شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است.
در دوران باستان و در تمدنهای بزرگی همچون ایران، روم، یونان و مصر، جنگجویان و دلاورمردان در مبارزات خود از شمشیر بیشترین استفاده را می‌کردند و برای قدرت یافتن در مبارزه به آموزش فنون شمشیربازی زیر نظر مربیان و استادان با تجربه می‌پرداختند.
شمشیر مهمترین اسلحه بشر، طی چندین هزار سال بوده است.
در معابد مصر باستان نقشهای برجسته‌ای بر روی سنگ وجود دارد که تاریخ آن ۱۱۹۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد و شمشیربازهایی را در حال شمشیر زدن و مسابقه نشان می‌دهد.
در بیشتر مجسمه‌ها و حجاریهای مربوط به تمدنهای باستانی، جنگاورانی مسلح به شمشیرهای گوناگون دیده می‌شوند.
این شمشیرها بیش از کشف آهن، از جنس مفرغ و برنز و اغلب به شکل کوتاه و پهن ساخته می‌شدند.
با کشف آهن، شمشیرها وزن بیشتری پیدا کردند و انواع شمشیرهای کوتاه و بلند و پهن و کج به دست جنگاوران نقاط مختلف جهان افتاد.
اما با گذشت زمان به تدریج از وزن شمشیرها کاسته شد و به استحکام آن افزوده گردید تا جنگجویان بتوانند با سهولت بیشتری از آن استفاده کنند و کمتر خسته شوند.
در موزه ژاپن مجموعه‌ای از شمشیرهای قدیمی نگهداری می‌شود که حدود دو هزار سال از زمان ساختن آنها می‌گذرد.
در این گنجینه شمشیری وجود دارد به نام روزانازینو که توسط پرنس پامانومیگوتو آخته شده است.
البته در افسانه‌ها آمده است که لبه تیغ شمشیر به اندازه‌ای آخته شده که با یک ضربه سطح چمن باغ ملکه را صاف می‌کرده‌اند.
در این کشور، همچنین ورزشی با سابقه چند هزارساله متداول است به نام کندو که در آن به کمک قطعه چوبی بلند از جنس نی خیزران، به حمله و دفاع می‌پردازند و این در حقیقت شیوه‌ای برای آموزش فنون و اصول شمشیربازی و مهارت یافتن در آن است.
در مسابقات امروزی کندو شرکت کنندگان از لباس محلی و ماسک توری مخصوص استفاده می‌کنند تا بدن و ناحیه سر و صورت آنها در برابر ضربه‌های حریف آسیب نبیند.
ولی با این تفاصیل کهن‌ترین آثار در دنیای قدیم از ایام سلطنت پادشاه ساراگون قدیم به جای مانده است.
از آن زمان تا قرن ۱۲ و ۱۳ شمشیری که دارای تیغه برنزی باشد دیده نشده است.
ورزش شمشیربازی در ابتدای قرن چهارم میلادی در اروپا متولد شده است.
کشور آلمان پیش‌قدم این ورزش بوده است و در ابتدای قرن پانزدهم، شمشیربازی از آلمان به ایتالیا راه یافت و در قرن بعدی در اروپا متداول گردید و مدارس شمشیربازی به آموزش علاقمندان این ورزش پرداختند.
البته انگیزه اصلی برای کسب مهارت در شمشیربازی آن بود که افراد خود را مهیای دوئل (جنگ تن به تن) کنند.
در اواخر قرن هفدهم میلادی که بسیاری از کشورها دوئل را ممنوع اعلام کردند، زمینه بسیار بیشتری برای گسترش شمشیربازی به عنوان یک ورزش فراهم شد و باشگاههای زیادی تأسیس شد تا به تربیت شمشیربازان بپردازند.
