دانلود مقاله پرش با نیزه

جهان:
منشاء پیدایش دو و میدانى به انسان‌هاى اولیه برمى‌گردد.

انسان‌هاى اولیه، در جریات تلاش براى بقاء، شکار و دفاع از دو بدن، پریدن و پرتاب کردن استفاده مى‌‌برند.

با گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی، انجام این حرکات طبیعى بیشتر براى عملیات جنگى صورت مى‌گرفت.

در زمان صلح که اوقات فراغت جنگجویان بیشتر بود و در این زمینه‌ها به تمرین و رقابت مى‌پرداختند.

نقوش روى اشیاء و ظروف بجا مانده از دوران باستان، تصاویر انسان‌هایى را نشان مى‌دهد در حال دویدن، پریدن و پرتاب کردن مى‌باشند.

براساس مدارک موجود اثبات گردیده است که پیش از اولین دوره مسابقات المپیک دویدن، پریدن و پرتاب کردن به عنوان یک ورزش داراى جاذبه براى مردم یونان بوده است.

مسابقه بیشتر دو و میدانى به یونان باستان مى‌رسد.

در سال ۷۷۶ ق - م و رشته‌هاى ۵ گانه ورزشى مرکب از: دو سرعت، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتى تشکیل مى‌شد.

دو و میدانى نوین در قرن ۱۹ در امپراطورى انگلستان بوجود آمده و رشته‌هاى قدیمى ابقاء و رشته‌هاى جدیدى مانند: دو با مانع، دوهاى استقامت، پرش‌ طول و پرش سه ‌گام، پرتاب چکش و وزنه جزو رشته دو ومیدانى درآمدند.

درسال ۱۸۱۰ میلادى مسابقه‌اى در زمینه دو و میدانى در انگلستان انجام گردید.

در بین سال‌هاى ۱۸۵۷ و ۱۸۶۰ و مسابقات دو و میدانى بین دانشگاه‌هاى مشهور آکسفورد و کمبریج برگزار مى‌گردید.

۲۰ سال بعد رشته دو و میدانى آن چنان توسعه پیداکرد که انجمن دو و میدانى آماتورى انگلستان تأسیس گردید.

دو ۳۰۰۰ متر با مانع بصورت امروزى از مسابقات صحرا نوردى که بسیار مورد علاقه سربازان انگلیسى بود مشتق گردید.

از سال ۱۹۰۰ مسابقات با مسافت‌هاى مختلف انجام مى‌شد، وى از سال ۱۹۲۰ مسافت رسمى ۳۰۰۰ متر تعیین شد.

ایده واردکردن دو ماراتن در سال ۱۸۹۶ در اولین دوره المپیک جدید بوجود آمده و انجام پذیرفت.

پرش ارتفاع همراه با انواع حرکات آکروباتیک، در قرن ۱۹ از جزایر انگلستان رونق یافت.

پرش سه گام نیز از جزایر ایرلند آغاز گردید، در طى قرن ۱۹ ایرلندى‌ها در این رشته تبحر پیدا کردند.

ماده پرتاب وزنه نیز به جزایر انگلستان مربوط مى‌شد.

در آغاز براى پرتاب از سنگ استفاده مى‌شده است ولى بعدها در اواسط قرن ۱۸ از گلوله‌هاى آهنى استفاده گردید.

در آغاز قرن ۱۹ نیز محل پرتاب از مربع به دایره تبدیل گردید.

پرتاب چکش نیز از قرن ۱۶ از جزایر انگلستان شروع گردید البته شکل جدید چکش از اسکاتلند آغاز شد.

موارد ۱۰ گانه نیز در اواسط قرن ۱۹ در ایرلند انجام مى‌شد.

البته پیشگامى اسکاندیناوى‌ها موجب ورود این رشته در مسابقات المپیک استکهلم گردید.

در مسیر تکاملى دو و میدانی، مسابقه دو ۶۰ متر سرعت در المپیک‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ برگزار گردید.

رشته ۲۰۰ متر سرعت نیز از دومین دوره المپیک در برنامه قرار گرفت.

مسابقات دو صحرانوردى از سال ۱۹۱۲ انجام گردید.

