دانلود مقاله انواع آسیب های ورزشی

در هر ورزشی باید انتظار آسیب ها، جراحت ها و خطرات احتمالی آن را داشته باشید، به خصوص در ورزش های گروهی.

هر ورزشی که طبق آمار در هر 1000 ساعت بیش از 5 آسیب داشته باشد، جزء ورزش های پرخطر بادرصد آسیب بالا به شمار می رود.

راگبی و لاکروس با 30 صدمه در 1000 ساعت بالاترین حد هستند، درحالیکه بسکتبال و اسکواش هم با آمار 14 صدمه در 1000 ساعت بازی های پرخطری بحساب می آیند.

تعجب آور است که بدانید، دو، و ایروبیک هم با 11 صدمه، زیاد از قافله ورزش های پرخطر عقب نیستند.

آسیب های ورزشی انواع مختلف دارند، اما قسمت های ویژه ای از بدن هستند که بیش از سایر اعضاء در خطر صدمه خوردن هستند.

آسیبهای ورزشی در اثر ضربه های شدید یا کششهای متمادی و بیش از حد در حین انجام حرکات ورزشی به وجود می آیند.

صدمات ورزشی میتوانند استخوانها یا بافت نرم (رباط، ماهیچه و تاندون) و یا هردو را دچار مشکل نمایند.

برخلاف تصور بسیاری افراد، کودکان، با عکس العملهایی ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی کم در ایجاد هماهنگی در حرکات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیبهای ورزشی هستند.

سالانه تعداد افراد بسیاری دچار صدمات ورزشی میشوند که نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیم دیگر به رسیدگی پزشکی نیاز پیدا میکنند.

بر اساس محاسبات آماری در هر 1000 نفر، 26 نفر به آسیبهای ورزشی دچار میشوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه کودکان 14-5 سال است.

در این آمارها بیشترین تعداد مصدومین را پسران 17-12 ساله تشکیل میدهند، که میزان این آسیبها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، در ورزشهای جمعی که امکان برخورد در آنها زیاد است و از نظر وخامت، در ورزشهای انفرادی بیشتر است
انواع آسیبهای ورزشی
حدود 95% این آسیبها را کوفتگی و ضرب دیدگی بافت نرم تشکیل میدهد.

کبودی رایج ترین اثر این ضرب دیدگی هاست و دلیل بروز آن زخم های زیر پوست یا آسیب دیدگی موی رگهای سطحی و جمع شدن خون در زیر پوست است.

یک سوم تمام صدمات ورزشی را اصطلاحا رگ به رگ شدن میگویند.

این آسیب در واقع پیچیدن یا پارگی قسمتی ازرباط است.

رباط رشته محکمی است که پیوند دهنده استخوانها به یکدیگر بوده و مفاصل را محکم در جای خود نگه میدارد.

ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیبهای شایع در ورزش است.

این حالت پیچیدگی و کشش ماهیچه یا تاندون است که گاهی به پارگی آنها می انجامد.

تاندونها بافتهای محکمی هستند که پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوانها هستند.

التهاب تاندون و یا التهاب یکی از محفظه های کوچک پر از مایعی که موجب حرکت روان تاندون بر روی استخوان میشوند در اثر تکرار بیش از حد حرکاتی که موجب وارد شدن فشار بر مفاصل میشوند به وجود می آید.

آسیبهای استخوانی
شکستگی استخوان 5 تا 6% کل آسیبهای ورزشی را تشکیل میدهد.

استخوانهای بازو و پا بیش از همه در معرض شکستگی قرار دارند.

شکستگی ستون فقرات یا جمجمه در حین حرکات ورزشی بسیار نادر است.

استخوانهای پا از ران تا کف آن بسیار مستعد شکستگی در اثر فشار هستند و زمانی رخ میدهند که ماهیچه ها دچار پیچیدگی شده یا در اثر انقباض بیش از حد موجب خم شدن و شکستن استخوان میشوند.

این نوع شکستگی بخصوص در میان رقصندگان باله، دوندگان استقامت و افرادی که استخوانهای باریک دارند شایع است.

شکستگی ساق پا با دردناک شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است که در هنگام حرکت بسیار دردناک شده و درد آن مدام شدت پیدا میکند.

این آسیب در اثر حرکات پر فشار یا کوبیدن های مداوم پا بر روی زمین در ورزشهایی چون ایروبیک، دو استقامت، بسکتبال و والیبال عارض میشود.

آسیبهای مغزی

آسیبهای مغزی، دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حرکات ورزشی است.

