بیابان چیواوا دورترین نقطه شرقی ، دورترین نقطه غربی و بزرگترین بیابان امریکای شمالی است .
بیشتر آن در ایالات چیواوا و کرهیولا در مکزیک واقع می شود اما دنباله های چیواوا به آریزونای غربی ، نیومکزیکوی جنوبی و تگزاس و از پایین به ایالات زاکاتکاس و سن لوئیس پوستی در مکزیک می رسد .
این بیابان بسیار بزرگ – حدو 175000 مایل مربع است ، که آن را بزرگتر ازکل ایالات کالفرنیا می سازد .
چیواوا معمولاً یک بیابان کم باران خوانده می شود .
آن به خاطر دو رشته کوه بزرگ ، سیرامادر غربی در غرب و سیرامادر شرقی در شرق ، است که در بخش مکزیکی چیواوا قرار دارند .
این کوهها مانع از رسیدن رطوبت خلیج مکزیک و اقیانوس آرام به این زمین می شوند و دلیل اصلی توسعه این بیابان می باشند .
یک ویژگی مهم بیابان چیواوا رشته کوههای کوچک بسیاری است که آن را فرا می گیرد از جمله فرانکلین در تگزاس و سن آندرس و دوناآناس در در نیومکزیکو .
بین این کوهها دره های کم ارتفاع تری هستند .
در حقیقت در چیواوا ارتفاع از سطح دریا از حدود 1970 فوت تا حدود 5500 فوت تغییر می کند .
دره های رودی یزوحو دارند که با رودخانه های ریو گراند و پکاس شکل گرفتند و مناطق رود کناری را در چیواوا بوجود می آورد که در بسیاری از بیابانهای دیگر وجود ندارند .
این بدین معناست که گیاهان و حیوانات گوناگویی می توانند در محدود ان زندگی کنند .
برای مثال دربیگ بند در تگزاس که ارتفاع کم است ، نارمولک های بسیاری وجود ارند که نمی توانند در زمستان های سرد کوههای بیابانی زنده بمانند و هر چند ماهی معمولاً بعنوان ساکنان بیابان تصور نمی شود ، اما در زیستگاههای آبزی چیواوا بسیاری وجود دارند .
حدود : بنابراین اگر در بیابان چیواوا زیستگاههای بسیاری وجود دارد ما چطوری می توانیم بگوئیم آن کجا بیابان می یابد ؟
مانند هر بیابانی ، گیاهان و حیوانات خاصی وجود دارند که در سرتاسر کل چیواوا پدیدار می شوند و گونه های شاخص نامیده می شوند – بعبارت دیگر نشان می دهند که شما چه موقع در بیابان هستید .
احتمالاً شما فکر می کنید که این شاخص ها کاکتوس هستند چون بیابان سونوران مجاور به خاطر کاکتوس ساگواروی خود بسیار مشهور است .
متاسفم که شما را ناامید می کنم .
اما در چیواوا اینطور نیست .
هر چند کاکتوس های فراوان و اربوی زبر در بسیاری از بخشهای این بیابان رشد می کنند ، اما شاخص ها و نشانه های واقعی بترهای جیواوایی هستند مثل کرئوزوت ، کهور ، آگاو و اوکوتیو .
تنها یک گیاه وجود دارد که برای بیابان چیواوا بومی است ، یعنی اینکه آن هیچ جای دیگری رشد نمی کند – و آن لچوگیلا ، نوعی آگاو ، نامیده می شود .
تمام این گونه های شاخص در سوکورو ، نیومکزیکو ، ناپدید می شوند .
بنابراین ما معمولاً سوکورو را دورترین نقطه شمالی بیابان چیواوا تصور می کنیم .
آب در چیواوا : بیابان چیواوا یک بیابان نسبتاً خشک با تنها یک فصل شدیداً بارانی در تابستان و بارانهای ملایم در اوایل زمستان ، معمولاً در دسامبر می باشد .
بارانهای تابستان که در جون و جولای رخ می دهند ، فصل بارانهای موسمی نامیده می شوند و با هوای مرطوبی که از خلیج مکزیکو نفوذ می کند ایجاد می شوند .
اما حیوانات زنده طی کل سال به آب نیاز دارند و ماترهم بیابانها ، آن از چند منبع حاصل می شود .
رود ریوگراند درست از مرکز بیابان در نیومکزیکو می گذرد و بعنوان مرزبین چیواوا ، مکزیکو و تگزاس عمل می کند .
این رودخانه زیستگاه رود کناری برای صنوبر شرقی و دیگر درختان ، پرندگان و حیوانات زمینی و خانه ای برای ماهی ها فراهم می کند .
آن یک مرکز مهم برای رشد انسان و منبع آلی برای آبیاری زمین ها زراعی نیز می باشد .
