برای کاربر مربوطه ارسال می نماید .

فیلترینگ پورت ها
فیلترینگ پورت ها از جمله مهمترین عملیاتی است که توسط فایروال ها انجام می شود و شاید به همین دلیل باشد که اکثر مردم بر این اعتقاد هستند که فایروال ها صرفا به همین دلیل خاص طراحی و پیاده سازی شده اند و اغلب ، آنان را به عنوان ابزاری در جهت فیلترینگ پورت ها تصور می نمایند .

همانگونه که می دانید ، مبادلات اطلاعات مبتنی بر پروتکل TCP/IP با استفاده و محوریت پورت ها انجام می گردد .

در این رابطه 65،535 پورت TCP و به همین اندازه پورت UDP جداگانه وجود دارد که می توان از آنان به منظور مبادله اطلاعات استفاده نمود .

به منظور آشنائی با جایگاه پورت ها و نقش آنان در مبادله اطلاعات در پروتکل TCP/IP ، می توان آنان را نظیر ایستگاه های رادیوئی تصور نمود .

فرض کنید TCP به عنوان موج FM و UDP به عنوان موج AM باشد .

در چنین وضعیتی ، می توان یک پورت در پروتکل TCP/IP را همانند یک ایستگاه رادیوئی تصور نمود .

همانگونه که یک ایستگاه رادیوئی با اهداف خاصی طراحی شده است ، پورت های TCP و UDP نیز چنین وضعیتی را داشته و با اهداف خاصی طراحی شده اند .

یکی از مهمترین دلایل ضرورت استفاده از فایروال ها و فیلترینگ پورت ها ، استفاده غیرمتعارف از پورت ها به منظور نیل به اهدافی دیگر است .

مثلا پورت 21 مربوط به پروتکل TCP بطور سنتی به منظور FTP استفاده می گردد و مهاجمان می توانند از پورت فوق و با استفاده از برنامه هائی نظیر Telnet سوء استفاده نمایند ( با این که پورت فوق به منظور استفاده توسط برنامه Telnet طراحی نشده است ) .

پویش پورت ها و آگاهی از پورت های باز ، از جمله روش های متداولی است که توسط مهاجمان و به منظور یافتن یک نقطه ورود مناسب به یک سیستم و یا شبکه کامپیوتری ، مورد استفاده قرار می گیرد .

مهاجمان پس از آگاهی از پورت های باز ، با بکارگیری برنامه هائی نظیر Telnet زمینه ورود غیر مجاز به یک سیستم را برای خود فراهم می نمایند .

وضعیت فوق و تهدیدات امنیتی مرتبط با آن ، ضرورت فیلترینگ پورت ها را به خوبی نشان می دهد .

با فیلترینگ پورت ها ، این اطمینان ایجاد خواهد شد که هیچ چیزی نمی تواند از طریق یک پورت باز ارسال گردد مگر پروتکل هائی که توسط مدیریت شبکه به آنان اجازه داده شده است .

مثلا در صورتی که فیلترینگ پورت بر روی پورت 21 مربوط به پروتکل TCP اعمال گردد ، صرفا به مبادلات اطلاعات مبتنی بر FTP اجازه داده خواهد شد که از این پورت استفاده نمایند و مبادله اطلاعات به کمک سایر پروتکل ها و بکارگیری پورت فوق ، امکان پذیر نخواهد بود .

محدوده عملیاتی فیلترینگ پورت ها می تواند از موارد اشاره شده نیز تجاوز نموده و در سطح هدر یک بسته اطلاعاتی و حتی محتویات آن نیز تعمیم یابد .

در چنین مواردی ، هدر بسته اطلاعاتی بررسی و با مشاهده اطلاعاتی نظیر آدرس مبداء ، مقصد ، شماره پورت و سایر موارد دیگر در رابطه با آن اتخاذ تصمیم می گردد .

مشکل موجود در این رابطه به وجود اطلاعات جعلی و یا نادرست در هدر بسته های اطلاعاتی برمی گردد .

مثلا فرستنده می تواند آدرس های IP و سایر اطلاعات ذخیره شده در هدر بسته های اطلاعاتی را جعل نماید .

