طى فرایندهایى که منجر به شکل گیرى زمین شد، فرار گازهاى ناشى از واکنشهاى شیمیایى، پوششى گازى در اطراف کره زمین ایجاد کرد که هوا کره نام دارد. در این لایه که از سطح زمین تا ارتفاع حدود95 کیلومترى گسترش دارد، از سطح زمین به سوى بالا از فشار و غلظت گازهاى آن کاسته مى شود. هواى کنار دریا فشارى برابر 76 سانتیمتر جیوه دارد و تراکم آن براى انسان و حیوانات مناسب است. یعنى داراى اکسیژن کافى براى تنفس مى باشد. اما در ارتفاع بالاتر( براى مثال پنج کیلومترى) مقدار اکسیژن کم مى شود و چون ارتفاع ستون هوایى که بالاتر از آن قرار مى گیرد کم مى شود. فشار هم کم شده و به سلامتى لطمه مى زند.
هواکره معدنی سرشار از مواد شیمیایی
اگر هوا را زیر فشار زیاد تا -200 C سرد کنیم ، مخلوط بسیار سردی از چند مایع بدست می آید که هوای مایه نامیده می شود . باتقطیر جزء به جزء این مایع می توان اجزای سازنده آن را جدا کرد که نیتروژن و اکسیژن و آرگون از مهم ترین فرآورده های آن است .
نقش هواکره
خورشید بر سطح زمین می تابد و آن را گرم می کند. سطح گرم شده ی زمین نیز هوای روی خود را گرم می کند . از آن جا که چگالی هوای گرم کمتر است به سمت بالا حرکت می کند و هوای سرد که چگالی بیشتری دارد به سمت پائین می آید . این جابجایی هوای سرد و گرم عامل تغییر وضعیت آب و هوا در جهان است .