دانلود مقاله تربیت بدنی در مدارس

فراهم کردن زمینه شادی های سالم و حرکات سرورآفرین و ورزش های نشاط بخش یکی دیگر از نیازهای فرزندان می باشد، که والدین وظیفه دارند برای تقویت روح و جسم فرزندانشان به مسائل تفریحی و ورزشی آنان توجه کنند.

همچنین والدین وظیفه دارند فرزندان جوان خود را در انتخاب شغل مناسب راهنمایی و یاری کنند، چرا که بیکاری نه تنها موجب از بین رفتن استعدادهای درونی یک جوان می شود و او را به فردی تن پرور و بی خاصیت تبدیل می کند بلکه حتی ممکن است زمینه انحرافات اخلاقی آن ها را نیز فراهم کند و شخصی را که باید به عنوان سرباز جامعه باشد، سربار اجتماع کند.حضرت موسی بن جعفر(ع) می فرمایند: مردی به حضور پیامبر(ص) آمد و گفت: «یا رسول ا...

این فرزند من بر گردن من چه حقوقی دارد؟

رسول گرامی فرمودند: اسم زیبا بر او بگذار و به خوبی او را تربیت کن و شغل خوبی برایش انتخاب کن.»والدین باید در فراز و نشیب های زندگی همچون دوستی مهربان در کنار فرزندانشان باشند چرا که در راه زندگی راهزنان زیادی به کمین نشسته اند.

برای آنها که پر از انرژی، پر از آرزوهای روزها دور و پر از هیجان‌های روزهای نوجوانی‌اند زنگ ورزش چقدر خالی از هیجان می‌گذرد.

این‌گونه است که دانش‌آموزانی که باید در بهترین سال‌های رشد و شکوفایی توانمندی‌های جسمی و روحی خود را افزایش داده و مطابق با استانداردهای آموزشی در سال‌های تحصیل دست کم یکی از رشته‌های ورزشی مورد علاقه خود را به‌طور حرفه‌ای یا نیمه‌حرفه‌ای فرا بگیرند با شانه‌هایی خموده و اندام‌هایی که عمدتا به انواع ناهنجاری‌های قامتی مبتلا هستند، بزرگ می‌شوند، دوره‌های ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را به اتمام می‌رسانند شاید به امید ورزشگاهی در دانشگاه‌ها که باوجود دانشکده‌هایی که در خانه‌های 2 طبقه و 3 طبقه شکل گرفته‌اند امیدواری برای تحقق این امید وجود ندارد.

کارشناسان آموزشی در سال‌های گذشته به کرات درباره پیامدهای منفی ناکارآمدی زنگ‌های ورزش در مدارس هشدار داده‌اند.

با این همه مطالعات اخیر که نشان‌دهنده افزایش ناهنجاری‌های قامتی در دانش‌آموزان و به ویژه دانش‌آموزان دختر است گویای آن است که همچنان برنامه ریزی برای استفاده بهینه از ساعات ورزش درمدارس با وجود تاکیدهای مکرر کارشناسان و نتایج تحقیقات پژوهشکده آموزش و پرورش و سایر موارد مشابه در حاشیه مانده و در واقع به دلیل تعدد مسائل و مشکلاتی که هر یک به نوعی بخشی از نظام آموزشی و پرورشی کشور را مبتلا کرده، ناهنجاری‌های قامتی در دانش‌آموزان رو به افزایش است و این در حالی است که در صورت استفاده مطلوب از زنگ‌های ورزش و ایجاد انگیزه در دانش‌آموزان می‌توان میزان این اختلالات را که می‌توانند سلامت جسمی و حتی سلامت روانی دانش‌آموزان را با مخاطره مواجه کنند، کاهش داد
با این همه زنگ‌های ورزش نه نسل‌های امروز را ونه دانش‌آموزانی که این روزها عضو جامعه دانشگاهی کشورند و نه حتی آنهایی که سال‌هاست از درس و مدرسه فارغ شده‌اند را به لحظه‌های هیجان‌انگیز روزهای کودکی و نوجوانی نمی‌برد.

برخی کارشناسان بر این باورند که دلیل اصلی توسعه نیافتگی تربیت بدنی در مدارس، پیش‌بینی کار بدون طراحی است.

