اتصال دو فلز همجنس یا غیر همجنس به یکدیگر و یا به طور کلی دو جسم به یکدیگر را جوشکاری گویند، در واقع جوش پیوند متالورژیکی بین دو جسم است.
کاربرد تکنولوژی جوشکاری:
• در اتصالات
• بازسازی عیوب قطعات ریخته گری و یا ماشین کاری شده
• بازسازی در قطعات فرسوده مستهلک
• بهبود خواص موضعی در قطعات، مانند جوش دادن الماس بر سر تیغه (دنده)
اتصالات در صنعت عبارتند از:
• اتصالات موقت مانند پیچ و مهره
• اتصالات غیر موقت مانند پرچ های سرد چسب ها
• اتصال دائم مانند جوشکاری و لحیم کاری
فرم دیگری از تقسیم بندی اتصالات می توانند به صورت زیر باشند:
• مکانیکی مانند ورقکاری پیچ و مهره که یا به صورت موقت هستند یا نیمه موقت.
• شیمیایی مانند انواع چسب های معدنی و آلی که یا نیمه موقت هستند یا دائمی.
• متالورژیکی مانند انواع پروسس های جوشکاری و لحیم کاری که دائمی هستند.
تعریف جوش ایدهآل
جوش ایدهآل به جوشی گفته میشود که محل جوش با محلهای دیگر هیچگونه خواص متفاوت از نظر متالورژیکی نداشته باشد، یعنی محل اتصال از هیچکدام از روش های آنالیز شیمیایی، تست های مکانیکی و مطالعات میکروسکوپی قابل تشخیص از قسمت های دیگر نباشد. در عمل دسترسی به این تعریف امکان پذیر نبوده ولی در روش های مختلف جوش تلاش می شود که به این تعریف نزدیک گردند.
آشنایی با شکلهای استاندارد اتصالهای جوشکاری شده و جوشهای آنها:
اتصالات استاندارد را می توان مطابق شکل زیر 5 نوع در نظر گرفت:
اتصال لب به لب (Butt joint): اتصالی که دو ورق در یک صفحه قرار دارند و در لبههایشان به یکدیگر متصل شده اند.
اتصال گوشه ای (Corner joint): در اتصال گوشه ای دو ورق بر روی یکدیگر عمودند و در لبه ها هم به یکدیگر متصل می باشند.
اتصال T شکل (T - joint): مشابه اتصال گوشه ای می باشد با این تفاوت که یکی از ورق ها بر روی دیگری قرار دارد.
اتصال روی هم (Lap joint): اتصالی که در آن هر دو عضو در صفحاتی موازی قرار دارند ولی در یک صفحه نیستند.
اتصال لبه ای (Edge joint): مشابه اتصال روی هم است با این تفاوت که دو عضو در صفحات موازی هستند ولی سطوح صفحهای آنها بگونهای در تماس خواهد بود که جوشکاری واقعی در سطح خارج اتصال انجام شود.