دانلود تحقیق زندگینامه شهید حجت الاسلام والمسلیمن فضل الله محلاتی

انسانها همواره در روند زندگی خود، برای این که بتواند به مقاصد و اهداف متعالی خود برسند، نیازمند شاخصهایی هستند تا در سیر خود، به سوی مقصود، از خظر انحراف مصون باشند.

در تمام ادیان الهی، وجود راهنما و دلیل راه و «الگو»یی که پیش روی مؤمنان، و برای آنها مطرح شود، ضرورتی انکارناپذیر است.
در دین مبین اسلام نیز وجود الگو و اسوه، به شکلی اساسی بیان گردیده و وجود مقدس «رسول اکرم (ص)» به عنوان «اسوه حسنه» معرفی شده اند.
پس از آن حضرت، اهل بیت او شایستگی الگو و نمونه شدن را دارند.

از این حیث، در میان ادیان و مذاهب گوناگون- هرکدام به نوعی از مسیر متسقیم الهی منحرف هستند.

تنها «شیعه اثنی عشری» توفیق هدایت دارد و به «چهارده خورشید» فروزان هدایت چشم دوخته و از وجود پرفبض آنان بهره مند می باشند.
امروز استکبار جهانی، با استفاده از علوم روان شناسی، جامعه شناسی و روان شناسی اجتماعی و به کارگیری ابزارها و شیوه های متنوع تبلیغاتی، سعی در تلقین الگوها خود به قشر جوان در دنیا، بویژه در کشورهای مسلمان دا دادر.

امروز، تهاجم فرهنگی مصداق بارز به انحراف کشاندن نسل جوان کشور اسلامی ما از سوی غرب است که برای تحقق این امر، از مدئرنترین و پیچیده ترین دستگاهها و ابزار تبلیغاتی سود می جویند.
اکنون رسالتی بس خطیر بر دوش نهادهای فرهنگی و هنری نظام اسلامی است که الگوهایی منطبق با موازین دینی را برای جوانان مسلمان معرفی نمایند.

زندگینامه
شهید حجت الاسلام فضا الله رضازاده، مشهور به محلاتی، روحانی مبارز و انقلابی معاصر در سال 1309 ه.

ش در خانواده ای کشاورز و مذهبی در محلات بدنیا آمد.

نامش را «فضل الله» نهادند.

سید حیات و شهادتش، حقیقت نامش را به خوبی تفسیر نمود.
فضل الله را در شش سالگی به مدرسه ای به نام «مدرسه میرزا» سپردند که از نوع مکتبهای قدیمی بود.

مدیر مدرسه میرزا مردی بود باسواد که در تربیت صحیح بچه ها می کوشید و آنها را به شیوه ای اسلامی می پروراند.

فضل الله تا کلاس ششم را در این مدرسه درس خواند.

او به تحصیل علاقه وافر داشت.
پدرش فردی مذهبی، متأثیر از اعتقادی که هنوز به گونه ای قوی و پررنگ در میان خانواده های مذهبی جریان داشت، نمی خواست و نمی گذاشت که فرزندانش برای ادامه تحصیل به مدارس دولتی بروند.
از طرفی میل داشت که فرزندش پیشه او را پی گیرد و مددکار او باشد و چون سواد نداشت، کسی را می خواست تا در تنظیم دفتر او را از غیر بی نیاز کند.

از طرف دیگر، محلات شهری مذهبی به شمار می آمد و در ایام تابستان میزبان بسیاری از علما و حتی مراجع تقلید می شد.
بسیاری از آنان و از جمله آیت الله سید محمد تقی خوانساری و حضرت امام (ره) تابستانها به شهرستان محلات می آمدند.
وجود این علما و روحانیون چان فضای روحانی و ملکوتی و جذابی ایجاد می کرد که به زودی همق جان وجود فضا اله را تحت نفوذ خود گرفت و آتش عشق را در دل این نوجوان پرشور شعله ور ساخت.