به منظور غلبه بر مشکل فوق ، نوع دیگری از فیلترینگ که برخی فایروال ها به آن stateful packet inspections و یا فیلترینگ پویای بسته های اطلاعاتی می گویند ، ایجاد شده است .

در مدل فوق ، در مقابل بررسی هدر بسته های اطلاعاتی ، محتویات آنان مورد بازبینی قرار می گیرد .

بدیهی است با آگاهی از این موضوع که چه چیزی در بسته اطلاعاتی موجود است ، فایروال ها بهتر می توانند در رابطه با ارسال و یا عدم ارسال آن برای یک شبکه داخلی تصمیم گیری نمایند .

ناحیه غیرنطامی ( Demilitarized Zone ) نواحی غیرنظامی ( DMZ ) ، یکی دیگر از ویژگی های ارائه شده توسط اکثر فایروال ها می باشد .

DMZ ، ناحیه ای است که تحت قلمرو حفاظتی فایروال قرار نمی گیرد .

فایروال های مختلف ، نواحی DMZ را با روش های متفاوتی پیاده سازی می نمایند .

مثلا" برخی از فایروال ها ، صرفا" شما را ملزم به معرفی آدرس IP ماشینی می نمایند که قصد استقرار آن در ناحیه DMZ وجود دارد .برخی از فایروال ها دارای یک پورت شبکه ای اختصاصی می باشند که می توان از آن برای هر نوع دستگاه شبکه ای که قصد استقرار آن در ناحیه DMZ وجود دارد ، استفاده گردد .

پیشنهاد می گردد ، حتی المقدور از نواحی DMZ استفاده نگردد ، چراکه ماشین های موجود در این نواحی از امکانات حفاظتی و امنیتی فایروال استفاده نخواهند کرد و تنها گزینه موجود در این رابطه امکانات ارائه شده توسط سیستم عامل نصب شده بر روی ماشین و سایر توصیه هائی است که با رعایت و بکارگیری آنان ، وضعیت امنیتی سیستم بهتر می گردد .

در صورتی که برای ایجاد یک ناحیه DMZ دلایل موجه و قانع کننده ای وجود دارد ، می بایست با دقت و برنامه ریزی صحیح توام با رعایت مسائل امنیتی اقدام به انجام چنین کاری گردد.

در صورتی که ماشین مستقر در ناحیه DMZ دارای یک اتصال به شبکه داخلی نیز باشد ، مهاجمان با تمرکز بر روی ماشین فوق می توانند نقطه مناسبی برای ورود به شبکه را پیدا نمایند .

پیشنهاد می گردد به عنوان یک قانون و اصل مهم ، ماشین های موجود در ناحیه DMZ دارای اتصالاتی به غیر از پورت DMZ فایروال نباشند .

فورواردینگ پورت ها در بخش قبل به نحوه عملکرد فیلترینگ پورت ها به منظور بلاک نمودن استفاده از یک پروتکل بجزء یک آدرس IP خاص، اشاره گردید .

فورواردینگ پورت نیز بر اساس همین مفاهیم مطرح و در سازمان هائی که در ارتباط با NAT می باشند ، کارساز خواهد بود .

برای آشنائی با مفهوم فورواردینگ پورت ها ، یک مثال نمونه را بررسی می نمائیم .

فرض کنید ، سازمانی دارای یک سرویس دهنده وب است که از آدرس IP: 192.168.0.12 ( یک آدرس معتبر نمی باشد ولی فرض کنید که چنین واقعیتی وجود ندارد ) استفاده می نماید و می بایست امکان دستیابی عمومی به آن فراهم گردد .

در صورتی که سرویس دهنده وب فوق تنها سرویس دهنده موجود در سازمان است که می بایست امکان دستیابی عمومی به آن فراهم گردد ، می بایست یک قانون فیلترینگ بسته های اطلاعاتی در سطح فایروال تعریف گردد که تمامی درخواست های HTTP بر روی پورت 80 و به مقصد هر آدرس موجود در شبکه بجزء آدرس IP:192.168.0.12 ، بلاک گردد .