در سال‌هاى ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۴ ماده ۳۰۰ متر با مانع، پرش ارتفاع و پرش طول درجا انجام گرفت.

پرش سه گام بدون دورخیز نیز طى سال‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ به اجرا درآمدند.

ماده پیاده‌روى نیز در سال ۱۹۰۸ و ریله المپیک نیز در سال ۱۹۰۸ انجام پذیرفت.

بطورکلى نقش انگلستان در توسعه تجدید حیات رشته دو و میدانى بسیار بوده است.

بطوریکه در طول سال‌هاى ۱۸۲۰ و ۱۸۶۰و این رشته در دانشگاه‌ها و مدارس راه یافته و دانش‌آموزان و دانشجویان به آن تمایل خوبى نشان مى‌دادند.

رونق دو و میدانى در انگلستان باعث روى‌آورى سایر کشورهاى اروپایى به این رشته شد.

آنها در کشور و نیز در مستعمرات خود دو و میدانى را ترویج کردند.

باشگاه دو و میدانى نیویورک در سال ۱۸۶۸ تأسیس و مسابقات منظم در موارد دوها، پرش‌ها و پرتاب‌ها برگزار گردید.

تفکر تأسیس فدراسیون بین‌المللى دو و میدانی، همزمان با برگزارى مسابقات المپیک ۱۹۱۲ استکهلم بوجود آمد.

سه روز پس از برگزارى آن مسابقات، اولین کنگره فدراسیون بین‌المللى دو و میدانى با شرکت کشورهای: استرالیا، اطریش، بلژیک، شیلی، کانادا، دانمارک، مصر، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، نروژ، روسیه، سوئد، آمریکا و انگلستان، برگزار گردید.

اولین مقررات بین‌المللى دو و میدانى نیز در سال ۱۹۱۴ در کنگره لیون فرانسه به تصویب رسید.

ایران :
در سال ۱۳۱۳ با همت شادروان استاد احمد ایزدپناه و با انجام مسابقاتى در بعضى از رشته‌هاى دو و میدانى سرآغاز بوجودآمدن تشکیلاتى در این ورزش مادر و جذاب فراهم گشت پس مى‌توان نامبرده را بنیانگزار دو و میدانى ایران دانست.

درسال ۱۳۱۵ مطابق ۱۹۳۶ میلادى فدراسیون دو و میدانى ایران تأسیس شد.

درسال ۱۹۳۶ میلادى یک گروه ورزشى از ایران به المپیک برلین اعزام شد و در همین سال تهران به عضویت فدراسیون دو و میدانى آماتورى بین‌المللى درآمد.

ریاست اولین دوره فدراسیون دو و میدانى کشورمان را آقاى محمد ذوالفقارى در سال ۱۳۲۵ بعهده داشت که تاسال ۱۳۳۱ این سمت به عهده نامبرده بود و دبیر ایشان شادروان احمد ایزدپناه بود.

در حال‌حاضر رئیس فدراسیون دو و میدانى جمهورى ‌اسلامى ‌ایران را جناب آقاى على کفاشیان عهده‌دار هستند.

خاطرنشان مى‌سازد که اسامى تمام رؤسا و دبیران فدراسیون از آغاز تاکنون ضمیمه این تاریخچه است.

ضمناً اولین دوره مسابقات در سال ۱۳۱۸ و در ۱۰ ماده انجام گردید مواد فوق شامل:
۱۰۰ متر- ۲۰۰ متر- ۴۰۰ متر- ۸۰۰ متر- ۱۵۰۰ متر- ۵۰۰۰ متر- ۱۰۰ضربدر ۴ امدادی- پرش ارتفاع- پرش طول- پرش سه‌ گام- پرتاب وزنه و پرتاب نیزه بوده است.

۱۰۰ متر- ۲۰۰ متر- ۴۰۰ متر- ۸۰۰ متر- ۱۵۰۰ متر- ۵۰۰۰ متر- ۱۰۰ضربدر ۴ امدادی- پرش ارتفاع- پرش طول- پرش سه‌ گام- پرتاب وزنه و پرتاب نیزه بوده است.