ضربه مغزی ممکن است حتا با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، هماهنگی حرکات، قوه ادراک، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود.

عوامل اصلی صدمات ورزشی شامل :
• لوازم ورزشی که اشتباه به کار برده شده اند
• سقوط
• برخورد شدید دو بازیکن که بر اثر سرعت زیاد (مثلا در هاکی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش(مانند راگبی) ایجاد میشود
• آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخشهایی از بدن که به طور مداوم تحت فشار یا کشیدگی قرار گرفته اند
علائم این آسیبها عبارتند از :
• لقی یا از جا درآمدن یک مفصل
• تورم
• ضعف
بررسی آسیب شناسی :
علائمی که به طور مداوم موجب تشدید یا کاهش توانایی ورزشکار در بازی شده و گاهی هم دردناک نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد.

تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشکلات کوچک به صدمات جدی و مشکلات طولانی جلوگیری میکند.

یک جراح ارتوپد اشخاصی را که،
• از شرکت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند
• قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشکلات مزمن ناشی از یک آسیب ورزشی کم شده است
• کسانی که آسیب ورزشی در آنها موجب از شکل افتادگی بازو یا پا شده است
را مورد نظر قرار می دهد.

او با معاینه موضعی، پرسیدن سوالهایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی که بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عکسهایی با اشعه ایکس، استخوانها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی میکند.

اشخاصی که دچار ضربه مغزی شده اند باید فورا مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر 5 دقیقه یک بار مورد معاینه قرار بگیرند.

معاینات اصلی در هر 5 دقیقه عبارتند از اندازه گیری هشیاری، تمرکز و حافظه کوتاه مدت فرد مصدوم.

علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشکل بینایی.

آسیب های ورزشی حاد مثل پیچ خوردگی ها,دررفتگی ها,کبودی ها,خراشیدگی ها, کشیدگی عضلات و رباطها و شکستگی ها معمولاً در خلال فعالیت رخ می دهند.شایعترین آسیب و صدمه ورزشی حاد را کبودی ها و خراشیدگی ها تشکیل می دهند.آسیب های مچ پا را شایع ترین آسیب های ورزشی اسکلتی عضلانی محسوب می کنند و شایع ترین آسیب مچ پا هم پیچ خوردگی مچ پا می باشد.

علائم و نشانه های آسیب های ورزشی حاد عبارتند از: درد شدید و ناگهانی تورم عدم توانایی درتحمل وزن بدن روی اندام تحتانی حساسیت در لمس ناحیه عدم توانایی در حرکت مفصل در تمام دامنه حرکتی آن ضعف شدید اندام در رفتگی یا شکستگی قابل مشاهده آسیب های ورزشی مزمن معمولاً‌ ناشی از فعالیت بیش از حد و اعمال نیرو بر روی یک بخش خاص از بدن در هنگام ورزش رخ می دهد.

علایم و نشانه های آسیب های ورزشی مزمن عبارتند از: دردی که با انجام حرکات ورزشی تشدید و با استراحت بهبود می یابد.

درد از نوع گنگ و مبهم است.

تورم انواع شایع آسیبهای ورزشی کشیدگی و پارگی های عضلات و رباطها Sprain به کشیدگی رباطها ( که استخوانها را به هم ارتباط می دهند ) اطلاق می گردد.

علل ایجاد کشیدگی رباطها عمدتاً‌ ضربات هستند که سبب جابجایی استخوانها از هم در محل مفصل و کشیدگی رباط یا پارگی آنها می شوند.

این کشیدگی ها 3 درجه دارند که درجه 1 آن کشیدگی خفیف و درجه 3 آن پارگی کامل رباط است.

نواحی از بدن که بیشتر در معرض این آسیب قرار دارند عبارتند از مچ پا, زانو و مچ دست است.

علائم ایجاد sprain شامل درجات مختلفی از حساسیت در لمس محل, درد, التهاب , تورم و عدم توانایی در حرکت عضو یا مفصل و یا شلی مفصل و ناپایداری آن است.

Strain به آسیب و کشیدگی واحد عضله – تاندون گفته می شود که اغلب در اثر مقاومت در برابر فشارهای کششی در اثر انقباض شدید عضلانی در ورزش های غیر تماسی ایجاد می گردد.

کشش بیش از حد سبب پارگی جزئی در واحد عضله – تاندون میشود .

علائم و نشانه های آن شامل درد, اسپاسم عضله و فقدان قدرت عضله, در درجات شدید پارگی عضله.

