آموزش درباره ساختار فیزیکی و پیشرفت بدن (بهبود بدن)، کارکرد فیزیکی و مکانیکی و استفاده بهینه (موثرترین) استفاده از آن است.
این راه حل وقتی شروع می‌شود که کودک (نوزاد) الگوهای اساسی حرکت (تحرک) را یاد می‌گیرد که محرک (انگیزه) را برای بهبود (پیشرفت) بدن فراهم می‌آورد.
بعداً در طفولیت با ظهور (پیشرفت) الگوهای حرکتی پیچیده‌تر که منجر به بدست آوردن مهارت‌های ورزش (قهرمانی) می‌شود، ادامه می‌یابد.
مرحله نهایی این مراحل شامل آموزش عادات مثبت است که به نگهداری (حفظ) سطح فعالیت (تحرک) مساعد کمک خواهد کرد که موجب سلامتی و آمادگی در طول زندگی است.
برای نائل شدن به این هدف، لازم است که سطح فعالیت فیزیکی مخصوص (مقتضی) برای افراد حفظ شود.
برای یافتن (فهمیدن) این سطح، مهم است که یک نفر فیزیک بدن خودش را بداند تا درباره ارتباط (رابطه) فعالیت فیزیکی و سلامتی آشنا شود (مطلع گردد) و سپس این دانش را (شناخت) برای ایجاد زندگی که کیفیت زندگی مساعد را فراهم خواهد آورد، بکار گیرد.
برنامه‌های تربیت‌بدنی
تربیت‌بدنی شروع می‌شود به محض اینکه کودک جستجوی محیط را آغاز می‌کند (به جستجوی محیط می‌پردازد) و یاد می‌گیرد با آن مواجه شود تا نیازهای فیزیکی و روانی خود را برآورد کند (راضی کند، ارضاء شود).
بسیاری از تحقیقات اشاره می‌کنند (اذعان می‌کنند) که توسعه نرمال، چه چیزی باید باشد و چه نوع رفتاری در کمک به آنها موثرترین است که این میزان پیشرفت بدست نمی‌آید.
تربیت‌بدنی در مدارس ابتدایی، به ارزیابی حرکات اساسی تاکید می‌کند.
آن شامل نمودار فعالیت‌ها (نرمش‌ها) برای بهبود (پیشرفت) هماهنگی فیزیکی و پیشرفت (بهبود) است.
برنامه‌ها طوری طرح‌ریزی شده‌اند که به هر بچه اجازه می‌دهد انفرادی پیشرفت کند و ماکزیمم (بیشترین) فعالیت (تحرک) را فراهم آورد که حرکات و خلاقیت را خواهد پروراند.
ورزش‌های موزون و بازی‌های (مسابقه) غیررسمی یک قسمت مهمی از این برنامه‌ها را می‌سازد (شامل می‌شود).
در مدرسه راهنمایی (پایه‌های متوسط) حرکات اساسی پایه‌ای (اساسی) برای فعالیتهای فیزیکی، پیچیده‌تر و یادگیری مهارت‌های ویژه فراهم خواهد آورد (می‌آورد).
این مهارت‌ها اغلب از طریق شرکت در بازی‌های رسمی مثل والیبال و (ساخت برای یک نوع والیبال) بدست می‌آیند که تاثیر و تجربه مشخصی را فراهم می‌آورد که توانایی فردی (یک نفر) را در بازی با دیگران بهبود می‌بخشد.
در طول این دوره برای بچه‌ها خیلی مهم است که موفقیت‌های فیزیکی را تجربه کنند، به خاطر نقشی که آن در رشد شخصیت دارد، بخصوص در توسعه خود تصوری مثبت به صورت مثبت خودش را تصویر کند (مجسم کند).
در دبیرستان تربیت‌بدنی انفرادی‌تر می‌شود تا قابلیت‌های (استعدادهای) فیزیکی و نیازهای روانی بخصوص (مخصوص) دانش‌آموزان را سنجید (ببینند).
دانش‌آموزان فرصت (مجال) بیشتری دارند تا علائق مخصوص خود را بپرورانند.
ورزش‌هایی مثل گلف، تنیس یا شنا یا در فعالیت‌هایی دیگر مثل ماشین‌سواری، هاکی روی چمن و ورزش‌های تیمی مثل بیس‌بال، بسکتبال، فوتبال و هاکی روی چمن در کالج و دانشگاه‌ها برنامه‌های تربیت‌بدنی برای دانش‌آموزان منظم حتی انفرادی‌تر است.
رشته‌ها هم همچنین پیشنهاد می‌کنند که فهم اساسی برای فعالیتهای فیزیکی موثر را در زندگی بعداً فراهم می‌آورد.
