دانلود تحقیق تفرقه جهان اسلام و جنگ های صلیبی

جنگهای صلیبی
در سال 1095 م «پاپ اورین دوم همه مسیحیان اروپایی را مجبور کرد تا علیه ترکان مسلمان قیام کنند و شهر اورشیلم (بیت المقدس فعلی) واقع در فلسطین را اشغال کنند.

در همان سال، سپاه بزرگی مهیا و رهسپار نخستین جنگ صلیبی گردید.

تعداد زیادی از جنگجویان صلیبی در طول سفر خطرناک از اروپا تا خاورمیانه جان خود را از دست دادند.

آنها که زنده ماندند در سال 1099 م بیت المقدس را تسخیر کردند.

در بین سالهای 1099 تا 1250 م، شش جنگ صلیبی دیگر رخ داد ولی در هیچ یک از آنها صلیبیان موفقیتی به دست نیاورند.

1071م
ترکان مسلمان سپاهیان مسیحی امپراتوری بیزانس را در «جنگ منزیکرت»، در ترکیه کنونی، شکست دادند.

مسلمانان برای تسخیر مجدد سرزمین فلسطین به جنگ ادامه دادند و پیروز شدند.

و مدتهای مدیدی بیت المقدس را در اختیار خود داشتند.

1095
در «کلرمون»، واقع در فرانسه، پاپ اورین دوم از مردان در خواست می کند تا سپاهی علیه ترکان مسلمان تشکیل دهند و شهر بیت المقدس (اورشلیم) را مجددا تسخیر کنند.

آوریل 1096
یک راهب فرانسوی به نام پیتر هرمیت « پیتر معتکف » هزاران کشاورز را سازماندهی و فرماندهی کرد که بعدا به اسم سپاه صلیبی مردمی معروف شدند.

اگوست 1096
هنگامی که پیروان پیتر هرمیت که به اندازه کافی مجهز نبودند، به آسیای صغیر رسیدند از سوی ترکان مسلمان مورد هجوم قرار می گیرند.

در همان سال، سپاهی از شوالیه ها و اشراف بعنوان اولین سپاه منظم صلیبی از لوپویی واقع در فرانسه، حرکت کردند.

ژوئن 1099
بعد از یک سفر زمینی خطرناک که حدودا سه سال طول کشید، صلیبیان به نواحی اطراف بیت المقدس رسیدند.

ژوئیه 1099 بعد از یک محاصره کوتاه، صلیبیان بیت المقدس را تسخیر می کنند.

آنها اهالی شهر را قتل عام کردند.

آنها مسلمانان و یهودیان را با هم کشتند.

یهودیانی که در کنیسه های خود پناه گرفته بودند زنده زنده سوزانده شدند.

1119 صلیبیان شهرهای مسیحی نشین جدید در سرزمین مقدس بنا کردند.

دو گروه شوالیه جدید به نامهای تمپلار و هاسپتیالرز ، تشکیل داده شد.

این شوالیه ها در عین حال راهب نیز بودند.

آنها در مقابل حمله مسلمانان، از مهاجران مسیحی که به سرزمین مقدس می آمدند، محافظت می کردند.

1142 مهاجران از مسیحیان در سرزمین مقدس مستقر می شوند.

آنها شروع به ساخت «قصر شوالیه ها» در سوریه کردند.

انبارهای زیرزمینی این قصرهای با شکوه ، ذخیره غذایی و سلاح را برای یک محاصره پنج ساله در خود جای می دادند.

49-1147 دومین گروه صلیبیان، به فرماندهی لوئی هفتم، پادشاه فرانسه و کنرادسوم، پادشاه آلمان، برای تسخیر بیت المقدس حرکت کردند.

بعد از شکست در تسخیر شهر مسلمان نشین دمشق، دومین جنگ صلیبی تمام شد.

1181 جنگجویی مسلمان به نام «صلاح الدین»، پادشاه مصر می شود.

او یک فرمانده نظامی بسیار ورزیده بود که سپاه اسلام را متحد کرد.

1187 سپاه صلاح الدین نیروهای صلیبی را در «جنگ حطین» در هم کوبید.

قصرها و پایگاههای صلیبی ها یکی پس از دیگری به دست صلاح الدین افتاد.

او بیت المقدس را مجددا تسخیر کرد.

