دانلود تحقیق شاعران مشهور ایران(از آغاز شعر پارسی تا نهضت مشروطیت)

شعرای ایران (از آغاز شعر پارسی تا نهضت مشروطیت) به ترتیب اسم
آذربیکه ی:لطفعلی آذربیکه ی متخلص به آذر از جمله شعرای معروف قرن دوازدهم است که در سال 1123 هجری قمری در اصفهان متولد شد او در انواع شعر بخصوص غزل و قصیده مهارت و استادی داشت.

ابن یمین:امیر محمود بن امیر یمین الدین طغه ای در اواخر قرن هفتم در فریومه از ولایات جوین خراسان متولد شد و معاصر ملوک سربداران سبزوار بود و بیشتر عمر خود را در زادگاه خود به گوشه نشینی و قناعت گذرانید چون دوران حیاتش مصادف با اختلاف بین امرای خراسان و قتل و غارت بود، روع شاعر به عزلت و گوشه نشینی خو گرفت.
ابو حفص سعدی: بعضی ها معتقدند که ابوحفص حکیم بن احوص سعدی اولین شاعر پارسی زبان است و ظاهرا سعدی را که به این مناسبت به او نسبت می دهند این است:
آهوی کوهی در دشت چگونه دوزا
او ندارد یاری بی یار چونه بوذا
ولی به هیچ روی نمی توان او را اولین شاعر پارسی زبان دانست.
ابو سلیک گرگانی:عوفی او معاصر عمروبن لیث شمرده است و بنا بر این معاصر فیروز مشرقی بوده منوچهری او را در شمار شعرای قدیم خراسان ذکر کرده و نام وی را هم ردیف استادان بزرگ پیش از خود آورده است ابیات زیر به نام او در تذکره ها ضبط است.
خون خود را گه بریزی بر زمین
به که آب روی ریزی در کنار
ابوشکر ملجنی: نام این شاعر در هیچ یک از مآخذ ذکر نشده و کینه ی او از قدیمی ترین مآخذ یعنی این بیت منوچهری:
از حکیمان خراسان کو شهید و رودکی
بوشکور بلخی و بوالفتح سبتی هکذا
ابوالعلاء گنجوی:از احوال این شاعر نکات مهمی در دست نیست فقط در تذکره ها او را استاد خاقانی خوانده اند.

ابوالعلاء پس از ته بیت خاقانی دختر خو را به عقد او در آورد.
اسدی:ابونصر علی بن احمد طوسی مشهور به اسدی از شعرای قرن پنجم است او از جمله کسانی است که مانند فردوسی دست به نظم شاهنامه زد و در این زمینه در برابر استاد گران مایه خود گرشاسب نامه را ساخت.

امیر خسرو:خسروبن امیر سیف الدین محمود دهلوی در سال 650 یا 651 در شهر پتیای هندوستان متولد شد از کودکی راه پدر یعنی کسب علم و دانش و فضیلت را پیشه خود ساخت و به ادبیات و زبان فارسی تسلط کامل یافت.
بابا طاهر: بابا طاهر عریان همدانی از شاعران عارف اواسط قرن پنجم معاصر
طغرل بیک سلجوقی بوده است، ولادت او در اواخر قرن چهارم اتفاق افتاده بود چنانکه در اواسط قرن پنجم یعنی در حدود سال 447 که طغرل بیک سلجوقی به همدان رفته بود او عارفی کامل و صاحب مقامات بود.

جامی: نورالدین عبدالرحمن جامی در روز 23 شعبان سال 817 هجری در
خرجود جام- خراسان متولد شد.

نام پدرش نظام الدین دشتی و جدش
شمس الدین دشتی منسوب به حمله دشت اصفهان بود که بعد به ولایت جام مهاجرت کرد.
حافظ: خواجه شمس الدین مصد بهاءالدین حافظ شیرازی در حدود سال 726 هجری قمری در شیراز متولد شد، پدرش بهاءالدین در زمان اتابکان سلغه فارس از اصفهان به شیراز مهاجرت نمود و مادرش اهل کازرون بود.

حافظ تحصیل علوم و کمالات را در زادگاه خود کرده و مجالس درس علماء و فضلای بزرگ زمان خود را که در یکی از آنها قوام الدین عبدالله باشد درک کرد و در علوم به مقامی رفیع رسید.

حافظ، قرآن شریف را زیاد مطالعه می کرد و آن را حفظ داشت و تخلصش مشعر به آن است
خیام:مرحوم محمد علی فروغی و مرحوم دکتر قاسم غنی در مقدمه ای که به مجموعه ای از رباعیات خیام نوشته اند 66 رباعی را مسلماً و به یقین از خیام شمرده اند و با توجه به سبک این رباعیات از مجموع رباعیاتی که به نام خیام شهرت یافته 178 رباعی را از او دانسته و طبع کرده اند.