ویژگى‌هاى تکنیکى تکنیک پرش با نیزه مراحل کامل تکنیک پرش با نیزه، به مراحل زیر تقسیم مى‌شود: دورخیز و کاشتن نیزه، جهش، جمع‌شدن به عقب و کشش/چرخش، عبور از مانع و فرود.

یک دورخیز سریع موجب گرفتن نیزه پرش از ارتفاع بالا و استفاده از نیزه‌هاى غیرقابل انعطاف مى‌شود.

ترکیب دورخیز و کاشتن صحیح و مناسب، شرط اصلى براى یک پرش موفقیت‌آمیز است.

- در خلال عمل جهش و خم‌کردن نیزه پرش مى‌باید حداکثر انرژى به نیزهٔ پرش منتقل شود.

- در خلال جمع‌شدن به عقب، کشش و چرخش، به‌قدر ممکن، انرژى ذخیره‌شده را انتقال مجدد دهید که این‌کار به اعمال عضلات فعال نیز کمک مى‌شود.

ویژگى‌هاى تکنیکى وضعیت گرفتن و حمل نیزه پرش هدف: به‌حداقل رساندن اختلال در مرحلهٔ دورخیز و آماده‌شدن براى کاشتن نیزه به‌طور مؤثر دست راست نزدیک به لگن راست در حالى‌که دست چپ به‌اندازهٔ عرض شانه از آن فاصله دارد قرار مى‌گیرد.

- هر دو دست خم مى‌باشند.

- آرنج دست چپ به‌طرف پهلو قرار مى‌گیرد.

- بالاتنه در یک وضعیت راست قرار مى‌گیرد.

(تصویر وضعیت گرفتن و حمل نیزه پرش( وضعیت گرفتن و حمل نیزه پرش ویژگى‌هاى تکنیکى کاشتن نیزه پرش هدف: آماده‌شدن براى جهش و به‌حداقل رسیدن کاهش سرعت.

نیزه باید به‌تدریج و به‌آرامى که در ۳/۱ آخر دورخیز پائین آورده شود.

- کاشتن نیزه یک گام مانده به آخر، با تماس پاى چش و با هُل‌‌دادن نیزه به جلو شروع مى‌شود.

- بازوى راست به‌سرعت بالا آورده شود و با تماس پاى راست با زمین، دست نزدیک به‌ سر هُل داده شود.

- بدن در وضعیت راست در حالى‌که شانه‌ها در وضعیت قدامى (جلوئی) قرار دارند نگه داشته شود.

(تصویر کاشتن نیزه پرش) کاشتن نیزه پرش ویژگى‌هاى تکنیکى جهش هدف: انتقال حداکثر انرژى به نیزهٔ پرش کاشتن پا باید فعال و با تمام کف پا روى زمین باشد.

- بدن و بازوى دست راست کاملاً کشیده شوند.

- دست بالائى (راست) مستقیماً بالاى پاى جهش (چپ) قرار گیرد.

- پاى آزاد خم شود و به‌طور فعال به‌طرف جلو تاب داده شود.

(تصویر جهش) جهش ویژگى‌هاى تکنیکى خم‌کردن نیزه پرش هدف: انتقال حداکثر انرژى به نیزهٔ پرش وضعیت جهش ”نگه‌داشته“ شود.

- از یک حرکت آونگى طولانى استفاده شود.

- بازوى دست چپ به‌طرف جلو و بالا فشار وارد آورد.

- بازوى دست راست کاملاً کشیده باشد.

(تصویر خم‌کردن نیزه پرش) خم‌کردن نیزه پرش ویژگى‌هاى تکنیکى جمع‌شدن به عقب هدف: دستیابى به حداکثر خمش نیزهٔ پرش یعنى ذخیره‌کردن انرژى در طى جمع‌شدن به عقب هر دو پا خمیده و به‌طرف سینه کشیده شود.

- هر دو دست (بازو) کاملاً کشیده باشند.

- پشت ورزشکار تقریباً موازى با زمین قرار گیرد.