در اواخر قرن نوزدهم این ورزش به قدری در اروپا متداول بود که حتی قبل از تصویب مقررات مربوط به آن، جزو برنامه رسمی اولین دوره بازیهای المپیک (آتن- ۱۸۹۶) قرار گرفت.
فدراسیون جهانی شمشیربازی تأسیس و شروع به کار کرد.
درباره شمشیربازی
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود.
مسابقات شمشیربازی، هم بصورت انفرادی و هم بصورت تیمی صورت می گیرد.
شمشیربازها در موقع مسابقه می بایست لباس های مخصوصی بپوشند و از دستکش، زیرپوشهایی از پارچه ضخیم و یک ماسک با تور فلزی استفاده نمایند تا صورت و بدن از ضربه های احتمالی حریف محفوظ بماند.
ورزش شمشیربازی که قدمتی طولانی دارد، به صورت دو نفره برای مردان و زنان انجام می شود.
به لباس شمشیربازها یک کابل سیم متصل است، این سیم به دستگاه مخصوصی ارتباط پیدا می کند که می تواند ضربه های وارد را ضبط و محاسبه کند.
محوطه مسابقه شمشیربازی که به آن پیست می گویند، چهارده متر طول و ۸/۱ تا دو متر پهنا دارد.
این پیست با هفت خط افقی به نواحی مختلف تقسیم می شود و می تواند از چوب، لینولئوم، لاستیک، پلاستیک و توری فلزی باشد.
● اصطلاحات شمشیربازی
▪ امتیاز: هر ضربه ای که به هدف وارد شود و شرایط لازم را داشته باشد یک امتیاز به حساب می آید و برنده کسی است که به امتیاز ۵ برسد و در حالت مساوی، برنده کسی است که در ادامه بازی اولین امتیاز را به دست آورد.
▪ آپل: آپل عبارت از کوبیدن پای راست به زمین.
این عمل برای ترساندن حریف و برهم زدن تمرکز حواس او انجام می شود و باید به طور ناگهانی و شدید انجام گیرد.
▪ آتاک: گرفتن حالت حمله به خود را آتاک می گویند.
در این حالت، شمشیرباز دست را پیش می گیرد و حمله می کند و طرف دیگر دفاع کننده است.
▪ سپر: قسمتی از شمشیر است که دست را در مقابل حریف حفاظت می کند.
▪ فول: خطا و نقض قانون بازی است.
عمده خطاها عبارتند از:
۱) بی ادبی و توهین به حریف.
۲) اعتراض به داور یا حریف پس از اعلان رأی داوران.
۳) گرفتن بدن حریف و جلوگیری از بازی وی.
۴) نداشتن وسایل کامل مسابقه.
۵) پرتاب کردن شمشیر به طرف حریف.
۶) خشونت پس از اخطار.
۷) تکرار حمله به حریف بعد از فرمان ایست داور.
● رده های سنی مسابقات ـ نونهالان (زیر ۱۴ سال).
ـ نوجوانان (زیر ۱۷ سال).
ـ جوانان (زیر ۲۰ سال).
ـ بزرگسالان (سن آزاد است).
▪ تعداد نفرات: یک تیم شمشیربازی از ۴ نفر تشکیل می شود که شامل ۳ نفر اعضای اصلی و ۱ نفر ذخیره می باشد، البته مسابقات به شکل انفرادی و تیمی انجام می شود.
▪ مدت مسابقه: زمان هر مسابقه ۴ دقیقه می باشد و وقت های تلف شده در حین مسابقه محاسبه می شود.
با دستور سرداور بازی شروع می شود و بعد از هر ضربه امتیازدار، دو شمشیر باز به وضع سابق خود در پشت خط گارد باز می گردند.
● وسایل شمشیربازی ۱) لباس کاملاً سفید (جلیقه و شلوار).
۲) ماسک صورت و دستکش.
۳) جلیقه کوتاه در رشته سابر.
۴) جلیقه بلند در رشته های فلوره و اپه.
