فصل تابستان ورزش هاى آبى طرفداران زیادى دارند.
اکثر شما با شنا، واترپلو یا اسکى روى آب آشنا هستید اما شاید کمتر از ورزش موج سوارى شنیده باشید.
موج سوارى على رغم شباهت با سایر سوارى ها از قبیل «خر سوارى» تفاوت هاى عمده اى هم دارد که شاید خواندن این مطلب شما را با گوشه اى از این تفاوت ها آشنا کند!
موج سوارى یک فعالیت تفریحى و ورزش محبوبى است که در آن فرد در حالى که بر روى تخته اى از جنس پلاستیک فشرده ایستاده در میان امواج قدرتمند آب، شیرین کارى مى کند.
تخته هاى موج سوارى گاهى از جنس فایبرگلاس، چوب و فوم هم ساخته مى شوند.
موج سوارى در اصل توسط ساکنان جزیره هاوایى قبل از قرن پانزدهم به وجود آمد.
«هه ئى نالو» یا همان لیز خوردن روى امواج به زبان هاوائى، اوایل قرن بیستم در شهرهاى اصلى آمریکا و استرالیا گسترش پیدا کرد؛ جایى که الوارهاى سنگین چوب به صورت تخته هاى چوبى به سمت ساحل آورده مى شدند.
سپس در دهه هاى ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ یعنى زمانى که این ورزش ارزان تر و نمایشى تر شد و امکان استفاده از تخته هاى فایبرگلاس و فوم به وجود آمد، موج سوارى بین مردم رواج بیشترى پیدا کرد.
در همین دوران به علت افزایش جمعیت، نوجوانان به ساحل ها سرازیر شدند و شروع به عملیات آنچنانى و شیرین کارى روى امواج و موج سوارى هاى دسته جمعى کردند.
امروزه این ورزش در اکثر مکان هایى که موج هایى با ابعاد و شکل مناسب براى موج سوارى دارند، انجام مى شود.
جاهایى مثل فرانسه، برزیل، آفریقاى جنوبى، ایرلند و بسیارى جزایر دیگر.
لباس هاى مخصوص موج سوارى یا اصطلاحاً لباس تر wetsuit عموماً براى حفظ گرماى بدن موج سوار در آبهاى سرد استفاده مى شوند.
وسایل دیگرى هم در موج سوارى به کار مى آید مثل طناب ها (براى حفظ ظاهر تخته) واکس و یا لایه انقباضى جهت جلوگیرى از لیز خوردن پاهاى موج سوار از روى تخته، قسمت پشتى قابل تعویض که اصطلاحاً باله ماهى گفته مى شود.
در آبهاى گرم، شلوارک هاى موج سوارى لازم مى شوند، در آبهاى سرد موج سواران مى توانند به طور دلخواه از لباس مخصوص تمام قد، چکمه هاى مخصوص، کلاه ایمنى و دستکش براى کنترل دماى بدن در آب استفاده کنند.
جالب است بدانید که موج سوارى به صورت مسابقه و رقابتى هم برگزار مى شود و موج سواران به صورت جفت یا گروه هاى کوچک در زمان معین با سوارى بر روى موج ها، مهارتشان را در این ورزش - هنر، به نمایش مى گذارند.
جالب است بدانید که موج سوارى به صورت مسابقه و رقابتى هم برگزار مى شود و موج سواران به صورت جفت یا گروه هاى کوچک در زمان معین با سوارى بر روى موج ها، مهارتشان را در این ورزش - هنر، به نمایش مى گذارند.
شرکت کننده ها بر اساس سختى مانورها و نظم و ترتیب حرکات ارزیابى و امتیازبندى مى شوند.
مجموعه اى از مسابقات حرفه اى موج سوارى جهانى به صورت سالانه در سواحل مختلف دنیا برگزار مى شود اما با وجود محبوبیت فوق العاده این رشته ورزشى بین طرفداران که آن را تبدیل به فعالیت سودمند اقتصادى براى ورزشکاران و پشتیبان هاى مالى مسابقات کرده، هنوز اصول و قوانین کاملاً مشخص و مدونى براى داورى آن وجود ندارد که گاهى همین باعث کشمکش و درگیرى بین شرکت کننده ها مى شود.
موج سوارى غیر رقابتى هم که شامل سوارى روى بزرگترین موج هاست، محبوبیت فراوانى دارد.
تمرین سوارى بر روى موج هاى غول آسا و سرکش در سال هاى دهه ۱۹۹۰ رواج پیدا کرد که اصطلاحاً «جت اسکى jetski» نامیده شد.
به دلیل این که موج سواران باید بر روى موج هاى غیرقابل مهار سوارى مى کردند، لازم بود سرعت بسیار بالایى داشته باشند.
سرعت جت اسکى ها بعضاً به بیش از ۶۰ کیلومتر در ساعت مى رسد!
جت اسکى نه تنها به موج سواران اجازه سوارى بر امواج عظیم را مى دهد که امکان پریدن و معلق زدن روى تخته را هم فراهم مى کند.
طرفداران این ورزش باید به تماشاى آن از طریق تلویزیون قناعت کنند و قید تماشاى از نزدیک آن را بزنند چرا که موج هاى گودزیلا آساى جت اسکى در فاصله هاى بسیار دور از ساحل تشکیل مى شوند که کمتر کسى امکان نزدیک شدن به آن را دارد.
شرایط موج سوارى در یک منطقه خاص همیشه جور نیست.
گاهى قدرت و شدت باد اندازه اى نیست که امواج مناسبى تولید کند و در اثر بادهاى نامناسب موج ها به صورت دایره اى تولید مى شوند که در این حالت ته موج به زمین رسیده و عمق آن کم مى شود.
بعضى ساحل ها هم اصلاً مناسب ورزش موج سوارى نیستند، چرا که مثلاً کف اقیانوس در آن منطقه ساختار مناسبى ندارد.
خلاصه هر جا و بر هر موجى هم نمى شود سوار شد!
(یک هو هوس نکنید با تخته وسط دریاى خزر بروید!) موج سوارى براى طرفدارانش بیشتر جریان فرهنگى بود تا ورزش.
دهه ۱۹۵۰ همزمان با گسترش این فعالیت تفریحى میان جوانان، انبوه محصولات موج سوارى هم تولید و روانه بازار شد از مدل لباس و موسیقى گرفته تا مجلات مخصوص و حتى فیلم هاى موج سواران که در دهه ۱۹۶۰ بر پرده سینماها آمد.
یکبار مجله موج سوارى در اواسط دهه ۱۹۶۰ که تب موج سوارى اکثر نوجوانان را داغ کرده بود نوشت: «اگر در یک دفتر کار کسى بگوید که تلویزیون مسابقه یا نمایش موج سوارى پخش مى کند ظرف سه سوت دفتر خالى مى شود!»