پس از تعریف قانون فوق ، در صورتی که کاربری یک درخواست HTTP را برای آدرس های دیگری ارسال نماید ، با پیامی مبنی بر این که وب سایت درخواستی وجود ندارد ، مواجه خواهد شد .

در مثال فوق ، این فرض نادرست را کردیم که امکان دستیابی عمومی به آدرس IP:192.168.0.12 وجود دارد .

آدرس فوق صرفا" بر روی یک شبکه خصوصی معتبر بوده و امکان دستیابی آن از طریق اینترنت وجود نخواهد داشت .

بدیهی است در چنین وضعیتی می بایست آدرس سرویس دهنده وب خصوصی خود را با یک آدرس عمومی جایگزین نمائید .

( با این که یک گزینه مطلوب در این رابطه نمی باشد ) .

برخی از مراکز ارائه دهنده خدمات اینترنت ( ISP ) ، صرفا" امکان استفاده از یک آدرس IP عمومی را در اختیار شما قرار داده و بدیهی است که در چنین مواردی ما دارای گزینه های متعددی برای اختصاص این آدرس نخواهیم بود و می بایست آن را به فایروال اختصاص داد .

یکی از موارد استفاده سنتی از NAT به مواردی نظیر آنچه اشاره گردید ، بر می گردد .

سازمان فرضی دارای صرفا" یک آدرس IP معتبر است و آن را به فایروال نسبت داده و از NAT به منظور تسهیل در مبادله اطلاعات بین ماشین های موجود در شبکه داخلی و اینترنت استفاده می نماید .

در چنین مواردی یک مشکل همچنان باقی می ماند .

NAT به منظور بلاک نمودن ترافیک تمامی ارتباطات ورودی بجزء آنانی که درخواست آنان از طرف یکی از ماشین های موجود در شبکه داخلی ارسال شده است ، طراحی شده است و ما همچنان دارای یک سرویس دهنده وب می باشیم که می خواهیم امکان دستیابی عمومی به آن را نیز فراهم نمائیم .

به منظور حل مشکل فوق می توان از فورواردینگ پورت استفاده نمود .

در واقع فورواردینگ پورت ، قانونی است که به فایروال می گوید در صورتی که درخواست های خاصی بر روی یک پورت خاص برای وی ارسال شده باشد ، می بایست درخواست مربوطه را برای یک ماشین طراحی شده بدین منظور بر روی شبکه داخلی، ارجاع نماید .

در مثال اشاره شده ، ما قصد داریم امکان دستیابی عمومی به سرویس دهنده وب را فراهم نمائیم .

بدین منظور می بایست یک قانون فورواردینگ پورت بدین منظور تعریف که به فایروال اعلام نماید هر درخواست HTTP بر روی پروتکل TCP و پورت 80 را به آدرس IP:192.168.0.12 تغییر مسیر داده و برای آن ارسال نماید.

پس از تعریف قانون فوق ، شخصی که قصد دستیابی به وب سایت سازمان شما را داشته باشد ، پس از فعال نمودن برنامه مرورگر ، اقدام به درج آدرس سایت سازمان شما دربخش مربوطه می نماید.

مرورگر کاربر مورد نظر به منظور آگاهی از آدرس domain سایت سازمان شما ، اقدام به ارسال یک درخواست DNS می نماید تا از این طریق نسبت به آدرس IP نسبت داده شده به domain آگاهی لازم را پیدا نماید .

بدیهی است آدرسی که پیدا خواهد شد و به عنوان مرجع در اختیار مرورگر قرار خواهد گرفت، همان آدرس IPعمومی است که شما آن را به فایروال نسبت داده اید .

مرورگر در ادامه ، درخواست HTTP را برای آدرس IP عمومی شما ارسال می نماید که در حقیقت این درخواست برای فایروال ارسال می گردد .

فایروال درخواست را دریافت و آن را برای سرویس دهنده وب ارسال می نماید ( فورواردینگ ) .

خلاصه در این مطلب به جایگاه بسیار مهم فایروال ها در نظام مهندسی امنیت اطلاعات اشاره و پس از بررسی نحوه عملکرد آنان با چندین ویژگی مهم ارائه شده توسط فایروال ها آشنا شدیم .

