آنتوان گرابوفسکی به سال 1857 در بخش آلمانی لهستان زاده شد . در آن روزگار لهستان کشوری مستقل نبود و به بخشهای تحت سلطه روسیه تزاری ، آلمان و پروس تقسیم شده بود گرابوفسکی شیمیدان بود و در زمینهی شیمی دارای چندین تألیف، اما او زبانشناسی بزرگ و زباندانی استثنایی نیز بهشمار میرفت . او با وجود آشنایی کامل به 30 زبان، از آنجا که به زبانی جهانی اعتقاد داشت به آموختنِ زبان “ولاپوک” پرداخت . ولاپوک زبانی است که اسقف یوهان مارتین اشلایر (19121820) آن را آفریده است اما گرابوفسکی بهزودی دریافت که ولاپوک به خاطر دستور زبانش، زبانی دشوار است. با وجود این او به آموختن آن همّت نهاد و آن را نیکو آموخت. هنگامی که او با اشلایر ملاقات کرد و دریافت که خود او نیز با زبان ساختهی خویش نمیتواند بهخوبی گفتگو کند دریافت که ولاپوک بهخاطر دشوار بودنش نمیتواند کارکردی فرا ملّی داشته باشد.
در سال 1887، نخستین خود آموزِ زبان اسپرانتو منتشر گردید و گرابوفسکی با جمعی دیگر از ولاپوکدانان، زبان ساختهی اشلایر را رها کردند و به آموختن اسپرانتو پرداختند بهزودی او « کولاک» اثر شاعر بلند آوازهی روس الکساندر پوشکین را به اسپرانتو ترجمه کرد و برای زامنهوف (19171859) آفرینندهی اسپرانتو فرستاد این دو گرابوفسکی و زامنهوف بهزودی با یکدیگر دیدار کردند و نخستین گفتگو به زبان اسپرانتو در تاریخ، این چنین شکل گرفت.
این دیدار را چنین تعریف کرده اند : ....در نخستین برخورد گرابوفسکی با اسپرانتو به زامنهوف درود میفرستد و گفتگو را با استاد همچنان به اسپرانتو ادامه میدهد اشک ذوق دقایقی چند مانع پاسخ پیرمرد میشود.
اوه خدای من! شما گرابوفسکی، زبانشناس بزرگ اسپرانتو را پذیرفتهاید، آنرا آموختهاید و با این تسلط بدان سخن میگویید ؟
من نه تنها آن را پذیرفتهام و نه تنها آن را یک شاهکار میشمارم، بلکه آن را بیهیچ تردید و گزافه، برترین دستآورد بشر در قلمرو زبان و تفاهم بشریاش میدانم. من گرابوفسکی زبانشناس و زباندان افتخار خواهم کرد، اگر مرا به عنوان شاگرد کوچک خود بپذیرید. با شما عهد میکنم که خویشتن را تا زندهام وقف پیشبرد اسپرانتو، این عطیه بنمایم .گرابوفسکی در راه ترویج اسپرانتو تلاش بسیار کرد و در سال 1904 انجمن اسپرانتو لهستان را بنیان نهاد و خود بهعنوان نخستین رییس آن برگزیده شد .
در طول جنگ جهانی اول، گرابوفسکی ناچار به ترک ورشو شد زیرا در آن روزگار ورشو در بخش روسی لهستان واقع بود و برای گرابوفسکی که در بخش آلمانی لهستان زاده شده بود خطر تبعید به سیبری وجود داشت. سرانجام هنگامیکه سربازان آلمانی ورشو را به تصرف خود در آوردند او توانست بار دیگر به ورشو بازگردد اما خانوادهی او را به روسیه فرستاده بودند . او در خانهی خالی خویش در تنهایی پان تادئوش اثر شاعربزرگ لهستان میسکیویچ(18551798) را به اسپرانتو ترجمه کرد. این کتاب بیان کنندهی زندگی گروهی از نجیبزادگان لهستانی در لیتوانی قرون 17 18 است و منظومهای حماسی بهشمار می آید.