در ماه رمضان یکی از این تابستانها که حضرت امام (ره) بعدازظهرها مسجد جامع درس اخلاق می گفت، فضا لله نیز با شور و شوق در این جلسات شرکت می جست و از آنها بهره می برد.
همین حضور باعث توجه و علاقه بیشتر او به طلبگی شد.
از طرف دیگر، حضرت امام (ره) به خانه آیت الله شهیدی که بعدها قضا اللهخ را به همسری دختر خویش پذیرفت، رفت و آمد داشت.

در همین رفت و آمدها با آقا مصطفی فرزند بزرگ حضرت امام (ره) که همسال او بود، دوست و نأنوس شد، به گونه ای که با هم به گردش در باغها و بازی می رفتند.
آتش عشق به طلبگی در دل پرشور او برافروخته بود و او را بی تاب می ساخت اما پدر همچنان مخالف بود.

فضا الله به دنبال راهی می گشت تا پذر را به رفتن خود راضی کند، کار به جایی رسید که در کتب ادعیه به جستجو پرداخت تا دعایی بیابد و حاجتش برآورده شود.

او حتی اعمال «دام داوود» را به جا آورد.
سه روز در ماه رجب با اعمال خاصی که داشت روزه گرفت و حاجتش آنکه، پدر به رفتن او راضی شود.
فضا الله، یکی دو سال در زادگاه خود، پیش روحانیون و علمای آن دیار به تحصیل علوم دینی پرداخت.

در این مدت، مقدمات و مقداری از مکتاب سیوطی و حاشیه آن را نزد آیت الله شهیدی و بعضی دیگر از علمای محلات خواند.

در یکی از تابستانها که برحسب معمول آیت الله سید محمد تقی خوانساری، به محلات آمده بود، پیش ایشان رفت و با گریه و زاری مشکل خود را بیان کرد.
شور و عشق فضل الله این عالم بزرگ را بر آن داشت تا عمومی او را بخواهد و از او درخواست کند تا پدر فضل الله را به رفتن و طلبه شدن او راضی کند.

آیت اله خوانساری، قول سرپرستی فضل اله را نیز به عموی او داد.
اصرار عمو، پدر را راضی کرد و فضل الله با دلی پر شور و مهری پرغوغا در سال 1324 ه.

ش به شهر مقدس قم که یکی از بزرگترین مراکز علوم حوزه نیز به شمار می رفت، رهسپار شد.

او در این زمان پانزده سال داشت.
در آغاز ایام طلبگی، سرپرست واقعی او آیت الله خوانساری بود.

حجت الاسلام محلاتی به منزل این عالم بزرگ رفت و آمد داشت و اگر با مشکلی مواجه می شد از او کمک می گرفت.

آیت الله خوانساری مردی بود بسیار متقی که در عین حال روخیه ای فداکارانه و مبارز داشت.

او در جنگ عراق و انگلستان به همراه آیت الله کاشانی شرکت کرده بود و به مبارزه معتقد بود.
در آغاز ایام طلبگی، سرپرست واقعی او آیت الله خوانساری بود.

او در جنگ عراق و انگلستان به همراه آیت الله کاشانی شرکت کرده بود و به مبارزه معتقد بود.

حجت الاسلام محلاتی چنانکه خود در جایی گفته بود، روح مبارزه را از او آموخت.

بیت این سید بزرگوار محل تجمع طلاب انقلابی و مبارز نظیر شهید نواب صفوی بود و حجت الاسلام محلاتی در آمد و شد به بیت ایشان، با این جمع آشنا و مرتبط شد.

او طلبه و محصلی فعال بود.

در درس و بحثها حضور می یافت و با آمادگی علمی و همان بشاشیت و عشقی که او را به حوزه کشانیده بود، به آ‌موختن می پرداخت.

او جوانی با نشاط و پرتحرک و فعال بود که به مسایل اجتماعی و سیاسی اسلام نیز سخت علاقه داشت و خود را در قبال آن مسئول می دید.

در سال 1326 هـ.

ش، در پی اعلام موجودیت دولت اسرائیل، فریاد اعتراض طلاب مبارز و انقلابی که در قالب گروه فدائیان اسلام و هواداران آنها متجلی شد، برخاست و در مدرسه فیضیه، شهید نواب صفوی سخنانی آتشین بر زبان راند.