ضرورت استفاده از یک فایروال توسط کاربران اینترنت اتصال به اینترنت بدون استفاده از یک فایروال نظیر گذاشتن سوئیچ در اتومبیل ، قفل نکردن درب های آن و رفتن به یک فروشگاه برای تهیه لوازم مورد نیاز است .

با این که ممکن است بتوانید در صورت سرقت اتومیبل سریعا" واکنش مناسبی را انجام دهید ، ولی فرصت ارزشمندی را برای سارقین ایجاد نموده اید تا آنان بتوانند در سریعترین زمان ممکن به اهداف مخرب خود دست یابند .

چنین وضعیتی در اینترنت نیز وجود دارد و مهاجمان در ابتدا با استفاده از کدهای مخربی نظیر ویروس ها ، کرم ها و تروجان ها اقدام به شناسائی قربانیان خود می نمایند و در مرحله بعد، اهداف شناسائی شده را مورد تهاجم قرار می دهند .

فایروال ها یک سطح حفاظتی و امنیتی مناسب در مقابل این نوع حملات را ارائه می نمایند .

یک مهاجم چه کاری می تواند انجام دهد ؟

شاید این سوال برای شما مطرح شده باشد که یک مهاجم قادر به انجام چه کاری خواهد بود و یا اصطلاحا" شعاع میدان تخریب وی به چه میزان است و چه اطلاعاتی در معرض تهدید و یا آسیب قرار خواهند گرفت؟

پاسخ به سوال فوق به نوع و ماهیت تهاجم بستگی دارد.

با این که برخی از حملات صرفا" در حد و اندازه یک مزاحمت و یا شوخی ساده می باشد ولی برخی دیگر با اهداف کاملا" مخرب طراحی و پیاده سازی می گردند .

در چنین مواردی ،مهاجمان سعی می نمایند که به اطلاعات آسیب رسانده ، آنان را حذف و یا حتی اقدام به سرقت اطلاعات شخصی و حساسی نظیر رمزهای عبور و یا شماره کارت های اعتباری نمایند .

نفوذ به یک کامپیوتر ، شیرین ترین و فراموش نشدنی ترین لحظات زندگی برخی مهاجمان است، چراکه آنان ماحصل تلاش خود را عملا" مشاهده نموده و از این بابت لذت می برند.

با استفاده از یک فایروال می توان میزان مقاومت سیستم در مقابل این نوع حملات را افزایش داد .

نحوه انتخاب یک فایروال فایروال ها اطلاعات دریافتی از اینترنت و یا ارسالی بر روی اینترنت را بررسی نموده و در صورتی که اطلاعات دریافتی از منابع غیرایمن و خطرناک باشد، آنان را شناسائی و حذف می نمایند .

در صورتی که یک فایروال به درستی پیکربندی گردد ، مهاجمانی که تلاشی مستمر به منظور شناسائی کامپیوترهای حفاظت نشده و آسیب پذیر را انجام می دهند در ماموریت خود با شکست مواجه خواهند شد .

فایروال های موجود را می توان به سه گروه اساسی تقسیم نمود که هر یک دارای مزایا و معایب مختص به خود می باشند .

اولین مرحله برای انتخاب یک فایروال ، بررسی و تشخیص فایروالی است که با اهداف و خواسته شما به درستی مطابقت می نماید .

در این رابطه از سه گزینه متفاوت می توان استفاده نمود : فایروال های نرم افزاری روترهای سخت افزاری روترهای بدون کابل در زمان انتخاب یک فایروال سوالات متعددی مطرح می گردد که پاسخ به برخی از آنان دارای اولویت بیشتری است : چه تعداد کامپیوتر می بایست از فایروال استفاده نمایند ؟

از چه نوع سیستم عاملی استفاده می گردد؟( ویندوز ، مکینتاش ، لینوکس ) فایروال ویندوز کاربرانی که بر روی کامپیوتر آنان ویندوز XP نصب شده است، می توانند از فایروال ارائه شده همراه آن استفاده نمایند .

