دانلود تحقیق زندگی دکتر محسن رضایی در یک نگاه

دکتر رضایی 18 سال فعالیت سیاسی و 18 سال فعالیت نظامی داشته است.

دلیل این تنوع شغلی ضرورت های ملی و اسلامی بود که وی احساس می کرد.

از سن 15 سالگی وارد مسایل سیاسی شده و در سن 18 سالگی در دوران شاه به زندان افتاده است.

پس از 10 سال کار سیاسی به دلیل شورش ها و اشغال کشور به فعالیت نظامی مشغول شده و پس از 18 سال فعالیت نظامی مجددا وارد عرصه سیاست شده و دوره جدید فعالیت خویش را آغاز نموده است.

در تمامی این مراحل از پایین به بالا حرکت کرده و در اثر تلاش و زحمت های خود مسئولیت های خطیری را عهده دار شده است.

همواره بنابر پیشامدها و ضرورت ها در مسئولیت های متفاوتی ایفای نقش کرده است وهیچگاه لباس مانع او درخدمت به مردم در جای که به امثال وی احتیاج باشد نبوده است.

از لباس سیاست به لباس رزم و از لباس نظامی مجددا به لباس سیاست رفته است.

محسن رضایی درسال 1333 در یکی از روستاهای مسجد سلیمان به دنیا آمد.

درسن 14 سالگی (1347) با کمک دو نفر از دوستان نوجوانش انجمن دین و دانش را دریکی از مساجد شهرستان مسجد سلیمان بنیان نهاد.

انبار کوچکی در طبقه فوقانی یک مسجد را با تعمیراتی به کتابخانه تبدیل کرد و انجمن را در آنجا تاسیس نمودند.

به علم فیزیک علاقه مند بود.

در سال هفتم و هشتم دبیرستان (1348 ) بود که کتابهایی از جمله "ماده، زمین و آسمان" اثر ژرژ کاموف را مطالعه کرد و مجله دانشمند یکی از معتبرترین مجلات علمی کشور را به صورت دائم می خوانده است.

در کنکور دانش آموزی سال 1349 هنرستان شرکت نفت از بین انبوهی از متقاضیان با رتبه نهم پذیرفته شد.

در همانجا بود که فعالیت سیاسی وی شروع شد و تا سال 1358 ادامه یافت.

در دوران دبیرستان گروهی را تشکیل داد و در آن به فعالیت سیاسی پرداخت.

در سال 1353 که سازمان مجاهدین خلق به انحراف کشیده شد، گروه اسلامی منصورون را با الهام از آیه شریفه «انهم لهم المنصورون وان جندنا لهم الغالبون» که طرفدار حضرت امام (ره) بود را بنا گذاشت.

پس از پیروزی انقلاب, شورش ها و ناامنی ها و احتمال کودتا علیه انقلاب اوج گرفت، در نتیجه وی وارد عرصه خدمت دیگری گردید.

عرصه دفاع از امنیت مردم وتمامیت ارضی کشور عرصه دفاع از ناموس و اقتدار عرصه مردان مرد.

اولین دوره فعالیت سیاسی او شامل چند مقطع بود که عبارتند از:
1- مقطع فرهنگی علمی (49-1347)
2- مقطع فرهنگی سیاسی(52-1349)
3- مقطع سیاسی چریکی(57-1352)
4- مقطع حزبی (58-1352)
نوجوان سیاسی:
از سن 14 تا 16 سالگی در کنار تحصیلات دبیرستانی به فعالیت های فرهنگی، علمی مشغول بود.

یکی از بنیانگذاران انجمن دین و دانش بود.

در این مقطع با قرآن و نهج البلاغه و کتب دینی از یک طرف و کتب علمی به خصوص فیزیک از طرف دیگر آشنا شد.

این مقطع از سال 1347 شروع شد وتا سال 1349 ادامه یافت.

مقطع دوم که از سال 1349 شروع شد، مقطع ترکیب فعالیتهای فرهنگی با فعالیت سیاسی بود.

کتب سیاسی از قبیل کتابهای دکتر شریعتی و مهندس بازرگان را مورد مطالعه قرار داد.

دراین سالها با مبارزات ملت ایران آشنا شد.

تا سال 1352 به همین منوال ادامه یافت که در این زمان دستگیر و به مدت 6 ماه زندانی گردید که با تجربه اندوزی او موجب شد که راه مبارزه را جدی تر ادامه دهد.

چریک جوان:
در سال 1353 در کنکور سراسری در دانشگاه علم و صنعت رشته مهندسی مکانیک قبول شد.

سپس تشکیل خانواده داد.

یک برنامه خودسازی برای مبارزه ای جدی تر آغاز کرد ولی خیلی زود ساواک حساس شده و به سراغ او می رود.