او در سخنان خود گفت: که اگر می خواهیم با اسرائیل مبارزه کنیم، باید از تهران آغاز کنیم.

نواب بعد از این سحنرانی دستگیر شد و حجت الاسلام محلاتی و چند تن دیگر از طلاب جوان به منزل آیت الله خوانساری رفتند و برای رفتن به فلسطین و جنگ با اسرائیل غاصب اعلام آمادگی کرده و شروع به اسم نویسی کردند.

گرچه فریاد آنان به جایی نرسید و مورد تعقیب و ضرب وشتم رژیم قرار گرفتند، اما این تاریخ را می توان آغاز فعالیتهای جدی مبارزاتی او دانست.

در دورانی که خفقان و سرکوب سایه شوم خود را کبه همه افکنده بود، سیاسی بودن و فعالیت سیاسی کردن آسان نبود و کسی که به آن قیام می کرد باید خود را برای بهایی که باید می پرداخت، آماده می کرد.

در یک سالی که از مدرسه فیضیه به دور بود، وضع چنان شد که حتی دوستان همدرس او مورد تهدید بودند، تا آنجا که حتی جرأت نمی کردند به او نزدیک شوند و صحبت کنند.

البته جریانی که به کارگردانی رژیم و بعضی عوامل روحانی نمای آن علیه نواب و فدائیان اسلام هدایت می شد در شکل گیری این حادثه تأثیر بسیار داشت.

بعد از آن که آیت الله کاشانی از تبعید بازگشت، حجت الاسلام محلاتی به دیدارش شتافت.

گرچه در این زمان او مشغول تحصیل بود، اما از فرصتی که پنجشنبه ها و جمعه ها دست می داد، برتی رفتن به تهران و خانه آیت الله ماشانی و یا شرکت در جلسیه های فدائیان اسلام استفاده می کرد.

بعد از آن بود که بارها از طرف آیت الله کاشانی به شهرهای مختلف در کشور سفر کرد.

در جریان همین ماموریتها درسی نیز، در سبزوار قصد جانش را کردند که جان سالم بدر برد و به مشهد رفت.

در جریان درگیریهایی که در سال 1331 هـ.

ش بین هداران صلح وابسته به توده و طلبه ها و مردم قم روی داد، تعدادی از مردم و طلبه ها کشته و زخمی شدند.

از طرف آیت الله العظمی بروجردی چند نفر از جمله حجت الاسلام محلاتی مسئول رسیدگی و تحقیق در مورد چگونگی این حادثه، کشف تعداد شهداء و مجروحین و تحویل آنان از شهربانی شدند.

ماحصل این احقیق، در همان زمان در مصاحبه مجله ترقی با حجت الاسلام محلاتی بازگو شد.

او در این زمان 22 ساله بود.

در همین زمان با دختر استاد خویش، آیت الله شهیدی، در محلات ازدواج کرد.

مدتی را در خانه ای که به طور مشترک در اجاره او و یکی از دوستان قدیم و هم ولایتی حجت الاسلام رسولی محلاتی بود، به سر می برد و بعد از آن با کمک پدر خود و همسرش خانه ای را خریداری کرد.

در جریان انتخابات دوره هفتم مجلس شورای ملی، از طرف آیت الله کاشانی به آذربایجان رفت.

چهار ماه در آذربایجان ماند در این مدت در بسیاری از شهرهای آذربایجان سخنرانی کرد و در جریان مبارزات انتختباتی نقش مؤثری ایفا کرد.

سلطنت طلبان قصد جانش را کردند، اما در حالی که در مسجد مشغول سخنرانی بود، از هجوم آنان جان سالم بدر برد.

بازگشت او از آذربایجان مصادف با کودتای شوم 28 مرداد 1332 هـ.

ش بود.

خفقانی شدید و آهنین سایه سیاه خود را بر همه جا گشود و فعالیت مبارزین را برای مدتی دچار رکود کرد.

از این تاریخ تا سال 1340 هـ.

ش، فضا الله برای تحصیل اشتغال داشت.

در مدت تحصیل در قم، از محضر اساتید بزرگی کسب فیض کرد و بهره برد.

