نشاسته یک پلیساکارید گیاهی ذخیره شده در ریشهها، جوانه و دانههای گیاهان است. چنانچه تعداد واحدهای قند یا مونو ساکارید در یک کربوهیدرات بیش از 10 واحد باشد آن ترکیب قندی، پلیساکارید نامیده میشود. در صورتی که چنین کربوهیدراتی از یک نوع واحد قندی تشکیل شده باشد مثل نشاسته و سلولز هموپلیساکارید گفته میشود و وقتی از بیش از یک نوع واحد قندی درست شده باشد مثل اکثر همیسلولزها، متروپلیساکارید نامیده میشود. بنابراین نشاسته یک هموپلیساکارید است که در آندوسپرم همه دانهها وجود دارد. نشاسته ممکن است به گلوکز هیدرولیز شود و برای بدن انسان تامین انرژی کند. گلوکز برای مغز و اعمال سیستم عصبی مرکزی لازم است و به هنگام مصرف در رژیم انسانی چهار کالری به ازای هر گرم تولید میکند.
دانههای نشاسته یا گرانولها شامل پلیمرهای بلند زنجیرهای از مولکولهای گلوکز هستند که در آب نامحلولند. برخلاف مولکولهای کوچک نمک و شکر پلیمرهای بزرگتر نشاسته تشکیل یک حلال واقعی را نمیدهند. گرانولهای نشاسته به هنگام هم زدن در آب تشکیل یک سوسپانسیون موقت را میدهند. گرانولهای خام و نپخته نشاسته به محض جذب به آرامی متورم میشوند. تورم گرانولها به هنگام پختن نشاسته بسیار مهم است و سبب خروج نشاسته شده که این امر سبب میشود نشاسته به عنوان یک غلظتدهنده کاربرد داشته باشد.
به طور کلی ویژگیهای یک فراورده غذایی تمام شده به وسیله منبع نشاسته، دمای حرارت دادن، غلظت نشاسته استفاده شده در فرمولاسیون و سایر ترکیبات استفاده شده همراه نشاسته مثل اسید و شکر تعریف میشود این مطلب اهمیت نشاسته و کاربردش در صنایع غذایی مختلف و همچنین فراوردههای گوناگون را آشکار میسازد.
بر این اساس انواع زیادی از نشاسته و همچنین نشاسته اصلاح شده (modifiecl starch) برای نیازهای رژیمی ویژه و کاربردهای غذایی طراحی و تولید شدهاند.
محصولات کوتاهزنجیره و متوسطزنجیره حاصل از شکستن نشاسته ممکن است به عنوان شبیهساز چربی در تزیین سالاد و دسرهای منجمدشده استفاده شود. برای مثال نشاسته گندم و سیبزمینی و مالتودکسترینهای تایپوکا ممکن است به عنوان جایگزینهای چربی استفاده شود. این مواد قوام و احساس خوب دهانی مربوط به چربی را در یک فراورده غذایی تامین میکنند ضمن اینکه در مقایسه با چربی کالری کمتری دارند.