منابع مهم دیگر آب برای بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی ، نهرها ، دریاچه ها ، جویبارهای موقت و حتی چالاب های بزرگی هستند که طی فصلهای بارانی تابستان شکل می گیرند .
و زیر بیابان نیز آبی وجود دارد که قرن ها از پائین به سطح زمین قرار و بده است .
عمق آب و مقدار آبی که وجود دارد به جایی بستگی دارد که بیابان در آن واقع می شود .
برای مثال در دره میسلا که ریوگراند ازآن عبور می کند ، مقدار زیادی آب در آبخیزی که تنها 20-15 فوت زیر سطح زمین است ، وجود دارند .
با این وجچود مناطق کوهستانی بیابان یا دره هایی که دارای رودخانه هایی نیستند ، اغلب آبشان پائین تا حدود 700-200 فوت زیر سطح زمین دارند .
در این مکان ها ، کشیدن آب بسیار مشکل است و آب خیلی سریع در دره های رودی دوباره نمی شود .
در مورد داشتن این آب زیرزمینی در بیابان چیواوا نتایج جالبی وجود دارد و یکی از اینها وجود آبادی ها است .
یک آبادی یک منطقه حاصلخیز بیابانی است که معمولاً با بالا آمدن آب از پائین ایجاد می شود .
آبادی ها زیستگاههایی برای بسیاری از گونه های حیوانات و گیاهان که تحت شرایط بیابان نمی توانستند معمولاً زنده بمانند ، فراهم می کنند .
مشهورترین آبادی در بیابان چیواوا در آبریز کوآترو سینگاس در مکزیک می باشد .
آن دارای دسترهای ماهی ها ، لاک پشت های آبزی و موجودات غیر معمول دیگر برگه ها ، دریاچه ها و آبراههای بسیار خود می باشد .
افراد نیز حتی برای غواصی به آنها می روند .
بیابان شدن – بیابان چطور تغییر کرده است : هرچند در این محل در امریکای شمالی چندین بار بین دوران یخبندان بیابانهایی وجود داشته اند ، اما این بیابان خاص که ما چیواوا می نامیم تنها برای حدود 8000 سال وجود داشته است .
آن به نظر همیشگی است ، اما وقتی شما در مورد اینکه دایناسورها چه مدت قبل زندگی می کردند (بیش از 125 سال قبل ) فکر می کنید ، 8000 سال در اصطلاح زمین شناسی این بیابان را طغل می سازد .
چیواوا در سرتاسر بسیاری از تغییرات طی تاریخش و مخصوصاً در 150 سالاخیر بوده است .
در سالهای 1850 ، گفته شد که علت موجود در بیابان چیواوای شمالی باب میل اسب ها رشد می کرد .
از آن موقع روندی که بیابان شدن نام داشت به سرعت جایگزین شده است .
زمین هایی که قبلاً علفزارهای بیابانی بودند اکنون تقریباً هه بیابان بترای با علفهایی هستند که به سرعت ناپدید می شدند و این بواسطه حیات بیابان تحت تاثیر واقع می شود چون آن کلاً یک سیستم بوم شناختی است .
برای این بیابان شدن چند دلیل وجود دارد .
قبل از اینکه تکنولوژی حفر کردن چاههای عمیق مقرون به حرفه توسعه یابد ، علفزارهای موجود در بیابان شمالی چیلواوا برای گله های کوچک محدود می شد .
با این وجود حدود 150 سال قبل افراد آسانتر به آب دست می یافتند و گله های بزرگ احشام آورده می شدند .
چون افراد هنوز تاثیری که احشام داشتند را درک نمی کردند ، آنها این علفزارها را تا سالهایی که گذشته بود به خوبی کنترل و مدیریت نمی کردند ، ولی از سوی دیگر لگد مال کرده و خورده بودند و این مناطق ناهمگونی برون پوشش گیاهی بوجود آورده بود که انتقال بوته ها را ممکن می ساخت .
این امر اغلب تهدی بوته نامیده می شود .
وقتی این فرآیند شروع شد ، آن با کمک دیگر حیوانات مثل موش جهنده و خرگوش های امریکایی ادامه یافت .
در واقع بیابان سازی و بیابان شدن مدتها قبل در بیابان چیواوای جنوبی شروع شد چون علفزارهای موجود در مکزیت بسیار بزرگتر از امریکا بوده اند .
و در خاورمیانه مکانهایی هستند که بیابان شدن هزاران سال به کندی رخ داده است .بسیاری از افراد فکر می کنند که آب و هوای شرق به توزیع کاملاً خشک می شود بطوریکه سرانجام در هرصورت بیابان بوجود می آید .