در محضر آیت الله العظمی بروجردی و حضرت امام خمینی (ره) درس خارج آموخت و تفسیر و فلسفه را هم خدمت علامه طباطبایی تلمذ کرد.

در سال 1340 هـ.

ش زمانی که هنوز آیت الله بروجردی در قید حیات بودند به درخواست محلاتی های مقیم تهران برای ساختن مسجدی به تهران آمد و در این شهر ماندگار شد.

در تهران، ضمت اشتغال به درس و تبلیغ و اقامه نماز جماعت، همچنان دلی گیر و خستگی ناپذیر جریان انقلاب و مبارزه بود و حضور و فعالیتی چشمگیر داشت.

از این پس، تا زمانی که انقلاب پیروز شد، بیش از پانزده بار به زندان افتاد و مدتها تحت تعقیب بود که مجبور به اختفاء شد.

در سیال 1341 هـ.

ش به دنبال اعلام تصویب انجمنهای ایالتی و ولایتی با نهضت امام (ره) همراه شد.

در این واقعه، به عنوان رابط بین علاماء و روحانیون مبارز و مبارزین تهران و علمای قم – خصوصاً امام (ره) – ایفای نقش می کرد.

با تلاش پی گیر و جدیتی که خاص او بود، موفق شد امضای 120 تن از علمای تهران را جمع کند، که تا آن زمان بی سابقه بود.

او آنچنان فعالانه در تحریک و برانگیختن نیروها و سازماندهی آنان برای مبارزه شرکت می کرد و می کوشید که همرزمانش که شوق و تحرک و خستگی ناپذیری او را می دیدند، به او لقب «موتورالعلماء» داده بودند.

این لقب اگرچه لقبی طنزگونه داشت اما صاحب حقیقی بود که زندگی حجت الاسلام محلاتی آن را به روشنی معنا می کرد.

در جریان قیام 15 خرداد سال 1324 با کمک و مدد گروه هیئتهای موتلفه که بسیاری از آنان از یاران و دوستان شهید نواب صفوی و جزو فدائیان اسلام بودند به کار چاپ و توزیع اعلامیه های حضرت امام (ره) پرداختند.

در این رمان مدام بین قم و تهران در رفت و آمد بود و اعلامیه و پیامهای حضرت امام (ره) را به تهران منتقل می کرد.

به دنبال این فعالیتها که هر روز بر وسعت آن افزوده می شد حجت الاسلام محلاتی دستگیر و روانه زندان شد.

طولی نکشید که بسیاری از همرزمانش و از آن میان بسیاری از روحانیون معروف تهران و اعضای هیئتهای موئتلفه دستگیر و در زندان به او پیوستند.

هسته جامعه روحانیت مبارز تهران در همین زمان و در زندان شکل گرفت و حجت الاسلام محلاتی در انسجام آن همچون گذشته، فعال و مؤثر ظاهر شد.

سال 1349 در تاریخ حرکت های آزادیخواهانه مبارزه ایران سال شکل گیری گروههای و حرکت مسلحانه علیه رژیم بود.

از این پس رژیم پهلو.ی نیز برای مقابله به این گروهها کار را بر همه مبارزان تنگتر کرد و بر شرایط سخت زندان و شکنجه ها و فشارها افزود.

حجت الاسلام محلاتی از آنجا که فعالانه در متن جریان انقلاب حضور داشت از تبعات چنین تصمیمی برکنار نماند.

در همان زمان که جشنهای 2500 ساله شاهنشاهی با خرج مقادیر هنگفتی از پول مردم ایران در جریان بود، سیستان و بلوچستان در تب قحطی می سوخت و فریادش را کسی نمی شنید.

حجت الاسلام محلاتی توانست به مدد چند تن از روحانیون سرشناس و بازار تهران مقداری از مایحتاج مردم قحطی زده را فراهم کرده و به آنها برساند.

بعد از آن با تنظیم نامه ای که از درد و رنج مردم ستمدیده سیستان و بلوچستان حکایت می کرد، پرده از چهره جشنهای شاهنشاهی برداشت.

این نامه به طریقی به نجف نیز رسید و از رادیوی انقلابیون در نجف خوانده شد.