(تصویر جمع‌شدن به عقب) جمع‌شدن به عقب ویژگى‌هاى تکنیکى کشش و چرخش هدف: استفاده از انرژى ذخیره‌شده در نیزهٔ پرش حرکت بدن از شکل ”L“ به‌شکل ”I“ تغییر وضعیت دهد.

- بازوى دست راست کشیده باشد.

- لگن‌ها را از نزدیک نیزهٔ عبور داده، پاها را موازى با نیزه نگه دارید.

- چرخش با کشیدن هر دو بازو شروع مى‌شود.

- شکم به‌طرف مانع مى‌چرخد.

(تصویر کشش و چرخش) کشش و چرخش ویژگى‌هاى تکنیکى عبور از مانع هدف: کسب حداکثر ارتفاع بعد از رها کردن نیزهٔ پرش با دست راست نیزه را فشار داده، از آن دور شوید.

- از مانع قوسى‌شکل (الف) یا خم‌شدن (ب) عبور کنید.

- با عبور از مانع، لگن را کشیده نگه دارید.

- به پشت فرود آئید.

(تصویر عبور از مانع) عبور از مانع جعبه پرش با نیزه عمل جهش در پرش با نیزه از یک چاله، موسوم به ”جعبه پرش با نیزه“ انجام مى‌شود.

جعبه در مسیر دورخیز کار گذاشته مى‌شود و داراى ۱ متر طول و ۶۰ سانتى‌متر عرض در جلو است.

عرض کف آن در قسمت‌ انتهاء، ۱۵ سانتى‌متر است که طبق تصویر ساخته و کار گذاشته مى‌شود.

نیزهٔ پرش پرش‌کنندگان مى‌توانند از نیزه‌هاى شخص خود استفاده کنند.

هیچ شرکت‌کننده‌اى حق ندارد از نیزه‌هاى سایر پرندگان استفاده کند مگر با اجازهٔ آنها.

نیزه‌هاى پرش را مى‌توان از هر ماده یا از ترکیب مواد با هر قطر و طولى ساخت.

معمولاً جنس نیزه، فایبرگلاس است ولى نیزه‌هاى آلومینیومى و یا از جنس خیزران (بمبو) نیز وجود دارد.

سطح نیزه باید صاف باشد و مى‌توان آن را با دو لایه چسب پوشاند.

سرنیزه‌ها باید طورى ساخته شود که هنگام کاشتن در جعبه، دچار شکستگى نشود.

معمولاً طول و قطر نیزه‌هاى پرش باتوجه به ویژگى‌هاى شخص پرش‌کننده یعنى وزن، قد، تکنیک و رکورد انتخاب مى‌شود.

قوانین مربوط به مسابقات 1-ترتیب پرش‌کنندگان، با قرعه‌کشى تعیین مى‌شود.

۲.

قبل از شروع مسابقه سرداور ارتفاع شروع و ترتیب بالا رفتن ارتفاع مانع را پس از پایان هر دور به شرکت‌کنندگان اعلان مى‌کند.

وقتى‌که تنها یک پرنده به‌عنوان پرندهٔ مسابقات باقى بماند و زمانى‌که براى کسب مقام اول تساوى پیش بیاید، ترتیب بالا رفتن مانع با توافق ورزشکار و سرداور انجام مى‌شود.

3-مقدار بالا بردن مانع میلهٔ پرش با نیزه پس از تکمیل هر دور نباید کمتر از ۵ سانتى‌متر باشد مگر آنکه در نهایت، یک شرکت‌کننده باقى مانده باشد.

۴.

در پرش با نیزه ده‌گانه پس از تکمیل هر دور باید ۱۰ سانتى‌متر در تمام طول مسابقه، میلهٔ افقى پرش، نیزه را بالا برد.

5-شرکت‌کنندگان حق دارند که قبل از شروع هر پرش از داور تقاضاى حرکت‌دادن پایه‌ها را بکنند.

اما حرکت پایه‌ها تنها با ۴۰ سانتى‌متر به‌طرف مسیر دورخیز و تا ۸۰ سانتى‌متر به‌طرف محل فرود مجاز است.

۶.

پس از شروع مسابقه، پرندگان نمى‌توانند از محوطهٔ اصلى مسابقه براى تمرین استفاده کنند.

