فریون گازی است بی خطر ، اما از ترکیب آن، با اکسیژن در دمای بالا گاز سمی و خطرناک فشرن ایجاد می شود که سمی است و قابلیت انفجار بالایی دارد.لایه ازن در استراتوسفر زمین که انسان را از خطرات ناشی از تابش تشعشات فرابنفش خورشید مصون می‌دارد، بوسیله مواد شیمیایی ساخته دست بشر سریعتر از آنچه که دانشمندان پیش‌بینی کرده‌اند، در حال نابودی است. بنابراین ، خطر در انتظار آینده بشر نیست، بلکه هم‌اکنون در حال وقوع است. پژوهشهای انجام شده در اتمسفر ، وجود غلظتهای بسیار زیادی از منوکسید کربن (CO) را تایید کرده است. این ماده شیمیایی ، یک محصول فرعی کلروفلوئوروکربن‌ها ( فرئونها = CFCS ) است که مهمترین عامل تخریب ازن شناخته شده است.
فرئونها در یخچالها ، دستگاههای تهویه هوا ، به‌عنوان حلالهای تمیز کننده در کارخانجات و به‌عنوان مواد پُف‌کننده در تولید نوعی اسنفنج پلاستیکی بکار می‌روند. گاز حیات بخشی ( ازن )که از بین می‌رود، شکلی از اکسیژن است که مولکولهای آن به جای دو اتم معمولی دارای سه اتم اکسیژن است. این ساختمان ساده ازن قادر است اشعه ماورای بنفش را جذب کرده و اثرات منفی آن بر روی انسان را زایل سازد. این اشعه علاوه بر تاثیر بر عدسی‌های چشم ، موجب تغییر در DNA و نهایتاً سرطانهای پوستی می‌شود. ثابت شده است که به ازای 10 درصد کاهش در ازن موجود ، 26 درصد به سرطانهای پوستی افزوده می‌شود. گفته می‌شود با تخریب لایه ازن ، تغییر آب و هوایی در کره زمین اجتناب ناپذیر است.
آنچه که دانشمندان را به وحشت انداخته است، این حقیقت است که فرئونها تا دهها سال پس از ورود به فضا ، در اتمسفر باقی می‌مانند، لذا اگر امروز تولید فرئونها متوقف گردد، میزان کلر استراتوسفر همچنان در حال افزایش خواهد بود و حداقل تا یک قرن به مقدار طبیعی برنخواهد گشت. اگر لحظه ای به میلیونها یخچال و تهویه هوا ، کوهی از اسفنج ، بالش و لایی مبلمان و تارو پود قالی ، رودخانه ای از حلالهای صنعتی و مواد پاک کننده که همگی حاوی ماده خنک کننده فرئون هستند، فکر کنید، مطمئناً عمق فاجعه را بیشتر حس خواهید کرد.
اما آنچه که بنظر می‌رسد این است که کشورهای صنعتی و تولید کننده فرئونها باید به فکر ابداع سیستم‌های بازیابی مجدد مواد مورد استفاده کنونی باشند و هزینه زیادی را در این مورد متقبل شوند. البته باید خاطر نشان کرد که مصرف فرئونها در کشورهای عضو پروتکل مونترال به‌شدت کاهش یافته است.برخی گازهای مبرد ، دارای کمی فرئون هستند که با قانون آمریکا به‌تدریج آنها هم در سالهای آتی بطور تجارتی تولید نخواهند شد.