بلافاصله بعد از این جریان، ایشان ممنوع المنبر و ممنوع الخروج از تهران شد و در سال 1351 برای چندمین بار دستگیر شد.

در جریان راهپیمایی عظیم 17 شهوریور 1357، از تصمیم گیرندگان و هدایت کنندگان تظاهرات بود.

این تظاهرات یکی از عوامل تسریع پیروزی انقلاب شد.

با تلاشها و فعالیتهای خستگی ناپذیر و از خود گذشتگی های بی نظیر، بالاخره در سال 1357 هـ.

ش انقلاب به بار نشست.

پس از پیروزی انقلاب، مدتی در کمیته انقلاب به فعالیت پرداخت.

بعد از آن، طی حکمی از سوی حضرت امام (ره) به نمایندگی ایشان در سازمان حج و زیارت منصوب شد، ولی به علت تهییج زائران بین الله الحرام، به کشور عربستان ممنوع الورود گردید.

در حالی که عضو شورای روحانیت مبارز تهران بود، دبیرخانه آن را تأسیس کرد، که اولین دبیر شورا نیز محسوب می شد.

«شهید محلاتی» از پیشگامان راستین در مبارزه علیه ظلم و بی عدالتی بود و افتخار نزدیک به سی سال مبارزه و جهاد در راه عدالت و آزادی را با خود داشت.

حضرت امام خمینی (ره) در پیامی به مناسبت شهادت این شهید فرمودند «اسلام عزیز و بویژه جهان تشیع، در طول تاریخ از صدر اسلام تا کنون، سوابق درخشانی در میدانهای خون و شمشیر داشته است.

امکید آن است که ولی امر، این میهمانان را که به سوی او می روند، از محضر خود کامیاب فرماید و به این رزمندگان غرورآ‏رین، بویژه آنان که در این جهاد فی سبیل الله فعالیت و دخالت داشته اند، عزت و عظمت مرحمت کند و به این عزیزانی که در این جنایت هولناک به سوی او پرواز کرده اند، اجازه ورود به محفل خاص خود دهد و حجت الاسلام محلاتی، شهید عزیز را که من و شما او را می شناسیم و عمر خود را در راه انقلاب صرف کرد و باید گفت که یکی از چهره های درخشان انقلاب بود و در این راه که راه خداوند است، تحمل سختهیها نمود، رنجه کشید و با قامت استوار ایستادگی کرد، اجازه ورود در محضر شهدای صدر اسلام مرحت نماید.» فعالیتهای شهید پس از پیروزی انقلاب اسلامی پس از پیروزی انقلاب اسلایم، شهید محلاتی همچنان پر تلاش در خدمت انقلاب و حضرت امام (ره) می ماند و دراه اندازی و شکل گیری جامعه روحانیت مبارز، در تهران، نقش اساسی ایفا می کند، که به عنوان نخستین دبیر این جامعته انتخاب می شود.

در سال 1358 از سوی امام خمینی (ره) نمایندگی می یابد تا «کنگره عظیم حج ابراهیمی» را هرچه باشکوهتر برگزار نماید.

ایشان در انتخابات «اولین دوره مجلس شورای اسلامی» از سوی مردم «محلات و دلیجان» به عنوان نماینده برگزیده و راهی مجلس می شود.

در مجلس نیز در تدوین و تصویب قوانین، نقش و وظیفه تعیین کننده ای بر دوش می گیرد.

به سال 1358 طی حکمی از سوی حضرت امام خمینی (ره) به عنوان نماینده معظم له در «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» منصوب می شود.

در طول این مسئولیت پر برکت، اقدامهای مهم و اساسی را در سپاه انجام می دهد.

از جمله می توان به تقویت تشکیلات «نمایندگی ولی فقیه»، در بیش از هفتاد رده سپاه و هماهنگی و نظارت دقیق در تحقق منویات حضرت امام (ره) در سپاه پاسداران اشاره کرد.

شهید محلاتی در مدت مسئولیت و خدمالت ارزنده اش در سپاه، به خاطر ویژگیهیا اخلاقی، ملجأ و مأوی پاسداران در سختیها و مشکلات بود.