۷.

پرش باید در محدودهٔ زمانى ۵/۱ دقیقه پس از ثابت‌کردن پایه‌ها اجرا گردد.

در مراحل نهائى یعنى زمانى‌که تنها ۲ یا ۳ ورزشکار باقى‌ مانده باشد محدودهٔ زمانى اجراءِ پرش ۳ دقیقه خواهد بود و در صورتى‌که تنها یک ورزشکار به رقابت ادامه دهد محدودهٔ زمانى ۶ دقیقه مى‌باشد.

8-سقوط مانع پرش با نیزه بر اثر برخورد بدن ورزشکار با نیزهٔ پرش، خطا محسوب مى‌شود.

۹.

لمس زمین از جمله محوطهٔ فرودِ بعد از صفحهٔ عمودى فرضى میان پایه‌ها و زمین پرش با نیزه قبل از عبور از روى مانع، خطا محسوب مى‌شود.

10-سه‌بار خطاى پى‌درپى بدون توجه به ارتفاع پرش، باعث اخراج پرنده از دور مسابقات مى‌شود.

ورزشکار مى‌تواند در صورت مرتکب‌شدن دو خطا در یک ارتفاعِ مشخص تقاضاى پرش از ارتفاع بالاتر را بنماید که در صورت خطا در ارتفاع جدید از دور مسابقات اخراج مى‌گردد.

۱۱.

پس از عمل جهش، حرکت دست‌یابى به ارتفاع بالاتر و یا انتقال دست پائینى بالاتر از دست بالائى خطا محسوب مى‌شود.

12-در خلال عمل پرش اگر پرش‌کننده عمداً از افتادن میلهٔ افقیِ درحال سقوط، به‌کمک دست یا انگشتان خود ممانعت کند خطا محسوب مى‌شود.

۱۳.

ورزشکاران اجازه دارند که از مواد چسبناک مانند رزین براى بهترگرفتن نیزه پرش استفاده کنند.

14-هیچ‌کس جز خود ورزشکار نباید نیزهٔ پرش را لمس کند مگر اینکه نیزه درحال دور شدن از میلهٔ افقى و پایه‌ها باشد.

۱۵.

اگر در خلال پرش، نیزهٔ پرش بشکند، پرش خطا محسوب نمى‌شود.

16-قبل از شروع پرش، ارتفاعِ جدید باید اندازه‌گیرى شود.

۱۷.

در صورت تساوی، ورزشکارى به‌ مقام اول مى‌رسد که: الف.

با کمترین تعداد پرش از ارتفاع تساوى گذشته باشد.

ب.

در صورت باقى‌ماندن تساوى کمترین تعداد خطا را در طول مسابقه داشته باشد.

ج.

در صورت باقى‌ماندن تساوى در مورد مقام اول، پرش‌کنندگان باید یک‌بار دیگر از آخرین ارتفاع پرش کنند و در صورت عدم موفقیت، میلهٔ افقى ۵ سانتى‌متر پائین آورده مى‌شود.

در صورت تساوى براى مقام‌هاى بعدی، مساوى‌کنندگان در یک مقام قرار مى‌گیرند.

مراحل آموزش پرش با نیزه نحوهٔ گرفتن نیزه و حمل آن دست راست نزدیک انتهاى بالاى نیزه قرار بگیرد.

- دست چپ در حدود ۵۰ سانتى‌متر پائین‌تر از دست راست باشد.

- دست راست نزدیک به لگن قرار بگیرد.

- حرکت را با راه رفتن شروع کنید.

- سپس حرکت را با دویدن آهسته و سپس دویدن ادامه دهید.

(تصویر نحوهٔ گرفتن نیزه و حمل آن) هدف: آشنائى با نحوهٔ گرفتن و دویدن با آن.

نحوهٔ گرفتن نیزه و حمل آن آشنائى با تاب‌خوردن نیزه را بالاى سر نگه دارید.

- سه قدم یعنى چپ - راست، چپ بردارید.

- با پاى چپ براى پرش‌کنندگان راست‌دست جهش را انجام دهید.

