هدف از فراگیری هر علمی ، به کار بستن و استفاده عملی ازآن برای بهبود زندگی بشر می باشد .
دامپزشک از یک سو با تشخیص، درمان و پیشگیری بیماریهای دامی به تولید پروتئین و فرآورده های غذایی با منشأ دامی کمک می کند و از سوی دیگر ، با تشخیص و درمان به موقع و در صورت لزوم معدوم کردن دام، از سرایت بیماریهای قابل انتقال از دام به انسان جلوگیری به عمل می آورد.
یک گاوزمانی قادر به تولید شیر می باشدکه زایمان کرده و کل تولید شیر این حیوان در طول عمر او زمانی به حداکثر می رسدکه به طور مرتب و با فاصله مشخصی ( حدود 12 ماه ) زایمان کند .
یک گاودار حرفه ای باید به راندمان تولید مثل گله توجه فوق العاده ای داشته باشد .
این در حالی است که اکثر گاودارها به این مسأله بی توجه هستند و به دلیل طولانی شدن فاصله بین دو زایش گاوها ، تولید شیر و در نتیجه درآمدشان کاهش می یابد .
یکی از دلایل اصلی افزایش فاصله بین دو زایش و آبستنی مجدد ، بیماری هایی است که گاو بعد از زایمان به آن ها مبتلا می شوند .
با پیشگیری ازاین بیماری ها می توان از افزایش فاصله بین دو زایش و کاهش پتانسیل تولید شیر گله جلوگیری کرد .
ادم پستان
سببها ، نشانه های بالینی و عوامل مساعد کننده
ادم پستان ،یک پرخونی مهم پستان با انفیلتراسیون مایع سروزی در زیر پوست می باشد .
نباید آن را با ورم پستان ، یعنی تورم غده پستان که خیلی بندرت تمام کارتیه ها را در بر می گیرد، اشتباه کرد .
تلیسه های آبستن بیشتر و شدیدتر از گاوها مبتلا می شوند .
ادم پستان معمولاً 2 تا 3 هفته قبل از زایمان نمایان می شود .
حجم پستان افزایش می یابد .
پستان متسع ، درخشان ، دردناک ، با سرپستانکهای بیش ازحد باز و دور ازهم می باشد .
گاهی ادم تا زیر شکم گسترش می یابد و تشکیل یک آمپول تا ناف را می دهد ، در موارد دیگر به طرف فرج تا پرینه بالا می رود .
گاو بسختی از زمین بلند می شود و بسختی جابجا می شود .
سرپستانکها در معرض آسیب قرار دارند .
زخمهای سرپستانکها از سببهایی می باشند که موجب حذف پیش از موعد گاو می شود .
حجم پستان و وضعیت باز سرپستانکها، مزاحم گذراندن شیردوش شده و جریان شیر را مختل می کند .
ادم پستان ، زمنیه را برای ابتلای پستان به تورم مساعد می کند .
بعضی نژادها (جرسی و هلشتاین ) حساسترند .
در هر نژاد ، بعضی از افراد مستعدتر می باشند .
معذالک ، ارثی بودن آن ضعیف است و حدود15% می باشد .
تلیسه هایی که درسن بیش از 30 ماهگی زایمان می کنند ، بیشتر در معرض ابتلا هستند .
هنگامی که دوره خشکی افزایش می یابد و گاوها چاق هستند و کمتر فعالیت بدنی دارند ، خطر ابتلا بیشتراست .
علت ادم پستان ،تغییرات هورمونی قبل از زایمان وبویژه بالا رفتن استروژنهای عمل کننده روی خاصیت نفوذ پذیری سلولها می باشد .
بعلاوه ، وزن رحم ، کندی درجریان برگشت خون از پستان را مساعد می کند بالاخره ترشح کلستروم نیز دارای نقش می باشد .
از نقطه نظر غذایی، به نظر می رسد که نسبت زیاد پتاسیم قبل از اولین زایمان یا درجریان دوره خشکی اثر سوء داشته باشد.افزایش انرژی در جیره دوره خشکی و نیز آماده شدن گاو برای زایمان همراه باافزایش ناگهانی کنسانتره از سببهای مساعد کننده می باشند .
