دانلود تحقیق اگروباکتریوم

شاخه: باکتری
رده: پروتئوباکتری (باکتری آغازیان)
طبقه: آلفا پروتئوباکتری
رسته: نیرو بیال
خانواده: ریز و بیاسیان
جنس: آگروباکتریوم
گونه های آگروباکتریوم- تومفاسنیس- آگرو باکتریوم ریز و جنس اگروباکتریوم از جنس باکتری است و عامل تومور در گیاهان می باشد.

آگروباکتریوم تومفاسنین، متداولترین گونه در این جنس است که مورد تحقیق قرار گرفته.

اگروباکتریوم از این نظر که قادر است DNA خود را با گیاهان مبادله کند بسیار شهرت دارد و به همین دلیل یک وسیله مهم برای اصلاح گیاهان به طریق مهندسی ژنتیک است.

نکته رده شناسی: جنس آگروباکتریوم کاملاً ناهمگون است.

در تحقیقات جدید رده‌شناسی (تاکسونومی) گونه آگروباکتریوم در گروه خاصی بنام ریوجریا، پزودورهود و باکتر و استاپیا قرار گرفته است پی اکثر گونه ها در گونه ریزوبیوم قرار دادند.

مطالب این مقاله
1- آگروباکتریوم یک پاتوژن گیاهی است.

2- آگروباکتریوم در بیوتکنولوژی
3- منابع دیگر
4- منابع اینترنتی
اگروباکتریوم یک پاتوژن (عامل بیماری) گیاهی است.

شرح تصریر: قسمت های بزرگ رشد یافته در این ریشه توده توموری ناشی از پاتوژن آگروباکتریوم هستند.

اگرو باکترویوم تومفاسنیس باعث بیماری توموری در گیاهان بنام گال در تاج بوته می شود.

این رشته تومور مانند، یاگال در روی بوته مریض در محل پیوند ریشه با ساقه جوان قرار دارد.

انتقال قسمت DNA (یا T-DNA) از پلاسمینه محرک تومور در باکتری (Ti) برانگیخته می شود.

گونه های بسیار نزدیک آگروباکتریوم ریز و جنس، تومور ریشه بوجود می آورد و حامل پلاسمیه بارز Ri (محرک ریشه) است.

گرچه رده‌شناسی آگروباکتریوم در حال حاضر با تجدید نظ روبروست ولی بطور کلی می توان گفت که در داخل این جنس سه بیوواریته(گون زیستی) وجود دارد.

آکروباکتریوم تومفا سینس یا بیووارتیه 1 طبق یافته ها، نژاد های درون بیووارتیه 1و2 کادرند یک TI و RI پلاسمیری داشته باشند در حالیکه عموما نژادهای بیو وارتیه 3 به تاکها (انگور) محدودند و پلاسمیه TI تولید می نمایند.

نژادهای غیر آکروباکتریومی از نمونه های موجود در محیط جدا گردیده اند و قادرند یک پلاسمیه RI بوجود آورند در حالیکه تحقیقات آزمایشگاهی نشان داده نژادهای غیر آکروباکتریومی هم می توانند پلاسمیه TI بوجود آورند اکثر نژادهای محیطی آکروباکتریوم پلاسمیه TI یاRI ندارند.

این نژادهای غیر ویروسی T-DNA در پلاسمیه بطور شبه تصادفی به اندوخته ژنی ( ژنوم) سلول میزبان افزوده می شود.

( فرانیس و اسپایکر 2005، مجله گیاه شماره( 4123 صفحه 464) و ژن های و ویروسی (VIV) در روی T-DNA ظاهر می‌شوند و تشکیل تومور سرطانی (گال) را باعث می‌گردند.

ژن های مخصوص آنزیم های بیوستینگ لازم جهت تولید آمینو اسیدهای غیر معمول، نوعا آکتوپین یا وپالین در T-DNA وجود دارد.

ژن‌های مخصوص بیونستز هورمون های گیاهی مثل اوکسین و ستیو کنین که توسط ژن‌های تومور تولید می شوند، شکل تومور را تعیین می‌کند(شبه ریشه، بی‌نظم یا شبه ساقه‌جوان)
آکروباکتریوم در بیو تکنولوژی توان آکروباکتریوم برای انتقال ژن به گیاه در مهندسی ژنتیک جهت اصلاح گیاه استفاده شده است.