- پاى راست را به‌طرف جلو و بالا برانید.

- از پهلوى راست نیزه، بدن را عبور دهید.

- روى پاى چپ یا هر دو پا، بدن را عبور دهید.

- روى پاى چپ یا هر دو پا، بدون چرخش فرود آئید.

هدف: عادت‌کردن به آویزان‌شدن به نیزه و عمل حمل نیزه (تصویر تاب‌خوردن) تاب‌خوردن تاب‌خوردن از سکو بازوى راست را بکشید.

- در این مرحله مربى مى‌تواند نیزه را به جلو هُل بدهد.

- روى تشک با حالت نشسته فرود آئید.

- عمل چرخش انجام نشود.

هدف: تجربهٔ آویزان‌شدن به نیزه و حمل آن در حالى‌که بدن کشیده است.

(تصویر تاب‌خوردن از سکو) تاب‌خوردن از سکو تاب‌خوردن و چرخش از سکو بازو و دست راست کشیده باشد.

- عمل تاب‌خوردن را انجام داده، در نیمه دوم بچرخید.

- روى دو پا رو به نقطهٔ جهش فرود آئید.

- عمل پرش را از روى یک ارتفاعِ کوتاه انجام دهید.

هدف: تجربهٔ تاب‌خوردن و چرخش در هوا (تصویر تاب‌خوردن و چرخش از سکو) تاب‌خوردن و چرخش از سکو پرش با دورخیز کوتاه ۵ تا ۷ قدم دورخیز با نیزه انجام دهید.

- نیزه را به‌هنگام حمل، بالاى سر نگه دارید.

- نیزه را در جعبه بکارید و جهش کنید.

- پس از جهش تاب‌خورده، بچرخید.

- پس از چرخش روى دو پا، رو به‌طرف نقطهٔ جهش فرود آئید.

- این‌کار را با عبور از ارتفاع کوتاه انجام دهید.

هدف: کسب تجربه براى عبور از مانع (تصویر پرش با دورخیز کوتاه) پرش با دورخیز کوتاه پرش با تکنیک کامل (کاشتن عادى نیزه) نیزه را به‌طور طبیعى حمل کنید.

- با استفاده از آهنگ سه‌قدم، نیزه را در جعبهٔ مخصوص بکارید.

- مانند مرحلهٔ ۲، عمل را با راه‌رفتن انجام دهید.

- مانند مرحلهٔ ۲، عمل را با دویدن آهسته انجام دهید.

هدف: آشنائى با کاشتن عادى نیزه و پرش (تصویر پرش با تکنیک کامل) پرش با تکنیک کامل جعبه پرش با نیزه پرش با استفاده از جعبه‌اى که مواد سخت مناسب ساخته شده و طورى در زمین کار گذاشته شده که لبه آن هم سطح زمین پرش باشد، انجام مى‌گیرد.

طول جعبه که از کف داخلى آن اندازه‌گیرى مى‌گردد یک متر و عرض آن در لبه جلو ۶۰۰ میلى‌متر است که بتدریج که باریک‌تر مى‌گردد در لبه انتهایى به ۱۵ سانتى‌متر مى‌رسد.

طول جعبه در سطح زمین و ارتفاع دیواره جلویى براساس زاویه ۱۰۵ درجه‌اى که بین پایه و دیواره جلویى تشکیل مى‌شود، تعیین مى‌گردد ( پایه جعبه نسبت به سطح زمین شیب‌دار بوده و در محل تقاطع با لبه جلویى فاصله عمودى به عمق ۲۰ سانتى‌متر دارد( جعبه بایستى طورى ساخته شود که پهلوهاى خارجى کف شیب‌دار با صفحه انتهایى زاویه ۱۲۰ درجه بسازد.

در صورتیکه جعبه از چوب ساخته شود کف آن با ورقه فلزى ۵/۲ میلى‌متر به فاصله ۸۰۰ میلى‌متر از لبه جلویى جعبه پوشیده مى‌شود.

پایه‌ها: از هرنوع پایه‌اى مى‌توان استفاده کرد بشرط آنکه محکم باشد.