ما واقعاً راهی برای دانستن آن نداریم .
اما وقتی شما با تغییراتی در آب و هوای جهانی علفزارهای حیوانات را اضافه می کنید ، گیاهان بیابانی متفائتی بدست می آورید اکنون چند علفزار بیابانی وجود دارند که در سرتاسر جهان رها شده اند و تقریباً هیچیک در بیابان چیلوارا نیستند .
یک نظر اجمالی : یک ناحیه بیابانی می تواند به روشهای بسیاری تعریف شود .
برای یک دانشمند علم فیزیک مثل یک هواشناس بیابان می تواند بعنوان منطقه ای تعریف شود که بارندگی متوسط سالانه 10 یا کمتر دارد .
بعبارت دیگر یک زیست شناس نحوه عبور و انتقال رطوب از یک اکوسیستم و تاثیری آن روی زی نمودها خواهد داشت را در نظر می گیرد .
تعریف او از یک ناحیه بیابانی منطقه ای است که در آن میزان بخار از بارش سالانه تجاوز می کند .
در ستاد فرماندهی دیوس فورت از CDRI ، میزان بخار سالانه 48-36 است در حالیکه بارش سالانه متوسط 17 می باشد .
علاوه بر ، میزان بخار در حالت آزاد و گشوده آب مثل برکه ، رودخانه یا آب انبار می تواند سالانه 72 باشد .
خیلی خشک !
در نتیجه یک ناحیه بیابانی معمولاً با ترکیبی از عواملی مثل آب و هوا ، توپوگرافی و جوامع گیاهی و حیوانی تعریف می شود .
ناحیه بیابانی چیواوا از دره ریوگراند در نیومکزیکوی جنوبی و دره سن سیمون جنوب شرقی آریزونا تا منطقه در شمال مکزیکوسیستی امتداد می یابد .
آن تقریباً 800 مایل طول و 250 مایل عرض دارد .
همچنین در ناحیه بیابانی چیواوا بخشهایی از ایالات آریزونا ، نیومکزیکو و تگزاس در شهرهای ال پاسو و لاس کروس در ایالات متحده و نیز بخشهایی از ایالات چیوا ، کوهیولا ، نوو لئون ، دورانگور ، زاکاتکاس و سن لوئیس پوتوسی و شهرهای هوارز ، سی دی چیواوا ، تورئون و سالتیور در مکزیک می باشند .
ارتفاع از سطح دریا و آب و هوا : هرچند ناحیه بیابانی چیواوا نسبت به بیابانهای امریکای شمالی دیگر بیشتر در جنوب کتبر مواست ، بخشهای وسیعی در ارتفاع بیش از 4000 فوت قرار دارد .
پائین ترین بخشهای ناحیه بیابانی چیواوا در ارتفاع حدود 1000 فوت به موازات ریوگراند هستند در حالیکه بلندترین بخشها در ارتفاع نزدیک به 10000 فوت هستند .
زمستانها بطور خاص سرد هستند ، مخصوصاً در قسمتهای شمالی که دمای شب به زیر دمای انجماد در متوسط بیش از 100 برای در هر سال کاهش می یابد .
در تابستان دمای بالای روز در ماپی می بولسون گزارش شده که به 122 درجه فارنهایت رسیده است .
ماههای اول تابستانی خشک مروجون بطور خاص گرمترین بخش سال در بیابان چیواوا می باشد .
بیابان چیواوا خشک است چون با دو رشته کوه بزرگ مکزیک احاطه می شود : سیرامادر شرقی و سیرامادر غربی .
وقتی هوای گرم و مرطوب برای عبور از این کوهها بالا می آید آن به سرعت سرد می شود و ایجاد بارندگی می کند .
نتیجه این است که اکثر رطوبت قبل از اینکه حتی به آبگیرهای بیابان چیواوا برسد از این توده های هوا زوده شده است .
هرچند بیابانهای امریکای شمالی دیگر هر یک فصل بارانی تابستانی و زمستانی دارند ( به خاطر دوری محلشان از عرب ) ، در بیابان چیواوا فقط از ژولای تا اکتبر بطور خاص باران می آید 90% بارش سالانه طی این دوره رخ می دهد .
وقتی باران می آید ، بعد ازظهر طوفانهای تندری بیابان را سرد می کند .
خواص گیاهی : ارتفاعات پائین تر از این ناحیه بواسطه گیاه شناسان بعنوان خارستان بیابان چیواوا شرح داده می شود .
در مقایسه با سیفی از پوشش در این ناحیه ، پیشنهاد شده که جوامع خارستان بیابانی تاحد کنونی خود از طریق هجوم علفزارهای فرسوده رشد کرده اند در حقیقت اظهار شده که ناحیه بیابانی چیواوا احتمالاً به اندازه یک سوم اندازه اش در چند سال اخیر بواسطه فعالیتهای انسانی مثل کشاورزی ضعیف و مهارد کنترل استفاده و آب رشد کرده است .