آسیب های زانو بخاطر ساختمان پیچیده و متراکم و نیز تحمل وزن بدن مفصل زانو شایعترین مفصلی است که دچار آسیب و صدمه ورزشی می شود.

هر ساله حدود 55 میلیون نفر در آمریکا بخاطر مشکلات زانو معاینه می شوند.

آسیب های زانو می تواند خفیف یا شدید باشد از آسیب های خفیف می توان به زانوی دوندگان ( درد و حساسیت در لمس جلوی و پائین زانو ) و التهاب تاندون ها و رباط های زانو نام برد.

آسیبهای شدید زانو شامل آسیب های استخوانی و غضروفی ( غضروف مفصلی و مینسک ها ) و آسیب های شدید و پارگی های رباطهای زانو ( رباط های صلیبی قدامی و خلفی و رباط های جانبی خارجی و جانبی داخلی ) می باشد.

آسیب دیدگی و صدمات زانو عمدتاً ناشی از چرخش زانو است اما می تواند بواسطه اصابت ضربات, افتادن روی پاها از ارتفاع , پریدن نادرست و دویدن های طولانی و گرم کردن نامناسب روی دهد درد ساق ناشی از ورزش (shin splint) به درد در ساق در هنگام ورزش اطلاق می گردد.

درد معمولاً‌ در جلوی قسمت تحتانی ساق پا و نزدیک مچ و یا در سمت داخلی ساق رخ می دهد.

این عارضه در دوندگان مشاهده میشود ومعمولا ناشی از شکستکی های استرسی یا خونرسانی ناکافی است.

ریسک فاکتورهای این عارضه عبارتند از : تمرین بیش از حد روش دویدن نادرست تمرین های کششی نادرست گرم کردن ناکافی دویدن یا پریدن بر روی سطح سخت کفش نا مناسب ورزشی آسیب های تاندون آشیل آشیل تاندون عضله سه سر ساقی است و در پشت مچ پا قرار دارد و مچ پا را به عقب می کشد و بطور شایعی دچار آسیب های ورزشی می شود.

طی روند پیری و نیز طی تمرین بیش از اندازه در ورزش این تاندون می تواند دچار التهاب شود.

این امر تاندون را مستعد آسیب و پارگی در اثر اصابت ضربه می کند, از سویی بعلت درد ناشی از التهاب فرد از آن پا کمتر استفاده نموده و دچار تحلیل عضلانی و استعداد به صدمات ورزشی دیگر از ناحیه پا می شود.

عمدتاً آسیب های ورزشی تاندون آشیل در افراد میانسال و مسنی که بصورت گاهگاه ورزش می‌کنند رخ می دهد.

اغلب در اثر افزایش ناگهانی شتاب حرکت دویدن و نیز در هنگام حرکات پرشی فرد دچار آسیب می گردد., آرنج, مچ دست.

آسیبهای ستون فقرات در ورزش آسیبهای وارد برستون فقرات که آسیب نخاع و اعصاب را به دنبال خواهد داشت ممکن است بر اثر یک فرآیند تخریبی بر اثر ورزش و یا با برخوردهای سنگین ورزشی به وجود آمده باشد و یا براثر حوادث شغلی ، تصادفات ، سقوط از ارتفاع ایجاد شده باشد .

به دلیل ارتباط نزدیک آسیب مهره ها و ستون فقرات با آسیب نخاع و طناب نخاعی و ( حتی اعصاب محیطی در برخورد با این نوع آسیبها ) باید دقت و سرعت عمل بالاتری در این مورد اعلام نمود .

به همین دلیل نیاز به شناخت کلی و آموختن هر چه بیشتر نحوه برخورد با این ضایعه به نظر می رسد .

آسیبهای وارد به قسمت فوقانی ستون فقرات غالباٌ مجموعه ای از کشیده گی های رباطی ، در رفتگی، شکستگی است که میتواند فلج یا حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

آسیبهای مهره گردنی در ورزش : آسیبهای وارد به مهره گردنی می تواند در حالت خفیف باعث رگ به رگ شدن یا کشیدگی ستون مهره ها در حالت شدید باعث ایجاد صدمه به ساختن رباطها ، استخوانها و یا بافت عصبی نخاع شود .

برخی از عوامل ایجاد این آسیب به شرح زیر است : نیروهای ناگهانی خم کننده گردنی فشرده های عمودی مهره های گردنی ( شیرجه زدن در آب یا اصابت با فرق سر به زمین ) ورزش های خطر ساز برخوردی ( فوتبال ، موتورسواری ، غواصی ، ژیمیناستیک ،......) سابقه بیماری مفصلی واستخوانی به خصوص پ.کی استخوان چاقی سوء تغذیه بخصوص کمبود کلسیم دررفتگی چیست؟

جراحتی است که در ناحیه عضله یا تاندون - بافتی که عضله را به استخوان متصل میکند - رخ می دهد.