فاصله بین این پایه‌ها و یا در صورتیکه از پایه‌هایى با بازوهاى متحرک استفاده مى‌شود نبایستى از ۳۰/۴ متر کمتر و از ۳۷/۴ متر بیشتر باشد.

مانع پرش بایستى از چوب فلز یا ماده مناسب دیگر ساخته شده باشد و بایستى داراى مقطع دایره شکل یا مدوٌر باشد.

طول میله مانع بین ۴۸/۴ و ۵۲/۴ متر و حداکثر وزن آن ۲۵/۲ کیلوگرم مى‌باشد.

ضخامت مانع بین ۳۱-۲۹ میلى‌متر است.

دو انتهاى مانع طورى ساخته مى‌شود که حداقل یک سطح مقعر یا مسطح ۲۰۰×۳۵-۲۹ میلى‌مترى براى قرارگرفتن روى تکیه‌گاه مانع داشته باشند.

قسمتى از مانع که برروى تکیه‌گاه قرار مى‌گیرد بایستى کاملاً مسطح (صاف ) باشد و به هیچ‌وجه با لاستیک یا جنس دیگرى که سبب افزایش اصطکاک بین مانع و تکیه‌گاه‌ها شود نبایستى پوشیده شود.

تکیه‌گاه‌هاى مانع: از میخ‌ها یا میله چنگک‌هایى براى نگهدارى مانع استفاده مى‌شود که نبایست فرو رفتگى یا ناهموارى داشته باشد و قطر سرتاسر آن بایستى ۱۳ میلى‌متر باشد.

این تکیه‌گاه‌ها نباید بیش از ۷۵ میلى‌متر از پایه‌هاى پرش جلو بیاید.

مانع پرش بایستى طورى روى آن قرار گیرد که در صورت اصابت نیزه پرش کننده یا خود پرنده به آسانى در جهت منطقه فرود به زمین سقوط نماید.

تکیه‌گاه‌ها نبایستى با لاستیک یا هرنوع ماده دیگرى که سبب افزایش اصطکاک بین آنها و سطح میله مانع گردد، پوشیده شود و یا از فنر درست شود.

تذکر: جهت کاهش احتمال صدمات وارده به شرکت‌کنندگان در موقع فرود در اثر برخورد به پاى پایه‌هاى پرش، تکیه‌گاه‌هایى که مانع پرش برروى آنها قرار دارد مى‌تواند به روى بازوهاى فرعى که به پایه‌ها متصل هستند، قرار داده تا بدینوسیله بدون افزودن بطول مانع به پایه‌ها فاصله بیشترى بدهند.

نیزه‌ها هر شرکت‌کننده مى‌تواند از نیزه خود استفاده کند.

هیچ شرکت‌کننده‌اى حق استفاده از نیزه دیگر شرکت‌کننگان را ندارد مگر اینکه صاحب آن اجازه بدهد نیزه ممکن است از هرماده و یا ترکیبى از مواد مختلف ساخته شود و داراى طول‌ها و قطرهاى مختلف باشد اما بایستى سطح اصلى آن صاف باشد.

نیزه ممکن است با دو لایه نوار چسبدار با ضخامت یکسان و سطح صاف پوشیده شود.

این محدودیت شامل انتهاى نیزه که با لایه‌هایى از نوار محافظ تا ارتفاع ۳۰/۰ مترى پوشیده مى‌شود، نمى‌شود اینکار براى جلوگیرى از خطر شکسته‌شدن نیزه به هنگام برخورد با جعه انجام مى‌گیرد.

محل فرود منطقه فرود نبایستى از ۵×۵ متر کمتر باشد.

قوانین پرش با نیزه محل فرود محل فرود مربعى به اضلاع ۵ متر است.

محل فرود باید با مواد بسیار نرم با ضخامت مناسب پوشانده شود.

توصیه مى‌شود براى این منظور، حتى‌الامکان از تشک‌هاى ابرى مناسب استفاده گردد.

البته در مراحل مقدماتى آموزش مى‌توان از مخلوط ماسهٔ نرم و خاک‌اره براى ساختن محل فرود استفاده کرد.