اطلاعاتی را در مورد او به دست می آورد که در دستگیری سال 1352 فاقد آن اطلاعات بود.

لذا محسن رضایی زندگی مخفی را آغاز می کند تا به دست ساواک گرفتار نشود.

اگر این بار دستگیر می شد یا به زندان محکوم می شد و یا ممکن بود زیر شکنجه به شهادت برسید.

مقطع سوم زندگی او در دوره اول فعالیت سیاسی با زندگی مخفی شروع می شود.

فعالیت های سیاسی در اختفا از سال 1352 تا 1357 که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، ادامه داشت.

چریک جوان: در سال 1353 در کنکور سراسری در دانشگاه علم و صنعت رشته مهندسی مکانیک قبول شد.

یک برنامه خودسازی برای مبارزه ای جدی تر آغاز کرد ولی خیلی زود ساواک حساس شده و به سراغ او می رود.

اطلاعاتی را در مورد او به دست می آورد که در دستگیری سال 1352 فاقد آن اطلاعات بود.

مقطع سوم زندگی او در دوره اول فعالیت سیاسی با زندگی مخفی شروع می شود.

وی در این مدت با دوستانش ابتدا به تحقیق و پژوهش در مبانی اعتقادی، سیاسی و احوالات اجتماعی پرداخت.

"اینکه چگونه می شود یک انقلاب مردمی و اسلامی را با موفقیت ایجاد کرد" مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفت.

از همین رهگذر به امام و روحانیت رسید.

از طرف دیگر انحراف منافقین در سال 53 و 54 موجب شد که ضرورت ارتباط فکری و عقیدتی با روحانیت و افکار امام برای او ضرورت بیشتری پیدا کند.

در حقیقت دو برداشت کلیدی آنها را به امام سوق می دهد: 1- برای جلوگیری از انحرافات فکری باید به روحانیت و اندیشه های سیاسی حضرت امام (ره) روی آورد.

2- برای مردمی کردن انقلاب و کسب پیروزی باید سراغ روحانیت و حضرت امام(ره)رفت.

به همین دلیل سال 1355 که هنوز جنبش جدید امام آغاز نشده بود, گروه منصورون به اندیشه های سیاسی امام(ره) گرایش یافته بود.

لذا با شروع فعالیت حضرت امام (ره) در سال 1356 گروه منصورون بدون تردید وخیلی سریع به حرکت امام پیوست.

در ساماندهی تظاهرات مردمی و پخش اعلامیه ها و اقدام به چند عملیات مسلحانه در کنار تظاهرات مردمی و برای حمایت از آنان و جلوگیری از سرکوب مردم وارد صحنه شد.

یکی از مهمترین عملیاتی که این گروه انجام داد و مبارزه ملت ایران را تقویت کرد، شکستن رعب و اختناقی بود که گارد شرکت نفت در محاصره کارگران متحصن شرکت نفت به وجود آورده بود.

حضرت امام(ره) ازکارکنان شرکت نفت خواسته بود که شیرهای نفت را ببندند.

آنها به دستور امام(ره) تحصن کرده و دست از کار کشیده بودند.

صدور نفت به خارج قطع شد که این امر آثار زیادی به دنبال داشت.

از یک طرف شرکت های نفتی غربی دچار آسیب شدند.

از سوی دیگر صادرات نفت به اسرائیل قطع شده بود.

درآمدهای دولت متوقف شده بود.

حتی سوخت به ادوات ارتش و خودروهای پلیس نمی رسید.

به همین دلیل بود که شاه با تمام قدرت برای شکستن اراده کارگران و کارمندان شرکت نفت وارد عمل شد.

حقوق آنها را قطع کرد.

فشار گارد و ساواک را بر آنها افزود.

عده ای از آنها را دستگیر و بقیه را تهدید به اخراج از شرکت نفت کرد.

دو تیم به خوزستان اعزام شدند.

یکی تیم آقایان هاشمی و بازرگان برخی بزرگان سیاسی انقلاب که این گروه پول هایی را از طرف امام برای توزیع بین کارکنان با خود برده بود.

گروه دوم جوانانی بودند که هیچ کس آنها را نمی شناخت.

مسئول این تیم جوان، محسن رضایی بود.

در طول یک هفته در خوزستان بودند با چند عملیات، محاصره کارکنان شرکت نفت را شکستند.

در نتیجه کارکنان روحیه گرفتند وتوانستند ابتکار عمل را به دست گیرند و شیرهای نفت را بسته نگه دارند و اقتدار شاه و دولت در داخل و خارج ایران فرو ریخت.

ژنرال جوان: انقلاب اسلامی پیروز شد.

او احساس می کرد که احتمال شورش و کودتا وجود دارد.

