دانلود تحقیق مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

بیان مسئله (تشریح ابعاد، حدود مسئله، معرفی دقیق مسئله، بیان جنبه‌های
مجهول و مبهم و متغیرهای مربوط به پرسشهای تحقیق، منظور تحقیق)






یکی از مشکلات و ناهنجاری های رفتاری، عاطفی و شناختی که به نظر می رسد به شدت تحت تأثیر روابط انسان با اجتماع و اطرافیان قرار دارد، کمرویی است. کمرویی یک مشکل روانی- اجتماعی است که فرد را آزار می دهد و به صورت یک ناتوانی و معلولیت اجتماعی ظاهر می شود (افروز؛ 1372). کمرویی به عنوان واکنش بازداری فرد در مواجهه با غریبه ها و آشنایان دور یا نزدیک نیز تعریف شده است (چیک و باس ؛1981). کمرویی در برگیرنده مؤلفه های رفتاری و هیجانی است. بنابراین، افرادی که از نظر هیجانی کمرو هستند، در موقعیت های اجتماعی احساس شرمساری و خجالت دارند و دربارۀ بازخورد دیگران نسبت به رفتارهای خود نگران هستند. کمروها در مقایسه با افراد عادی، هنگام گفتگو با غریبه ها به ویژه از جنس مخالف، خودگویی های منفی بیشتر، اضطراب ذهنی افزون تر، برانگیختگی فیزیولوژیکی فزاینده تر و نشانه های رفتاری اضطراب آمیزتر، مانند اجتناب دیداری را نشان می دهند (به نقل از 2).
بررسی پژوهش های کمرویی نشان می دهد که پیامدهای کمرویی، عمیقاً مشکل زا هستند، افراد کمرو از موقعیت های اجتماعی بهره نمی برند، دائماً با کمبود وقت مواجه هستند و بیشتر از افرادی که کمرو نیستند تجربۀ احساس تنهایی دارند (هندرسون و زیمباردو ،1999). به اعتقاد گلدبرگ (2001) کمرویی به عنوان یک عامل خطرناک روانی- اجتماعی می تواند پیامدهای مهمی از لحاظ عملکرد اجتماعی داشته باشد و به آسیب دیدگی توانایی ها و مهارت های اجتماعی منجر شود. کمرو ها غالباً از جانب مردم چیره تر مورد سوء استفاده قرار می گیرند و به همین دلیل عزت نفس کمی دارند، تقریباً در همۀ اوضاع و احوال جمعی به نحوی ناراحت و مضطرب هستند. عدم توانایی آنها در ابراز حقوق مشخص، منجر به نفرت و خصومت واپس زده می گردد که به نوبۀ خود غالباً احساس های نامناسب گناه و پشیمانی به بار می آورند. گاهی اوقات خشم و ناراحتی از مشکلات فوق باعث می شود، فرد بطور غیر منطقی عمل کرده و به پرخاشگری دست بزند (3). اگر نسل جوان فعلی هر چه زودتر در صدد چاره ای برنیاید، بسیاری از آنها، زندانی کمرویی خود خواهند شد (4).
انگیزه پیشرفت یکی از نیازهایی است که توسط موری مطرح شده است. انگیزش پیشرفت تمایل فرد در رسیدن به اهداف شخصی تعیین شده است. این اهداف ممکن است گرفتن نمره عالی در درس روانشناسی باشد یا صعود به قله کوه (زیمباردو ؛1992). بطور کلی افراد دارای انگیزه پیشرفت احساس می کنند که بر زندگی خود تسلط دارند و از آن لذت می برند. آنها سعی می کنند عملکرد خود را بهبود بخشند و ترجیح می دهند کارهایی را انجام دهند که چالش انگیز باشد و به کارهایی دست می زنند که ارزیابی پیشرفت آنان امکان پذیر باشد (طالب پور؛ 1381).
افرادی که دارای انگیزه پیشرفت هستند، از ویژگی های مثبتی بهره می برند (مک کللند و وینتر ؛1969)که عبارتند از؛
1) آنها معمولاً در کارهایی پشتکار نشان می دهند که به نظرشان به شغل یا حرفه ای مربوط است یا منعکس کننده آن ویژگی های شخصی (مانند هوش) است که متضمن پیشی گرفتن بر دیگران است؛2) وقتی آنها در کارشان موفق می شوند، معمولاً سطح آرزوی خود را به شیوه واقع بینانه ای بالا می برند و به کارهایی رو می آورند که اندکی رقابت انگیزتر و مشکل ترند؛3) آنها دوست دارند در موقعیت هایی کار کنند که تا اندازه ای بر نتیجه کار کنترل داشته باشند. (شکرکن؛1381).
انتظار می رود افراد با عزت نفس بالا، دارای انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی بالایی باشند (بیابانگرد؛1384). همچنین گفته می شود: افراد کمرو از عزت نفس پایینی برخوردارند (4). از سوی دیگر ورزش بر سلامت روانی افراد در کلیه سنین مؤثر است و به عنوان یک عامل در افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس شناخته می شود (1). با اینکه تحقیقات انجام گرفته نشان داده اند که ورزش در تمام طول عمر منجر به نتایج مثبت روانی- اجتماعی خواهد شد، اما متأسفانه عموماً با افزایش سن و در بزرگسالی افراد به دلایل مختلف از فعالیت های حرکتی فاصله می گیرند (1).
در پژوهش حاضر قصد داریم با بررسی و مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار، اثر گذاری عامل ورزش در دوره بزرگسالی را به روی ویژگی های کمرویی و انگیزش پیشرفت دختران و پسران دانشجو مطالعه کنیم.