در این رابطه دو حالت متفاوت می تواند وجود داشته باشد : در صورتی که از ویندوز XP به همراه SP2 استفاده می گردد ، می توان از یک فایروال از قبل تعبیه شده که به صورت پیش فرض فعال می گردد، استفاده نمود .

( اطلاعات بیشتر در رابطه با فایروال ویندوز ) در صورتی که از ویندوز XP استفاده می گردد ولی SP2 آن بر روی کامپیوتر نصب شده است ، می توان از ICF یا Internet Connection Firewall که به همراه ویندوز XP عرضه شده است، استفاده نمود .

فایروال فوق به صورت پیش فرض فعال نمی گردد و می بایست آن را فعال نمود .

( اطلاعات بیشتر در رابطه با استفاده از ICF ) فایروال های نرم افزاری : فایروال های نرم افزاری گزینه ای مناسب در ارتباط با یک کامپیوتر می باشند .

این نوع فایروال ها توسط شرکت های متعددی طراحی و پیاده سازی می گردد که می توان پس از بررسی لازم ، اقدام به تهیه یکی از آنان نمود.

مزایا : به سخت افزار اضافه ای نیاز نمی باشد .

به کابل کشی اضافه ای نیاز نخواهد بود .

گزینه ای مناسب برای یک کامپیوتر معایب برای تهیه یک فایروال نرم افزاری می بایست هزینه ای اضافه پرداخت گردد.

استفاده از فایروال های نرم افزاری مستلزم نصب و پیکربندی خاصی می باشد .

برای هر کامپیوتر می بایست یک نسخه جداگانه نصب گردد .

روترهای سخت افزاری : روترهای سخت افزاری گزینه ای مناسب برای اتصال شبکه های کوچک به اینترنت می باشند .

مزایا معمولا" دارای حداقل چهار پورت برای اتصال سایر کامپیوترها می باشند .

امکان حفاظت چندین کامپیوتر را ارائه می نمایند .

معایب کابل کشی اضافه روترهای بدون کابل : در صورتی که دارای یک شبکه بدون کابل می باشید و یا تصمیم به استفاده از چنین شبکه هائی را دارید ، به یک روتر بدون کابل نیاز خواهید داشت .روترهای بدون کابل اندکی به همراه یک فایروال تعبیه شده ارائه می شوند، بنابراین در چنین مواردی لازم است یک فایروال جداگانه تهیه گردد.

مزایا با استفاده از روترهای بدون کابل می توان کامپیوترهای شخصی ، کامپیوترهای laptop ، دستگاه های PDA و چاپگرها را بدون استفاده از کابل به یکدیگر متصل نمود .

روترهای بدون کابل گزینه ای مناسب برای اتصال کامپیوترهای laptop به اینترنت و یا شبکه می باشند .

معایب دستگاه های بدون کابل ، اطلاعات را با استفاده از امواج رادیوئی که می تواند توسط افرادی خارج از محل کار و یا منزل ( با دارا بودن تجهیزات مناسب ) استفاده گردد ، ارسال می نمایند .

برای استفاده از روترهای بدون کابل می بایست بر روی هر یک از دستگاه های مورد نظر یک آداپتور بدون کابل نصب گردد .

بنابراین شما ملزم به پرداخت هزینه ای اضافه خواهید بود .

تمامی روترهای بدون کابل به همراه یک فایروال تعبیه شده ارائه نمی گردند .

در چنین مواردی می بایست یک فایروال جداگانه تهیه گردد .

اتصال به اینترنت برای کاربرانی که دارای دانش لازم به منظور ایمن سازی کامپیوتر نمی باشند ، همواره امری خطرناک است .

با استفاده از فایروال ها می توان یک سطح مناسب امنیتی به منظور کاهش تهدیدات را ایجاد نمود .

استفاده ایمن از اینترنت مستلزم عملیات متفاوتی است .

نصب فایروال ، صرفا" یکی از اقدامات اولیه در این زمینه است.

بهنگام سازی نرم افزارهائی که دارای نقشی اساسی بر روی یک کامپیوتر می باشند ( نظیر سیستم عامل و مرورگر های وب ) ، استفاده و بهنگام نگهداشتن یک نرم افزار آنتی ویروس از دیگر اقدامات ضروری در این رابطه می باشد .

