دانلود تحقیق سرمایه گذاری مستقیم خارجی

بحث با توضیح و سنجش معامله های اشتراکی (joint rextures) به پایان رسید، شکل اتحاد رقابتی شامل بزرگترین سرمایه گذاری و به وسیله شرکت می‌تواند صورت بگیرد، می‌باشد.

در بخش 12، ما در مورد صادرات به عنوان راهی برای وارد شدن به بازارهای خارجی بحث گردیم که آن می تواند بر پایه رشد سازمند به وسیله شرکت باشد.

در این بخش، سرمایه گذاری مستقیم خارجی که به تحصیل شرکتها بر پایه تجارت خارجی امور مالی و مدیریت به وسیله معامله های جدید خارجی بر می گردد، مورد بررسی قرار می دهیم.

در طول چهارچوب تجزیه ای به دست آمده، شرکت به بازارهای بین المللی از طریق تحصیل و سرمایه گذای معامله ای ایجاد راه پیدا می‌کند که آن دارای بالاترین درجه تعهد می‌باشد و به سرمایه گذاری بالاتر منابع در مقایسه با روشهای دیگر وارد شدن به بازار نیاز دارد.

مزیت داخلی در بازار های بین المللی: در تئوری اقتصادی و کلاسیک، شرکت به این صورت مورد پذیرش قرار می گیرد که دارای کاملترین و کم هزینه ترین اطلاعات می‌باشد و به خاطر سوددهی، فرصتهای جذاب در هر جائی که وجود دارد، ایجاد شده است معمولاً شرکت با یک محدوده جغرافیایی که محدود به همان منطقه، سرزمین یا داخل کشور می باشد، پدیدار می‌شود، اما این قلمرو تغییر می‌کند.

تغییر ممکن است، نتیجه نیروهای داخلی مانند مدیریت ارشد، پیشرفت تکنولوژی یا تولید جدید، نیاز قابل مشاهده برای یک بازار بزرگتر و غیره باشد و یا ممکن است نتیجه نیروهای خارجی مانند مشتریان، دولتها، گسترش محدوده رقابتی خارجی و یا یک حاثه بزرگ مانند بدست آوردن اطلاعات یا گسترش محدوده تجاری به صورت EU و یا ورود به بازارهای جدید مانند آنچه که برای اروپای شرقی صورت گرفت، باشد.

برای عملکرد موفقیت امیز خارجی، شرکت باید دارای مزایای بیشتر در مقایسه به مزایای شرکتهای داخلی شود.

به طور کلی، شرکتهای منطقه ای دارای اطلاعات کامل در مورد اقتصاد، اجتماع، قوانین، محیط سیاسی کلی آن منطقه هستند.

و آنها با ریسکهای تبادلات خارجی و درک اشتباه از آنچه که به وسیله عملکردهای فرهنگی صورت می گیرد، مواجه نیستند.

شرکتها دارای سرمایه گذای افقی و عمودی می باشند.

هدف سرمایه گذاری های افقی تولید در مناطق خارجی همانند تولیداتی که کیفیت منابع سازی محلی، استخدام مدیران ماهر چینی و کمبود توضیح در قوانین و مقررات می‌باشد.

کمترین نواحی مشکل زا در صادرات و امور مالی (سرمایه کار) و مبادله خارجی می باشند.

این نگرانیهای عملکردی به فرهنگ ملی شریک خارجی و موقعیت جغرافیایی معامله اشتراکی در چین یا محدوده تجاری آن مربوط نمی شود.

معامله های اشتراکی برای هر کشوری که برای وارد شدن به بازار با موانع تعرفه ای و غیر تعرفه ای محدود شده است، مفید می‌باشد و کمپانی هوایی پایپر مجبور شد تا به معامله اشتراکی با امبارپیر که یک هواپیمان ساز بزریلی بود، وارد شود.

در همان زمان دولت بزریل، تعرفه را برای طرحهای وارداتی از 70% به 50% افزایش داد و به طور مؤثر مانع از واردات شد (ماکسون، 1978) هزینه معاملات اشتراکی: معاملات اشتراکی (جونیت ونچر) ممکن است که مورد انتقاد قرار گیرد، زیرا برای چندین علت، ثابت نمی باشد و چرا که آنها ممکن است به صورت ابزاری برای بوجود آمدن رقیب شود و همچنین هزینه های کنترل بسیار بالا است.

در ابتدا، مسأله بی ثباتی را در نظر بگیرید بسیاری از مطالعات، میزان شکست معاملات اشتراکی را بالا در نظر گرفته اند (کیلینک 1992).

70% از شراکتهایی که در این تحقیق- مطالعه- صورت گرفته است، به وسیله ام سی کینس کویرو لیبرند صورت گرفته است که سرانجام با شکست روبر شده اند.

