ساختار شمع
شمعها بطور کلی از چندین بخش تشکیل شدهاند: بخش فلزی، عایق چینی، الکترودها ، واشرها، مهره سرشمع و پودرهوا بند
بخش فلزی یا بدنه:هر شمع دارای یک بخش فلزی است. بالای این قسمت فلزی به شکل شش گوش است تا شمع به طور محکم در جا خود نصب شود. قسمت پایین این بخش رزوه شده به روی سر سیلندر پیچیده میشود. یک الکترود منفی از قسمت پایینی بخش بیرون آمده است. یک واشر نسوز در زیر رزوهها قرار دارد که در مقابل لبه بیرون آمده جای گرفته است. در محل قرار گرفتن شمع در سر سیلندر موتور واشر مسی با ترکیبی از مس و آزبست با مقطع یو شکل (U) قرار گرفته تا از نشت گاز در اتاقک احتراق به خارج جلوگیری شود. در ضمن محل نصب بعضی از شمعها به شکل اوریب بوده و به خوبی آب بندی میشود. بیشتر شمهای امروزی دارای پیچی به قطر ١٤ میلیمتر می باشد. هر چند بعضی از شمع ها دارای ١٨ میلیمتر قطر و بعضی دیگر قطرشان ١٠ میلیمتر است. معمولاً رزوه ها با گام ٢\١ یا ٥ \١ میلیمتری می باشند که طبق مشخصات پیچ پایه شمع ها عبارتست از ٢٥\١ گاهی هم پیچ های قطورتر از ١٤ برای موتورهای دو زمانه و قطر کمتر برای موتور سیکلتها ساخته می شود . پایه شمع وقتی در سر سیلندر قرار گرفت باید با اطاق احتراق تراز باشد. چنانچه کوتاه تر انتخاب شود موجب جرم گیری شده
و اگر بلندتر باشد قشمت بیرون زده داغ می ماند و در هر دو صورت ایجاد خودسوزی می کند.
عایق شمع : عایق شمع از جنس نوعی سرامیک است که در حرارت، فشار و ولتاژ بالا بسیار مقاوم است. این عایق طوری قرار داده شده که از پوسته صدفی بیرونی به وسیله یک واشر نسوز داخلی و ترکیبات اب بندی کننده کاملا جدا است. این عایق علاوه بر این که الکترود مرکزی را نگه میدارد به منزله یک محافظ برای الکترود نیز هست و جریان الکتریسیته مجبور است فقط از داخل الکترود بگذرد. عایق باید در مقابل حرارت زیاد، خنک شدن و لرزش مقاومت داشته باشد قسمت بالایی عایق که در معرض گرد و خاک است باید همیشه تمیز نگه داشته شود تا از هدر رفتن الکتریسته جلوگیری شود. در بعضی از انواع شمعها، عایقهای پشتهای وجود دارند که گاه گاه میتوان از طریق این پشته گثافتهای جمع شده را دور انداخت.
الکترودها :شمع دارای دو الکترود میانی (مثبت) و کناری (منفی) است که به بدنه آن متصل هستند الکترود میانی در وسط عایق سرامیکی قرار گرفته و در مقابل فشار زیاد تا ٤٠ اتمسفر و حرارت بالا تا ٢٠٠٠ درجه سانتیگراد مقاوم است. الکترود کناری به پوسته فلزی چسبیده و با الکترود میانی فاصله هوائی دارد که فاصله دهانه شمع نامیده میشود. فاصله بین دهانه دو الکترود شمع، نخستین عامل جرقه زنی است. این فاصله باید مطابق خصوصیات موتور باشد. اگر فاصله دو الکترود خیلی کم باشد، جرقه ضعیف شده و موجب بد کار کردن و روشن نشدن موتور میشود.
اگر فاصله دو الکترود خیلی زیاد باشد، موتور در دورهای کم خوب کار خواهد اما در دورهای زیاد یا داشتن بار، به کوئل فشار زیادی میآید و موجب روشن نشدن و یا بد کارکردن موتور میشود. سطح الکترودها در قسمتی که روبروی هم قرار میگیرند باید کاملا موازی و به شکل چهار گوش باشند، به این طریق جهش جرقه از دهانه شمع راحت تر صورت میگیرد.
دانشنامه کلمات:-
الکتریسیته