منبع : سایت مایکروسافت توپولوژی های فایروال برای پیاده سازی و پیکربندی فایروال ها در یک شبکه از توپولوژی های متفاوتی استفاده می گردد .

توپولوژی انتخابی به ویژگی های شبکه و خواسته های موجود بستگی خواهد داشت .

در این رابطه گزینه های متفاوتی وجود دارد که در ادامه به بررسی برخی از نمونه های متداول در این زمینه خواهیم پرداخت.

(برای آشنائی با فایروال ها و برخی از ویژگی های ارائه شده توسط آنان مطالعه مطلب فایروال ها : یک ضرورت اجتناب ناپذیر در دنیای امنیت اطلاعات ، پیشنهاد می گردد ) .

سناریوی اول : یک فایروال Dual-Homed در این توپولوژی که یکی از ساده ترین و در عین حال متداولترین روش استفاده از یک فایروال است ، یک فایروال مستقیما" و از طریق یک خط Dial-up ، خطوط ISDN و یا مودم های کابلی به اینترنت متصل می گردد.

در توپولوژی فوق امکان استفاده از DMZ وجود نخواهد داشت .

برخی از ویژگی های این توپولوژی عبارت از : فایروال مسئولیت بررسی بسته های اطلاعاتی ارسالی با توجه به قوانین فیلترینگ تعریف شده بین شبکه داحلی و اینترنت و برعکس را برعهده دارد.

فایروال از آدرس IP خود برای ارسال بسته های اطلاعاتی بر روی اینترنت استفاده می نماید .

دارای یک پیکربندی ساده بوده و در مواردی که صرفا" دارای یک آدرس IP معتبر ( Valid ) می باشیم ، کارساز خواهند بود .

برای اتصال فایروال به اینترنت می توان از یک خط Dial-up معمولی ، یک اتصال ISDN و مودم های کابلی استفاده نمود .

سناریوی دوم : یک شبکه Two-Legged به همراه قابلیت استفاده از یک ناحیه DMZ در این توپولوژی که نسبت به مدل قبلی دارای ویژگی های پیشرفته تری است ، روتر متصل شده به اینترنت به هاب و یا سوئیچ موجود در شبکه داخلی متصل می گردد .

برخی از ویژگی های این توپولوژی عبارت از : ماشین هائی که می بایست امکان دستیابی مستقیم به اینترنت را داشته باشند ( توسط فایروال فیلتر نخواهند شد ) ، به هاب و یا سوئیچ خارجی متصل می گردند .

فایروال دارای دو کارت شبکه است که یکی به هاب و یا سوئیچ خارجی و دیگری به هاب و یا سوئیچ داخلی متصل می گردد.

( تسهیل در امر پیکربندی فایروال ) ماشین هائی که می بایست توسط فایروال حفاظت گردند به هاب و یا سوئیچ داخلی متصل می گردند .

به منظور افزایش کارآئی و امنیت شبکه ، می توان از سوئیچ در مقابل هاب استفاده نمود .

در توپولوژی فوق امکان استفاده از سرویس دهندگانی نظیر وب و یا پست الکترونیکی که می بایست قابلیت دستیابی همگانی و عمومی به آنان وجود داشته باشد از طریق ناحیه DMZ فراهم می گردد .

در صورتی که امکان کنترل و مدیریت روتر وجود داشته باشد ، می توان مجموعه ای دیگر از قابلیت های فیلترینگ بسته های اطلاعاتی را نیز به خدمت گرفت .

با استفاده از پتانسیل های فوق می توان یک سطح حفاظتی محدود دیگر متمایز از امکانات ارائه شده توسط فایروال ها را نیز پیاده سازی نمود .

در صورتی که امکان کنترل و مدیریت روتر وجود نداشته باشد ، ناحیه DMZ بطور کامل در معرض استفاده عموم کاربران اینترنت قرار خواهد داشت .

در چنین مواردی لازم است با استفاده از ویژگی ها و پتانسیل های ارائه شده توسط سیستم عامل نصب شده بر روی هر یک از کامپیوترهای موجود در ناحیه DMZ ، یک سطح مناسب امنیتی را برای هر یک از آنان تعریف نمود .