92-1189 سومین گروه صلیبیان به رهبری فلیپ دوم، انگلستان، در مقابل صلاح الدین قرار می گیرند و جلوی پیشروی او را می گیرند، اما نمی توانند بیت المقدس را اشغال کنند.

یک قرارداد صلح که در ارصوف در ارض مقدس امضاء شد.

تسلط صلیبیان را در طول سواحل تضمین کرد.

به زائران اجازه داده شد تا از بیت المقدس (اورشلیم) دیدن کنند.

ریچارد شیردل در راه بازگشت به انگلستان بوسیله دوک لئوپلد، فرمانروای اتریش، دستگیر و زندانی می شود.

لئوپلد در ازای آزادی او باج هنگفتی طلب می کند.

1204 سپاهی که رهسپار چهارمین جنگ صلیبی گردید، هرگز به ارض مقدس نرسید، و به جای آن به قسطنطنیه حمله کرد.

قسطنطینه پایتخت امپراتوری مسیحی بیزانس بود.

صلیبیان شهر را غارت کردند و اهالی شهر را از دم تیغ شمشیرها گذراندند.

1212 در این سال یک پسر بچه چوپان به نام استفهان، در نزدیکی «واندوم» در مرکز فرانسه، یک سپاه صلیبی از بچه ها را به سمت بیت المقدس فرماندهی و راهنمایی کرد.

او اعتقاد داشت که کودکان می توانند به جای زور از عشق برای شکست دادن مسلمانان استفاده کنند ودر حدود 30000 کودک از شهر «مارسی» در جنوب فرانسه، عازم بیت المقدس شدند.

تعداد زیادی از کودکان در مسیر سفر جان دادند و بعضی از آنها به عنوان برده فروخته شدند.

نتیجه جنگ صلیبی کودکان یک فاجعه بود.

22-1217 پنجمین سپاه صلیبی در تسخیر مصر ناکام می ماند.

29-1228 ششمین سپاه صلیبی، به رهبری امپراتور مقدس روم، فردریک دون، دوباره بیت المقدس را به عنوان بخشی از قرار داد موقت صلح با مسلمانان، اشغال می کند.

50-1248 هفتمین سپاه صلیبی، به رهبری لوئی چهارم (سن لوئی) پادشاه فرانسه، به مصر حمله می کند.

نتیجه این جنگ صلیبی که طی آن لوئی چهارم اسیر می گردد، فاجعه آمیز بود.

1291 مسلمانان شهر عکا، آخرین منطقه تحت نفوذ صلیبیان در ارض مقدس، را فتح می کنند.

این پیروزی به جنگهای صلیبی پایان بخشید.

صلیبیان با طعم زندگی مرفه و آسایش جدیدی که در سرزمین مقدس چشیده بودند از فلسطین به خانه هایشان در اروپا باز می گشتند.

لوت (عود) شوالیه هایی که از جنگ های صلیبی در خاور میانه باز می گشتند، ره آوردهای فراوانی را از سرزمینهای عربی با خود به اروپا آوردند که یکی از این ره آوردها ساز عود می باشد.

موسیقی نواخته شده با ساز عود، در دبار پادشاهان قرون وسطی محبوبیت خاصی به دست آورد.

شکر و ادویه در اروپای قرون وسطی، از عسل برای شیرین کردن غذاها و نوشیدنیها استفاده می کردند.

صلیبیان نیشکر را به خانه بردند.

قند و شکر به عنوان اشیاء گرانبها، در گنجینه ها نگهداری شد و فقط در مناسبتهای مخصوص مورد استفاده قرار می گرفت.

صلیبیان همچنین ادویه جاتی مثل فلفل سیاه، دانه های خشخاش (تخم خشخاش)، سیر و همچنین میوه های خشک شده و لیمو را با خود به اروپا بردند.

دولت شهر ونیز ، در شمال ایتالیا، در زمینه واردات مواد غذایی جالب توجه و جدید از خاورمیانه شکوفایی خاصی پیدا کرده بود.

بهداشت و طرز لباس پوشیدن صلیبیان همچنین روی زندگی ثروتمندان قرون وسطی اثر گذاشتند.

در گرمای سرزمین مقدس، صلیبیان لباسهای سبک تر و گشادتر پوشیدند و دمپایی به پا کردند.

