بوژان یکی از قراء خیلی تاریخی و قدیمی شهرستان نیشابور است کیفیت منطقه ای آن حاکی از تمام آن است . آنجا که سبزه های مخملی زیبا دامنه کوهها را میآراید . آب رودخانه غرش کنان راه پر پیچ و خمی را در پیش می گیرد . در این طبیعت زیبا بغیر از روح زیبایی چیز دیگر مشاهده نمی شود . چه خوب است که بنشینیم و مظاهر جمال طبیعت را از نزدیک مشاهده کنیم . آنگاه پس از آنکه روح را از آن همه زیبائی سیراب نمودیم سر بسوی آسمانها برداشته خدای بزرگ را بیش از همیشه ستایش کنیم . روستای بوژان با آن طبیعت زیبایی که دارد هر نقطه آن دیدنی است . دارای چشمه های فراوانی با دختان زیبا منطقه ای با سوابق تاریخی بسیار و مکانها دیدنی و مفرح سوابق تاریخی بیانگر این است که اهالی قدیم بوژان از بزرگان و افراد سر شناس آن بوژان را خراب کرد و فقط مختصری از آبادی در گوشه و کناره باقی مانده است . چون جمعیت بوژان کم شد کوهها پر از بناتات و درختان فراوان شده و باز چون این امر موجب جلوگیری از جاری شدن سیل گردید ، ساکنین سابق دوباره به بوژان بر گشته . بعد کم کم جمعیت بوژان بعلت امنیت افزایش یافته و آبادی گسترده تر شده و مردم شهر برای تفریح به بوژان رفته و خانه های افراد آنجا را برای زندگی اجاره می کردند . مجداً سیلی عظیمی آمد که تعداد زیادی از خانه ها را خراب کرد و تعدادی کشته و آن حالت اولیه بوژان که رودخانه از وسط دو خیابان شرقی و غربی می گذشت و جلوی آن را سد کرده و برای آب تنی از آن استفاده می کردند . این رودخانه را خیلی گود کرد و آنها را از بین برد و گفته می شود دارای گل کاری زیبا و اغلب خانه ها دو طبقه بوده است .بخش اول
موقعیت جغرافیایی روستا
از جمله روستاهای نیشابور در خراسان رضوی بوژان است که جزءِ دهستان فضل بخش مرکزی شهرستان نیشابور که در شمال شرقی شهرستان در میان دره ای به همان نام واقع شده است که از سمت شمال به دولت آباد و گلمکان از شرق به زشک، خرو، سوقند و از طرف غرب به میرآباد صومعه، برف ریز، درخت جوز و از طرف جنوب و جنوب غربی به حصار، بوژآباد، دربهشت، اردوگاه شهید رجایی معروف به باغ رود متصل است که از جاده اصلی 12 کیلومتر و از شهر نیشابور حدود 20 کیلومتر فاصله دارد. که در حال حاضر دارای جاده آسفالت با عرض کم و نامرغوب می باشد.