در این حالت عضله یا تاندون کشیده شده و یا پاره می شود.

چه چیزی باعث در رفتگی می شود؟

این جراحت معمولآ بر اثر پیچش یا کشش در عضله یا تاندون رخ می دهد.

در رفتگی ممکن است به یکباره رخ دهد و یا بتدریج طی چند روز یا یک هفته رخ دهد.

معمولآ در حالتی که کشش زیاد به عضله وارد می شود و یا جسم سنگینی را به روش غلطی بلند کنیم به سرعت در عضلات یا تاندونها در رفتگی رخ می دهد.

در حالات تدریجی ممکن است شما یک حرکت یا رفتار غلط را با عضله خود در طول زمان ادامه دهید که در نهایت منجر به در رفتگی می شود در رفتگی معمولآ در کدام نواحی بیشتر رخ می دهد؟

در رفتگی های معمول عبارتند از در رفتگی در عضلات ناحیه ران و پشت ران.

ورزشهایی مانند فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی خطر بروز در رفتگی در ناحیه پشت و ساق پا را بسیار دارند.

ورزشهایی که در آنها دست بسیار استفاده می شود مانند ژیمناستیک، والیبال، تنیس، گلف و ...

اغلب خطر بروز این جراحت در ناحیه آرنج و بازو را برای ورزشکار دارند.

علائم این جراحت چگونه است؟

درد تشنج و اسپاسم در ناحیه عضله ضعف عضله تورم انقباض عضله مشکل به هنگام استفاده از عضله لازم به ذکر است که اگر عضله یا تادون بطور کامل پاره شده باشد، بهبود آن بسیار سخت و توام با درد خواهد بود.

اقدامات اولیه برای مداوای رگ به رگ یا در رفتگی چیست؟

اقدامات اولیه برای هر دو جراحت تقریبآ یکسان است و پزشکان عمومآ توصیه های زیر را برای معالجه در چند اول می کنند ناحیه جراحت دیده باید استراحت کند.

اگر این ناحیه مفاصل زانو یا آرنج باشد ممکن است مجبور باشید از سازه های گچی یا چوبی و ...

برای ثابت نگاه داشتن آنها استفاده کنید.

حدود 4 تا 8 بار در روز باید روی ناحیه آسیب دیده به مدت بیست دقیقه یخ قرار دهید.

ناحیه جراحت را باید با باند فشرده نگه داشت.

هنگام خواب و استراحت زانو، آرنج، بازو یا مچ آسیب دیده را روی یک بالش قرار دهید برای تسکین درد از مسکن هایی مانند آسپرین یا بروفن استفاده کنید پس از چند روزی که درد ناحیه آسیب دیده کمترشد، معمولآ با تمرینات ورزشی سبک مرحله بازگرداندن عضله به حالت قبل شروع می شود.

این تمرینات برای جلوگیری از سفت شدن ماهیچه ها و جلوگیری از ضعف عمومی آنها لازم است.

در موارد آسیب دیدگی پیشرفته لازم است که شخص برای درمان و ورزش به پزشک فیزیو تراپ مراجعه کند.

باید دقت کرد که هرگز قبل از بهبود کامل، ورش را آغاز نکنیم چرا که ممکن است وضعیت بدتری برای ناحیه آسیب دیده بوجود بیاوریم.

رگ به رگ شدن عضله و پارگی تاندون از متداول ترین آسیب هایی است که همواره یک ورزشکار را تهدید می کند.

مجموعه سئوال و جوابهای زیر می تواند اطلاعات مفیدی را در این زمینه برای شما در بر داشته باشد.

رگ به رگ شدن چیست ؟

جراحاتی که در ناحیه رباط - بافتهای که دو استخوان را در ناحیه مفاصل به یکدیگر نگهداری میکند - رخ می دهد و معمولآ منجر به کشش یا پارگی رباط می شود رگ به رگ شدن نامیده می شود.

چه چیزی باعث رگ به رگ شدن می شود؟

عوامل زیادی باعث این نوع از جراحت می شود.

افتادن یا پرت شدن، پیچ خوردن مفاصل، ضربه خوردن و ...

هر عاملی که باعث شود یک مفصل از حالت عادی خود خارج شود.

این نوع از جراحات اغلب در ناحیه بازو، پا و زانو برای ورزشکاران بوجود می آید.