در آب و هوای داغ خاورمیانه سربازان مجبور بودند بیشتر خود را بشویند، که این کار با استفاده از صابونها و عطرهای محلی صورت می گرفت.

هنگامی که آنها به خانه های خودشان در اروپا بازگشتند، عادت حمام کردن را ادامه دادند.

آرایش موهای اروپایی هم از آرایش موهای مسلمانان تاثیر گرفت.

اولین گروه صلیبیان موهای خود را کوتاه نگاه می داشتند تا کلاه خودهای خود را به راحتی بر سر بگذارند.

صلیبیان بعدها به پیروی از شرقیان، موی خود را بلند می کردند و مجعد می ساختند و آنرا با حنا رنگ می کردند.

پارچه های بسیار زیبا پارچه های زیبای بافته در سرزمین های اسلامی، در اروپای قرون وسطی با استقبال عمومی روبه رو شد.

پارچه های نخی نرم، مثل چیت و موصلی وتور بافته شده در غزه را، خانمهای اروپایی بعنوان مقنعه یا روبند ازکلاههای زیبایشان می آویختند.

حریر گلدار و خوشرنگ دمشقی، پارچه پر طرفدار دیگری بود که صلیبیان از خاورمیانه به ارمغان می بردند.

مسلمانان فرشها و قالیچه های رنگی می بافتند که صلیبیان با خود به کشورشان می بردند.

قالیچه های ایرانی بعد از جنگهای صلیبی فرشها و قالیچه های ایرانی کف اطاقها ورودی مبلهای خانه های قرون وسطی را پوشاند.

پیش از آن برای پوشش کف اتاقها از بوریا استفاده می شد.

آلات موسیقی بعد از جنگهای صلیبی، ترویدورها، نغمه سرایان دربار از پادشاهان اروپای قرون وسطی، آوازهای خود را با نوای ساز عود Iute همراه ساختند.

این ساز دارای پنج رشته سیم بود و از سرزمینهای اسلامی به اروپا برده شد.

عینک صنعتگران مسلمان اطلاعاتی را که درباره اعضای بدن انسان داشتند، با تخصص شیشه سازان ترکیب کردند وانواع عدسی های طبی را برای عینک ساختند.

صلیبیان از این تخصص برای ساخت عدسی استفاده کردند و در اوایل قرن چهاردهم، عینکهای مطالعه با عدسی های محدب در یک کارخانه در ونیز ساخته شد.

سفر به بیت المقدس نخستین گروه از جنگجویان صلیبی از راه خشکی به فلسطین سفر کردند.

آنها از مجارستان عبور کرده و مستقیم از میان قسطنطنیه گذشتند و بعد به ارض مقدس (سرزمین فلسطین ) پا گذاشتند.

کشتیهای آنها استحکام لازم را نداشت و قادر به سفر دریایی نبودند.

اما بعدا جنگجویان صلیبی از راه دریا و از طریق مدیترانه به بیت المقدس سفر کردند.

علوم اسلامی صلیبیان علوم اسلامی را در شمال اروپا منتشر ساختند علوم جدیدی را که صلیبیان با خود از شرق به اروپا بردند همه چیز را از دریانوردی و فیزیک نور گرفته تا حسابداری و معماری، دستخوش تغییر ساخت.

برای مثال، روش شمارش از 0 تا 9 (سیستم دهدهی) که مسلمانان آنرا از هندیان فرا گرفته بودند، در نتیجه جنگهای صلیبی به اروپا راه یافت .

بطور وسیعی مورد استفاده قرار گرفت.

جذام نتایج جنگهای صلیبی همیشه پر سود نبود.

بیماریهایی مانند جذام، مرضی که روی پوست و اعصاب بیمار اثر نامطلوب می گذارد، به علت جنگ و عدم رعایت بهداشت شیوع پیدا کرد.

این بیماری شکل ظاهری بیمار را تغییر می داد و افراد جذامی در جوامع قرون وسطی از جامعه طرد می شدند.

جذامیان فقط مجاز بودند در «جذامی خانه ها» که در خارج از دیوارهای شهرها قرار داشتند، سکونت کنند.

هنگامیکه افراد جذامی می خواستند از یک «جذامی خانه» به «جذامی خانه» دیگری بروند، مجبور بودند که با خود زنگ هایی را حمل کنند و مرتب آن را به صدا در آوردند تا بدینوسیله به دیگران اعلام خطر کنند که افراد مبتلا به جذام در حال عبور هستند.