یک TI باRI اصلاحی در پلاسمیه می تواند برای این منظور استفاده شود.

با حذف ژن‌های محرک تمور، این پلاسمیه غیر مسلح می گردد.

بخش های ضروری T-DNAعبارتند از دو تکرار کوچک در حاشیه( 25 جفت پاله) که حداقل یکی از آنها برای دگرگونی گیاه لازم است.

یک تیم تحقیقاتی به رهبری ماری دل چیلتن اولین کسانی بودند که نشان دادند می توان ژن های ویروسی را برداشت بدون اینکه توان آکروباکتریوم برای قرار دادن DNA خودش در ژنوم گیاه مختل شود.

(1983) ژن هایی که قرار است در داخل گیاه قرار داده شوند در ناحیه غیر مسلح پلاسمیه کهT-DNA قرار دارد کلون (بافت پیوند) می‌شوند و همراه آنها یک نشانگر قابل گزینش (مثل مقاومت آنتوبیوتیکها ) قرار می گیرند تا انتخاب گیاهی که عمل انتقال درآن با موفقیت انجام گرفته میسر گردد.

گیاهان را بعد از انتقال ژن برداری ماده کشت حاوی آنتوبیوتیک‌ها رشد می دهند و آنهایی که در ژنوم خود فاقد T-DNA باشند خواهند مرد.

آکرواینفیلتراسیون ( نفوذ آگروئومیک) یک روش دیگر در این راستا است.

شرح تصویر: گیاه( اس.

کاسیونس) با استفاده از آکروباکتاریوم انتقال داده شده است.

سلول های انتقالی ابتدا در کنار قطعات سرگ کالوز بوجود می آورند.

انتقال توسط آکتروباکتریوم به دو طریق حاصل می شود: می توان پروتوپلاست یا دیسک های برگ را در کنار آکروباکتریوم در محیط گرم ( انکوباکتریوم) قرار داد و بافت گیاه را کشت کرد تا گیاه بطور کامل تکثیر گردد.

یک روش معمول انتقال برای آرابیدوسیس روش خرد کردن گل‌ها در کشت آکروباکتاریوم ( فورال دیپ ) است و سلول‌های این میکروبی که گامت ساده را می سازند توسط باکتری انتقال داده می شوند.

تخم حاصل را از نظر مقاومت آنتی بیوتیکی می توان غربالگری کرد و گیاهای که با DNA پلاسمیه یکپارچه نشده باشد خواهد برد.

آکروباکتاریوم همه گونه های گیاهی را مبتلا نمی‌کند بلکه با کمک چندین تکنیک مؤثر دیگر مثل تفنگ ژن می‌توان عمل انتقال را در گیاه انجام داد.

آنزاکنوز بر روی انگور Downy mildew آمریکائی ها ناخواسته دو نوع بیماری را که اقتصاد را تخریب می کند شبنم پرزدار و پوسیدگی سیاهرنگ) را در دهه 1880 به مزارع انگور اروپا صادر کردند (آیا در قبال آن ما هم چیزی دریافت کردیم آری آن مواد گیاهی وارداتی اروپایی برای اصلاح کیفیت مزارع انگور آمریکا، عامل بروز قارچ آتتراکنوز بوده است.

این بیماری ابتدا در آمریکا در اواسط دهه 1800 کشف شد.

این بیماری به سرعت در این کشور جای پای محکمی پیدا کرد و هنوز هم امروزه باید کشاورزان خطرش را در نظر بگیرند.

اکثر گونه های انگور (ویتیس) مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

آب و هوای مرطوب و دمای مناسب در حدود 24 تا 26 درجه سانتی گراد برای رشد آنتراکنوز مناسب است بنابراین این بیماری به مزارع کشف انگور در شرق کوههای راکی محدود می شود.

گاه به گاه این بیماری سرایت عمومی پیدا می کند ولی وقتی این اتفاق بیفتد خسارت جدی اقتصادی ببار می‌آورد.

عامل بیماری آنتراکنوز یا پوسیدگی چشم پرنده اکسینو آمپلینا (که شکل دیگری از اسفاسلوما آمپلینوم ده باری) است.