کرئوروت ، لااتری دنتاتا ، یک عامل چشمگیر خارستاف بیابان است که اغلب دشتهای بزرگ را می پوشاند .
گیاهان شیره دار مثل لچوگویلا ، سوتول و یوکا جنبه های چشمگیر خارستان بیابان هستند .
درختچه های رایج دیگر شامل میموزا ، اقاقیا ، کهور ، ماریولا ، علف شور فورینگ ، تاربوش ، هاوانیا ، گولدنی ، آلتورن و اکوتیو می باشند .
علفزارهای بیابان روی غلات ها ، تپه های هموار و سطوح آبگیر که خاکها نسبتاً عمیق هستند بهتر رشد کرده اند .
علف صحرایی آبی ، گراسیلیس بوتلوا ، گونه چشمگیر این منطقه است .
داغداغان برگ توری ، درخت گردوی کوچک و شماری از درختهای بلوط مولفهه های چوب رایج هستند .
علفزارهای وسیع توبوسا در ارتفاعات کم که جریان آب انباشته می شود رخ می دهد در حالیکه علف خرس و وسوتول معمولاً در دامنه های تپه وجود دارند .
درختزارهای بلوط – پیرو – پینیون در دامنه ها و درهای ارتفاعات متوسط را مشخص هستند .
درختان رایج درختزاربلوط ، پیرو کاج ، مادون تگزاس و درخت افرای بیگ توس ، را شامل می شود .
درختچه های چوبی شامل درختچه های غار کوهی تگزاس ، بوواردریای سرخ و مرموک کوهی می شوند .
جنگل های گیاهان مخروطی در بلندترین ارتفاعات می توانند یافت شوند .
گونه های خاص درختی که اینجا یافت می شوند ، شامل کاج پاندوسا ، صنوبر دوگلاس ، الیگیتور و پیروی مجنون ، سروآریزونا و تعدادی از بلوط ها می باشند .
گیاهان خاص دیگر شامل خولان برگ غان و علف سوزنی می باشند .
پوشش گیاهی رود کناری در امتداد رودخانه های اصلی در ناحیه بیابانی چیواوا رخ می دهد .
درختان و درختچه های رود کناری معمول شامل سروشور ، بیدبیابانی ، صنوبرهای شرقی و علف بلند و نی ساقه ، نی بسیار بزرگ می باشند .
در بیابان چیواوا نسبت به هر ناحیه دیگری تنوع کاکتوس بیشتری وجود دارد .
بسیاری از گیاه شناسان معتقدند که این گیاهان یا صنوب بوجود آمدند و در سرتاسر امریکا پخش شدند .
کاکتوس های رایج شامل ، انجیرهای تیغی ، گیاهان تیغ دار ، لیوینگ راکرز ، کاکتوس های نیپل و کوریز می باشند .
در هر ناحیه دارای پوشش گیاهی همزیگاههای گیاهی خاصی هستند که اغلب با شرایط خاکی مربوطه متفاوت می شوند .
نمونه ها شامل پوشش گیاهی خاص گچ تثبیت شده ، شن گچ ، شن کوارتز و زیستگاههای شور می باشند .
خواص جانوری : ناحیه بیابانی چیواوا خانه ای برای بی مهرگان خاص متعدد است .
در میان مشهورترین رتیل بیابانی ، عقربهای دم دار یا ونیاگارون ، هزار پای بیابانی ، شماری از عنکبوتها و هزار پای بسیار بزرگ می باشند .
پروانه پرجلوه و زیاگان شب پره نیز اینجا یافت می شوند .
مانند اکثر نواحی بیابانی ، طی دوران جدایی انواع ماهی رشد یافته اند .
سیستمهای بهاری خانه ای برای ازدیاد ماهی بومی شده اند .
انواع ماهی پاب در اینجا بیشتر از هر ناحیه بیابانی دیگر وجود دارد .
دوزیستان رایج بیابان چیواوا شامل سمندر پلنگی راه راه ، وزغ پاپهن و قورباغه ریوگراند می باشند .
قورباغه نر در میان بخشهای ریوگراند و رودپکاس زیستگاه مناسبی یافته است .
شمار زیادی از مارمولک ها در این ناحیه سامن هستند .
در میان اینها دم داران ، خارسانان ، شاخه داران ، حیوانات وحشی و خزندگان هستند .
مارها رشد یافته اند تا از دامنه وسیع شرایط بهره گیری کنند .
هرچند شمار کمی در روز ضال هستند مثل گارتر و مارها ، اما اکثراً از گرمای روز دوری می کنند و بعد از تاریکی درپی شکار می روند .