اقدامات عمومی مبارزه
بر اساس حذف فاکتورهای مساعد کننده می باشد :
در نظر گرفتن زایمان زود در اولین زایمان (24 تا28 ماه ) ؛
مساعد کردن فعالیت بدنی ماده گاوها به وسیله آزاد گذاشتن حرکاتشان درست قبل از زایمان ؛
هدایت غذایی مناسب قبل از زایمان ، افزودن تدریجی کنسانتره در جریان 2 تا 3 هفته قبل از زایمان که نباید حداکثر از 3 کیلوگرم درروز برای گاوهای با تولید بالا تجاوز کند .
درمان
درمان براساس دو هدف زیر می باشد :
تسکین موضعی درد و مساعد کردن رفع پرخونی به وسیله استعمال خارجی پمادهای بویژه براساس متیل سالیسیلات .
به عنوان مکمل ، گاهی کمی دوشیدن قبل از زایمان مفید می باشد .
فراهم کردن زمینه ازبین رفتن اکسودا به وسیله ادرار با استفاده از مدرهای قابل تزریق می توان از داروهای دارای در عین حال خاصیت مدری و کورتیکوئید در زمانی که زایمان نزدیک است و یا بلافاصله پس از زایمان استفاده کرد .
خونریزی ها سببها ، نشانه های بالینی و عوامل مساعد کننده خونریزی ها عبارت از جریان خون به خارج از رگ های خونی می باشند .
تمام قسمت های بدن ممکن است دچار خونریزی شوند .
در گاوها ، به ویژه در اثر سخت زاییها وبیرون افتادن رحم به خارج (پرولاپس رحم ) ، خونریزی های بسیار شدید اتفاق می افتد .
این خونریزی های زایمانی بنا به رگ های پاره شده سه تیپ می باشند : خونریزی داخلی عموماً در اثر پارگی سرخرگ رحمی اتفاق می افتد ، که به دنبال کشیدن گوساله در گردن رحمی که کامل باز نشده ، یا در اثر پرولاپس رحم رخ می دهد .گاو به تدریج قدرت خود را از دست می دهد و مخاطات چشم بسیار رنگ پریده می شوند .
خونریزی سرخرگ مهبل در اثر پارگی فرج و مهبل .
خونریزی سفره ای – رگ های کوچک رحم خونریزی می کنند .
گاو در لحظات مختلف یک لخته خونی نسبتاً حجیم به بیرون می ریزد .
کمبود کلسیم این نوع خونریزی را مساعد می کند .
اقدامات عمومی مبارزه مشکلات زایمانی به علت اندازه گوساله ، وضعیت بد گوساله ( اندام یا سربرگشته ، دوقلویی ) یا آنومالی رحم (پیچ خوردگی ) ، دخالت را ایجاب می کند .
برای اجتناب از عوارض پس از زایمان ، باید گاو را به آهستگی از زمین بلند کرد تا رحم در وضعیت داخل شکمی قرار گیرد و از پرولاپس آن جلوگیری شود .
معاینه گاو ایستاده ، وجود و یا عدم وجود خونریزی سفره ای و پارگی های مهم را آشکار خواهد ساخت .
درمان - در مورد خونریزی داخلی به دنبال پرولاپس رحم ، درمان وجود ندارد .
گاو باید کشتار شود .
- در مورد پارگی سرخرگ مهبلی ، باید دامپزشک را برای لیگاتور کردن آن باخبر کرد .
در مدت انتظار تا رسیدن دامپزشک ، باید رگ را با یک پنس خون بند فشار داد و یا در صورت نبودن پنس با دست این کار را انجام داد .
- خونریزی های سفره ای نیز دخالت دامپزشک را لازم می سازد .
داروهای ضد خونریزی مانند Etamsylate ، Naftazone ،Pectine و ویتامین K تزریق می شوند .