همچنین نیمی از نمونه ها ریگان (1998) نیز با شکست روبر شده است.

در سالهای اخیر، بسیاری از این معامله های اشتراکی که بین شرکتهای غربی و شرکتهایی در چین صورت می گرفت، به یکباره متوقف شد.

معامله های اشتراکی بین المللی، در واقع، ناتوان در نظر گرفته شدند و در واقع بتوان تجمع تسهیلات در نظر گرفته شوند.

بی ثباتی معامله های اشتراکی بین المللی، لزوماً، به عنوان عامل شکست که غالباً مورد پذیرش قرار می گیرد نمی باشد.

حقیقت این است که مدت کوتاه اشتراک می تواند در همکاری میان مرزها- کشورها- کاربردی باشد (ریور، 1998؛ صفحه 167).

این گروههای مادر ممکن است، معامله های اشتراکی بین المللی را به عنوان یک مکانیسمی برای پر کردن سوراخها و وسیله ای برای انتخاب یک تکنولوژی ادغامی یا بازاری و یا ساختاری که برای پدیده مبادلات در زمان وارد شدن به بازار مفید می‌باشد و همچنین به عنوان واکنشی به شرایط سیاسی و قانونی در کشور میزان انتخاب کنند.

مشخصه معامله های اشتراکی که ناپایدار می‌باشد، مورد سؤال است.

بنابراین معامله های اشتراکی می تواند به عنوان یک ساختار انتقالی نیز در نظر گرفته شود.

(هاریفان 1998) شرکتهای چند ملیتی، احتمالاً شرکای خود را در زمانی که اکثریت سهامهای آن شرکتها کنترل می شود، انتخاب می کنند.

در این مفهوم، معامله های اشتراکی وسیله‌ای برای اینکه به این کنترل پاسخ دهد، انتخاب می شود.

(گامس- گاسرس 1989، صفحه 99).

سرانجام، این محقق دریافت که تغییر از حالت مالکیت اشتراکی به مالکیت کامل احتمالاً در کشورهایی که شرکت آنها از لحاظ بین المللی شناخته شده می شود، صورت می گیرد.

اسپاپ فورد و ولس(1972) معتقدند که شرکتها تمایل به ذخیره سازی اطلاعات مناسب برای وارد شدن به بازاری که به طور کامل کنترل می‌شود، دارند.

بعضی مواقع، معامله های اشتراکی، رقیبان کوچکی را ایجاد می‌کند.

بر اساس لاسری (1984)، امکان برای رفتار فرضی بلند مدت برای خرید تکنولوژی وجود دارد و زمانی این امر صورت می گیرد که تهیه کننده تکنولوژی نیز مایل به ارائه آن باشد.

دیدگاههای زیادی در این زمینه وجود دارد؛ اولاً، حرکت به سمت تغییر تکنیکی منجر به ایجاد چرخه حیات، تولدی کوتاهتر می شود که به وسیله تغییر ثابت محیطی، ریسک به حداقل می رسد.

دوماً، تهیه کننده تکنولوژی شاید به طور دائم این تکنولوژی را به روز در آورد و تولیدات موجود را بهبود بخشد تا در لبه رقابت باقی بماند.

سوماً، معامله های اشتراکی می تواند برای خریدار تکنولوژی خطرناک باشد، به خصوص زمانی که متحوان از سرمایه گذاری بر روی این طرح تکنولوژی و خلاقیت اجتناب می‌کنند.

این امر می تواند منجر به وابستگی تنهای خریدار تکنولوژی شود و مهارتهای تجزیه ای آن کاهش یابد.

آن ممکن است که خریدار را مجبور سازد تا عملکردهای داخلی خود را برای اینکه شریک دیگری را نیز جذب نماید، بیشتر آشکار سازد.

اتحادیه‌هایی که با کمپانیهای ژاپنی صورت گرفته است، منجر به آن شده است که کمپانیهای آمریکایی در زنجیره پیشرفت مهارتهای ساختاری لازم قرار گیرند و مانع از آن شود که به سمت پائین منحنی تجربه حرکت نمایند.

اما این امر به نوعی برای شرکتهای VS شکست قلمداد می شود، زیرا زمان آنها برای بدست آوردن فرصتهای یادگیری سازماندهی شده به خاطر معامله اشتراکی کم می‌باشد.

چارم، تنش بین استراتژیهای همکاری و رقابتی، بر اساس نوع فعالیت، متنوع می‌باشد.

خطرهای افشا شدن رازهای آنها به خاطر بعضی از فعالیتهای بالا می‌باشد.

قوانین و دستور العملهای تولیدی دولت ریسک بالاتری را به خاطر این ادغام دارا می باشند.

