امروزه بهره¬مندی از استعدادهای بالقوه و اجرای تمرینات مستمر، مناسب و مطابق با اصول علمی؛ رمز موفقیت در میادین ورزشی می¬باشد [۶]. هندبال یک ورزش گروهی است که در آن برخی عوامل آمادگی¬ جسمانی نظیر سرعت، چابکی، مهارت، دقت، قدرت و هماهنگی عصبی عضلانی از اهمیت بسیاری برخوردار است [۲]. ورزش هندبال ترکیبی از فعالیت¬های تناوبی شدید و با شدت متوسط مانند دویدن، شروع¬های سریع، پرش¬ها و درگیری¬های بدنی با بازیکنان حریف است [١۷،١١].
تحقیقات نشان داده¬اند که سطح بالایی از قدرت و توان عضلانی علاوه بر ظرفیت هوازی، می¬تواند در موفقیت بازیکنان هندبال اثر به سزایی داشته باشد [۲۲،١۷،١١]. همچنین نشان داده شده است در میان عوامل آمادگی ¬جسمانی، توان انفجاری و چابکی نقش تعیین -کننده¬ای در عملکرد بازیکنان هندبال دارد [٩]. این ویژگی¬ها اجزای اصلی عملکرد را تشکیل می¬دهند و باید در طراحی برنامه-های آماده¬سازی ویژۀ بازیکنان هندبال مورد توجه بیشتری قرار گیرند [١].
تحقیقات نشان داده¬اند ویژگی¬های آنتروپومتریک مانند بلندتر بودن طول دست و عریض¬تر بودن کف دست در انجام مهارت¬های گرفتن، پاس دادن، دریبل کردن و پرتاب کردن اهمیت دارد [۲۲]. در مقابل مطالعاتی که اهمیت ویژگی¬های آنتروپومتریک را در عملکرد بازیکنان هندبال گزارش کرده¬اند، مطالعاتی وجود دارد که تفاوت معناداری بین ویژگی¬های آنتروپومتریک با توانایی¬های حرکتی بازیکنان جوان هندبال نشان نداده¬اند [۲١].
در حال حاضر شاهد آن هستیم که مربیان، معلمین و دست اندرکاران علوم ورزشی به منظور بهبود اجرای ورزشی ورزشکاران خود، پیش از شروع هر روش تمرینی، آزمون¬های متعددی را به عمل می آورند [۵]. هدف از انجام این آزمون¬ها، شناسایی نقاط ضعف و قوت ورزشکاران، دادن انگیزه و آگاهی از پیشرفت آنها است. همچنین اطلاعات حاصل از این آزمون¬ها مربیان را در پیشبرد اهداف هر میکروسیکل یاری می نماید [۴].
بنابراین، ارزیابی بازیکنان هندبال نیازمند اندازه¬گیری ویژگی¬های جسمانی و فیزیولوژیک آنان با استفاده از آزمون¬های مناسب است که می¬تواند در طراحی برنامه¬های تمرینی ویژۀ هندبال و نیز فرآیند استعدادیابی کاربرد داشته باشد [١].
تحقیقات نشان داده¬اند برای پیشبرد عملکرد بازیکنان هندبال علاوه بر انجام تمرینات آماده¬سازی ویژۀ رشتۀ هندبال، تمرینات قدرتی، سرعتی و استقامتی نیز ضروری است [١۳].
برخی گزارش¬های پژوهشی نشان می¬دهد ۱۶ هفته تمرین در دورۀ آماده¬سازی قبل از شروع فصل مسابقات، به افزایش معناداری در قدرت انفجاری، قدرت پرتاب، چابکی، توان هوازی و توان بی¬هوازی بازیکنان هندبال منجر شده است [١۰]. در مطالعۀ دیگری پس از ۴ هفته دورۀ آماده¬سازی عمومی افزایش معناداری در تودۀ عضلانی بدن و Vo2maxبازیکنان نخبۀ هندبال نشان داده شده است ولی تفاوت معناداری در توان بی¬هوازی آنها مشاهده نشد [۷].
تحقیقات نشان داده¬اند تمرینات استقامتی با شدت بالا و تمرینات قدرتی پایین¬تنه در مقایسه با تمرینات با شدت پایین در بهبود آمادگی جسمانی و عملکرد بازیکنان هندبال اثر بیشتری دارد [١۲]. همچنین نشان داده شده است که پس از یک دورۀ تمرین قدرتی، استقامتی و سرعتی، Vo2max و سرعت دویدن هندبالیست¬های زن نخبه افزایش یافته است [١۴]. مطالعۀ دیگری نشان می دهد اگرچه تمرینات اینتروال با شدت بالا و تمرینات ویژۀ هندبال، هر دو، به افزایش عملکرد بازیکنان هندبال منجر می شوند، ولی تمرینات ویژۀ هندبال ترجیح داده می شود [۸].
با توجه به اهمیت آماده¬سازی بازیکنان هندبال، و از طرفی، گستردگی استفاده از شیوه¬های تمرینی در بین مربیان بدنسازی و آمادگی ¬جسمانی، بررسی شیوه¬های مختلف تمرینی، برای بالا بردن عملکرد ضروری به نظر می رسد. همچنین به دلیل اینکه مطالعات اندکی به مقایسۀ شیوه¬های مختلف تمرینی بازیکنان هندبال پرداخته¬اند، پژوهش حاضر می¬تواند به صورت عملی پیشنهادهای مفیدی را برای مربیان و طراحان روش تمرینی ارائه کند.
بنابراین هدف این مطالعه پاسخ به این پرسش است که کدام¬یک از دو برنامۀ تمرینی همزمان از نظر عملی بیشترین فواید تمرینی را برای هندبالیست¬های مرد جوان به همراه دارد؟
ج) متغیرهای پژوهش
متغیر مستقل : برنامه آماده سازی
متغیر های وابسته : توان هوازی، توان بی هوازی، چابکی، سرعت، قدرت پرتاب، قدرت بالا تنه، قدرت پایین تنه، قدرت پنجه دست، استقامت پنجه دست، تعادل،
د) فرضیه های پژوهش
1- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر توان هوازی هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۲- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر توان بی هوازی هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۳- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر چابکی هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۴- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر سرعت هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۵- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر قدرت پرتاب هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۶- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر قدرت بالاتنه هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۷- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر قدرت پایین¬تنه هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۸- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر قدرت پنجۀ دست هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
٩- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر استقامت پنجۀ دست هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۱۰- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر تعادل هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.
۱۱- بین اثر دو برنامۀ آماده سازی همزمان بر آمادگی جسمانی هندبالیست¬های زن جوان تفاوت معناداری وجود ندارد.