متداول ترین نوع رگ به رگ شدن کدام است؟

اغلب اوقات این مشکل در قوزک پای ورزشکاران بوجود می آید.

همچنین برای ورزشکارانی که حرکات پرشی دارند و روی دست فرود می آیند، ممکن است برای مچ دست نیز چنین مشکلی بوقوع پیوندد.

ورزشکاران ورزشهایی مانند اسکی یا والیبال و ...

نیز معمولآ به این مشکل در ناحیه شست دست دچار می شوند.

علائم ابتلا به این جراحت چیست؟

درد ورم کبودی عدم امکان استفاده از مفصل صدمه دیده میزان هریک از این پارامتر ها به عمق جراحت بستگی دارد که می تواند از ملایم تا سخت باشد پیچ خوردگی مچ پا 85% از صدمات مچ پا را پیچ خوردگی های مچ پا تشکیل می دهد .

و 85% این پیچ خوردگی ها را نوعی پیچ خوردگی که در آن پا ( کف پا ) به سمت داخل بوده و کناره خارجی پا مماس بر زمین می باشد تشکیل می دهد که آسیب وارده به سمت خارج مچ پا وارد می شود .

پیچ خوردگی مچ پا شایعترین آسیب و صدمه ورزشی محسوب می گردد که احتمال بروز آن در دوره ورزشی یک فرد بین 45-25% می باشد پیچ خوردگی مچ پا بویژه در ورزشهای فوتبال ، والیبال ، بسکتبال شایع است .

آناتومی مچ پا درساختار مچ پا سه استخوان درشت نی ( تیبیا ) و نازک نی ( فیبولا ) و تالوس ( قاپی ) شرکت دارند که توسط رباطهایی مثل رباط دلتوئید ، رباط تالوفیبولار قدامی و خلفی و ...

حمایت می شوند .

علت احتمال و بیشتر بودن آسیب در سمت خارجی مچ پا نسبت به سمت داخلی آن بالاتر بودن سطح مفصلی و بیشتر بودن سطح مفصلی در سمت داخل نسبت به خارج است و نیز اینکه رباطهای سمت داخل مچ پا ( رباط دلتوئید ) قطورتر و محکم تر از رباطهای سمت خارج مج پا می باشند .

در سمت خارج سه رباط نسبتاً کم استحکام تالوفیبولار قدامی و خلفی و رباط پاشنه ای به نازک نی را داریم انواع پیچ خوردگی های مچ 1- پیچ خوردگی های خارجی : در حرکت چرخشی پا به سمت خارج به طوری که کف پا به سمت داخل قرار گیرد رخ می دهد و در آن قسمت خارجی مچ پا صدمه می بیند .

2- پیچ خوردگی های داخلی : در حرکت چرخشی پا به سمت داخل به طوری که کف پا به سمت خارج قرارگیرد رخ می دهد و در آن قسمت داخل مچ پا صدمه می بیند .

3- پیچ خوردگی های بالای مچ پا : که منظور پارگی رباط بین درشت نی و نازک نی در انتهای تحتانی آنها است که اغلب با درد جلوی مچ پا تظاهر پیدا می کند * درجه بندی آسیب پیچ خوردگی مچ پا بر اساس معاینه بالینی درجه 1 : مچ دردناک اما بودن ناپایداری مفصل که با کشیدگی خفیف رباط قاپی_نازک نی قدامی همراه است درجه 2 : مچ دردناک و در بررسی مفصل ناپایداری در معاینه مفصل دیده می شود که همراهی با پارگی کامل رباط قاپی_نازک نی قدامی و پارگی ناکامل رباط پاشنه ای _ نازک نی دارد .

درجه 3- مچ دردناک همراه با ناپایداری مفصل مچ در معاینه .

این حالت با پارگی کامل هر دو رباط قاپی_نازک نی قدامی و پاشنه ای _ نازک نی می باشد بیومکانیک ورزشی مکانیسمهای پیچ خوردگی مچ پا در حرکات ورزشی شامل پریدن ها ، چرخیدن روی یک پاشنه و تماس نزدیک بین ورزشکاران که در آنها پاها روی هم گذاشته می شود می باشد حداکثر حساسیت در لمس در پیچ خوردگی های خارجی در محل رباط نازک نی _ قاپی قدامی یا رباط پاشنه ای _ نازک نی دیده می شود هیچ درد استخوانی یا در لمس وجود ندارد .

چنانچه باشد مطرح کننده شکستگی استخوان است و باید بررسی شود درد محدود به قسمت داخل پیچ خوردگی و کشیدگی سمت داخل را مطرح می کند .