روش تحقیق (به طور مشروح)


پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است، که به شکل پیمایشی انجام خواهد پذیرفت. جامعه مورد پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد هستند که حداقل 4 ترم سابقه حضور در دانشگاه دارند. از این بین تعداد 170 نفر به شکل تصادفی انتخاب خواهند شد. منظور از ورزشکار در تحقیق حاضر فردی خواهد بود که حداقل سه جلسه در هفته و یک ساعت در هر جلسه به ورزش می پردازد و غیر ورزشکار نیز به فردی گفته می شد که هیچ فعالیت ورزشی در طول هفته نداشت باشد.
متغیرهای مستقل:
فعالیت ورزشی دانشجویان
ورزش گروهی یا انفرادی (نوع ورزش)
ورزش حرفه ای یا غیر حرفه ای (سطح فعالیت)
متغیرهای وابسته:
میزان کمرویی و انگیزه پیشرفت دانشجویان
متغیر تعدیل کننده:
جنسیت دانشجویان
ابزار مورد استفاده برای سنجش کمرویی نسخه 20 سوالی مقیاس کمرویی چیک و باس (1981) است که آزمودنی ها با پاسخدهی به هر یک از سوال های این پرسشنامه مطابق با وضعیت فعلی خود و روی یک مقیاس لیکرت 5 درجه ای، میزان کمرویی خود را گزارش می کنند. پژوهش ها حاکی از آن هستند که مقیاس مذکور در زمینه اعتبار از همسانی دورنی بالایی برخوردار است، همچنین ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس، توسط ملچیور و چیک (1990) و چیک و کراسنوپراوا (1999) به ترتیب برابر با 94/0 و 92/0 گزارش شده است (به نقل از چاری و دلاور پور؛ 1385). همچنین پرسشنامه ای محقق ساخته جهت جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی و ورزشی در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داد های بدست آمده از آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یکطرفه و پیگرد LSD) استفاده خواهد شد. کلیه آزمون های آماری با 05/0=α و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 انجام می شود.
اهداف تحقیق:
هدف اصلی:
مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
اهداف اختصاصی
1- مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
2- مقایسه میزان انگیزش پیشرفت بین دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
3- مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی
4- مقایسه میزان کمرویی و انگیزش پیشرفت بین ورزشکاران حرفه ای و غیر حرفه ای