پیکربندی مناسب ناحیه DMZ به دو عامل متفاوت بستگی خواهد داشت : وجود یک روتر خارجی و داشتن چندین آدرس IP در صورتی که امکان ارتباط با اینترنت از طریق یک اتصال PPP ( مودم Dial-up ) فراهم شده است و یا امکان کنترل روتر وجود ندارد و یا صرفا" دارای یک آدرس IP می باشیم ، می بایست از یک راهکار دیگر در این رابطه استفاده نمود .

در این رابطه می توان از دو راه حل متفاوت با توجه به شرایط موجود استفاده نمود : راه حل اول ، ایجاد و پیکربندی یک فایروال دیگر در شبکه است .

راه حل فوق در مواردی که از طریق PPP به شبکه متصل می باشیم ، مفید خواهد بود .

در توپولوژی فوق ، یکی از ماشین ها به عنوان یک فایروال خارجی ایفای وظیفه می نماید ( فایروال شماره یک ) .

ماشین فوق مسئولیت ایجاد اتصال PPP و کنترل دستیابی به ناحیه DMZ را بر عهده خواهد داشت و فایروال شماره دو ، مسئولیت حفاظت از شبکه داخلی را برعهده دارد .

فایروال شماره یک از فایروال شماره دو نیز حفاظت می نماید.

راه حل دوم، ایجاد یک فایروال Three Legged است که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد .

سناریوی سوم : فایروال Three-Legged در این توپولوژی که نسبت به مدل های قبلی دارای ویژگی های پیشرفته تری است ، از یک کارت شبکه دیگر بر روی فایروال و برای ناحیه DMZ استفاده می گردد .

پیکربندی فایروال بگونه ای خواهد بود که روتینگ بسته های اطلاعاتی بین اینترنت و ناحیه DMZ با روشی متمایز و متفاوت از اینترنت و شبکه داخلی ، انجام خواهد شد .

برخی از ویژگی های این توپولوژی عبارت از : امکان داشتن یک ناحیه DMZ وجود خواهد داشت .

برای سرویس دهندگان موجود در ناحیه DMZ می توان از آدرس های IP غیرمعتبر استفاده نمود .

کاربرانی که از اتصالات ایستای PPP استفاده می نمایند نیز می توانند به ناحیه DMZ دستیابی داشته و از خدمات سرویس دهندگان متفاوت موجود در این ناحیه استفاده نمایند .

یک راه حل مقرون به صرفه برای سازمان ها و ادارات کوچک است .

برای دستیابی به ناحیه DMZ و شبکه داخلی می بایست مجموعه قوانین خاصی تعریف گردد و همین موضوع ، پیاده سازی و پیکربندی مناسب این توپولوژی را اندازه ای پیجیده تر می نماید .

در صورتی که امکان کنترل روتر متصل به اینترنت وجود نداشته باشد ، می توان کنترل ترافیک ناحیه DMZ را با استفاده از امکانات ارائه شده توسط فایروال شماره یک انجام داد .

در صورت امکان سعی گردد که دستیابی به ناحیه DMZ محدود شود .

نسل های متفاوت فایروال ( بخش اول ) در دنیای امروز اکثر بنگاه های تجاری بر این اعتقاد هستند که دستیابی به اینترنت برای حضور فعال ، موثر و رقابتی در عرصه جهانی امری حیاتی و الزامی است .

با این که مزایای اتصال به اینترنت کاملا" مشهود و قابل توجه است ، در این رابطه تهدیدات و خطراتی نیز وجود دارد .

به عنوان نمونه ، زمانی که یک بنگاه تجاری شبکه خصوصی خود را به اینترنت متصل می نماید ، این موضوع صرفا" به این معنی نخواهد بود که وی امکان دستیابی کارکنان خود به اطلاعات و منابع خارج از سازمان را فراهم نموده است .

سازمان فوق ، همچنین این امکان را فراهم نموده است که کاربران خارجی ( کاربران خارج از سازمان ) نیز بتوانند به اطلاعات شخصی و خصوصی سازمان دسترسی داشته باشند .