(این قارچ در دوره زمستان زنده می ماند و بر روی ساقه‌های بیمار به صورت اسکلرویتا زندگی می کند.

اسکروت در بهار نمو می کند و سیسیلیا و سپس کوشیدی می سازد.

یک دوره رطوبت 24 ساعته کافیست تا اسکروت رشد کند.

کونیدی در اثر باران بر روی بافت سبز پاشیده می شود.

آسکوکار حاوی اسکوسپور نیز بر روی ساقه گیاه مبتلا به این بیماری شکل می گیرد و در بهار از روی میوه سال قبل خرد می ریزید.

کونیدی و اسکوسپورید و ماده اولیه محسوب می‌شوند.

این اسپورها رشد می کنند و وقتی رطوبت کافی موجود باشد بافت گیاه را بیماری سازند.

وقتی این قارچ بر روی میزبان، موقعیت تثبیت شده ای پیدا کرد، میوه قارچ حاوی کونیدی بنام آکروولی تشکیل می شود.

کونیدی ها از این میوه در آب و هوای مرطوب بیرون می ریزند و بیماری در مرحله ثانویه گسترش می یابد.

در تمام قسمت های آبدار گیاه این بیماری انتشار می یابد اما بیشتر در روی میوه و ساقه جوان دیده می شود.

آثار زخم روی میوه ابتدا کوچک است و به رنگ قرمز و به شکل مدور می باشد.

این محل بزرگتر می شود و بطور متوسط قطرش به اینچ می‌رسد و ممکن است کمی تورفتگی داشته باشد.

وسط زخم به رنگ خاکستری در می‌آید و اطرافش به رنگ قهوه ای مایل به قرمز تبدیل می شود.

علامت خاص بیماری چشم پرنده چنین است.

سرانجام اکروولی در ناحیه زخم رشد می کند.

یک توده ارغوانی رنگ متشکل از اسپور در آب و هوای مرطوب از این ساختار بیرون می زند.

رشد قارچ می تواند به پوسته میوه نفوذ کند و آن را بترکاند.

اگر بیماری زود شروع شود و متوقف گردد، سطح میوه پوست می اندازد زخم بر روی ساقه جوان نیز به رنگ مایل به سرخ است و وسط آن فرو رفته و دراز و خاکستری می شود و حاشیه هایش برجسته و به رنگ قهوه ای مایل به قرمز خواهد شد.

این زخم ها می توانند بهم ملحق شوند.

بافت اطراف محل، ابتلا ترک بر می دارد و یک بافت سخت بوجود می آید و سطح ساقه جوان ناهموار و خیلی زبر می‌گردد.

در این زخم ها نیز آکروولی تشکیل می‌شود.

تعداد زخم روی برگ زیاد است و تشابه زخم روی میوه می باشد.

شکل رشد این زخم ها مشابه است و بالاخره مدور می شوند و وسطشان به رنگ خاکستری و اطرافشان قرمز رنگ میگردد و وسط زخم بیرون می افتد و یک سوراخ باقی می‌ماند.‌ برگهای تازه مستعد تر از برگهای قدیمی هستند و وقتی رگبرگ آلوده شود شکل برگ از فرم خود می افتد.

مدیریت: بهداشت گیاه رقم های مقاوم رقم های مقاوم عبارتند از کونکورد، دلاویر، مورس ارلی و نیاگارد.

انتخاب رقم مقاوم برای تاکستان در خاک سنگین کم تخلخل خیلی مهم است.

چند رقم رایج ولی مستعد ابتلا که باید از کاشتنشان خودداری شود.

عبارتند از: بی دانه تامپون (سلتانیانا)، کاردینال و ملکه تاکستان کاربرد قارچ کش در ایالت های واقع در کوههای رودکی می توان از قارچ کش میکلوبوتاتیل (رالی) استفاده کرد.

قارچ کش مس و آهک و گوگرد به عنوان سم ماندنی موثرند و اکثراً در مورد آفت پوسیدگی سیاهرنگ و کنترل سفیدک داخل انگور بکار می روند.

محدودیت های بهداشت گیاهی: بوته های مبتلا به قارچ نباید به عنوان منبع تکثیر بکار روند.