(البته جلیقه بلند قابل استفاده در هر سه رشته است.) شمشیربازی مختصری از ورزش و اصول بازی: شمشیر بازی یک ورزش مهارتی است که نیازمند هوشیاری فراوان و کار دقیق با پا و زبدگی قدرت مچ دست می باشد.
همچنین سرعت و تعادل فراوان بعلاوه متانت ، بردباری از عوامل پیروزی در این بازی می باشد .
این بازی بین دو حریف انجام می شود .
در این بازی هدف تماس بیشتر شمشیر با بدن حریف و جلوگیری از برخورد شمشیر حریف بابدن است .
ورزشکار شمشیر خود را بر روی شمشیر حریف به حرکت در می آورد تا برای حمله خود یا جلوگیری از ضربه های احتمالی حریف ، فضای خالی و مطمئن ایجاد نماید .
مسابقات در این رشته ورزشی بر روی مسیر مشخص که آن را پیست بازی می نامند ، انجام می شود و بازیکنان مجاز به خروج از این مسیر میسر نیستند.
در مسابقات المپیک وجهانی به موجب قوانین و مقررات مسابقات ، سه نوع اسلحه مورد استفاده قرا می گیرد که عبارتند از : فلوره ، آپه ، سابر.
این نوع سه سلاح از حیث مدل و ساختمان به سه نوع فرانسوی ، ایتالیایی ، آناتومیک تقسیم می شوند که طرز در دست گرفتن هر یک از آنان از دیگری متفاوت است .در مسابقات جهانی و المپیک برای آقایان با استفاده از اسلحه فلوره ، آپه ، سابر و برای خانمها با اسلحه فلوره انجام می شود .
فلوره (فویل): اسلحه ای است که مبنای پیدایش آن فقط برای تمرین و قوی کردن دستها برای استفاده دو سلاح دیگر بوده ، لیکن به مرور زمان همراه دو اسلحه دیگر وارد مسابقات شده است .
هدف از بازی با شمشیر فلوره ، وارد کردن ضربه با نوک شمشیر به قسمتهایی از بدن است .
این قسمتها شامل دست و پا و سر نبوده و فقط ضربه هایی که به بدن ، سینه ، شکم ، پشت و سایر محلهای مجاز وارد می شود ، دارای ارزش می باشد.
آپه : در این نوع بازی حملات با نوک شمشیر آغاز می شود و هدف تمام بدن حریف شامل سر تا پا یعنی تمام سطوح لباس حریف است .
سابر : شمشیر سابرهم برای وارد کردن ضربه با فشار نوک و هم برای برش با لبه به کار می رود .
هدف دارای امتیاز در مسابقات سابر تمام قسمتهای بدن در بالای خط افقی است که بین بالای آنها و بدن در حالت آن گارد کشیده می شود .
شمشیر بازی بر روی مسیری به عرض 8/1 تا 2 متر و طول 14 متر انجام می شود .
مجموعه ای از مسیر ها که عرضی معادل 8 متر و طولی برابر 17 تا 18 متر را داشته باشد، یک پیست شمشیر بازی را تشکیل می دهد .
در اطراف مسیر ها باید حدفاصل مشخصی پیش بینی گردد .
این مقدار در دو انتهای مسیر 5/1 تا 2 متر .
در پهلوی آن 25/1 تا 5/2 متر می باشد .
هر شمشیر باز باید به فاصله دو متری از خط وسط قرار گیرد و یک فاصله 4 متری برای عقب روی در پیست خود داشته باشد .
ارتفاع مفید این سالنها حداقل 6/3 متر پیشنهاد می گردد.
پیش بینی محل استقرار تماشاچیان در سالنهای شمشیر بازی ضروری است .
تماشاچیان باید در راستای موازی با پیستهای بازی قرار گیرند تا بهترین دید را نسبت به مسابقه داشته باشند .