تصور این رشته‌ها شامل ارتباط، فعالیتهای فیزیکی و سلامتی، قوت و تحمل (دوام)، رفاه روانی، خود تصوری و روابط اجتماعی است.
یافته‌های تحقیقی رایج فراهم می‌آورند.
فهم (شناختی) از اینکه چگونه فعالیتهای فیزیکی می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد.
نوع دوم برنامه‌های کالج برای دانش‌آموزان تربیت‌بدنی حرفه‌ای (تخصصی) موجود است.
این برنامه در عمق بدن انسان و کارکردش آزمایش می‌کند.
ورزش‌شناسی برای تدریس (تعلیم) توسعه مهارت‌ها فراهم می‌آورد.
این دوره تحصیلات رشته‌های کالبدشکافی، فیزیولوژی، جنبش‌شناسی، فیزیولوژی ورزش، فیزیولوژی آموزش، اجرای برنامه‌ها را در همه سطوح سنی شامل می‌شود.
ورزش‌های رقابتی (مسابقه) به عنوان قسمتی از همه برنامه‌های تربیت‌بدنی محسوب میشوند.
تنها افراد خیلی هر (با استعداد) قادر به شرکت در این مسابقه هستند.
اما مسابقات برای دانش‌آموزان متوسط فرصتی را ایجاد می‌کند تا به صورت انفرادی یا تیمی رقابت کنند.
در ابتدا اکثر برنامه‌های ورزشی برای مذکرها بهتر از مونث‌ها فرض شد، اما این نظریه تغییر یافت.
زنان بیشتر و بیشتر به طور منظم در یک سطح متنوعی از ورزش‌ها شرکت کردند (مسابقه دادند).
برنامه‌های تربیت‌بدنی بالغ (بلوغ) رهبری میشوند (انتقال داده میشوند).
از بین تنوع نمایندگان (نمایندگان جامع متنوع) به همان نحو برنامه‌های توسعه‌ای (بهبود) مدرسه‌های عمومی و دانشگاه‌ها.
این برنامه‌اه که برای نگهداری و توسعه مهارت‌های مناسب طرح‌ریزی شده‌اند، عمومیت قابل ملاحظه‌ای بدست آورده‌اند.
برنامه‌های تربیت‌بدنی در ایالات متحده اداره میشوند.
از طریق گواهینامه برای اشخاصی که برنامه‌های آموزش را اداره می‌کنند و همچنین آنهایی که به عنوان آموزگار خصوصی استخدام میشوند.
معمولاً تربیت‌بدنی یک رشته مورد نیاز است که بوسیله قانون دولتی یا مقررات مدرسه ناحیه‌ای سفارش می‌شود (دستور داده می‌شود).
چندین سازمان حرفه‌ای (تخصصی) در ایالات متحده برای بهبود و توسعه تربیت‌بدنی اقدام می‌کنند (فعالیت می‌کنند).
بزرگترین اینها، «امریکن آلینس فور هلس اجوکیشن و ری کریشن» در طول الینس مشارکت ملی برای ورزش و تربیت‌بدنی است (از طریق این الینس تشکل ملی برای ورزش و تربیت‌بدنی انجام می‌شود).
تاریخ تربیت‌بدنی تاریخی طولانی‌تر از همه تلاش‌ها (رشته‌های) آموزش دارد.
برای تمدن‌های اولیه که با تهدید خارجی زیادی مواجه بودند، بی‌نهایت سهیم بود که جوانان آماده از نظر فیزیکی (قوت) را فراهم بیاورند و توانایی فیزیکی نوجوانان را حفظ کنند.
سال‌ها قبل از تمدن‌های یونان و روم، انواع متنوعی از برنامه‌های تعلیم، آموزش داده می‌شود.
ظهور (مدرک موجود) فعالیتهای تربیت‌بدنی در فرهنگ کریتن از اوایل هزار قبل از میلاد برمی‌گردد.
اگرچه بعضی از این برنامه‌ها با فعالیتهای مذهبی مرتبط است.
اکثراً جهت‌یابی میشوند به سمت آمادگر خود (نگهداری از خود به طور مطلوب) و تحت کنترل نظامی است.
از 500 قبل از میلاد، امپراطوری فارس به طور عمده روی شرایط فیزیکی و اخلاقی جوانانش بنیان‌گذاری شد.
همه پسران شش ساله از خانه‌هایشان برده می‌شدند و بوسیله دولت در طی مراحل و توسعه قوت و دوام (بهبود قوت و دوام و تحمل) تربیت میشوند.
هیچ فردی نمی‌تواند تربیت‌بدنی را چنان با احترام انجام دهد که یونانی‌های باستان کردند که بخاطر آمادگی (تکامل) فیزیکی و توسعه تمام بدن سخت کوشیده‌اند (رقابت کردند).