جفت ماندگی سببها ، نشانه های بالینی و عوامل مساعدکننده بیرون آمدن پرده های جنینی ، آخرین مرحله از زایمان می باشد .
این عمل معمولاً طی 12 ساعت پس از تولد گوساله به وقوع می پیوندد و بعد از این مدت چنانچه پلاسنتا بیرون نیاید ، جفت ماندگی نامیده می شود .
جفت ماندگی عبارت از تأخیر در خروج و یا بیرون نیامدن پرده های جنینی است .
در گله های شیری ، 10 تا 15 درصد زایمان ها به جفت ماندگی منتهی می شوند .
در یک دهم گله ها فراوانی بالای 20 درصد می باشد .
جفت ماندگی به تنهایی وخیم پلاسنتا ، نتیجه انقباض پلاسنتوم های رحم و انقباضات رحمی است.
پدیده هایی که موجب جفت ماندگی می شوند بخوبی شناخته نشده اند.
عدم تعادل هورمون ها که همراه جفت ماندگی می باشد – تأخیر در بالاآمدن سطح استروژنها و پایین افتادن پروژسترون ، غلظت پایین پروستاگلاندینها درخون – قبل از زایمان وجود دارد .از طرف دیگر ، می دانیم که جفت ماندگی به نارسایی در انقباضات رحمی مربوط نیست .
بیشتر اوقات جفت به طور نسبی خارج می شود واز فرج آویزان است .
هم چنین گاهی به طور کامل در رحم و مهبل باقی می ماند، بدون آن که قسمتی ازآن دیده شود .
هیچ نشانه عمومی مانند درد یا کاهش اشتها وجود ندارند .
اگر درمان جفت ماندگی انجام نشود ، ممکن است دام لاغر شود .
تشخیص براساس مشاهده گاو بعد از زایمان استوار است .
هنگامی که پلاسنتا پیدا نمی شود ..
و این مسئله گاهی در اصطبل و یا در مرتع اتفاق می افتد – لازم است یک تجسس رحمی برای مطمئن شدن از این که جفت بیرون آمده است انجام داد .
معمولاً همراه با جفت ماندگی ، کوتاهی مدت آبستنی (زایمان زودرس ، تولد دوقلوها) به چشم می خورد .
جفت ماندگی ممکن است در نتیجه تورم جفت (پلاسنتیت ) به دنبال یک بیماری عفونی اختصاصی که احتمالاً ایجاد سقط جنین کرده و یا فقط جفت را عفونی کرده است نیز به وجود آید .
فاکتورهای مساعد کننده ، به غیر از عفونت ها ،به خوبی شناخته نشده اند و اختصاصی نیستند .
مهمترین آن ها شامل عدم تعادل غذایی در اواخر آبستنی ، به ویژه کمبود ازت ، انرژی ، ویتامین A ، کلسیم ، منیزیوم و سلنیوم همراه با از دست دادن وزن بدن و توزیع جیره فقیر از نظرپیش سازهای پروستاگلاندینها می باشند .
سیلوی علوفه می تواند یک فاکتور مساعد کننده باشد .
اقدامات عمومی مبارزه هنگامی که میزان جفت ماندگی ها در یک گاوداری شیری بالای 10 درصد زایمان ها بوده و همراه با متریت و سقط جنین در گله باشد ، باید جهت شناسایی عوامل مشترک این ابتلاها از گله آزمایش به عمل آید .
اگر تجزیه های آزمایشگاهی ، عوامل عفونی اختصاصی را مشخص کنند ، اقدامات ویژه ای مدنظر قرار می گیرند (مراجعه به بیماری های آبستنی ) .اگر مربوط به عوامل عفونی نباشد ، باید جیره دوره آبستنی دام را جزء به جزء بررسی کرد : جستجوی کمبودها از نظر انرژی ، ازت ، مواد معدنی ، ویتامین A و تصحیح آن ها درصورت لزوم ضروری است .