ظرفیت تماشاچی تابع وسعت عملکرد سالن می باشد و رقمی متغیر است که یبن 500 تا 5000 نفر توصیه می شود.
برای جداسازی محوطه تماشاگران از قسمت برگزاری مسابقه ممکن است از طناب یا موانع دیگر استفاده شود.
تجهیزات مورد نیاز: 1.
شمشیر: کلیه انواع شمشیر های مورد استفاده در شمشیر بازی (فلوره، آپه ،سابر ) که از چهار قسمت اصلی دسته یا قبضه ، یک تیغه انعطاف پذیر فلزی و یک تکمه در نوک شمشیر تشکیل شده اند.
2.
لباس: لباس کامل شمشیر بازی (وست) شامل ژاکت ، شلوار ، دستکش ، جوراب ،کفش ، محافظ زیر زانو و محافظ زیر آرنج است.
3.
ماسک یا کلاه: ماسک مخصوص شمشیر بازی که ناحیه سر و صورت و گردن را می پوشاند و در قسمت صورت از سیمهای حصیری و توری مانند پوشیده شده است.
4.
صفحه لایه دار: این صفحه زیر ژاکت شمشیر بازان قرار می گیرد تا سینه ، پهلو و کمر شمشیر بازان را در مقابل ضربات محافظت نماید.
شمشیربازی در ایران ورزش شمشیربازی برای نخستین بار توسط میرمهدی ورزنده (پدر ورزش نوین ایران) در ایران معرفی و در دارالمعلمین ورزش تدریس شد.
ورزنده چند سالی در ترکیه نزد سلیم سری استانبولی شمشیربازی را فرا گرفته بود.
پس از آن در مدرسه نظام آن روز این ورزش تعلیم داده شد و گسترش یافت.
ورزش شمشیربازی برای نخستین بار توسط میرمهدی ورزنده (پدر ورزش نوین ایران) در ایران معرفی و در دارالمعلمین ورزش تدریس شد.
در سال ۱۳۲۸ سه نفر از جوانان ایرانی که برای تحصیل به اروپا رفته بودند با ورزش شمشیربازی آشنا شدند و پس از بازگشت به ایران کوشش فراوانی در گسترش هر چه بیشتر این ورزش به عمل آوردند و سرانجام موفق شدند فدراسیون شمشیربازی ایران را تأسیس نمایند.
این سه نفر عبارت بودند از ابتهاج، نیرنوری و بصیر.
آندره ماراتزی اولین مربی خارجی بود که از کشور ایتالیا برای آموزش شمشیربازی به ایران آمد.
ماراتزی، با وجود آنکه حدود ۷۰ سال سن داشت اما تلاش و کوشش بسیاری در آموزش جوانان ایران نمود.
در سال ۱۳۲۵ مربی دیگری از ایتالیا به نام ساریلو به ایران آمد و به مدت ۱۰ سال در خدمت شمشیربازان ایرانی و آشنا کردن آنها با شیوه‌های پیشرفته این ورزش بود.
اما در آن زمان مکان مشخصی برای تمرین شمشیرزنها وجود نداشت و زیرزمین خاکی یک ساختمان در خیابان فلسطین کنونی در تهران که محل باشگاه ایران بود، مورد استفاده دوست‌داران شمشیربازی قرار می‌گرفت.
در سال ۱۳۴۵ اولین دوره مسابقات بین‌المللی جوانان در ایران و در تالار ورزشی تازه تأسیس هفت‌تیر (واقع در ضلع شمالی پارک شهر تهران) برگزار شد.
در این مسابقات، پیرفری رئیس فدراسیون بین‌المللی شمشیربازی هم حضور یافت و با کمک او بود که سه شمشیرباز برجسته ایران (شاپور زرنگار، بیژن زرنگار و عباس افضلی) برای گذراندن دوره عالی مربیگری عازم فرانسه شدند و در مؤسسه ملی ورزش فرانسه به فرا گرفتن اصول و فنون پیشرفته این ورزش پرداختند.
