محمد حسن رهی معیری متخلص به «رهی » دهم اردیبهشت ماه سال 1288 هجری شمسی در تهران چشم به جهان گشود و در 24 آبان ما ه سال 1347 در تهران از دنیا رفت و در مقبره ظهیر الدوله آرام گرفت.
علاقه مندان به شعر و ادب فارسی به خوبی با نام رهی آشنا و با آثاراو خاطره ها دارند .رهی در نوجوانی روی به دنیای شعر آورد و هفده سال بیش نداشت که اولین رباعی خود را سرود :
کاش امشبم آن شمع طرب می آمد
وین روز مفارقت به شب می آمد
آن لب که چو جان ماست ، دور از لب ماست
ای کاش که جان ما به لب می آمد !
و از آن پس نیز تا وا پسین دم از سرودن شعر و ترانه ، از هردست، باز نا ایستاد . در نقاشی و موسیقی نیز دستی داشت . اما در این دو هنر به قدر شعر های خود ندرخشید . از سال 1321 تا سال 1326 با مجله تهران مصور و روزنامه ی بابا شمل همکاری داشت و طنز های انتقادی و سیاسی و اجتماعی او با نام های مستعار شاپریون ، زاغچه ،و گاه حقگو و گوشه گیر در آنها چاپ می شد .