رودکی: ابوعبدالله جعفر بن حکیم بن عبدالرحمن آدم شاعر استاد قرن چهاردهم قمری در پنج از قراء رودک سمرقند متولد شد یکی از آثار معروف او کلیله و دمنه است.

سعدی:شیخ مشرف الدین مصلح بن عبدالله سعدی شیرازی یکی از ستارگان قدر اول آسمان ادب ایرانی است که نظم و نثر زبان فارسی را به اعلی درجه فصاحت رسانید سعدی به قول هرمان اته در سال 580 و به گواه این بیت خودش که در بوستان آمده و ظاهرا در سال 655 سروده شده: الا آنکه عمرت به هفتاد رفت مگر خفته بودی که به یاد رفت در سال 585 و باز با توجه به این بیت او که به سال 656 در گلستان آمده است ای پنجاه رفت و در خوابی مگر این پنج روزه دریابی در سال 606 متولد شده است.

عطار:فریدالدین ابو حامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحق عطار کدکنی نیشابوری شاعر نام آور ایرانی در قرن ششم و هفتم است.

او به سال 537 در شهر شاد یخ متولد شد از اوائل زندگی او نوشته اند که پدرش در شادیخ عطاری عظیم القدر بوده و بعد از وفات او فرید الدین کار پدر را دنبال کرد و دکانی آراسته داشت.

فردوسی:حسن بن اسحق شدفشاه ابوالقاسم فردوسی یکی از بزرگترین سخن سرایان و از ستارگان قدر اول آسمان ادب فارسی و از مفاخر جاویدان ملت ایران است فردوسی به احتمال قوی در حدود سالهای 329 یا 330 در قدیری باژ از قراء تابران طوس متولد شد.

او در ادب فارسی و عبری دست داشته است، نظم شاهنامه ظاهراً بر اثر شهرت کار دقیقی در خراسان و رسیدن نسخه ای از گشتاسبنامه دقیقی به فردوسی صورت گرفت.

قطران:شرف الزمان حکیم ابومنصور قطران عضدی تبریزی از مشاهیر شاعر ایران در قرن پنجم هجریست از معاصرانش یکی ناصر خسرو قبادیانی است که در سفر خود هنگام عبور از تبریز قطران را ملاقات کرده.

منوچهری:ابوالنجم احمد بن قوص بن احمد منوچهری دامغانی از جمله شعرای طراز اول ایران در نیمه ی اول قرن پنجم هجری است ولادت او در اواخر قرن چهارم است، دیوان منوچهری در حدود سه هزار بیت شعر دارد.

وفات منوچهری را به سال 432 نوشته اند.

مولوی:مولانا جلال الدین محمد فرزند سلطان العلما بهاءالدین محمد بن حسین الخطیبی یکی از بزرگترین شعرای متصوف ایران است که به سال 604 هجری قمری در بلخ که از مراکز فرهنگ و ادبیات و عقاید ایرانی شمرده می شود تولد یافت.

مولانا بزرگترین گوینده عرفانی است و مثنوی او جزء ارکان اربعه ی ادبیات فارسی شمرده می شود و غزلیات او در دیوان شمس تبریزی مقرون به شور و التهابی است.

ناصرخسرو: حکیم ابو معین ناصر بن خسرو بن حارث القبادیانی البلخی المروزی ملقب به حجت از شاعران بسیار توانا و بزرگ ایران و از گویندگان درجه اول فارسی است.

او در ذی القعده سال 394 هجری در قبادیان نواحی بلخ متولد شد.

او در چهل و سه سالگی در قلعه ای واقع در یمکان در وسط کوهها رفت و تا پایان عمر در آنجا ماند و سال وفاتش در سال 481 است و آثار او دیوان اشعار، روشنایی نامه، سعادتتامه، سفرنامه، زاد المسافرین، وجد دین، خوان اخوان، گشایش و رهایش، بستان العقول، جامع الحکمتین هستند.

نظامی: حکیم جلال الدین ابو محمد الیاس بن یوسف بن زکی بن مؤید نظامی گنجه ای از استادان بزرگ و از ارکان شعر فارسی است مادرش زنی از نژاد کرد بود و پدرش یوسف بن زکی بن مؤید نام داشت در سال 535 به دنیا آمد و تا آخر عمر خود را در گنجه به سر برد از آثار او پنج گنج را می توان نام برد که نام دیگر آن خمسه است که در آن پنج کتاب است به نام خسرو شیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر، اسکندرنامه، مخزن الاسرار.

شعرای معاصر ایران (از نهضت مشروطه تا امروز) ادیب الممالک فراهانی: امیرالشعراء ادیبال ممالک محمد صادق میرزا حسین فراهانی متخلص به امیری از گویندگان بزرگ معاصر ایران است او به سال 1277 هجری در خانواده ای که همه اهل فضل بودند ولادت یافت.