این سه نفر پس از بازگشت به عنوان مربیان تیم ملی مشغول به کار شدند.
در سال ۱۳۴۷ سالن ویژه‌ای برای ورزش شمشیربازی در قسمت شمالی ورزشگاه امجدیه بنا گردید و به این ترتیب شمشیربازی در ایران شکل تازه‌ای به خود گرفت.
در نتیجه گسترش و توجه بیشتر به شمشیربازی، تیم ملی مردان و زنان ایران در بازیهای آسیایی تهران به مقام قهرمانی و مدال‌های فراوان دست یافت.
در اواخر سال ۱۳۵۸ با تصمیم سازمان تربیت بدنی ایران فعالیت شمشیربازها متوقف شد و این وقفه ده سال به طول انجامید.
از چهره‌های صاحب نام در شمشیربازی ایران می‌توان به آقایان شاپور زرنگار، بیژن زرنگار، پیروز آدیت، پرویز الماسی، سرژیک آسادوریان، اصغر پاشاپور، اسفندیار زرنگار، حمید فتحی، منوچهر شفاهی، احمد اسکندرپور، اسماعیل پاشاپور و خانمها گیتی محبان، مهوش شفاهی، مریم آچک، ژیلا الماسی و مریم شریعت‌زاده اشاره کرد.
شمشیربازی برای سلامت چه منافعی دارد و چه مضراتی؟
حرکات شمشیربازی به گونه‌ای است که حرکات آن پله به پله سخت‌تر می‌شوند، در نتیجه ارگان‌های بدن هم مثل قلب و عروق از فعالیت کم به فعالیت زیاد می‌رسند و در نتیجه فشار ناگهانی روی آنها وارد نمی‌شود.
امروزه یکی از ورزش‌هایی که طرفداران بسیاری در میان جوانان پیدا کرده است، شمشیر بازی است.
آموختن این ورزش علاوه بر اینکه از شما یک هنرمند می‌سازد، به شما می‌‌آموزد که چگونه بتوانید از خود دفاع کنید.
شمشیر یک وسیله برنده و نافذ است که از زمان‌های قدیم به عنوان یک وسیله در جنگ‌ها و مبارزه با دشمنان کاربرد داشته و بعدها به عنوان یک ورزش از سوی مردم پذیرفته شده است و حتی در حال حاضر یکی از رشته‌های جذاب المپیک است.
● انواع شمشیربازی شمشیر بازی انواع مختلفی دارد که ما در اینجا به مهمترین آنها اشاره می‌کنیم: ▪ نوع رقابتی: این نوع از شمشیر بازی همان چیزی است که شما در مسابقات شمشیربازی می‌بینید.
در این نوع، دو فرد ورزشکار با هم به رقابت می‌پردازند.
▪ نوع کلاسیک: این نوع از شمشیربازی برای مسابقات ورزشی طراحی نشده است.
● اثرات مفید بدنی شمشیربازی مجموعه‌ای از حرکات ظریف و سریع است.
در این ورزش تمام عضلات و مفاصل بدن به کار گرفته می‌شوند.
در این ورزش، بازیکن سرعت و چالاکی، انعطاف پذیری، پاسخ سریع به تحریکات و هماهنگی و توازن را در خود تقویت می‌کند.
▪ تقویت عضلات: در این ورزش، ورزشکار از حرکات سریع و ظریف دست برای به حرکت درآوردن شمشیر و وارد کردن ضربه به حریف استفاده می‌کند و همچنین برای حمله یا دفاع مجبور است به سرعت به جلو و عقب گام بردارد.
انجام تمام این حرکات به یک هماهنگی قوی میان مغز و عضلات نیاز دارد.
