دستور العمل استاندارد فشرده سازی صوت و تصویر:
فقط یک دهه بعد از فهمیدن، سود لایه سوم صوتی MPEG به طور گسترده پذیرش شد. تعداد کمی از ترانه ها و قطعه های موزیکی قابل دسترسی در اینترنت بودند و میلیونها نفر که قبلاً تجربه کردند که چگونه تکنولوژی فشرده سازی صوتی را عرضه کنند.
تعداد کمی از استفاده کنندگان مفهوم گذشته MPEG و متراکم سازی (فشرده سازی) صوتی را فهمیدند.
در این مقاله تلاش شده تا نظرها و عقیده ها نشان و توضیح داده شوند.
داستانی از صوت MPEG :
در اواخر سال 1980 نیاز برای یک استاندارد فشرده سازی صوتی واضح بود. کیفیت صوتی CD – یک نمونه برداری فرکانس از 100/44 هرتز و 16 بیت هر نمونه است. بیش از 600/705 بیت یا 220/88 بایت برای هر ثانیه از صوت ترجمه می شود. با بیشتر ترانه هایی که سایز شان چندین دقیقه طول می کشد، سایز این فایلهای صوتی باز شده از ذخیره و انتقال آنها جلوگیری می کند.
در سال 1987 – انستیتوفرون هافر بر روی یک تکنولوژی به طور خاص برای حل این مشکل آغاز به کار کرد.
بعد ها گروه خبر تلاش کردند عکسی را حرکت دهند در نتیجه لایه ی اول صوت MPEG را ساختند.
این استاندارد فشرده سازی صوتی به داخل استاندارد MPEG برای تصویر و صوت ملحق شد.
از آن زمان امکاناتی برای صوت MPEG وجود دارد : مزیت MPEG2 کد گذاری صوتی می باشد. (صوت MPEG4 – همچنین پسوندهایی از این فرمتها مثل 2.5 لایه MPEG وجود دارد و لایه سوم MPEG – این استاندارد های مختلف در بازده و راندمان خوب هستند و در پیچیدگی از الگوریتم فشرده سازی تفاوت دارند – آنها می توانند همه سطوح استثناء را فشرده کنند.
نظرهای قدیمی MPEG :
در گفته های متفاوت، مدل تولیدی از الگوهای عمومی طرح کلی در صوت وجود ندارد، بنابر این ارتباطات زیادی در فهمیدن روشهای کدگذاری کار آمد وجود دارد.
علمی که چگونگی دریافت صداها را برای بشر دارد. در دوره هایی مثل فرکانس – سطح، شکل یا حالت طیفی و عمق نوسان صدا اغلب استفاده می شوند هنگامیکه صداها مطابق با اصول علمی توصیف می شوند.