گونه های مار چیواوا شامل شاه مارهای مکزیکی زیبا ، مار موشخوار ترانس – پکاس و بسیاری از گونه های مارهای زنگی هستند .
مرجان مارهای سمی و بزمجه های هیلا تنها از کناره های ناحیه بیابانی چیواوا که با آنها در آنجا مواجه می شوند ، شناخته می شوند .
بسیاری از گونه های پرندگان تنها در پارک ملی بیگ گراند ثبت شده اند تا هر پارک ملی دیگری در امریکای شمالی .
علیرغم تعداد بسیار ، اکثراً نازیستمند یا فصلی هستند .
بعلاوه تراکم های جمعیت معمولاً کوچک هستند .
پستانداران متنوع هستند و سبک زی می باشند .
ناحیه بیابانی چیواوای شمالی دارای یکی از غنی ترین زیاگان خفاش است که در هر جایی یافت می شود .
تنها در بخش پروسیدو ، تگزاس ، هجده گونه ثبت شده اند .
اکثراً کوچک و حشره خوار هستند .
نمونه های چشمگیر شامل خفاش کم رنگ ، خفاش کوچک غربی و خفاش بی دم برزیلی می باشند .
شکارچیان بزرگتر برای بقا تلاش کرده اند و در حالیکه شیرکوهی موفق بوده ، گرگهایی خاکستری و خرس سیاه هنوز در مکزیک شمالی مانده اند .
خرس های گریزلی مشخص شد که حداقل تا اواخر سالهای 1960 ساکن یک رشته کوه چیواوا بوده است .
استر آهو ، آهوی سپید دم ، گوزن شاخ چگالی ساکنان معمولی هستند در حالیکه تلاش می کنند بزرگشاخ بیابانی را نیز اینطور جلوه دهند .
پستانداران معمول دیگر کایوت ، پکاری وحشی ، باز کبود ماه ، خرگوش امریکائی سیاه دم ، سنجاب زمینی خالدار ، شماری از راسوهای گند ناک ، موش های جنگلی و بسیاری از موشهای سبک زی می باشند .
بیابان چیواوا شرقی ترین و جنوبی ترین نقطه چهار بیابان امریکای شمالی است : بیابان آبگیر کبیر ، بیابان سونوران ، بیابان موهاوی و بیابان چیواوا .
هرچند یک بیابان می تواند بعنوان یک جزیره خشکی احاطه شده با زمین های پرآب تر تصور شود ، بیابان ها – برخلاف جزیره های واقعی – مرزهای مشخصی تا دریا ندراند .
در نتیجه طی زمان در مورد تعریف بیابان و حد و مرزهای آن مفاهیم متفاوتی بوجود آمده است .
طرح استفاه شده برای نماد این سایت طرح اشمیت است که مبنی بر شاخص خشکی دی مارتون می باشد .
برخی مفاهیم متفاوت که نوشجات وجود داشته اند در بسیاری از صفحات بیابانها چیواوا نشان داده می شوند .
همچنین بحث کلی در مورد عوامل مربوط به بیابانها و مخصوصاً بیابان چیواوا نیز موجود است .
یک هشدار دیگر در مورد بیابان چیواوا : این سایت ناحیه بیابانی چیواوا ، با تصام نه تنها خود بیابان بلکه جزیره های کوهستانی احاطه شده با این بیابان و تا حدی مناطق میان کوهی ای که با دشتهای برون جنگل اطراف جدا می شوند ، را تحت پوشش قرار می دهد.
در مکزیک ، بیابان چیواوا در فلات مرکزی قرار دارد که در غرب با سیرامادر غربی و در شرق با سیرامادر شرقی و با مرز جنوبی اش در زاکاتکاس محدود می شود .
بخش شمالیاین بیابان جنوبی ترین نقطه آریزونا ، جنوبی ترین نقطه نیومکزیکو و تراس – پکاس تگزاس گسترش می یابد .
بعد از یک نقشه اصلی توسط آره اشمیت (1979 ) ، صفحات بیابان چیواوا طرح کلی این نقشه را بعنوان یک نماد استفاده می کند .
این بیابان بخاطر موقعیتش در درون قاره و ارتفاع نسبتاً بالایش که بین حدود m60 تاm1675 (حدود 1970 تا 5500 فوت ) می باشه ، تابستانهای گرم دارد و تا زمستانهای سرد ، سرد می شود تمام مناطق در معرض یخبندانهای زمستانی گهگاهی وجود دارند و بخشهای شمالی مرتباً یخبندانهای سخت دارند .
