کاربرد مواد پلیمری در بتن
کاربرد مواد پلیمری در قرن حاضر به سرعت در رشتههای مختلف صنایع و از جمله صنایع ساختمانی در حال گسترش میباشد، یک کاربرد جدید و موفق از این مواد، ساخت بتنهای پلیمری است . بتنهای پلیمری، مخلوطی از حدود 80 تا 95 درصد پرکنندههای معدنی(و گاهی آلی) در 5 تا 20 درصد بایندرهای پلیمری میباشند. این بتنها نسبت به بتنهای رایج سیمانی مزایا و خواص برتری داشته(و در برخی موارد دارای خواصی منحصر به فرد میباشند) و همین مزایا و خواص برتر است که علیرغم قیمت بالاتر آنها، نسبت به بتنهای سیمانی، آنها را مورد استقبال روزافزون صنعتی قرار میدهد. از جملهء این خواص میتوان به استحکام و کرنشهای فشاری، خمشی و کششی بالاتر (چندین برابر بتنهای سیمانی)، میرایی (demping)، عمر سرویس ، مقاومت سایشی و ضربهای، مقاومت در مقابل تغییرات جوی، مقاومت در مقابل مواد شیمیائی و عوامل مخرب محیطی و صنعتی بیشتر و همچنین جذب آب و افت خواص کمتر اشاره کرد. انواع بتنهای پلیمری به لحاظ ویژگیهای خاص خود نظیر خواص تزئینی و دکوراسیونی عالی، در عین خواص مکانیکی و فیزیکی بهتر، رفته رفته جایگزین مناسبی برای سنگهای تزئینی مثل مرمر، انیکس و غیره میشوند. با انتخاب مناسبی از میزان بایندر پلیمری، نوع و میزان مناسبی از پرکننده یا پرکنندههای معدنی(و یا آلی) و همچنین به کار بردن افزودنیهای مناسب ، میتوان خواص بتنهای پلیمری را در یک طیف و محدودهء گستردهای تغییر داده و تنظیم نمود به گونهای که بتوان کلیهء نیازمندیهای مهندسی رایج در مورد مصالح، یعنی نیازمندیهای فیزیکی، مکانیکی، دینامیکی، الکترونیکی، حرارتی، شیمیائی، تزئینی و غیره را که توسط بتنهای سیمانی قابل تامین نیستند، برآورده ساخت . در پروژهء حاضر از مجموعهء انواع مواد پلیمری رایج در ساخت بتنهای پلیمری، سه نوع نسبتا پرمصرف آنها یعنی اپوکسی، پلیاستر و پلییورتان به همراه دو نوع پرکننده معدنی رایج یعنی سیلیس و کربنات کلسیم به کار برده شدهاند. برای مطالعه رفتار و خواص این بتنها و همچنین مطالعهء نحوهء ارتباط و وابستگی این خواص به پارامترهای متغیر فرمولاسیونی نظیر نوع و مشخصات بایندر پلیمری و همچین میزان درصد بار جامد، نوع و دانهبندی پرکننده، ترکیبات متنوعی از بایندر و مخلوط پرکننده تولید، و براساس استانداردهای بینالمللی تحت آزمونهای فشاری، خمشی، کششی(از نوع برزیلی)، دانسیته، جذب آب و غیره قرار گرفتهاند. این بررسیها نشان دادهاند که نمونههای بر پایه اپوکسی و پلیاستر استحکامهای بسیار بالا(چندین برابر خواص مشابه در مورد بتنهای سیمانی) و نمونههای بر پایهء پلییورتان ازدیاد طولهای بسیار زیادی دارند. بطور خلاصه نتایج نشان میدهند که استحکام فشاری نمونههای بتن پلیمری، بر پایه اپوکسی و پلیاستر تا 3/5 برابر، کرنش فشاری تا 2/5 برابر، استحکام کششی تا 8/5 برابر، استحکام خمشی تا 4 برابر و کرنش خمشی تا دهها برابر نسبت به بتن سیمانی بیشتر بوده و در عین حال جذب آب این نمونهها 10 تا 60 برابر کمتر از بتنهای سیمانی است