در این‌صورت این مخلوط باید به‌دقت پهن شده باشد و سطح آن به‌وسیلهٔ پارچهٔ مناسبى پوشانده شود تا از وارد آمدنِ صدمات احتمالى به ورزشکار جلوگیرى کند.

در مراحل پیشرفته حتماً باید از تشک‌هاى ابرى مخصوص استفاده شود.

معمولاً ضخامت این تشک‌ها براى مدارس ۶۰ سانتى‌متر و در سطوح بین‌المللى ۹۰ سانتى‌متر است تا مشکلات برخورد ورزشکار با کف زمین یا لغزیدن از کناره‌هاى تشک پیش نیاید.

تشک‌ها باید به فاصلهٔ ۱۰ تا ۱۵ سانتى‌متر از ”جعبهٔ پرش“ قرار داده شوند.

تشک‌هاى اطراف ”جعبه پرش“ قرار داده شوند.

این شیب حدود ۳۰ درجه است که از لبه‌هاى شیب‌دار باشند.

این شیب حدود ۳۰ درجه است که از لبه‌هاى کنارى ”جعبه پرش“ شروع مى‌شود و سپس با بقیه قسمت‌هاى محل فرود هم‌سطح مى‌گردد.

مسیر دورخیز طول مسیر دورخیز باید ۴۰ تا ۴۵ متر و عرض آن در حدود ۲۲/۱ متر باشد.

مسیر دورخیز باید با خطوط سفید به عرض ۵ سانتى‌متر مشخص گردد.

شیب مسیر دورخیز به‌طرف جعبهٔ پرش نباید از یک در هزار بیشتر باشد.

هر پرنده مى‌تواند از یک یا دو علامت مورد تائید کمیته برگزارکننده براى تعیین‌ جا پا استفاده کند.

اگر این علامت‌ها قبلاً از سوى ورزشکار تهیه نشده‌اند، او مى‌تواند از چسب‌نوارى استفاده کند.

ورزشکار، مجاز به استفاده از گچ یا هر مادهٔ دیگرى که اثر آن روى مسیر باقى مى‌ماند و پاک نمى‌شود نیست.

پایه‌هاى پرش با نیزه پایه‌هاى پرش با نیزه به‌ هر شکلى که ساخته شوند، باید به‌اندازهٔ کافى محکم و سخت باشند تا بتوانند میلهٔ پرش با نیزه را نگه دارند.

پایه‌هاى پرش با نیزه باید محلى براى قرارگرفتن میله پرش با نیزه داشته باشند.

محل قرارگرفتن میلهٔ پرش با نیزه معمولاً چنگک‌مانند است و طورى ساخته مى‌شود که میله به‌راحتى پس از برخورد ورزشکار با آن سقوط مى‌کند.

فاصلهٔ بین پایه‌هاى پرش با نیزه بین ۳۰/۴ تا ۳۷/۴ متر است و اگر پایه‌ها داراى بازو هستند فاصله بین بازوها باید ۳۰/۴ متر باشد.

پایه‌هاى نگهدارده باید در مسابقات رسمى قابلیت جابه‌جائى تا ۱۲۰ سانتى‌متر (۸۰ سانتى‌متر به جلو و ۴۰ سانتى‌متر به عقب) را داشته باشند.

میلهٔ افقى پرش با نیزه میله افقى باید از جنس فایبرگلاس، آهن نرم یا هر مادهٔ دیگرى ساخته شود.

این میله، شکلى مدور و ۳ سانتى‌متر قطر دارد و دوسر آن طورى ساخته شده است که به‌آسانى روى پایه‌هاى نگهدارنده قرار مى‌گیرد.

طول میلهٔ افقى حداکثر ۵/۴ متر است و وزن آن نباید از ۲۵/۲ کیلوگرم بیشتر باشد.

جنس میلهٔ افقى باید طورى باشد که زیاد انعطاف‌پذیرى نداشته باشد و حداکثر خم‌شدن آن در وسط میله نباید بیشتر از ۳ سانتى‌متر باشد.

منابع : سایت اطلاع رسانی آفتاب : www.aftab.ir سایت اطلاع رسانی دانشنامه رشد : www.daneshnameh.roshd.ir