او کارهای خود را در روزنامه ادب، مجلس، عراق عجم و آفتاب که خود دایر کرده بود منتظر می کرد.

اعتصامی: پروین اعتصامی را می توان یکی از بزرگترین شاعره های تاریخ ایران شمرد.

وی دختر یوسف اعتصامی آشتیانی معروف به اعتصام الملک می باشد او در کالج آمریکا درس خواند و در 35 سالگی درگذشت.

ایرج میرزا:ایرج میرزا جلال الممالک فرزند صدرالشعرا غلامحسین میرزا که از نوادگان فتحعلیشاه بود به سال 1291 هجری قمری در تبریز متولد شد پس از تحصیل علم و ادب در زبان فارسی و فرانسه در مدرسه دارالفنون تبریز در نوزده سالگی در زمان ولیعهدی مظفرالدین شاه ملقب به صدر الشعرا شد ولی به زودی از شاعری دربار کناره گرفت.

بهار:محمد تقی بهار(ملک الشعراء) فرزند حاجی میرزا محمد کاظم صبوری ملک الشعرای آستان قدس رضوی است که در روز یکشنبه 18 آذرماه سال 1265 خورشیدی متولد شد.

چند دوره نماینده مجلس شورای ملی و سالها استاد دانشگاه تهران و یکبار کابینه ی مرحوم قوام السلطنه بوده است.

عماد خراسانی:عماد الدین حسین برقعی فرزند مرحوم سید محمد تقی معین دفتر از صاحب منصبان آستان قدس رضوی است که در سال 1300 شمسی در مشهد متولد شد و اشعارش تحت عنوان ورقی چند از دیوان عماد خراسانی انتشار یافته است.

عشقی: میرزاده عشقی نامش سید محمدرضا فرزند حاج ابوالقاسم کردستانی و در تاریخ 12 جمادی الاخری سال 1312 هجری قمری در شهر همدان متولد شد و پس از اتمام تحصیلات اولیه هنگام جنگ جهانی اول همراه مهاجرین و مجاهدین ایرانی به استامبول رفت و در آن جا در رشته های علوم اجتماعی جزو مستمعین آزاد به تکمیل معلومات پرداخت.

فرخی یزدی:محمد فرخی یزدی فرزند محمد ابراهیم به سال 1306 هجری قمری در یزد چشم به جهان گشود او در سال 1340 قمری روزنامه معروف طوفان را منتشر کرد و در دوره هفتم مجلس به نمایندگی انتخاب شد فرخی بنا به شکایت جمعی از طلبکارانش ابتدا در زندان ثبت محبوس شو وچون ناراحتی عصبی است ناچار به زندان قصر منتقل گردید.

شعرای نوپرداز سپهری:سهراب سپهری به تاریخ 15 مهر 1307 در سفری که مادر او از کاشان به قم کرده بود در این شهر به دنیا آمد تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در کاشان کرد و بعد در تهران به هنرکده نقاشی دانشگاه تهران رفت از جمله کتاب های او می توان در کنار چمن، مرگ رنگ، زندگی خوابها، آواز آفتاب، حجم سبز را نام برد.

شاملو: احمد شاملو در سال 1304 در شهر تهران به دنیا آمد او که اشعارش را با نام مستعار(ا.بامداد) منتشر می کند نخستین مجموعه اشعار او به عنوان آهنگهای فراموش شده در سال 1326 چاپ شد که نتوانست مبین خلاقیت ذهنی او باشد چند سال بعد از (آهنگهای فراموش شده) شاملو در راه تجربه و تمرین افتاد.

باغ آینه، آیدا در آئینه، آیدا، درخت و خنجر و خاطره، ققنوس در باران، هوای تازه، از هوا و آینه ها و مدایح بی صدا از آثار او هستند.

فرخزاد: فروغ فرخزاد به سال 1312 در تهران به دنیا آمد با شعر گناه به عنوان یک شاعره ی خوب محبوبیت فراوان یافت.

برای(فروغ) نیما نقطه آغازی بود نقطه آغاز که از (اسیر) و (دیوار) و (عصیان) به (تولدی دیگر) رهنمونش ساخت.

آیه های زمینی، ای مرز پرگهر، ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد، وهم سبز، در آبهای سبز تابستان، در غروبی ابدی و عروسک کوکی از اشعار خوب فروغ اند.

نیما: علی اسفندیاری متخلص به نیما یوشیج فرزند ابراهیم نوری(اعظام السلطنه) در دهکده یوش از قرای مازندران به سال 1315 هجری قمری متولد شد.

در تهران به مدرسه سن لویی رفت و زبان فرانسه آموخت او پایه گذار شعر امروز در ایران و موجد نهضتی عظیم است و شعر را به صورت وسیله ای ساده و عالی برای بیان احساسات درونی در آورد.