اگر هیچ چیز غیر طبیعی پیدا نشود ، می توان 5/7 میلی گرم سلنیت سدیم و 630 میلی گرم استات D1α توکوفرول را یک ماه مانده به زایمان و سپس 15 روزمانده به زایمان از راه عضلانی به طور سیستماتیک به تمام گاوهای گله تزریق کرد .
از پیشگیری دارویی استفاده می شود ، اما مؤثربودن آن هرگز در شرایط تجربی به طور جدی اندازه گیری نشده است .
اثرپیشگیری کننده پروستاگلاندینهایی که درست بعد از زایمان تجویز شده اند نشان داده نشده است، استعمال سیستماتیک آن ها به طور کلی گران تمام می شود .
درمان تمام گاوهایی که جفت آن ها طی 12 ساعت پس از زایمان بیرون نیامده است باید مورد معاینه دامپزشک قرار گیرند .
اگر درآوردن جفت بادست جراحات رحمی ایجاد نکند، دامپزشک می تواند این کار را انجام دهد.
در این مورد نیاز به داروی اضافی نیست.
اگردامپزشک تشخیص دهد که تورم جفت وجود دارد و در آوردن جفت با دست امکان پذیر نیست، درمان جدی با آنتی بیوتیک براساس اکسی تتراسیکلینها، به طور موضعی و یا از راه عمومی (بهتر است )، انجام می شود.
یک درمان هومئوپاتیک نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
داروهایی مانند اوکسی توسین و استروژن ها اغلب مؤثر نیستند ، زیرا بیشتر روی انقباضات رحمی اثر می کنند تا روی پلاسنتوم.
مسلماً فاکتورهای غذایی که مظنون به مساعد کردن جفت ماندگی در گاو مبتلا به جفت ماندگی و به طور عمومی تر در گله هستند ، بایستی تصحیح شوند.
لازم است گاوهایی را که جفت ماندگی دارند تحت نظرداشت .برای این منظور، باید ترشحات مهبل در3 هفته پس از زایمان و کنترل جمع شدگی رحم بین پنجمین و هفتمین هفته مد نظر قرار گیرد .
گاهی مشاهده می شود که گاوها جفت خود را می خورند .
این عمل عوارضی به دنبال ندارد .
استونمی گاوهای شیری سببها ، نشانه های بالینی و عوامل مساعد کننده استونمی یا کتوز ، بیماری گاوهای شیرواربا تولید بالاست که در 10 هفته اول شیرواری رخ می دهد.
فراوانی آن بنابرگله های مختلف ، متفاوت است و ممکن است از یک مورد در هر دو یا سه سال تا پانزده مورد در سال متغیر باشد .
در اوایل شیرواری، گاو برای سنتز لاکتوز به مقادیر زیادی گلوکز نیاز دارد.
این نیاز از سومین هفته بعد از زایمان حداکثر می باشد.
در همین دوره، گاو اشتهای کافی برای خوردن مواد انرژی زا برای سنتز لاکتوز را ندارد.
کمبود انرژی موجب انتقال قابل توجه ذخایر چربی بدن می شود و تغییرشکل چربی ایجاد مقادیر زیادی اجسام ستونی می کند .
این اجسام ستونی در حضور گلوکز برای تولید انرژی شکسته می شوند.
اگر گلوکز به قدر کافی در دسترس نباشد، این اجسام ستونی درخون انباشته می شوند.
نشانه های درمانگاهی استونمی در ابتدا شامل کاهش تولید، عدم رغبت به غذاهای همیشگی ، جستجوی علوفه خشک و کاه و لیسیدن دایم (پیکا ) می باشد.
در مرحله بعد، حیوان از پا می افتد، درجه حرارت بدن طبیعی است، دام خواب آلوده است، گاهی بحران های تحریک مشاهده می شود؛ یبوست و بوی مشخص استون از نشانه های بارز بیماری است.
گاهی بوی سیب از هوای بازدم، از شیر و یا از ادراربه مشام می رسد .گاو بیمار در 80 درصد موارد بهبود می یابد، اما لاغر می شود و تولید شیرش بسیار پایین می افتد.
