آموزش درباره ساختار فیزیکی و پیشرفت بدن (بهبود بدن)، کارکرد فیزیکی و مکانیکی و استفاده بهینه (موثرترین) استفاده از آن است. این راه حل وقتی شروع می‌شود که کودک (نوزاد) الگوهای اساسی حرکت (تحرک) را یاد می‌گیرد که محرک (انگیزه) را برای بهبود (پیشرفت) بدن فراهم می‌آورد. بعداً در طفولیت با ظهور (پیشرفت) الگوهای حرکتی پیچیده‌تر که منجر به بدست آوردن مهارت‌های ورزش (قهرمانی) می‌شود، ادامه می‌یابد. مرحله نهایی این مراحل شامل آموزش عادات مثبت است که به نگهداری (حفظ) سطح فعالیت (تحرک) مساعد کمک خواهد کرد که موجب سلامتی و آمادگی در طول زندگی است.
برای نائل شدن به این هدف، لازم است که سطح فعالیت فیزیکی مخصوص (مقتضی) برای افراد حفظ شود. برای یافتن (فهمیدن) این سطح، مهم است که یک نفر فیزیک بدن خودش را بداند تا درباره ارتباط (رابطه) فعالیت فیزیکی و سلامتی آشنا شود (مطلع گردد) و سپس این دانش را (شناخت) برای ایجاد زندگی که کیفیت زندگی مساعد را فراهم خواهد آورد، بکار گیرد.
برنامه‌های تربیت‌بدنی
تربیت‌بدنی شروع می‌شود به محض اینکه کودک جستجوی محیط را آغاز می‌کند (به جستجوی محیط می‌پردازد) و یاد می‌گیرد با آن مواجه شود تا نیازهای فیزیکی و روانی خود را برآورد کند (راضی کند، ارضاء شود). بسیاری از تحقیقات اشاره می‌کنند (اذعان می‌کنند) که توسعه نرمال، چه چیزی باید باشد و چه نوع رفتاری در کمک به آنها موثرترین است که این میزان پیشرفت بدست نمی‌آید.
تربیت‌بدنی در مدارس ابتدایی، به ارزیابی حرکات اساسی تاکید می‌کند. آن شامل نمودار فعالیت‌ها (نرمش‌ها) برای بهبود (پیشرفت) هماهنگی فیزیکی و پیشرفت (بهبود) است. برنامه‌ها طوری طرح‌ریزی شده‌اند که به هر بچه اجازه می‌دهد انفرادی پیشرفت کند و ماکزیمم (بیشترین) فعالیت (تحرک) را فراهم آورد که حرکات و خلاقیت را خواهد پروراند. ورزش‌های موزون و بازی‌های (مسابقه) غیررسمی یک قسمت مهمی از این برنامه‌ها را می‌سازد (شامل می‌شود).
در مدرسه راهنمایی (پایه‌های متوسط) حرکات اساسی پایه‌ای (اساسی) برای فعالیتهای فیزیکی، پیچیده‌تر و یادگیری مهارت‌های ویژه فراهم خواهد آورد (می‌آورد). این مهارت‌ها اغلب از طریق شرکت در بازی‌های رسمی مثل والیبال و (ساخت برای یک نوع والیبال) بدست می‌آیند که تاثیر و تجربه مشخصی را فراهم می‌آورد که توانایی فردی (یک نفر) را در بازی با دیگران بهبود می‌بخشد. در طول این دوره برای بچه‌ها خیلی مهم است که موفقیت‌های فیزیکی را تجربه کنند، به خاطر نقشی که آن در رشد شخصیت دارد، بخصوص در توسعه خود تصوری مثبت به صورت مثبت خودش را تصویر کند (مجسم کند).
در دبیرستان تربیت‌بدنی انفرادی‌تر می‌شود تا قابلیت‌های (استعدادهای) فیزیکی و نیازهای روانی بخصوص (مخصوص) دانش‌آموزان را سنجید (ببینند). دانش‌آموزان فرصت (مجال) بیشتری دارند تا علائق مخصوص خود را بپرورانند. ورزش‌هایی مثل گلف، تنیس یا شنا یا در فعالیت‌هایی دیگر مثل ماشین‌سواری، هاکی روی چمن و ورزش‌های تیمی مثل بیس‌بال، بسکتبال، فوتبال و هاکی روی چمن در کالج و دانشگاه‌ها برنامه‌های تربیت‌بدنی برای دانش‌آموزان منظم حتی انفرادی‌تر است. رشته‌ها هم همچنین پیشنهاد می‌کنند که فهم اساسی برای فعالیتهای فیزیکی موثر را در زندگی بعداً فراهم می‌آورد. تصور این رشته‌ها شامل ارتباط، فعالیتهای فیزیکی و سلامتی، قوت و تحمل (دوام)، رفاه روانی، خود تصوری و روابط اجتماعی است. یافته‌های تحقیقی رایج فراهم می‌آورند. فهم (شناختی) از اینکه چگونه فعالیتهای فیزیکی می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد.
نوع دوم برنامه‌های کالج برای دانش‌آموزان تربیت‌بدنی حرفه‌ای (تخصصی) موجود است. این برنامه در عمق بدن انسان و کارکردش آزمایش می‌کند. ورزش‌شناسی برای تدریس (تعلیم) توسعه مهارت‌ها فراهم می‌آورد. این دوره تحصیلات رشته‌های کالبدشکافی، فیزیولوژی، جنبش‌شناسی، فیزیولوژی ورزش، فیزیولوژی آموزش، اجرای برنامه‌ها را در همه سطوح سنی شامل می‌شود.
ورزش‌های رقابتی (مسابقه) به عنوان قسمتی از همه برنامه‌های تربیت‌بدنی محسوب می‌شوند. تنها افراد خیلی هر (با استعداد) قادر به شرکت در این مسابقه هستند. اما مسابقات برای دانش‌آموزان متوسط فرصتی را ایجاد می‌کند تا به صورت انفرادی یا تیمی رقابت کنند. در ابتدا اکثر برنامه‌های ورزشی برای مذکرها بهتر از مونث‌ها فرض شد، اما این نظریه تغییر یافت. زنان بیشتر و بیشتر به طور منظم در یک سطح متنوعی از ورزش‌ها شرکت کردند (مسابقه دادند). برنامه‌های تربیت‌بدنی بالغ (بلوغ) رهبری می‌شوند (انتقال داده می‌شوند). از بین تنوع نمایندگان (نمایندگان جامع متنوع) به همان نحو برنامه‌های توسعه‌ای (بهبود) مدرسه‌های عمومی و دانشگاه‌ها. این برنامه‌اه که برای نگهداری و توسعه مهارت‌های مناسب طرح‌ریزی شده‌اند، عمومیت قابل ملاحظه‌ای بدست آورده‌اند.