تفرقه جهان اسلام و جنگ های صلیبی چه کسی تصور می کرد که مردی که در قلب صحرای حجاز به پیامبری مبعوث شده و دین جدید را به آوای بلند می خواند و جز اندکی از مردمان فرودست جامعه به او ایمان نیاورده اند ، خود و پیراونش مورد شکنجه اشراف قریش قرار دارند، روزی پیروانش پایه گذار بزرگترین امپراتوری جهان شوند.تنها یک سده از ظهور اسلام نمی گذشت که آوای آن در سه قاره جهان ( بخش هایی از اروپا، آفریقا و بخش اعظمی از آسیا) شنیده می شد.

فتوحات اسلامی در خارج از شبه جزیره عربستان از زمان عمر- خلیفه دوم- آغاز شد و در دوره امویان به اوج خود رسید.

در این زمان غازیان مسلمان در شرق و غرب مرکز اسلام که در ابتدا مدینه و در زمان امویان شام بود به فتوحات بزرگی دست یافتند.

ابتدا امپراتوری های بزرگ جهان آن روز را در معرض تهدید قرار دادند ، به اندک زمانی امپراتوری ساسانی را در هم شکسته و مرزها و شهرستان های حواشی امپراتوری بیزانس(روم شرقی) را به تصرف درآورند.

در شمال شرقی تا مرزهای ترکستان چین و در جنوب شرقی تا سند پیش رفتند و از سوی غرب " در سال 711م سپاه معدودی از اعراب ....

از تنگه شمال غربی آفریقا که از آن تاریخ به نام فرمانده این اردو(طارق) جبل الطارق خوانده شد، گذشته...

و در ظرف سه سال سراسر اسپانیا به استثنای نواحی کوهستانی (آن )...

به دست اعراب افتاد."(1) سپاه اعراب مسلمان حتی تا کوههای پیرنه که مرز طبیعی اسپانیا و فرانک ها(فرانسه امروز) بود پیش رفتند.

دوره امویان را به راستی می توان دوره فتوحات بزرگ اسلامی نامید که طی آن قلمرو اسلام به بزرگترین امپراطوری جهان آن زمان تبدیل شد.

گرچه ساده انگاری است اگر تصور شود هدف امویان از این فتوحات نشر اسلام و برآوردن آوای توحید در سراسر جهان بوده است.

امویان درصدد برآوردن امپراتوری عرب بودند و چون دانستند که این امپراتوری به راحتی می تواند از شور ایمان غازیان مسلمان برای کشورگشایی استفاده برد از این سوء استفاده دریغ نورزیدند.

به هر روی در سال 130 ه.

ق که دولت امویان توسط سپاه خراسانی عباسیان شکسته و منقرض شد، عباسیان در مرکز عالم اسلام(بغداد) وارث سرزمین های گسترده ایی شدند.

فتوحات در زمان خلفای عباسی نیز ادامه یافت ولی البته نه به شدت گذشته و تنها محدود به نواحی شرقی در هندوستان، قفقاز و ترکستان می شد.

"در دوره عباسیان امپراتوری اسلام از اقیانوس اطلس تا سند گسترده شده بود."(2) تا این زمان که دولت اسلامی درصدد حمله و کشورگشایی و یا به عبارت دیگر در موضع قدرت بود هیچ یک از دول همسایه اعم از شرقی و غربی را یارای آن نبود تا بر پیکره این قدرت بزرگ صدمه وارد آورند.

ولی در اواسط دوره عباسیان که قدرت آنان رو به ضعف نهاده ، خوارزمشاهیان در شمال شرق به قدرت رسیده ، ایران و نواحی غربی آن و مقر خلافت زیر سلطه سلجوقیان بود ، مصر در دست خلفای فاطمی اداره می شد و آناتولی و آسیای صغیر در اختیار سلاجقه رم بود، به عبارت دیگر قلمرو یکپارچه اسلامی چند پاره شده و هر گوشه در دست قدرتی بود و هر کدام با دیگری در نزاع و در نتیجه قدرت ها رو به ضعف بود ؛ قدرت های غربی مجال وارد آوردن ضربه براین پیکره را یافتند.