فعالیتهای شهید در دوران دفاع مقدس شهید بزرگوار در هر عرصه ای که وارد می شد، از آن سربلند بیرون می آید.

ایشان در دفاع مقدس نیز خوش می درخشید و خاطره جاویدی از آن لحظه ها از خود برجای می گذارد.

همواره در شبهای شروع عملیات، در جبهه ها حضور می یابد و مایه قوت و اطمینان قلب فرماندهان و رزمندگان می گردد.

جنگ را در رأس کارهایش قرار می دهد و هر طرح و برنامه مربوط به جنگ را در اولویت امورش انجام می دهد.

بیشتر جلسات و نشستهای خود را به مسئولان دفاتر نمایندگی، در مناطق جنگی تشکیل می دهد تا نیروهابش را با مسائل و مشکلات جنگ و جبهه آشنا کند.

شهید محلاتی را باید بنیانگذار «ولایت» در سپاه دانست، چرا که ایشان با تلاش مؤثر و مستمر خود، در تقویت مبانی اعتقادی پاسداران، نقش ارزنده ای ایفا می کند و وحدت و انسجان را در پیکره سپاه به عنوان شیرازه ای محکم قرار می دهد.

سپاه را همواره از گرایشهای سیاسی مصون می دارد.

شهید محلاتی برای رسیدگی به مشکلات پاسداران، رشد آموزشهای عقیدتی آنان، تلاش بی وقفه ای را انجام می دهد.

تا پاسی از شب در محل کار خود می ماند و به رتق و فتق امور می پدازد و فرصتهای زیاید را به مشورت با فرمانده کل سپاه و دیگر فرماندهان سپری می کند.

ویژگیهای اخلاقی زهد و ساده زیستی، تواضع و فروتنی، از ویژگیهای بارز شهید محلاتی محسوب می شود.

وی فردی هوشمند، جدی، خوشفکر و دقیق بود.

مؤمنان در کنارش احساس آمرامش می کردند و خشونت و تندی اش برای کافران و منافقان بود.

چهره متبسم و گیراییش، همه را به سوی خود جلب می کرد.

وی فردی شجاع و آگاه به زمان بود.

سعه صدر، شکیبایی و حسن خلق، از ویژگیهای بارزش بود.

هرکس مشکلی داشت، به او پناه می برد هرکس دردی داشت، با او بازگو می کرد.

دلش مالامال از عشق خدمات به اسلام و مردم بود.

فرزند شهید محلاتی می گوید «خانم حضرت امام که بعد از شهادت ایشان به منزل ما تشریف آورده بودند، گفتند که من دیدم امام برای دو شهید بیشتر گریه کردند یکی شهید مطهری که امام خیلی متأثر شدند و دومکین شهید، شهید محلاتی بود.» «چگونگی شهادت» سرانجام، آن قلب تپنده برای انقلاب، اسلام، امام و مردم در یک حادثه غمبار ایستاد، روز میعاد این عاشق وترسته از غیر و وابسته به حق فرا رسید و زمستان هجرانش به بهار وصل انجامید.

روز اول اسفند ماه 1364، هنگامی که شهید محلاتی با جمعی از نمایندگان مجلس و مسئولان قضایی کشور، با هواپیما عازم جبهه بودند، مورد هدف چند فروند جنگنده رژیم بعثی عراق قرار گرفت و سقوط کرد که همه سرنشینان آن از جمله شهید محلاتی، به درجه رفیع شهخادت نائل آمدند.

منابع و مأخذ: نام کتاب: پرواز در پرواز نویسنده: مسعود انصاری راد چاپ: 1376 نام کتاب: بیکرانه ها نویسنده: حسن یونسی چاپ: 1376 گردآوری و تحقیق: محمدحسین گرانی نژاد دانش آموز سال دوم دبیرستان میثاق اندیشه صفحهردیف1مقدمه3زندگینامه17فعالیتهای شهید محلاتی پس از انقلاب19ویژگیهای شهید محلاتی در دوران دفاع مقدس21ویژگیهای اخلاقی22چگونگی شهادت23منابع و مأخذ