استونمی ثانویه ، ممکن است در اثر کاهش اشتها با منشأهای مختلف مانند درد، بیماری های عفونی همراه با تب مرکزی اتفاق افتد .
بنابراین برای تشخیص قطعی استونمی اولیه ، باید تمام سبب های استونمی ثانویه تفکیک شوند .
اقدامات عمومی مبارزه پیشگیری کتوز بر اساس تغذیه گاو با جیره هایی است که دام به خوردن آن ها رغبت نشان می دهد و از قابلیت هضم بالایی برخوردارند .
تنها علوفه با کیفیت خوب که به طور صحیح از نظر ازت و انرژی کامل شده باشد به این مهم پاسخ می دهد .این جیره ها به ویژه در سه ماهه اول پس از زایمان به طور دلخواه و به اندازه کافی دردسترس دام ها قرارداده می شوند .
انتقال به این جیره دو تا سه هفته قبل از زایمان انجام می شودو با توزیع علوفه دوره شیرواری وکنسانتره آغاز می گردد .
رعایت این توصیه های اساسی ، کمبود های انرژی و انتقال ذخایربدن را محدود می سازد .
بدن ، گلوکز را از منابع زیر تأمین می کند : نشاسته هضم شده درروده کوچک ؛ نئوگلیکوژنزکبدی، کبدی گلوکزرا از اسید پروپیونیک شکمبه و بعضی اسیدهای آمینه می سازد .
هنگامی که جیره اصلی از نظرمقدار انرژی فقیر باشد ، باید این کمبود را با مقدار زیادی غلات جبران نمود .
مخلوط گندم و جو با غلات کمتر تخمیری مانند ذرت و سورگوم برای کاستن از خطرات استونمی می تواند جالب باشد .
به موازات این اقدامات ، باید برای بالا بردن تأمین گلوکز ، اتلاف انرژی را که دراثراسترس و جریان هوا (کوران ) رخ می دهد محدود کرد .
باید فعالیت بدنی دامها را مساعد نمود تا بتوانند ذخایر گلیکوژن عضلات خود راانتقال دهند .
درمان برای مساعد کردن زمینه بهبود گاوهای کتوزی ، بایدابتدا سایر بیماریهایی را که موجب کاهش اشتها می شوند درمان کرد .
درمان اختصاصی با تجویز مخلوطی از 500 گرم مونوپروپلین گلیکول و 300 گرم پروپیونات سدیم انجام می شود .
اگر چندین گاو همزمان نشانه های استونمی را نشان دهند ، می توان تمام گاوهای درمعرض خطر را که دهمین هفته شیرواری خود را سپری نکرده اند درمان نمود .
به این دامها به مدت 5 روز از راه خوراکی 300 گرم مونوپروپیلن گلیکول (MPG) در دوبار یا 300گرم پروپیونات سدیم در دوبار تجویز می شود .
چنانچه وضع دام بحرانی باشد ، تأمین گلوکز از راه وریدی در ابتدای درمان با دُز 05/0 گرم به ازای کیلوگرم وزن زنده ی دام ضروری است .
نباید بیش از 1/0 گرم به ازای کیلوگرم وزن گلوکز تجویز کرد ، زیرا خطر ایجاد هیپرانسولینمی (افزایش انسولین خون ) که حیوان را به طرف هیپوگلیسمی شدیدتر از قبل می برد وجود دارد .
کورتیکوئیدها مسایل مربوط به کتوز را بخوبی بهبود می بخشند .
اما این بهبودی به قیمت انتقال پروتئینهای عضلانی ، ضعف دفاع ایمنی وکاهش تولید تمام می شود ؛ بنابراین این باید فقط در موارد بحرانی مصرف شوند .
تب شیر یا هیپوکلسمی زایمانی سببها ، نشانه های بالینی وعوامل مساعد کننده تب شیر تقریباً 5 درصد گاوهای شیری بویژه بهترین تولید کننده های شیر را مبتلا می کند و بین آنها ، بویژه آنهایی که چندین شکم زاییده اند ، از سومین زایمان مبتلا می شوند.