▪ اندام مناسب: ورزشکاران این ورزش بسیار خوش‌اندام هستند، زیرا حرکات شمشیربازی موجب سوزاندن کالری بسیار زیادی می‌شود و در نتیجه این ورزشکاران هرگز اضافه وزن پیدا نمی‌کنند.
از طرفی، حرکات این ورزش به گونه‌ای است که اگرچه ورزشکار اندامی کاملا استوار و صاف دارد اما این اندام کاملا انعطاف‌پذیر است و خشک نیست.
● تقویت تمرکز و دقت انجام حرکات این ورزش باید بسیار هماهنگ باشند و از طرفی ورزشکار باید کاملا مواظب حملات حریف باشد، بنابراین تمام حواس باید روی بازی متمرکز شود و اگر حواس ورزشکار پرت باشد، حرکات از هماهنگی لازم برخوردار نخواهد بود و کنترل بازی از دست بازیکن خارج می‌شود.
بنابراین این ورزش به شدت برای تقویت تمرکز و دقت موثر است.
انواع دیگری از شمشیر بازی هم وجود دارند که برای مقاصد مختلف به کار می‌روند، مثلا بعضی از انواع آن برای دوئل کردن به کار می‌روند.
آنچه شما بیشتر با آن آشنا هستید همان شمشیربازی رقابتی است که دو نفر در مقابل هم به مسابقه می‌پردازند.
● سیستم قلبی و تنفسی حرکات شمشیربازی به گونه‌ای است که حرکات آن پله به پله سخت‌تر می‌شوند، در نتیجه ارگان‌های بدن هم مثل قلب و عروق از فعالیت کم به فعالیت زیاد می‌رسند و در نتیجه فشار ناگهانی روی آنها وارد نمی‌شود.
همین عامل سبب می‌شود که سیستم قلبی- عروقی فعالیت بیشتری داشته باشد و چون فشار روی آن به صورت ناگهانی نیست و به تدریج است، اثرات بسیار مفیدی روی این سیستم‌ها خواهد داشت.
بسیاری از شمشیربازان معتقدند، اگر می‌خواهید اندامی زیبا داشته باشید حتما این ورزش را انتخاب کنید، زیرا این ورزش با تقویت عضلات مختلف از جمله عضلات شکم، باعث می‌شود شکمی کاملا صاف و بدون چربی داشته باشید.
همچنین با تقویت عضلات پشت، موجب می‌شود که ستون فقرات شما کاملا راست و استوار باشد و راه رفتن، ایستادن و نشستن شما بسیار خوش فرم باشد.
از طرفی، با پرورش عضلات ساق پا باعث می‌شود که پاها نیز از شر چربی‌های اضافه خلاص شوند.
بنابراین بعضی از مربیان این ورزش می‌گویند حتی اگر هدف شما در زندگی این است که اندام زیبایی داشته باشید، این ورزش را انتخاب کنید.
یکی دیگر از آثار مفید این ورزش، بالا بردن اعتماد به نفس است زیرا که ورزشکاران این ورزش در اصل می‌توانند مطمئن باشند که می‌توانند به راحتی در برابر خطرات از خود دفاع کنند البته به شرطی که همیشه یک شمشیر همراه خود داشته باشند!
از طرفی چون ورزشکاران این ورزش قدرت تمرکز بالایی دارند می‌توانند بهتر فکر کنند و قدرت تصمیم‌گیری آنها بهتر از افراد عادی خواهد بود.
● آسیب‌های شمشیربازی کشیدگی عضلات ساق پا و پیچ خوردگی مفاصل از جمله آسیب‌های شایع در این ورزش است.