لذا وارد حزب جمهوری اسلامی نشد.

بلکه هفت گروه از گروه های اسلامی را با کمک افرادی مثل شهید بروجردی در کنار هم جمع کرد و سازمان مجاهدین انقلاب را برای دفاع از انقلاب اسلامی به وجود آورد.

بعد از مدتی متوجه شد که سازمان قادر به دفاع از انقلاب نیست.

لذا از شورای مرکزی سازمان استعفا داد و به سپاه پاسداران پیوست.

با وجود آنکه مسئولیت دفتر سیاسی سپاه به وی پیشنهاد شد ولی سازمان اطلاعات سپاه را به وجود آورد.

با کمک آن کودتا و شورش منافقین را سرکوب کرده و آرامش را در جامعه حاکم کرد.

پس از سازمان اطلاعات سپاه خارج و با اعلان آمادگی که برای فرماندهی سپاه از خود نشان داد، حضرت امام (ره) او را به فرماندهی سپاه منصوب کرد.

به محض آنکه فرمانده سپاه شد، عملیات موفق ایران در سال دوم جنگ آغاز شد و ایران توانست تمامی سرزمین های خود را آزاد کند.

دوستان و رفقای وی در ارتش و سپاه یک مجموعه انقلابی و میهنی پرشوری را درست کرده بودند که اعتماد به نفس را در جوانان و مردم و حتی سیاستمداران به وجود آورد.

وی نه تنها جوان ترین مسئول بلکه جوان ترین ژنرال نظامی شد.

حضرت امام (ره) به او علاقه خاصی داشت.

بدون تردید از وی حمایت می کرد.

با اینکه او هیچ سابقه ای باامام و دیگر سران انقلاب نداشت ولی رفتار امام با او مشابه سران انقلاب بود.

به طوری که یک بار یکی از بزرگان به امام گفته بود: که چرا این همه از سپاه حمایت می کنی؟

امام فرموده بودند: "چرا حمایت نکنم؟" همان فرد گفته بود: ممکن است سپاه کودتا کند.

امام پاسخ داده بودند: "جای دوری نمی رود.

بچه های خودمان هستند" و با این نوع برخورد به ایشان فهمانده بود که از این افکار دست بردارد.

در بسیاری از مواقع حضرت امام درباره محسن رضایی نکاتی را فرمودند که به برخی از آنها اشاره می شود: در عملیات با شورشیان گنبد کاووس فرمودند: "همین جوان به درد فرماندهی سپاه می خورد." در حکم آقای طاهری فرمودند: "جناب آقای محسن رضایی که مورد علاقه و تایید اینجاب است." همچنین ایشان بارها در جمع مسئولین وی را با نام «آقا محسن» مورد لطف قرار می دادند.

دولتمرد با تجربه: پس از جنگ تقاضای استعفا از سپاه داشت اما به دلیل رحلت حضرت امام (ره) تا سال 1373 سکوت کرد.

شورش های کردستان و اشرار بلوچستان را خاموش کرد.

در این سال کتبا تقاضای استعفا کرد ولی رهبری به او فرمودند که صبر کنید.

سه سال بعد، رهبرمعظم انقلاب در جلسه ای خصوصی، پس از استماع استدلال ایشان قانع شدند و در دهم خرداد سال 1376 با استعفای وی موافقت نمودند.

پس از جنگ تا زمانی که با استعفایش موافقت شد سپاه را در بازسازی کشور وارد کرد.

دهها پروژه را از دولت گرفته و اجرا کرد.

از مهمترین این پروژه ها به ساختن سد کرخه که بزرگترین سد ایران و سومین سد در خاورمیانه است وهمچنین به زیر کشت بردن 500 هزار هکتار از زمین های مرزی کشور تحت عنوان کمربندی سبز می توان اشاره کرد.

دانشگاه های امام حسین (ع)،بقیه الله (عج) و دانشگاه جنگ را در سپاه تاسیس و سپاه را از سه نیرو به پنج نیرو تبدیل کرد.

همچنین خود به تحصیل روی آورد.

از رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه علم و صنعت به رشته اقتصاد در دانشگاه تهران تغییر رشته داد.

تا آن زمان لیسانس را گرفته بود.

با شروع دوره دکتری از فرماندهی سپاه کناره می گیرد و به اخذ درجه دکتری نائل می آید، پس از خروج از سپاه در دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام مشغول می شود.

طی هشت سال توانست ریاست کمیسیون ریاست کمیسیون اقتصاد کلان آن نهاد را بر عهده گیرد.

در تبیین چشم انداز بیست ساله ایران تدوین سیاست های کلی اقتصادی و سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی و اصلاح قانون سرمایه گذاری خارجی نقش اساسی ایفا کرد.