پیش از طلوع دوران تاریخ و ایجاد حکومت های مرکزی توسط مادها و پارسی ها ,فلات ایران مسکن طوایف و مردمانی بوده است که با تمدن اقوام آشور , بابل و ایلام آشنایی و ارتباط داشته اند و بدین گونه از تمدن و فرهنگ عصر خود بهره مند نبودند ساکنان اولیه و بومی این سرزمین که مدت ها پیش از هجوم مهاجران آریایی زبان در غارها سکونت داشتند , دارای فرهنگ وتمدنی بودند که آریایی ها به توسعه و تکامل آن پرداختند .بر اثر هجوم اقوام مختلف د رهزاره ی اول پیش از تاریخ از جمله هجوم و استیلای اقوام دیگر آریایی و قبایل سکائی و تسلط دولت های بزرگی چون دولت آشوریان که مردمی مهاجم و جنگجو بودند آثاری در این منطقه بر جای ماند که تمدن و هنر خاص ایرانی را به وجود آورد و بر فرهنگ و تمدن جهان نیز تاثیر گذاشت و به بیان دیگر زیربنای فرهنگ و فنون سایر اقوام ملل را فراهم آورد.
رستاخیز هنر ایران به سبب عشق و علاقه ی این دسته از مردم پرتلاش و ایثارگر نسل به نسل در هر رشته دوام یافت و این حماسه ی ملی که یکی از شاخه های بزرگ آن هنر فلزکاری است , در طول تاریخ چند هزار ساله ی این سرزمین تکوین یافت و ثمرات پربار آن در فرهنگ و تمدن ایران موجب افتخار و سربلندی فرزندان ایران زمین شد.
هنر فلزکاری که از از ادوار کهن به علت وجود کانی های بسیارغنی و پر بار فلز در ایران پیوسته با زندگی مردم ایران شریک و دمساز بود , تا اواخر دوره پرشکوه سلاطین صفوی دوام یافت.
تاریخچه فلزکاری در ایران
مردم تمدنهای نخستین درهً رودخانههای بزرگ مصر، بابل، هند و سیردریا با تمام پیشرفتهایی که داشتهاند نتوانستند اولین فلزکاران جهان باشند.
شواهد و مدارک باستانشناسی این نکته را تائید میکند که شمال و مرکز ایران جزو قدیمیترین مراکز صنایع فلزکاری جهان بوده است. آشکار است که بشر تنها در سرزمینی میتوانست به سودمندی فلز پی ببرد که در آن فلزات و کانیهای آنها وجود داشته باشد. ایران از لحاظ طبیعی دارای ذخایر بزرگی از کانیها است. مردم تمدنهای نخستین درهً رودخانههای بزرگ مصر، بابل، هند و سیردریا با تمام پیشرفتهایی که داشتهاند نتوانستند اولین فلزکاران جهان باشند. حفاریهای اخیر نشان داده است که فعالیتهای فلزکاری در تمدنهای کشورهای پیش گفته شده نسبتا دیر شروع شده است.
پیشینه
رشته کوههایی که از توروس در ترکیه تا کرانههای جنوبی دریای مازندران کشیده میشود سرشار از انواع کانیها و سوخت بود و دانش فلزکاری از آنجا به مراکز دیگر در آسیا، افریقا و اروپا گسترش یافت. در شمال ایران یک رشته معادن مس از قفقاز تا پامیر کشیده شده است. ابن حوقل، جغرافی دان عرب از معادن مس کان صبی زاوه، سبزوار و فخر داود نزدیک مشهد و بخارا در فرارود صحبت میکند. معادن مس کاشان، انارک، اصفهان و بخارا برای خلفای اسلامی مقارن قرن نهم مسیحی بسیار با اهمیت بود، زیرا از این معادن هر ساله بیش از ۱۰۰۰۰ دینار خراج حاصل میگردید.