گیاهان حساس در برابر سرما در سرتاسر ارتفاعات کم دی ما پی می بولسون و ناحیه بیگ بند وجود دارند ؛ چون وقتی ارتفاع و عرض جغرافیایی افزایش می یابند ، این گونه ها در تعداد کمتر می شوند و سرانجام از بین می روند .
برخلاف بیابان سونوران ، که کاکتوس های بزرگ و درختان کوچک دربسیاری مناطق چشمگیر هستند ، بیابان چیواوا بطور چشمگیری یک بیابان درختچه ای است .
کرنوزوت در همه جا مورد موجود است .
تا ربوش که یک گونه شاخص بیابان چیواوا است ، پراکنده تر است ، تحت شرایط رطوبت و خاک مناسب در مکان های وسیعی شکل می گیرد .
گیاهان رایج دیگر در بخشهای شمالی شامل درختچه هایی مثل سورمه صحرایی چهار بر ، ماریولا ، کهور عسل ؛ گیاهان شیره داری مثل انواع کاتوسهای کوچک تا متوسط ، یوکا و آگاوها ( از حمامه آگاولچوگویلا ، که اغلب یک گیاه شاخص بیابان چیواوا تصور می شود) می باشند .
بطور معمول علفهای گوناگونی وجود دارد از جمله علف صحرایی سیاه و علف توبوسا گیاهان دیگر اوکوتیو ، سوتول و کاکتوس ساقه پر می باشند .
بیابان چیواوا در حیات حیوانی تهی است .
برخی حیوانات خاص ، که بسیاری از آنها بیرون ناحیه بیابانی نیز می باشند ، پنبه دم بیابانی ، خرگوش امریکائی سیاه دم ، موش کاکتوس ، روباه خاکستری کوچک، سلسک کاکتوسی ، کوکوسان گریتر ، مارزنگی موهاوی ، تسمه مار ، مارمولک دم تسمه ای ، وزغ قرمز خال دار و سمندر پلنگی می باشند.
برخی از این گیاهان و حیوانات همراه با موجودات زنده دیگر بیابان چیواوا ، می توانند بخشهایی از این سایت که روی بیولوژی این ناحیه متمرکز می شود دیده شود .
صفحات باغها و گیاهان بیابان چیواوا بسیاری از گیاهان ناحیه ای را همراه با اطلاعاتی در مورد گیاهان به تصویر کشیده اند ، این صفحات با نامهای علمی یا معمولی و توسط کلمات کلیدی قابل جستجو می باشند .جنبه چشمگیر بیابان چیواوا وقوع رشته کوههایی است که توسط دره های ( دشت ها ) سرتاسر این ناحیه جدا می شوند .
کوههای فرانکلین ، که شهر شمالی بیابان چیواوای ال یاسو را دو بخش می کند ، یک رشته کوه خاص متوسط است .
کوههای بیابان از برآمدیگهای کوچک تا کوهپایه های بلند امتداد می یابند .
در هر صورت این رشته کوهها ، زیستگاههای ناموجود در زمینهای هموار را فراهم می کنند و گونه های جدیدی را به زیستگان ناحیه ای می افزایند .
کوههای بلندتر اغلب بعنوان جزایر زیستگاهی شرح داده می شوند ، چون در ارتفاعات بالاتر موجودات خاص ناحی شمالی تر ساکن می شوند اما با زمینهای همار اطراف از جمیتهای شمالی جدا می شوند .
بزرگترین همیشه بهترین نیست : بیابان چیواوا یک نمونه کامل از این گفته است که " بزرگتر الزاماً همیشه بهتر نیست " .
هرچند این ناحیه بیابانی بزرگترین ناحیه بیابانی اصلی در امریکای شمالی است ، اما زندگی در آن سخت است .
هر چند زنده ماندن در این منطقه بی آب و علف خشک سخت است ، اما گونه های بسیار نه تنها در آن زنده می مانند بلکه رشد می کنند .
بیابان چیواوا در بین چهار ناحیه بیابانی امریکای شمالی بزرگترین است .
بیابان چیواوا با 175000 مایع مربع در هر چند برخی منابع آن نامحدود 200000 مایل مربع رقم می زنند از ایالت کالیفرنیا بزرگتر است .
به صورت ساده تر این تقریباً سی و شش درصد کل ناحیه بیابانی این قاره می باشد .
آن بخش کوچکی از جنوبی ترین نقطه آیزونا ، بخشهای جنوبی و جنوبی ترین بخش مکزیک و غربی ترین نقطه تگزاس را گرفته است .
بیشتر چیواوا در مکزیک مرکزی شمالی یافت می شود .
آب و هوا : آب و هوای بیابان چیواوا چیزی است که شخصی ازیک بیابان گرم توقع دارد .میانگین بارش 5/86 اینچ تا دوازده اینچ در بلندترین ارتفاعات می باشد .