از سوی دیگر بهانه لازم برای تهاجم دول مسیحی نیز فراهم آمده بود : در قرن اول اسلامی مقارن با قرن هفتم میلادی شهر بیت المقدس به تصرف اسلام درآمد و به مدت 4 قرن تا روی کارآمدن فاطمیان مصر، زوار مسیحی به راحتی می توانستند به این شهر رفت و آمد کنند ، ولی فاطمیان سخت گیری هایی را بر مسیحیان اعمال کردند و این امر به تیرگی روابط میان مسلمانان و مسیحیان انجامید و با برآمدن سلاجقه روم بر این تیرگی افزوده شد.

اِتسِز (از حکام سلاجقه روم ) اورشلیم را که در اختیار خلفای فاطمی بود تصرف کرد و به کاروان های زیارتی مسیحیان بسیار سخت گرفت ، این وقایع با نبرد الپ ارسلان سلجوقی با امپراتور بیزانس که با شکست امپراتور همراه بود توام شد.

" سلیمان( از سلاجقه روم)...

ازنیق( نیکایا) را بی هیچ مقاومتی گرفت و آن را در 467/1057 پایتخت خود قرار داد...

شهر ازنیق...

به قسطنطنیه( مرکز امپراتوری بیزانس) نزدیک بود...

در فوریه 1074 امپراتور میخائیل هفتم از پاپ گرگوریوس هفتم مدد خواست و در عوض وعده داد که کلیسای ارتودوکس را با کلیسای کاتولیک یکی کند.

پاپ از این پیشنهاد خوشحال شد و بعضی از شاهان اروپا و همه جهان مسیحیت را به جنگ بر ضد ترکان که اراضی بیزانس را تا پشت باروهای قسطنطنیه متصرف شده بودند، دعوت کرد.

ولی اختلاف میان پاپ و امپراتور مقدس روم سازمان یافتن جنگ های صلیبی را تا مدت 20 سال به تاخیر انداخت."(3) این مسئله تا دهه پایانی قرن 11میلادی مسکوت باقی ماند تا اینکه " امپراتور الکسیوس اول از مسیحیان مغرب زمین در مقابل مسلمانان استمداد کرد...

ولی آنچه جنگ را برانگیخت دعوت پاپ اوربانوس دوم از مسیحیان اروپا برای گرفتن اورشلیم از مسلمانان بود."(4( پاپ و امپراتوری بیزانس نیز همانند امویان از احساسات مسیحیان برای کشورگشایی به سود خود، استفاده بردند چرا که آنان، اشراف و شهسواران اروپایی ، در این راه توسعه اراضی ، بسط قدرت و ازدیاد ثروت خود را در سر داشتند و در این جنگ ها اهداف مادی و معنوی را به یکدیگر درآمیخته بودند.

این جنگ ها به دلیل صلیب هایی که بین سپاهیان مسیحی توزیع شده بود به جنگ های صلیبی شهرت یافت و سپاهیان شرکت کننده در این جنگ ها را نیز صلیبیون می نامیدند.

اولین لشکرکشی صلیبیون با شکستی سخت مواجه شد چرا که بی برنامه و بدون سازمان دهی بود.

در این جنگ دو تن به نام پـِیـِر منزوی و گوتیه ی بی چیز جمعی از مسیحیان را در سال 1096 برانگیخته و به سوی بلگراد حرکت کردند.

در راه یهودیان را به قتل رسانده و اموالشان را غارت کردند و با رسیدن به آسیای صغیر از سلجوقیان شکست خورده و پراکنده شدند.

این اقدام سبب شد که مسیحیان با برنامه ریزی و تشکیلات سازمان یافته راهی شرق و قلمرو اسلامی شوند." اردوی منظم صلیبی ها که به چهار سپاه تقسیم شده بود در سال 1096 به راه افتاد و از دانوب ، ایتالیای شمالی و جنوب مدیترانه گذشت...

عبور از ایتالیا و کشورهای ساحل دانوب به آسانی انجام گرفت ولی در امپراتوری یونان مشکلاتی برای آنها فراهم آمد."(5( این مشکلات ناشی از نفاق و اختلاف میان کلیسای ارتودوکس شرق و کلیسای کاتولیک غرب ، ناشی می شد.