در بیش از 70 درصد موارد ، حیوانات در زایمانهای بعدی نیز مبتلا می گردند .
این بیماری در خلال 48ساعت پس از زایمان رخ می دهد .
ابتلا با دشواری در راه رفتن آغاز می شود، سپس قسمت خلفی ضعف نشان می دهد، بالاخره دام به زمین می افتد و دیگر نمی تواند بلند شود.
اگر در این مرحله درمان آغاز نگردد، دام با گاهی لرزش ، حرکات غیر منظم سر و اندامهای حرکتی خلفی ، وارد مرحله اغما می شود .
ریتم قلبی به بیش از 100 ضربان در دقیقه (به جای 70 تا 75) می رسد .
درجه حرارت بدن به 37 درجه سانتی گراد سقوط می کند .
تب شیر همیشه به وسیله کاهش کلسیم خون یا هیپوکلسمی مشخص می شود .
غلظت کلسیم به پایین 6 میلی گرم در 100 میلی لیترج(به جای 10 کیلوگرم در 100 میلی لیترجبه طور طبیعی ) می رسد .
بیماری از افزایش کالسی تونینج– هورمونججتیروئید (کاهش دهندهجانتقال کلسیم استخوانی ) – نتیجه می شود .
کلسیم اسکلت نمی تواند مورداستفاده قرار گیرد ، در حالی که ترشح آن به طور ناگهانی به 7/1 گرم کلسیم دریک لیتر کلستروم و 2/1 گرم کلسیم دریک لیتر شیر افزایش می یابد .
سببهای مساعد کننده هیپوکلسمی عبارتند از : زیادی کلسیم جیره (بیش از 70گرم در روز ) قبل از زایمان ، همچنین افزودن مکمل معدنی – ویتامینی به جیره وغذاهای خشبی غنی از کلسیم (کلم ، منداب : کلزاروغیره )؛ کمبود ویتامین D3؛ تغذیه بیش ازحد گاوها در دوره خشکی که زمینه را برای ثابت کردن کلسیم درچربیهای ذخیره مساعد می کند .
اقدامات عمومی مبارزه مبارزه با تب شیر بر اساس تغذیه در زمان خشکی استوار است .
توجه به نسبت کلسیم در دوره خشکی از 55 (حداقل ) تا 65گرم (فقط) به ازای هر گاو در روز ؛ اجتناب از هرگونه تغذیه بیش از حد ازنظر انرژی ، برای گاوهای باتولید شیر زیاد در سومین شیرواری و پس از آن که قبلاً تب شیر داشته اند ، تزریق عضلانی ویتامین D3 بین 36 و 72 ساعت قبل از زایمان ، به عنوان پیشگیری مناسب توصیه شده است.به خاطر عدم اطمینان از تاریخ زایمان ، تزریق دیگری به فاصله 72 ساعت از تزریق اولی تکرار می شود.
نباید بیش از دو تزریق انجام داد ، زیرا خطر کلسیفیکاسیون نسوج نرم ، آئورت و غیره وجود دارد .در آن ده میلیون واحد می باشد .
درمان به محض اینکه گاو نشانه های تب شیر را نشان داد ، حتی اگر بلند شدن از زمین کمی با اشکال صورت گرفت ، باید بسرعت وارد عمل شد .
تزریق وریدی 200-100 گرم پوروگلوکنات کلسیم (800-400 میلی متر محلول 25% ) بنا به وزن دام ، کلسیم خون را بسرعت بالا می برد .
تزریق باید به آهستگی صورت گیرد .
در صورت آریتمی و اختلال در عمل قلب ، باید تزریق را فوراً قطع نمود .
سولفات منیزیوم ، آنتاگونیست کلسیم می باشد و می توان از محلول ده درصد آن بلافاصله به میزان 400-100 میلی متر تزریق نمود .
بعضی از فرآورده های دارویی (اسپسیالیته )، علاوه بر کلسیم دارای نمکهای منیزیوم و پروپرانولول می باشند که از کاهش مجدد کلسیم خون پیشگیری نموده و بنابراین ازعود بیماری جلوگیری می کنند .