دما در طول روز بین F 60-50 در زمستان تا F 100 در طول تابستان می باشد .
دماهای شب تا زیر نقطه انجماد حداقل 100 برابر هر سال کاهش می یابد .
برف در ارتفاعات بالاتر طی ماههای زمستان غیر عادی نیست .
دانشمندان بیابان چیواوا را بعنوان یک بیابان کم باران و کم رطوبت شرح می دهند .
این به خاطر این حقیقت است که این منطقه در مکزیک بین دورشته کوه اصلی قرار دارد .
سیرامادر شرقی در شرق همان تاثیر را دارد و مانع از رسیدن رطوبت خلیج مکزیک به این منطقه می شود .
تاثیر کم بارانی بوجود آمده توسط این دو رشته کوه به توسعه این منطقه بعنوان یک بیابان انجامیده است .
منطقه بیابان چیواوا که درون ایالات متحده قرار دارد رشته کوههای مشترکی نیز دارد .
در تگزاس یکی کوههای فرانکلین می باشد .
رشته کوههای سن آندرس و دونا آناس در نیومکزیکو می باشند .
ارتفاع : حداقل ارتفاع در بیابان چیواوا 1000 فوت بالای سطح دریاست .
با این وجود بیشتر این منطقه در ارتفاعات بین 3500 و 5000 فوت قرار دارد .
این منطقه بیابانی دارای جنبه های جغرافیایی مشترک با مناطق بیابانی دیگر امریکای شمالی مثل دشت های آبرفتی و برخی کوههای پراکنده می باشد .
خاکها در برخی مناطق این بیابان فراهم کننده نشانه فعالیت آتشفشانی می باشند که طی دوران ائوسن و میوسن در این منطقه رخ داده است .
آب در این بیابان : هرچند بیابان چیواوا در بیشتر سال خشک است ، آن طی تابستان یک دوره رطوبت و بارندگی بالا دارد .
ریزش باران طی ماههای ژولای و جون آنقدر سنگین است که طوفانهایی بوجود می آورد ، موسم های بارندگی نامیده می شوند .
نهرهای موقت ، دریاچه ها ، رودک ها و چالاب های بزرگ طی این دوره پر می شوند و بطور موقت اشکال گوناگون حیات را حفظ و حمایت می کنند .
با این وجود وقتی آب بخار می شود و آب و هوا به حالت خشک و مرطوب پیشترش برمی گردد ، گونه هایی که رطوبت دریافت کرده اند به منبع دائم آب خود می روند یا به خواب تابستانی می روند و منتظر بازگشت آب می شوند .
شخص نباید فکر کند که این منطقه در فصل بارانی بدون آب است .
این بیابان چند جنبه آب دارد که کل سال موجود هستند .و پنج رودخانه اصلی یا کمی یا کلاً درون بیابان چیواوا یافت می شوند .
این رودخانه ها شامل دو سوم رودخانه پکاس ، نیمی از رودخانه ریوگراند ، بیشتر رودخانه هیلا و سررودهای رودخانه سانفرانسیسکو می باشند .
پوشش گیاهی : برخلاف بیابان سونوران ، که گونه های بسیار کاکتوس های بزرگ و درختان کوچک برآن حاکم هستند ، چیواوا یک بیابان درختچه ای است که شباهت بسیار زیادی به بیابان آبگیر کبیر دارد .
بارش بیشتر ، دماهای سردتر طی بخشهایی از سال و خاکهای مملو از کلسیم ایجاد علفها ، یوکاها و آگادها و بسیاری از گونه هایی که شاخص این بیابان هستند ، منتهی شده است .
رایج ترین درختچه یافت شده در بیابان چیواوا ، کرئوزوت است که در بخشهای بزرگی از این بیابان حاکم است .
گونه های درختچه بسیاری برای بیابان چیواوا منحصر به فرد هستند .
تاربوش یکی از گونه های شاخص این بیابان است و از کرئوزوت پراکنده تر است .
درختچه های دیگری که در بیابان چیواوا رایج هستند ، سومه صحرایی چهار پر ، ماریولا و کهور عسل می باشند .
گیاهان شیره دار یافت شده در این منطقه انواع کاکتوس های کوچک تا متوسط مثل انجیر تیغی ساده ، چولا ، کاکتوس ساقه پر می باشند .
گیاهان شیره دار یافت شده در چیواوا یوکای الاتا ، یوکای توری و یوکای موز می باشند .
دوآگاو در این منطقه یافت می شود : آگاوپری و لچوگویلا که بومی این بیابان است .
گرامای سیاه و علف توبوسا علفهای رایج یافت شده در بیابان چواوا می باشند .