ولی با میانجی گری فرماندهان سپاه ، اختلافات میان دو کلیسا حل شده و " صلیبی ها وارد آسیای صغیر شدند و وضع امپراتوری سلجوقی یعنی تجزیه آن به سه قسمت که در معرض تهدید خوارزمشاهان قرار گرفته بود در کار پیشرفت آنها تسهیلاتی فراهم کرد".(6( طی این جنگ شهرهای آسیای صغیر، انطاکیه و اُدِس فتح شد و صلیبیان با گشودن طرابلس و فلسطین به راحتی بر بیت المقدس دست یافتند.

به این ترتیب اورشلیم و سراسر شام در سایه نفاق و اختلاف مسلمانان به تصرف صیلبیون درآمد.

" مسیحیان در آغاز با مسلمانان به وحشی گری تمام رفتار کردند ولی به تدریج با آنان مخلوط و مانوس شدند" .(7) جنگ صلیبی فقط در اولین مرحله آن با پیروزی قاطع مسیحیان همراه بود ولی جنگ های هشتگانه پس از آن پیروزی قطعی برای آنان به دنبال نداشت.

جنگ دوم صلیبی برای باز پس گیری شام بین سالهای 49-1147 روی داد که سرانجامی نداشت .صلاح الدین ایوبی سردار ترک که در خدمت اتابکان موصل بود، خلافت فاطمیان مصر را برانداخته ، سلطنت مصر ، شام و بین النهرین را در اختیار گرفت و سلسله ایوبی ها را بینان نهاد و طی حمله ایی به مواضع مسیحیان ، اورشلیم را در 1189 تصرف کرد.

این جنگ از سوی مسیحیان جنگ سوم صلیبی نامیده شد و طی آن ریچارد اول پادشاه انگلستان در سال 1192 پیمان صلح موقت با صلاح الدین منعقد کرد و به موجب آن یافا یا باریکه ای از ساحل به منظور آزادی زیارت قبر مسیح در اختیار مسیحیان باقی ماند.

جنگ های پراکنده صلیبی تا سال 1291 ( تقریباً مقارن با 690 ق) ادامه داشت.

ولیدر پایان تمام این نبردها فلسطین که در ابتدا به تصرف مسیحیان درآمده بود ، از وجود نیروهای مسیحی خالی و دوباره به مسلمانان واگذار شد.

روایت این واقعه تاریخی که بیش از دو قرن از حیات سیاسی مسلمانان و مسیحیان را شامل می شود گرچه بازخوانی تاریخ است ولی مابه ازاء امروزین آن رویداد در پیش دیدگان مردمان جهان آشکار است.

در سده اخیر نیز همچون سده 5 ق تفرقه مسلمین و درگیری های فرقه ایی میان آنان فرصت را این بار نه به مسیحیان که به یهودیان داد تا با برافراشتن اسطوره ی بی اساس " ارض مقدس یهودیان" فلسطین را خانه به خانه فتح کنند واینک در سایه بی تفاوتی های ملل ، دول اسلامی و سازمانهای جهانی در حال مصادره بیت المقدس به نفع خویشند.

شهری که به راستی می توان آن را مام تمام ادیان نامید در سایه خواب زدگی مسلمانان و تحریف کلیسای مسیحیان یک سره رنگ یهودی به خود می گیرد.

این سالها نه شاهد جنگی صلیبی که شاهد جنگی برخاسته از نژاد پرستی یهودیان افراطی بر ضد مسلمانان هستیم.

تا کجا مسلمان غیرتمندی برآید و بتواند بر فریب این جنگ صلیبی نوین ایستادگی کند.

سایت تبیان - فریبا کاظم نیا پی نوشت ها: 1.

دولاندلن.

تاریخ جهانی- ت احمد بهمنش، انتشارات دانشگاه تهران، ص 336.

2.

همان.

3.

تاریخ اسلام، پژوهش دانشگاه کمبریج، ت.

احمد آرام، ص 320.

4.

دایره المعارف مصاحب، ص 764.

5.

تاریخ جهانی، ص 426.

6.دایره المعارف مصاحب ص 765 اهنگ های عود روی سیمهای پنج جفتی سازعود نواخته می شد.

سفر جنگجویان صلیبی سفر به سرزمین مقدس، چه از راه دریا چه از راه خشکی ، طولانی و مخاطره آمیز بود.

اولین گروه از جنگجویان صلیبی بعد از 3 سال به بیت المقدس رسیدند.