این آسیب‌ها در نوآموزان که حرکات را به درستی انجام نمی‌دهند بیشتر ایجاد می شود و باعث ایجاد درد شدید و گاهی تورم در عضلات و مفاصل می‌شودکه باید حتما توسط پزشک مورد درمان قرار گیرد. ● خلاصه اینکه شمشیر بازی می‌تواند روی بدن ورزشکار آثار مفید زیر را ایجاد کند: ▪ افزایش سرعت و چالاکی ▪ انعطاف‌پذیری ▪ واکنش سریع به تحریکات ▪ هماهنگی میان مغز و عضلات بدن ▪ تقویت تمرکز و دقت ▪ حفظ اندام مناسب و زیبا ▪ تقویت عضلات خصوصا عضلات ران‌ها، پشت و شکم ▪ تقویت سیستم قلبی- عروقی ▪ تقویت سیستم تنفسی ▪ افزایش اعتماد به نفس ▪ افزایش قدرت تفکر و تصمیم‌گیری ضربتی بر پیکر شمشیربازی خانواده ورزش شمشیربازی پس از فراز و نشیب های فراوانی که طی چند سال اخیر بالاخص عدم همکاری ورزشکاران و دست اندرکاران این رشته با مسئولان سابق داشته، امیدوار بود که پس از انتصاب رئیس جدید به سروسامانی برسد.
خانواده ورزش شمشیربازی پس از فراز و نشیب های فراوانی که طی چند سال اخیر بالاخص عدم همکاری ورزشکاران و دست اندرکاران این رشته با مسئولان سابق داشته، امیدوار بود که پس از انتصاب رئیس جدید به سروسامانی برسد.
اما زهی خیال باطل.
زیرا متاسفانه دیدگاه و عملکرد فدراسیون فعلی نه تنها باعث جبران مافات نشد بلکه لطمات فراوانی به آینده این ورزش وارد کرد.
می توان دلایل متعددی را برشمرد که باعث عقب ماندگی این ورزش و پسرفت آن خصوصا در جوامع بین المللی شد.
به اعتقاد رئیس فعلی فدراسیون، شمشیربازی یکی از موفق ترین رشته ها در کشور بوده.
اما منظور ایشان از موفقیت چیست مقصود شاید فرار پیش کسوتان و بزرگان شمشیربازی از مجموعه اجرایی این فدراسیون و ورود افراد غیرمتخصص ناتوان و در مواردی غیرشمشیرباز در راس کادر فدراسیون بوده حضور اشخاص غیرشمشیرباز در شمشیر بازی به مثابه سمی مهلک است که بر پیکره این ورزش نفوذ کرده و تیشه به ریشه این ورزش المپیکی زده.
آیا حضور افراد غیرشمشیرباز با عناوینی چون نایب رئیس، مدیر تیم های ملی و سرپرست اردوهای تیم های ملی از افتخارات فدراسیون است یا اینکه موفقیت از نظر ایشان عدم خرید و وارد کردن تجهیزات ضروری این رشته است که این کمبودها باعث رکود این ورزش و تعطیلی شمشیربازی در بسیاری از استان ها شده است.
ایشان در بازی با کلمات تبحر خاصی دارد و روند عقب افتادگی و رکود را به صرفه جویی تعبیر می کند آیا ممکن است بدون تجهیزات و لوازم ورزش شمشیربازی را پیش برد و در رشد و توسعه آن قدم برداشت.
یکی از شاهکارهای ریاست فدراسیون این بوده که با نام صرفه جویی و عدم تجهیز ورزشکاران ملی در مسابقات برون مرزی باعث شده ورزشکار ملی ما به دلیل نداشتن وسیله برای مسابقه مجبور شود وسایل لازم را از شخصی که پشت به کشورمان کرده و تابعیت قطر را پذیرفته قرض کند تا بتواند به مسابقه خود ادامه دهد در حالی که مسئولان فدراسیون و ریاست فدراسیون پولی که بابت اعزام و تجهیز تیم دریافت کرده اند را به خزانه بیت المال برمی گردانند و مدعی صرفه جویی می شوند و یا اینکه پول توجیبی ورزشکاران اعزامی به مسابقات برون مرزی را پرداخت نمی کنند و در عوض مبالغ را برمی گردانند تا خود را به عنوان مدیر دلسوز و صرفه جوگر جا بزند.