تست کشیدن پا به جلو می تواند در بررسی پارگی رباط قاپی _ نازک قدامی (ATFL) کمک کند .

با یک دست ساق را نگه داشته و با دست دیگری پاشنه را به جلو می کشیم چنانچه پا به اندازه mm10 جلو آمد و یا اختلاف دو سمت بیشتر از mm3 بود پارگی ATFL مطرح است .

حتماً باید هر دو پا را معاینه کرد چون میزان حرکت و شلی مفاصل در افراد مختلف متفاوت است تشخیص های افتراقی ناپایداری زانو شکستگی تالوس تومورهای مچ پا آسیبهای استخوان پاشنه استئوکندریت بررسی های رادیولوژیک و تصویربرداری عکس ساده رادیولوژی در صورتیکه فرد بین 65-2 سال باشد CT در رد استئوکندریت MRI در بررسی آسیبهای بافت نرم ، شکستگی ها و استئوکندریت.

برخورد با فرد آسیب دیده فاز حاد 1 ) برنامه بازتوانی :‌با استراحت ، کمپرس آب سرد و بالا نگه داشتن عضو صورت می گیرد 2 ) درمان دارویی :‌هدف کاهش درد و التهاب است که عمدتاً با استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی صورت می گیرد 3 ) مداخله جراحی : برای پیچ خوردگی های سطح بالا و ناپایداری مزمن مچ در نظر گرفته می شود سایر مداخلات : شامل استفاده از آتل در موارد شدید پیچ خوردگی و نیز نگهداری های محیطی مفصلی می باشد .

می توان سایر درمانها مثل ماساژ را هم در نظر داشت .

فاز بهبودی فیزیوتراپی : برای بدست آوری مجدد قدرت و حس های عمقی و نیز دامنه حرکات نرمال مفصل صورت می گیرد سایر درمانها : ماساژ درمانی ، تزریقات داخل مفصلی و ...

را شامل می گردد .

بازگشت به تمرین و سابقه باید ابتدا تمرینات با حرکات در خط مستقیم شروع شده و بعد حرکات به جلو و عقب صورت گیرد و بعد حرکات به طرفین را شامل گردد .

زمانی می توان به سابقات بازگشت که در هر جهتی از حرکت علائم درد و ظاهر گردد پیش آگهی معمولاً در آسیبهای جزئی بهبودی به سرعت رخ می دهد لگن در پیچ خوردگی های شدید به سمت داخل یا خارج و نیز پیچ خوردگی های سطح بالا بهبودی دیررس است ولی معمولاً بدون عارضه می باشد شیوه های درمان درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولا شامل محکم بستن محل آسیب دیده با نوار کشی، کمپرس یخ و استراحت است.

داروهای ضد التهاب خوراکی یا تزریقی برای تورم کیسه های مفصلی تجویز میشوند.

برای تاندونهای آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز میشود.

اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است.

جراحیهای ارتوپدی برای پیچیدگیها یا ضرب دیدگیهای جدی توصیه میشوند.

درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف کردن درد و التهاب که شامل برگرداندن ورزشکار به حالت و تواناییهای اولیه او است.

معمولا به ورزشکاران آسیب دیده توصیه میشود که تا بهبود کامل، فعالیتهای خود را محدود نمایند.

پزشک آنها شاید تمرینهای خاصی را برای ورزشکاری که دچار آسیبهای متعدد شده است تجویز نماید اما صدمات جدی،ورزشکار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد کرد.

پیشگیری : کودکانی که میخواهند در یک فعالیت ورزشی سازمان یافته شرکت کنند باید ابتدا توسط متخصص معاینه شوند و در باره نوع ورزشی که میخواهند انجام دهند با پزشک خود مشورت نمایند.

پزشک متخصص باید، • هر گونه آسیب قبلی را با دقت معاینه کرده و اهمیت آنرا در ورزش مورد نظر بسنجد.

• در صورت لزوم برای جلوگیری از رشد یا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوانهای کودک تمرینهای اضافه تجویز کند • به سیستم استخوان بندی و دستگاه گردش خون کودک توجه کند و قابلیت بدنی او را تایید یا رد کند همانطور که میبینید اگر پزشک بداند که ورزش مورد نظر شما چیست میتواند بگوید که کدام بخش بدن بیشتر در معرض فشار خواهد بود و برای جلوگیری از آسیبهای احتمالی توصیه هایی بکند چند برنامه دیگر برای جلوگیری از آسیبهای ورزشی عبارتند از: • حفظ فرم صحیح و سلامت بدن • اطلاع و اطاعت از قوانینی که موجب تنظیم حرکات میشود • استراحت در هنگام خستگی، بیماری یا درد • عدم استفاده از نیرو بخشهای مصنوعی.