یک سطح کلی تر مشکلات مربوط به معامله های اشتراکی ممکن است که در سه سر فصل خلاصه شود .

زمانیکه شبکه معامله های اشتراکی بزرگتر می شود، امکان تضاد و مشکل بر روی سود نیز در میان شرکاء افزایش می یابد.

هزینه کنترل معامله اشتراکی نیز زیاد است.نیاز برای کنترل و استحکام تعهدات برای رسیدن به یک کنترل صریح در یک شرکت واحد نیز وجود دارد و در سرمایه گذاری مستقیم خارجی و به دست آوردن روشهای وارد شدن به بازار نیز دیده می شود.

یک سطح کلی تر مشکلات مربوط به معامله های اشتراکی ممکن است که در سه سر فصل خلاصه شود (جدول 7-13).

شرایطی که بر اساس آن عملکرد معامله های اشتراکی بین المللی آسانتر می شود، مشخص شده است.

این شرایط به دو تنظیم غالب و شراکت سهامی تقسیم شده است (کیلینک1980) شرایطی که همکاری به بهترین صورت انجام گیرد، در زیر می‌باشد: 1)شراکت غالب شریک بین المللی باید در زمانی که کنترل چگونگی شناخت- وارد شدن به بازار- برای طولانی مدت صورت می گیرد، غالب باشد.

شریک محلی باید غیر فعال و خارج از کارخانه باشد.

شریح محلی- داخلی باید در زمانیکه نیازهای شریک بین المللی مورد نیاز است، به طور همزمان و آسان بتواند فعال شود.

2)شرکت سهامی، اگر مهارتهای دو شریک برای همیشه مورد نیاز است، باید وجود داشته باشد: یک شریک را با مهارتهای مکمل انتخاب کنید.

خودمختاری به معامله اشتراکی بدهید به شریکان اجازه دهید که در صورت لزوم برای تغییر شرایط چیزهایی را بخرند.

در تحقیقی در مورد معامله های اشتراکی بین المللی که شامل شرکتهای چینی بود، دینگ (صفحه 43، 1997) به این نتیجه رسید که کنترل مدیریت غالباً به ئسیله شرکای خارجی صورت می گیرد و آن به صورت مثبت و مؤثر با عملکرد و تضادهای میان شرکا مرتبط می‌باشد.

این محقق پیشنهاد می‌کند که مدیران بین المللی باید میزان کنترل مدیریتی را تشخیص دهند تا قادر باشند در آن محدوده فعالیتهای معامله ای اشتراکی را انجام دهند و احتمالاً، توقعات این اشتراک را برآورده سازند.

همچنین، او پیشنهاد می‌کند که آن لازم است که یک استراتژی مدیریتی و مباحثه ای مؤثر را ایجاد کنند تا مشکلاتی که به طور کلی ناشی از کنترل کیفیت، تنظیمات واردات و صادرات، دستمزدها و سیاست کارگر می باشد، حل نمایند.

این مباحثات ناشی از اهداف مشترک، توقعات و اهداف می‌باشد.

همچنین ناشی از تجارت غیر رقابتی و عملکرد مدیریتی دو گروه شریک و تفاوتهای فرهنگی اجتماعی بین کشور میزبان و خود آن کشور است.

چهار کار استراتژیکی، بخصوص، برای عملکرد مؤثر بین المللی معامله مشترک در چین وجود دارد.(اسلندو کاوسگیل 1996، صفحه 5-124) تصمیم گیری باعث کنترل عملکرد مورد بررسی می شود گسترش یک نیروی فروش مؤثر نفوذ مقامات دولتی نگهداری مدیران تربیت شده معامله اشتراکی بین المللی و بدست آوردن کنترل تصمیم گیری موقعیتهای تجاری مورد بررسی، یک طرف از متحدان معامله های اشتراکی را قادر می سازد تا استراتژیهایی آن را اجرا و با آنها همکاری نمایند.

بطور واضح، اینها موضوعاتی است که ما باید در مرحله ابتدایی معامله مشترک مورد توجه قرار دهیم.

همچنین، عملکرد معامله های مشترک به وسیله فرهنگی که گروهها در آن می باشند، تحت نفوذ قرار می گیرد.

در یک مثال از معامله مشترک موفقیت آمیز که بین چین و اتحاد متحده می باشد، لین و جرمین (1998، صفحه 90-189) دریافتند که شباهت فرهنگی که بین گروهها می باشد، باعث موفقیت در معامله اشتراکی می شود و هر چقدر این شباهت بیشتر باشد، عملکرد بهتر خواهد بود.

همچنین، این محققان دریافتند که تنها در شرایط مشخص شده، نیرو می تواند بر روی عملکرد تأثیر بگذارد.