سوابق تاریخی
بوژان از قراءِ خیلی تاریخی و قدیمی نیشابور می باشد. بوژ به معنای مرغزار است و بوژان جمع بوژ می باشد. به واسطه آب فراوانی که دارد دارای تنگه های زیادی در دامنه ی کوه ها که منتهی می شود به یک دره ی بزرگ به نام دره ی بوژان از طبیعت بسیار زیبایی با چشم انداز خاصی روبرو می باشد در عصر عظمت نیشابور فوق العاده مهم و محل سکونت افراد و بزرگان بوده است. احتمالاً فیلسوف و عارف اسلامی ابوسعید ابوالخیر در چهار کیلومتر جنوب قریه بوژان بوده است در شرق قبرستان بوژان به قبرستان گبرها معروف است که از حفاری یکی از قبرها در چند سال پیش قطعه سنگی به دست آمده که آثاری در آن دیده شده و همچنین چند کاسه به دست آمده که مرده های زرتشتی همراه با ظروف غذاهایشان دفن می شدند و گفته می شود آرامگاه مطهر امام زاده سلیم در شرق دره قرار گر فته و امام زاده خواجه گل علی که بدون مقبره است و مردم روستا اعتقاد زیادی دارند در قسمت جنوب روستا با کمی فاصله از روستا قرار دارد. در روایت دیگری آمده که قدمت روستا برمی گردد به زمان امام حسن مجتبی به وسیله ی زیرخاکی ها که به دست آمده تخمین زده شد. یکی از پادشاهان قاجار به نام هلاکو میرزا که در نیشابور حکومت می کرد اوقات فراغت را تابستان بیشتر به دره ی بوژان می آمدند در محلی به نام تلخان منزل می کردند تلخان به معنی استخر آب می باشد چون دره دارای آب فروان بود. جلوی آب را با مقداری سنگ و گل می بستند و آب را جمع آوری می کردند که به آن زبان محلی تلخ می گفتند و چون دارای چند تلخ بود تلخان نام نهادند کم کم آنجا آباد شد که به مناظر دیدنی تبدیل شد که الآن هم مردم شهر و روستا برای تفریح به آنجا می روند از تلخان که بگذریم دره های زیادی وجود دارد که هر کدام به یک شکلی نام گرفتند و به زبان محلی به دره بازه می گویند مثلاً بانوی محترم که در آنجا سکونت داشته و عمارت بزرگی هم داشته بازه بانو گفته می شود یا دره ی دیگری به نام بازه نادر است یا کوچه ای به نام حاج شاه که به آن ضعت بانو می گویند. این اسامی نشان می دهد که بزرگان و افراد سرشناس در این روستا زندگی می کردند.
همه یا بام نام حاج آقا کافی آشنایی داریم ایشان در این روستا چند سالی سکونت داشتند و اهالی روستا برایش خانه تهیه کردند و وقتی که ایشان از آنجا کوچ کردند آقای محمد مهدی شاه محمدی خانه ایشان را خریداری نمودند و الان آن به صورت باغ بود .
در چند قرن گذشته سیل بوژان را خراب کرد نیمی از مردم روستا به روستای همجوار کوچ کردند و مقداری مزارع آنها از بین رفت و مقداری که در تیررس سیل قرار نداشت سالم ماند. مردمی که کوچ کرده بودند باید اموراتشان را از راه کشاورزی و دامداری می گذراندند چون زمین و باغ نداشتند دوباره برگشتند در قسمت جنوبی بوژان سکنی گزیدند و آنجا آباد شد که امروز بوژآباد نام دارد. درختان کهنسالی به چشم نمی خورد جزء 3 درخت نسبت به قدمت تاریخی روستا چون سیل همه ی درختان را از بین برد. همچنین در سال 1341 هم سیل بزرگی آمد و بوژان را از بین برد چون در گذشته رودخانه از وسط دو خیابان شرقی و غربی می گذشت در آن سال بسیاری از خانه ها خراب و حدود 15 نفر کشته داد سنگ های بزرگی از کوه سرازیر شد که شعر سروده شد.
ز تاریخ پرسید دادم جواب به آن شد از سیل بوژان خراب
در مردادماه سال 1365 سیل در بوژان حادثه آفرید مردم از شهر و روستا برای تفریح به آنجا آمدند که سیل از قسمت شمالی کوهستان سرازیر می شود در صورتی که در خود بوژان چند قطره بارانی بیش نبود. خودروهای زیادی در مسیر رودخانه قرار داشت. سیل آنها را به همراه 200 نفر از زن و مرد با خودش برد. 12 نفر از اهالی روستا بودند عده ای در زیر گل و لای ناپدید شده بودند که در میان آنها تمامی اعضای چند خانواده هم دیده شده است. مسجد روستا که در و پنجره آن را سیل برده بود و ازپنجره سمت شمال آن سنگ بزرگی به داخل مسجد آورده بود دیوارها و سقف سالم ماند این سیل جدای از خسارت فراوان از نظر روانی تأثیر بسزایی در روحیه مردم نیشابور گذاشت چون دیگر کمتر کسی حاضر می شد به دره ی بوژان برای تفریح بیاید حتی در اسفندماه سال 1365 هم در قسمت شمالی روستا در میان کوه ها هواپیمای مسافری سقوط می کند در منطقه شیرآباد که تمام سرنشینان آن از بین می روند.