این مواد ممکن است توانایی شما را در لحظه افزایش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستند • مراقبت و استفاده صحیح از لوازم ورزشی • پوشیدن البسه مناسب و به کار بردن لوازم محافظ (مانند زانو بند و کلاه ایمنی( جلوگیری از مصدومیتها و آسیبهای ورزشی مصدومیت در حین بازی بسیاری از جوانان و نوجوانان در هنگام انجام ورزشهای مختلف آسیب می بینند.

رعایت برخی از دستورات و نکات ایمنی از بروز اینگونه مصدومیتها جلوگیری می کند.

در این مقاله سعی داریم این نکات پایه ای و تمرینات ایمن سازی را به شما معرفی کنیم.

تجهیزات اساسی: آیا می دانید که تنیس بازی کردن با کفشهای خیلی تنگ و یا گشاد میتواند به همان اندازه که در فوتبال از محافظ زانو استفاره نکنید، خطرناک باشد و موجب مصدومیت و آسیب جدی شود؟

استفاده از لوازم و لباسهای ورزشی نامناسب که کاملا" اندازه و مناسب فیزیک بدن نباشند یکی از مهترین دلایلی است که در ورزش باعث آسیب دیده گی می شود!

تجهیزات و وسایلی که در طول انجام یک ورزش یا حتی بازی باید بپوشید و به همراه داشته باشید کلید جلوگیری از مصدومیتها هستند.

با کلاه ایمنی شروع کنید.

این وسیله برای ورزشهایی مثل هاکی، بیس بال، سافت بال، دوچرخه سواری، اسکیت بوردینگ، اسکی، و اسنو بوردینگ بسیار مهم است همیشه از کلاهی استفاده کنید که مخصوص ورزش شما ساخته شده است.

هنگامی که میخواهید کلاه دوچرخه سواری انتخاب کنید، به برچسب توضیحات کارخانه ای که این محصول را تولید کرده توجه کرده و با دفت آن را بخوانید.

همیشه به یاد داشته باشید از مارک های معتبر و دارای استاندارد خرید کنید.

اگر از کلاه هایی استفاده میکنید که برای چند نوع ورزش تولید شده اند.

مثلا" انواع اسکیت بوردینگ، آگاه باشید که برای انجام ورزشهایی مانند دوچرخه سواری مناسب نیستد، مگر آنکه روی برچسب تولید کارخانه ای قید شده باشد.

هر کلاهی باید راحت باشد و نباید سر شما را به عقب یا جلو بکشد.

محافظ چشم: عینک پلاستیکی - محافظ چشم از مهمترین محافظ های چشم آنهایی هستند که ازنوعی پلاستیک موسوم به"پلی کربنات " ساخته شده اند و مخصوص ورزشکاران هستند.

- ماسکهای صورت و محافظهای پلی کربنات واین فبیل پوششها برای سر، در بعضی ورزشها مثل هاکی روی یخ، بیس بال و سافت بال استفاده می شوند.

- اگر عینک میزنید احتمالا" باید از نسخه پلی کربنات که تحت نظر پزشک ساخته شده استفاده کنید.

هنگامی که در زمین مسایقه هستید هرگز عینک معمولی که همیشه میزنید به چشم نزنید.

- همه محافظین چشم باید کاملا روی صورت اندازه باشند.

از بالا تا روی ابروها و از پایین روی بینی را کاملا" بپوشانند.

محافظ دهان: در ورزشهایی که خطر مصدومیت سر در آنها وجود دارد، باید محافظ دهان داشته باشید.

مثل: بسکتبال، هاکی، والیبال، ورزشهای رزمی، بوکس، کشتی و ...

محافظهای دهان باید توسط دندانپزشک مخصوص یا پزشک تیم تایید شود اگر از گیره های نگهدارنده فک استفاده می کنید، قبل از ورود به زمین بازی حتما" آن را از دهانتان خارج کنید.

محافظ مچ دست، زانو و آرنج محافظ مچ دست اگر اسکیت بورد سواری می کنید، باید حتما" از محافظ استفاده کنید.

محافظ آرنج و مچ دست می تواند از مصدومیتهای بازو و مچ جلوگیری کند، محافظ زانو نیز زانوهای شما را از خطر شکستگی و در رفتگی میرهاند.