در صورتی که عده ای خاص تحت عنوان معاون بین الملل، سرپرست اردوهای تیم های ملی و...
با هزینه های گزاف در سفرهای مارکوپولویی به سر می برند.
جای بسی تاسف است که مسئولین ورزش کشور مسائل اینچنینی را هرگز نمی بینند و بدون آشنا بودن با واقعیات موجود سعی در حمایت این افراد دارند.
یا شاید موفقیت از نظر ایشان عدم وجود کمیته های داوران، مربیان، آموزش، فنی، مسابقات و...
در فدراسیون است جالب اینجا است تیمی که داعیه ملال آوری در بازی های آسیایی را در سر می پروراند فاقد کمیته های مذکور بالاخص کمیته آموزش که رکن اساسی پیشرفت و توسعه است، بوده.
همه موارد مورد اشاره از موفقیت های فدراسیون آقای باقرزاده هستند.
حضور تیم های صوری در لیگ شمشیربازی که فاقد سازمان باشگاهی هستند نیز از موفقیت های این فدراسیون بوده.
عدم تعامل با آموزش و پرورش، صدا و سیما و مطبوعات نیز از موفقیت های فدراسیون است.مهمترین دستاورد و موفقیت ایشان در دوره ریاست این بوده که چنانچه شخصی به نقد ایشان پرداخته باشد با شدیدترین رفتارها مواجه شده و عطای ماندن در شمشیربازی را به لقای آن بخشیده.
عدم برگزاری صحیح علمی اردوهای آمادگی و ناتوان بودن از ارائه برنامه کامل و علمی اردو نیز موید موفقیت ایشان بوده.
جهت اطلاع رجوع شود به برنامه های ارائه شده فدراسیون به کمیته ملی المپیک.
علی ایحال متاسفانه تمامی نکات مذکور جزء کوچکی از واقعیات تلخ ورزش شمشیربازی است که گریبانگر این ورزش مفرح گشته و کسی نیز پاسخگوی کوتاهی های موجود نیست.
جالب تر اینکه در اساسنامه مجامع فدراسیون ها ریاست فدراسیون را به برگزاری مجمع در ابتدا و انتهای سال وادار کرده اما متاسفانه ایشان در ۳ سال و اندی که ریاست فدراسیون را بر عهده دارند از برگزاری مجمع طفره می روند زیرا در مجمع با سئوالات گوناگونی مواجه خواهند شد که پاسخی برای آن ندارند.
عدم برگزاری مجامع استان ها نیز از شاهکارهای ایشان است.
جالب آنکه از حدود ۱۰ استان فعال شمشیربازی در کشور چند استان رئیس هیات و سازمان رسمی ندارند.
ضمنا یکی از افتخارات مهم باقرزاده این بوده که در زمان برگزاری انتخابات با این شعار که ما باید هر سال چندین مربی جهت آموزش به کلاس های بین المللی اعزام کنیم و این کار مهمترین برنامه بنده نیز هست وارد میدان عمل شد.
اما دریغ و صدافسوس که در زمان ۵۳ ساله ریاست ایشان حتی یک مربی داخلی موفق به حضور در کلا س های بین المللی نشد اما در عوض اشخاص بسیاری تحت عناوین مختلف به سفرهای آنچنانی اعزام شده اند که اکثرا جزء خانواده شمشیربازی هم نبودند.
عدم برگزاری مرتب مسابقات داخلی اعم از قهرمانی کشور رده های مختلف سنی کاپ های بین المللی داخلی اعم از جام خزر جام ستارخان نیز از موفقیت های فدراسیون بوده.
کاش روزی این ورزش به دست صاحبان اصلی اش که دلسوز آن هستند بیفتد تا مجددا شاهد رونق و شکوفایی شمشیربازی باشیم.