درمانهای بر اساس نمکهای کلسیم بسرعت مبتلایان را بهبود می بخشند .
اگر دام بهبود نیابد باید به هیپومنیزمی اولیه (کمبود منیزیوم خون ) فکر نمود .
دمیدن هوا در پستان ، اگر چه ممکن است مؤثر باشد ، اما توصیه نمی گردد ، زیرا خطرات اورام پستان و سقوط تولید وجود دارد .
درمانهای حمایتی شامل تزریق گلوکز ، منیزیوم و فسفر می باشد .
چرخانیدن دام از یک طرف به طرف دیگر توصیه می شود تا از عوارض عصبی – عضلانی جلوگیری شود .
بیرون زدگی رحم بیرون زدگی رحم یا پرولاپس بعد از حدود 5/0 %از زایمان ها اتفاق می افتد .
پرولاپس در بیشتر مواقع طی 4تا6 ساعت پس از زایمان به وجود می آید .
با بالا رفتن سن گاو امکان پرولاپس افزایش می یابد .
همچننی وقوع پرولاپس گاهی به دنبال سخت زایی و جفت ماندگی اتفاق می افتد .
درمان به محض تشخیص پرولاپس در گاو به دامپزشک مراجعه کرده و تا رسیدن دامپزشک ، باید کارهای زیر انجام می شود : سایر گاوها را خارج کرده یا این که گاو مبتلا به پرولاپس جداشود تا مانع وارد شدن ضربه به وسیله گاوهایی که عادت به بو کشیدن داشته یا پای خود را روی عضو می گذارند ، شود .
عضو را با حوله یا پارچه مرطوب پوشانده و در صورت امکان در سطح واژن نگهداری شود تا مانع تورم آن به علت پرخونی شود .
اعمالی که توسط دامپزشک انجام می شود ، بدین شرح می باشد : دستها به طور دقیق ضد عفونی شده وحتی المقدور از دستکش طبی استفاده شود .
اگر رحم پرولاپس یافته با گرد وخاک کف اصطبل آلوده شده باشد ، باید به دقت پاک شده وبا سرم فیزیولوژی یا آب گرم شستشو داده شود .
در صورتی که جفت متصل باشد و به آسانی از کارانکلها جدا شود ، باید آن را خارج کرد ؛ در غیراین صورت ، قسمتهای آزاد آن باید قیچی شود، سپس با استفاده از کف دست یا مشت باید به آرامی و با قدرت شروع به جا زدن رحم پرولاسیون یافته ، کرد .
این کار باید از قسمت نزدیک به فرج شروع شود .
با پیشرفت کار ، برگرداندن عضو به محل اصلی دشوارتر می گردد .
برگرداندن آخرین قسمت رحم مشکلترین قسمت کار بوده و بیشتر نیاز به کمک برای بازنگهداشتن فرج دارد ؛ بنابراین باید مراقب بود که باانگشت تنها ، برای جا انداختن رحم ، فشاری به جدار رحم وارد نشود ؛ زیرا ممکن است رحم سوراخ شود .
در مواقعی که امکان جا انداختن رحم به طریق ذکر شده به دلیل زور زدنهای زیاد دام ودفع رحم وجود ندارد ، باید رحم آویزان را در یک قطعه پارچه یا حوله تمیز پوشانده و نزدیک فرج به طوری ثابت کرد که پس از مدتی که حالت زور زدن دام کم شد ، رحم به طریق ذکر شده در جای خود قرار گیرد .
اغلب دامپزشکان به کمک تزریقات اقدام به جلوگیری از زور زدن گاو می کنند .
پس از جا انداختن رحم ، لازم است دو لبه فرج را با 2 یا 3 بخیه جداگانه برای 2 تا 3 روز بسته نگه داشت .
دامپزشکان بخیه را در قسمت بالایی و وسطی دو لبه فرج می زنند تا دام از قسمت زیر آن بتواند ادرار کند ؛ ولی نباید به قدری باز باشد که رحم دوباره بیرون بیاید .