گونه های گیاهی دیگری که در این بیابان یافت می شوند اوکویتو و سوتول هستند .
جانورگان و زیاگان بیابان چیواوا : بیابان چیواوا که در حیات گیاهی غنی است در حیات حیوان نیز غنی می باشد .
حیوانات خاص این بیابان ، به جز آنها که بیرون از آن نیز یافت می شوند ، پنبه دم بیابانی ، خرگوش امریکائی سیاه دم ، موش کاکتوسی و روباه خاکستری کوچک می باشند .
حیوانات دیگری که خانه آنها چیواوا است .
مارزنگی موهاوی ، تسمه مار ، مارمولک دم تسمه ای ، وزغ قرمز خالدار و سمندر پلنگی می باشند .
نتیجه : بیابان چیواوا یک منطقه مملو از تناقص ها است .
آن طی روز به طرز فجیعی گرم و بعد از غروب آفتاب به سردی یخبندان است .
آن کمی بالاتر از سطح دریاست به جز در کوهها که ارتفاع بسیار افزایش می یابد .
آن خشک و بی آب و علف است جز طی فصل موسمی بارانی تابستان .
آن ظاهراً قادر به حفظ حیات نیست، با این وجود آن خانه ای برای گونه های حیوانی و گیاهی متعدد است که بسیاری از آنها فقط آنجا یافت می شوند .
ممکن است در طول حیات بیابابان چیواوا را بسیار ملاقات و بررسی کنید و هر بار چیز اعصاب انگیز و جدیدی بیابید .
مقدمه : بیابان چیواوا از نظر بیولوژیکی یکی از متنوع ترین نواحی خشک روی زمین را در برمی گیرد .
این ناحیه از جنوب ایالات متحده در مکزیک امتداد می یابد .
این بیابان منحصر فرد است چون از تاثیر دیگر نواحی خشک مثل بیابان سونوارن ، با رشته کوههای بزرگ سیرامادر مصون داشته شده است .
این جدایی تحول و تکامل گونه های بومی بسیاری ، که چشمگیرترین آنها شمار بالای گیاهان بومی است ، را میسر ساخته است .
با این وجود این ناحیه برخی از جمعیتهای باقیمانده اخیر سگهای هامون مکزیکی ، بایسون امریکایی وحشی و بز کوهی شاخ چنگالی را نیز حفظ می کند .
موقعیت و شرح کلی : نزدیک کوهیلا ، مکزیک بیابان چیواوا از جنوبی ترین آریزونا مقابل جنوبی ترین نقطه میومکزیکو و غرب تگزاس تا فلات ادوارد زدر ایالات متحده امتداد می یابد .
آن را وسط مکزیک مرکزی ، به انقمام بخشهایی از ایالات چیواوا ، شمال غربی کوهیولا ، شمال غربی درانگو و چند بخش دیگر عبور می کند .
این بیابان با سیرامادر غربی در غرب و سیرامادر شرقی در شرق ، که تا جنوب سن لوئیس یوتوسی و تا جزایر ناپیوسته دارای پوشش گیاهی چیواوا در ایالات کوترتارو و هیدالگو گسترش می یابد محدود می شود .
این ناحیه دارای مجموعه ای از آبگیرهاست و به فلات مرکزی که از سوکورو ، جنوب نیومکزیکو در زاکاتکاس گسترش می یابد ، می پیوندد.
اکثر مناطق در ارتفاعات 1100 تا 1500 متر واقع می شوند .
بیابان چیواوا به خاطر ارتفاع نسبتاً بالایش ، سردتر است ، میانگین دمای سالانه c186 است .
گرم ترین دماها در مناطق کم ارتفاع و در گودی های میان کوهی این ناحیه رخ می دهند .
آب و هوا شامل یک تابستان خشک و بارانهای زمستانی گهگاهی است ، یخبندان های ملایم طی پاییز و زمستان بوقوع می پیوندد .
این بیابان نسبت به نواحی بیابانی گرم دیگر بارندگی بیشتری دارد ، که این بارش و رطوبت بین 150 تا 40 مایل متر می باشد .
بیشتر این ناحیه متشکل از سنگهای رسوبی منبع دریایی است ، هرچند برخی بخشهای کوهها از منبع آتشفشانی برخوردارند .
این ناحیه از نظر آب شناسی بواسطه چهار سیستم آبگیر رودخانه ای تحت تاثیر واقع می شود : ریوبراوا ( ریوگراند) که مرز سیاسی بین مکزیک و امریکا را بوجود می آورد .
ریوکازاس گراندر ، مایی می بولسون و مایران .
بسیاری از رودخانه های کوچک و متوسط از این آبگیرها عبور می کنند اما تنها چندتا از آنها مقدار چشمه گیری آب فراهم می کنند .