قسمتی از گورستان شهر در سمت شرق مقبره فضل ابن شاذان در بهشت فضل به کشته شده گان این حادثه اختصاص دارد نکته مهم و قابل توجه ای که باید به آن اشاره شود در زمان ناصر الدین شاه مالیات روستا را به یکی از اهالی مورد اعتماد خودش بنام رئیس العلماء بخشید این فرد از علماء بوژان بود که جمع آوری مالیات و حفظ امنیت و کد خدایی روستا را بر عهده داشت ایشان با دریافت مالیات از افراد غنی و بخشیدن مالیات افراد فقید باعث تشویق و دلگرمی مردم شده بود این امر باعث شد بوژان روز به روز آبادتر و مردم آن ثروتمند تر شده اند بطوریکه اهالی دهات افراد کم کم زیر قرض ثروتمند ان بوژانی قرار گرفته بودند رئیس العلماء حدود صد سالی بوژان را در اختیار داشت یعنی تقریباً تا سال 1320 بعد از ایشان دوباره بوژان به دست ماموران دولتی افتاد .
نمای طبیعی و جغرافیایی روستا
بوژان در دامنه ی رشته کوه بینالود که از کوه های بلند استان خراسان رضوی می باشد قرار دارد که از کوه های بینالود سرچشمه می گیرد جاری می باشد دارای خاک سیاه-سرخ با سنگ ریزه و بسیار حاصلخیز که هر نوع محصولی در آن کشت می شود. دارای پوشش گیاهی متنوع می باشد. همچنین دارای آب و هوای معتدل کوهستانی می باشد به دلیل کوهستانی بودن و پوشش گیاهی مناسب اختلاف زیادی در درجه حرارت این روستا دیده نمی شود و همین امر باعث سرسبزی و خرمی آن شده است. منازل در حاشیه رودخانه به صورت طرحی گسترش یافته که دارای دو قسمت جدا از هم می باشند و خیابان اصلی در شرق رودخانه قرار گرفته کوچه ها دارای نظم خاصی نیست هنوز هم خانه های قدیمی به چشم می خورد امّا خانه های جدید بیشتر است. بعضی از خانه ها در داخل مزرعه یا باغ دیده می شود که همین امر به توریستی بودن آن کمک می کند. دارای چند محله می باشد محله ی بالاده، بازنشان، کال عرب، کال وازه، باغ کهنه، کوچه حاجی شاه، محله میان مسجد روستا در وسط روستا قرار گرفته که عصرها مردم آنجا جمع می شوند و با هم بحث و اظهارنظر می کنند که دارای مرکزیت می باشد. دعای توسل و دعای کمیل و نماز جماعت برپا می شود و همچنین صبح جمعه دعای ندبه و بعد از دعا صبحانه در داخل مسجد برقرار می باشد .
مکانهای دیدینی
روستای بوژان همانطور که قبلا توضیح دادیم بخاطرطبیعت زیبا و دارای نقاط دیدنی و جذاب زیادی می باشد .
چشمه سارهای متعدد کوچک و بزرگ دارد که هرکدام با تعداد انبوهی از درختان منظره ای زیبا و قابل توجه را بوجود آورده است که این چشمه عبارتند از: چشمه اولنگ ، چشمه آسیا ب ، چشمه لوش آب ، چشمه کلاغ چینگ ، چشمه شکر آب ، چشمه بی در ، چشمه آب محمودٌ ، چشمه گوری دره ، چشمه باغ ملا ، چشمه ار مرز ، چشمه دراز آب ، چشمه اویشک ، چشمه مرغزاردره ،سفید رود ، درخت سیب.
آرامگاه امام زاده سلیم در شرق روستا قرار گرفته هم زیارت گاه و هم بخاطر مناظر زیبای آن مردم به عنوان تفریح هم به آنجا می روند .
آبشار بسیار بسیار زیبا و دیدنی و جذاب که 6 کیلومتر با روستا فاصله دارد و این مسیر را باید پیاده طی کرد .در مسیر آبشار در دامنه کوهها گیاهان داروئی بسیاری دارد و ریواس آن که در فصل بهار البته تقریبا آخر فصل بهار که این گیاهان می رویند خیلی ها به این منطقه می روند .