هر بنگاه تجاری که در اندیشه اتصال به اینترنت است مجبور خواهد بود که با مسائل مربوط به امنیت شبکه نیز سرو کار داشته باشد .

در سالیان اخیر فناوری های مختلفی به منظور تامین نظر بنگاه های تجاری در جهت افزایش امنیت و استفاده از مزایای متعدد اتصال به اینترنت ایجاد شده است .

فناوری های فوق امکان نگهداری ، محرمانگی ، یکپارچگی و در دسترس بودن اطلاعات خصوصی و منابع شبکه را فراهم می نمایند .

اکثر این تلاش ها با تمرکز بر روی فناوری های مختلف فایروال انجام شده است .

معمولا" یک فایروال ، شبکه خصوصی یک سازمان را از یک شبکه عمومی که به آن متصل است محافظت می نماید .

یک فایروال می تواند بسادگی یک روتر باشد که بسته های اطلاعاتی را فیلتر می نماید و یا پیچیده نظیر استفاده از چندین روتر و کامپیوتر که سرویس های فیلترینگ بسته های اطلاعاتی و پراکسی سطح برنامه را ارائه می نمایند .

روند شکل گیری فایروال ها فناوری فایروال جوان است ولی به سرعت به سمت تکامل و رشد حرکت می نماید .

اولین نسل معماری فایروال قدمتی به اندازه روتر دارد و اولین مرتبه در سال 1985 مطرح گردید.

به این نوع فایروال ها ، فایروال های packet filter گفته می شود .

اولین مقاله ای که نحوه عملکرد فایروال های packet filter را تشریح می کرد تا سال 1988 ارائه نگردبد و در نهایت توسط Jeff Mogul از شرکت DEC ( برگرفته از Digital Equipment Corporation ) انتشار یافت .

در فاصله بین سال های 1989 و 1990 ، Dave Presotto و Howard Trickey از آزمایشگاه AT&T Bell نسل دوم معماری فایروال ها را معرفی کردند که از آن با نام فایروال های circuit level نام برده می شود .

آنان همچنین اولین مدل کاری از نسل سوم معماری فایروال ها را که به آن application layer گفته می شود، پیاده سازی کردند .

آنان هیچگونه مقاله ای که این معماری را تشریح و یا محصولی که بر اساس این معماری پیاده سازی شده باشد را ارائه نکردند .

در اواخر سال 1989 و اوایل سال 1990 بطور همزمان و مستقل کار مطالعاتی بر روی نسل سوم معماری فایروال ها توسط کارشناسان متعددی در امریکا انجام شد .

در فاصله سال های 1990 تا 1991 اولین مقالاتی که معماری فایروال های application layer را تشریح می کرد ، توسط Marcus Ranum و Bill Cheswick از آزمایشگاه AT&T Bell ارائه گردید .

ماحصل تلاش Marcus Ranum ارائه اولین محصول تجاری با نام SEAL توسط شرکت DEC بود .

در سال 1991 ، Bill Cheswick و Steve Bellovin تحقیق بر روی فیلترینگ پویای بسته های اطلاعاتی را آغاز و بر اساس معماری طراحی شده یک محصول داخلی را در لابراتور Bell پیاده سازی نمودند.

این محصول هرگز جنبه تجاری پیدا نکرد و ارائه نگردید .

در سال 1992 ، Bob Braden و Annette DeSchon در موسسه علوم اطلاعات USC شروع به تحقیق مستقل بر روی فایروال های فیلترینگ پویای بسته های اطلاعاتی برای سیستمی با نام Visas کردند .

اولین محصول تجاری بر اساس معماری نسل چهارم در سال 1994 توسط شرکت Check Point Software ارائه گردید .

در سال 1996 ، Scott Wiegel در شرکت Global Internet Software Group یک لی اوت اولیه برای نسل پنجم معماری فایروال ها که به آن Kernel Proxy گفته می شود ، ارائه گردید .

اولین محصول تجاری بر اساس این معماری در سال 1997 با نام Cisco Centri Firewall به بازار عرضه گردید.