این فیزیولوژی تاثیر خیلی زیادی روی روش‌های سیاسی و آموزشی دارد.
همچنین بطور چشمگیری به نوشته‌های یونانی، مجسمه‌سازی و نقاشی مربوط می‌شود (برمی‌گردد).
در یونان، تربیت‌بدنی (آموزش فیزیکی) به درخواست نظامی اداره نمی‌شود، اما به عنوان قسمتی از رقابت (تقلای روی هم رفته) برای علائق بشری به حساب می‌آید (منظور می‌شود).
به عبارت دیگر، اسپارتا جوانانش را طوری مقید می‌کند (بزرگ می‌کند، تربیت می‌کند) که جنگجویانی قوی شوند.
هدف هرچیزی که هست، این برنامه‌ها مربوط میشوند به رفاه فیزیکی، جرات و تربیت جوانان یونانی.
زنان همانند مردان (به خوبی مردان) لازم بود که در شرایط فیزیکی خوبی باشند و تربیت دختران اسپارتا در هفت سالگی شروع می‌شود.
فستیوال‌های ملی با مسابقات متنوعی که با تربیت‌بدنی (آموزش فیزیکی) جوانان مربوط میشوند، برگزار می‌شود (به صورت گسترده برگزار می‌شود).
از این فستیوال‌ها مفهوم بازی‌های المپیک استخراج می‌شود.
برنامه‌های تربیت‌بدنی رومی‌ها که در حدود 200 قبل از میلاد شروع شد، به سمت سلامتی و آمادگی برای اهداف نظامی کشیده شد.
رومی‌های اولیه، ارزش فعالیتهای فیزیکی را به عنوان یک بازی سرگرم کننده نمی‌دیدند، بلکه آمادگی برای اهداف نظامی می‌پنداشتند.
اکثر پیشرفت‌هایی که بوسیله یونانی‌ها در تربیت‌بدنی بدست می‌آمد، در اوایل قرون وسطی (سال‌های میانی) از دست رفت.
آمادگی بدنی ایده‌آل یونانی‌ها به سمت اعتقادات مذهبی که بدن را تابع روح قرار می‌داد، کشیده شد (مسیرش عوض شد).
دانشگاه‌های مدیوال این نظریه را منعکس می‌کرد، اما سطح برنامه‌های توسعه فیزیکی دوباره در اواخر قرون وسطی رشد کرد (بهتر شد)، وقتی که مردان جوان برای شوالیه شدن آماده میشوند که شامل ورزش‌های فیزیکی شدید، شنا، کشتی، اسب‌سواری و آموزش استفاده از بازی‌ها بود.
با آمدن رنسانس، تولد دوباره یادگیری و زنده شدن روح، مردم‌گرایی شروع شد (رنسانس موجب این شد).
برنامه‌های تربیت‌بدنی دوباره در مدارس و دانشگاه‌ها شروع شد که در عوض ارزش آمادگی فیزیکی برای عموم معلوم شد.
عناصر مهم (اعضای تشکیل دهنده سهم) برای توسعه (بهبود) تربیت‌بدنی مدرن (جدید) در آلمان و اسکاندیناوی در اواخر قرن نوزدهم ساخته شد (تشکیل شد).
فردریک لودویک یافت اولین جامعه ژیمناستیک را در برلین در 1811.
در ایالات متحده آلمان و سوئد ژیمناستیک به برنامه‌های اولیه غلبه کرد و دو روش برای جلب توجه رقابت کردند.
اولین دانشگاه تربیت‌بدنی در سال 1880 شروع شد و تشکیل ژیمناستیک در فهرست هاروارد ویال شروع کرد.
یک موجی از ساختار ژیمناستیک را در سراسر کشور موجی از تشکیل ژیمناستیک در سراسر کشور را برانگیخت.
هرچقدر دانشگاه‌های بیشتر و بیشتری برای رشته‌های آموزش بدنی (تربیت‌بدنی) سازماندهی (سازگار، ایجاد) می‌شد، سطح پیشرفته (تخصصی) مطالعات علمی ورزش ساخته می‌شد (تشکیل می‌شد).
تحقیقات فشرده به تاثیر تربیت‌بدنی روی بدن و به طور عموم به سلامتی اختصاص می‌یافت و به زودی در اکثر مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها و YMCAها امتحان نهایی (تست‌هایی) گرفته شد.
با شروع دهه 1850، تربیت‌بدنی بوسیله ورزش‌هایی داخل دانشگاهی از جمله قایقرانی، بیس‌بال، ماشین‌سواری و هاکی چمت و فوتبال وسیع یافت.
تاکید روی ورزش‌های تیمی حتی بیشتر در دهه 20 به زبان می‌آمد (توجه بیشتری می‌شد)، اما تمایل حاضر (کنونی) به سمت آمادگی جسمانی فشرده است.