اگر شما ورزشهای به خصوصی انجام میدهید، مخصوصا" ورزشهایی که با افراد دیگر در تماس نزدیک هستید باید از لایه های محافظ استفاده کنید.

درهمه ورزشها از هاکی گرفته تا اسکیت روی آسفالت از لایه های محافظ استفاده میشود.

- قبل از هر چیزی بهتر است با پزشک و مربیتان در خصوص لایه های محافظ مشورت کنید تا بدانید کدام نوع برایتان لازو و مفید است.

کفش ورزشی یکی از مهترین لوازم مورد نیاز ورزشی کفش ورزشی است.

شما باید بدانید ورزشهایی مثل فوتبال، بیسبال، سافت بال به کفشهایی با کفه میخ دار نیاز دارند.

اما شاید هیچگاه به ذهنتان نرسیده باشد که ورزشهایی مثل اسکیت بوردینگ دوچرخه سواری نیز نیاز به کفشهای به خصوص دارند.

از مربی خود در این باره سوال کنید تا شما را راهنمایی کند.

اما به خاطر داشته باشید نه تنها نوع تجهیزات شما باید درست و اصولی بوده، بلکه از نظر سایز و اندازه نیز باید کاملا" قالبتان باشد.

اگر نمی دانید که وسایل ورزشیتان برایتان مناسب هست یا نه، با مربی، معلم ژیمناستیک، تمرین دهنده ورزشی یا والدینتان آن را چک کنید که مطمئن شوید از سایز مناسب لوازم استفاده میکنید.

بسیاری از فروشگاههای لوازم ورزشی نیز میتوانند شما را در این امر یاری کنند.

اینگونه مراقبتهای اصولی باعث می شوند تا میزان مصدومیتها و جراحتها در ورزشها ت حد زیادی کاهش یابد.

جلوگیری از آسیبها و صدمات ورزشی در اطفال و نوجوانان : • گرم کردن کافی قبل از انجام حرکات ورزشی حتی حرکات مداوم ورزشی • عدم وادار کردن اطفال به تمرین بیش از حد • عدم انجام حرکات ورزشی که در آنها زانوها به طرفین بیش از حد کشیده شوند مثلاً از آنها بخواهیم که زانوهای خود را زیاد از هم باز یا بسته کنند در حالیکه پاهای آنها روی زمین است.

• انجام حرکات کششی برای گرم کردن بخصوص برروی تاندون آشیل‏, عضلات پشت ران و عضله چهار سر جلوی ران.

• انجام حرکات برای سرد کردن بدن بعد از انجام فعالیت مثل راه رفتن بعد از انجام دو میدانی و عدم قطع ناگهانی فعالیت.

• استفاده از کفشهای مناسب ورزشی.

• استفاده از وسایل محافظتی مثل مچ بند, ساق بند و زانو بند.

• استفاده از نرم ترن سطح برای ورزش: تا حد امکان از دویدن و یا تمرین بر روی سطوح سخت مثل آسفالت پرهیز گردد.

• هنگامی که زانو در حالت غیر دینامیک خم است زاویه خم شدگی آن بیش از 90 درجه نباشد.

در بالغین : • هرگز ناگهانی و متناوب ورزش نکنید مثلاً در یک روز در هفته و آنهم شدید.

سعی کنید بطور پیوسته و مداوم تمرین کنید.

اغلب آسیب ها مثل آسیب تاندون آشیل که بسیار شایع است در افرادی که ناپیوسته تمرین می کنند رخ می دهد.

• اصول ورزشی را که انجام می دهید بخوبی یاد بگیرید انجام صحیح حرکات مهمترین روش برای جلوگیری از آسیب ورزشی است.

• هرگز بیش از حد توان فشار نیاورید.

• هرگز بیش از اندازه تمرین نکنید.

• محدودیت بدن خود را بشناسید هرگز توانایی های شما در صورتی که میانسال هستید مثل دوران جوانیتان نیست.

فعالیتهای خود را متناسب با سن و وضعیت بدنی طراحی کنید.

• بر شدت تمرین خود آهسته آهسته بیفزایید.

• تمرکز خود را بر بهبود وضعیت قلبی- عروقی,انعطاف پذیری و افزایش قدرت همزمان بگذارید.

توجه به یک بعد مثلاً افزایش قدرت از کارایی شما می کاهد و شما را مستعد آسیب می کند.

• حتماً‌ قبل از انجام ورزش حداقل 15 دقیقه حرکات کششی انجام دهید.

• حتما بعد از انجام ورزش به آرامی خود را سرد کنید و یکباره از فعالیت دست نکشید.