کسی که در کار مرغداری به درآمد می اندیشد، باید قبل از پایه گذاری آن، مسائل بازار و بازار یابی را در رابطه با امکانات ایستگاه یا فارم در مد نظر داشته و مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد تا به محض حصول اطمینان از با صرفه بودن کار به طرح ریزی و احداث مؤسسه جوجه کشی یا مرغداری و یا کشتارگاهی مورد انتظار اقدام نماید.
در شرائط فعلی ( در کشور ما) غالباً تخم مرغ و نیمچه های گوشتی تولیدی را بدون اینکه کاری بر روی آنها انجام گیرد از طریق واسطه ها به مصرف کنندگان تحویل داده و یا در اختیار مرغ فروشیها می گذارند. در این حالت مسلماً تولید کننده باید به سود مختصری راضی باشد چون، واسطه ها می خواهند سود ببرند.
در مرغداریهایی که در نزدیکی بازار فروش متمرکزند،مقرون به صرفه ان است که خود تولید کننده گوشت و تخم مرغ را مستقیماً در اختیار متقاضیان خصوصی منازل و یا مصرف کنندگان عمده (مانند رستورانها و بیمارستانها) قرار دهد.
البته بازار یابی بوسیله خود تولید کننده وجود انبارهای ویژه و وسایل حمل و نقل مخصوصی را ضروری می سازد. بالاخص سرمایه گذاری برای ذبح زیاد بوده و نسبت به ظرفیت مؤسسه (تعداد طیور) سردخانه ها و وسایل حمل تغییر می یابد.
حمل و نقل:
علاوه بر مسایل ژنتیکی،بهداشتی وسایر فاکتورها کیفیت گوشت به انجام اعمالی که قبل از کشتار بر روی مرغها صورت می گیرد (جمع آوری و انتقال به قفس ها بار زدن و حمل آنها به کشتارگاه) بستگی دارد. هرگاه یک یا چند و یا تمام این مراحل به آرامی و دقت صورت گیرد به همان نسبت کیفیت گوشت کمتر در جهت نامرغوبتر شدن ان تغییر می کند. استرس ناشی از این اعمال سبب کاهش وزن و مقاومت در مقابل آلودگی ها می شود و گاهی مرگ را نیز به ارمغان دارد.
آماده سازی و شرایط حمل:
نیمچه هایی که به کشتارگاه ارسال می شوند باید چینه دان و تا حدودی رووده ای خالی داشته و مدتی هم غذا نخورده باشند تا از خطر کثیف شدن و آلودگی در امان بمانند. گرسنگی دادن به مرغها قبل از ذبح می تواند تا 24 ساعت ادامه یابد.
البته اگر نیمچه ها از این حد بیشتر گرسنه بمانند این امر سبب کاهش وزن آنها می گردد.
در غازها و بوقلمونهای بالغ مدت گرسنگی می توان تا 18 ساعت ادامه یابد ولی برعکس در اردکها و غازهای نیمچه، گرسنگی نباید از 6-4 ساعت تجاوز کند. طیور را قبل از ذبح به این علت گرسنه نگه می دارند که عوارض حمل و نقل کمتر بر روی آنها تأثیر گذاشته و گوشتشان مدت بیشتری قابل نگه داری باشد.
جمع آوری مرغها:
جمع اوری باید به آرامی و به حوصله،بدون هیچگونه عصبانیت و عجله صورت گیرد. عدم کاردانی در موقع جمع آوری مرغها، مخصوصاً در گله های بزرگ سبب نا آرامی و فرار و جست و خیز و بالاخره سر و صدا در بین مرغها می گردد. انها بدون داشتن هدفی به اطراف و گوشه های مرغدان پریده و گاهی به تعداد زیادی روی هم قرار گرفته و حتی با این کار باعث مرگ تعدا دی از مرغها می شوند. برای اینکار توصیه می شود که چراغها را در مرغدان خاموش کرده و امکاناً از نور آبی ضعیف استفاده شود. چون طیور، نور آبی ضعیف را تشخیص نمی دهند. ولی همین نور بای انسان امکان دید کافی را خواهد داد. ضمناً با کشیدن تور می توان آنها را به دسته های کوچکتری تقسیم کرده و جایشان را به مرور کوچکتر و محدود تر نمود.
برای نگه داشتن نیمچه های گوشتی و مرغهای سوپ باید آنها را از بالشان گرفت، ولی نژادهای سنگین و مرغهای مادر گوشتی را باید از پاهایشان گرفت، اردکها را از ناحیه گردن و قسمت پایین سر نگه می دارند.