هر چقدر این نیروی نسبی شریک بزرگتر باشد، به احتمال زیاد، آن بر روی راه حل انتخاب شده در زمانی که توافق کمی وجود دارد، تأثیر می گذارد.

سرانجام، لین و جرمین (1998) گزارش دادند که هر چقدر معامله اشتراکلی بیشتر طول بکشد، عملکرد بهتر خواهد شد.

بطور آشکار، زمانیکه معامله های اشتراکی موفقیت آمیز ادامه پیدا می کند، در واقع آن انتخاب درست بوده است.

بطور واضح، مدت معامله مشترک می تواند باعث روش مشخصی برای حل مشکل های موجود بین شرکاء و رضایت گروهها گردد.

این در حالی است که کمپانی ها، معامله های اشتراکی و شرایطی را که هرگز ثابت نمی ماند، تجزیه کرده اند.

آنچه که وجود دارد، این است که طرحها می‌تواند برای دلایل زیادی تغییر کنند.

مزایا و خطرات مربوط به بعضی از معامله های اشتراکی می تواند برای د و گروه بسیار بالا باشد و این امر در زمانی که سرمایه گذاری زیاد می‌باشد و معامله در مورد تکنولوژیها و بازارهای جدید می باشد، بیشتر است.

بطور کلی، بساری از ریسکها مربوط به متحدان استراتژیکی نیز می‌باشد.

موضوعی که برای شرکت وجود دارد، این است که چگونه آن می تواند بیشترین سود را بدست آورد ولی دارایی آن حفظ شود و چگونه می تواند شریکی را انتخاب کند که این اهداف را برآورده سازد.

روت (1988)، خطرات مربوط به توافقهای همکاری را و آیا این خطرات درونی و یا محیطی می باشد، تقسیم بندی کرده است.

خطرات درونی به این امکان بر می گردد که شریک درمورد مفاد توافق، درستکاری را انجام ندهد.

خطر محیطی به میزان دارایی شرکت بر می گردد که ممکن است به صورت مستقیم به وسیله تغییرات در سیاست، اقتصاد و محیط رقابتی تحت تأثیر قرار گیرد.

بر اسس روت، یک تعادل بین دو نوع خطر وجود دارد، بدست آوردن کنترل، غالباً، به میزان تماس زیاد با خطر محیطی تغییر می‌کند.

جدول 7-13 مشکلات با معامله های اشتراکی نقص در کنترل عملکردهای خارجی سرمایه گذاری زیاد بر روی منابع مالی، تکنیکی و مدیریتی با کنترل بیشتر و تا حدامکان در معامله اشتراکی همراه است.

معامله های اشتراکی برای همکاری با مشکل می باشند نقص در مراحل مناسب برای حمایت از اطلاعات صحیح آسوده خاطر نمودن در مورد تکنولوژیکی سهامی یک شریک ممکن است که اتحاد را با رقیب شریک دیگر ایجاد نماید وابستگی مدیریتی بین معامله اشتراکی و یکی از شرکاء بدست آوردن ارزش و کنترل اتحادیه های استراتژیکی موضوع به دست آوردن ارزش و کنترل در اتحادیه های رقابتی، بخصوص، برای شرکت بین المللی مهم است.

یک چهارچوب مفید، که این بخش بر پایه آن می‌باشد به وسیله لورانچ (1985) گسترش پیدا کرده است و اجازه می‌دهد که این موضوعات مورد بررسی قرار گیرند.

توافقهای همکاری بازاری متمایل است که بر روی یک سری خاص از اهداف و در یک زمان محدود تمرکز نماید.

بپذیرید که دو شریک به توافق رسیده اند: شریک A، شرکت محلی و (داخلی) و شریک B، شرکت بین المللی باشد.

ارزش استراتژیکی چنین توافقهایی متمایل به میزان بالا برای دو شریک می‌باشد (جدول 8-13).

زمان ممکن است مورد بررسی بیشتر قرار گیرد و وارد شدن بسیار سریع برای موفقیت لازم است.

این امر ممکن است که برای شریک A بسیار گران و وقت گیر، در زمانی که خودش بخواهد به این اهداف دست پیدا کند، باشد.

بطور مشابه، برای شریک A بسیار گران و وقت گیر، در زمانی که خودش بخواهد به این اهداف دست پیدا کند، باشد.

به طور مشابه، برای شریک A، دسترسی به تولید جدید و برای موفقت ممکن است نیاز به بررسی و نقد داشته باشد.

بسیاری از این نوع شرکتها، چالشهایی را در بازار تشخیص داده اند و دارای تولیداتی که بتواند این نیازهای جدید را برآورده سازد، نیستند.

جدول 8-13 ارزش و کنترل در اتحادیه های استراتژیکی