در مهرماه و شروع کلاس‌ها هر معلمی می‌داند چه چیزی باید تدریس کند مثلاً معلم ریاضی، ریاضی تدریس می‌کند اما معلم تربیت بدنی از همان ابتدا به‌صورت تنوعی کار می‌کند.

5 عامل دلیل اصلی بروز این مشکل هستند: فضا، برنامه درس، تجهیزات، نیروی انسانی و عامل فرهنگی.

مصوبه‌ای در خرداد سال 83 به تصویب رسید که بر اساس آن سازندگان مدارس موظف شدند به ازای هر 10 کلاس یک سالن ورزشی نیز احداث کنند اما این واقعیت تا از مصوبه‌بودن خارج و عملیاتی شود، چه بسیار دانش‌آموزانی که فارغ‌التحصیل شدند و چه فرصت‌هایی که از دست رفته و چه زنگ‌هایی که هیچ گاه زنگ ورزش نبوده است.

چاقی‌های دانش‌آموزان، والدین بی‌توجه
زنگ ورزش فرزند شما در مدرسه، تجربه دو ساعت کسالت بار و نا کارآمد است، اگر آنقدر که به درس‌های ریاضی و هندسه نوجوان 16 ساله اهمیت می‌دهید به فعالیت‌های بدنی و تغذیه او اهمیت نمی‌دهید باید این هشدار کارشناسان را به مثابه زنگ خطری تکرار کنیم که فرزند شما در معرض ابتلا به دو بیماری شایع در دانش‌آموزان و نوجوانان ایرانی یعنی «چاقی» و «افسردگی» است.

البته نیاز به نگرانی چندانی نیست چرا که به گفته، فریبرز تیرداد، کارشناس تغذیه، خانواده‌ها می‌توانند به سادگی از احتمال ابتلای فرزندانشان به این دو بیماری پیشگیری کنند.

به گفته این کارشناس تغذیه در سال‌های اخیر چاقی‌های مفرط و در پی آن افسردگی میان دانش‌آموزان ایرانی شایع شده که فقر حرکتی دانش‌آموزان در مدارس از یک سو و تغذیه نامناسب آنها از سوی دیگر دو عامل اصلی بروز این دو عارضه به شمار می‌رود.

به اعتقاد این روانشناس نه تنها مدارس ما امکانات مناسبی برای ورزش دانش‌آموزان مهیا نمی‌کنند و در بسیاری از موارد اساسا چنین امکانی به دلیل محدودیت اعتبارات و فضا برای آنها وجود ندارد که در بسیاری از موارد خانواده‌ها نیز به اهمیت فعالیت‌های منظم بدنی برای کودکان و نوجوانانشان آگاه نیستند.

والدین می‌توانند خلا ناشی از فقر حرکتی دانش‌آموزان در مدارس را با نام‌نویسی آنها در دوره‌های ورزشی جانبی در ساعات فراغت و حتی برنامه ریزی‌های کم‌هزینه‌تر مانند پیاده‌روی هفتگی یا حتی روزانه یا استفاده از دستگاه‌های مکانیکی که به تازگی در پارک‌های تهران نصب شده تا اندازه زیادی کاهش دهند.

تیرداد با بیان اینکه چاقی به ویژه در دانش‌آموزان دوران ابتدایی رو به افزایش است، می‌گوید : نامناسب بودن تغذیه، کم تحرکی، انجام بازی‌های رایانه‌ای و بالاخره نشستن بیش از حد در پای گیرنده‌های تلویزیونی از مهم‌ترین دلایل بروز این مشکل به شمار می‌روند.

این کارشناس تغذیه به خانواده‌ها توصیه می‌کند که از دوران کودکی فرزندانشان را به تغذیه‌های سالم و به‌ویژه دنبال‌کردن یک رشته ورزشی خاص عادت دهند چرا که نهادینه‌کردن این عادت‌ها از دوران کودکی در آنها امکانپذیر است اما با افزایش سن و به‌ویژه ورود به دوران جوانی نمی‌توان عادات غلط نهادینه شده در رفتارهای آنها را اصلاح کرد.

از آنجا که چاقی‌های مفرط منجر به کاهش اعتمادبه‌نفس و گاه رفتارهای عصبی و پرخاشگرانه افراد در نوجوانی، جوانی و بزرگسالی می‌شود باید هشدار داد که در صورت استفاده از رژیم‌های غذایی نامناسب، مصرف فست‌فودها و فقر حرکتی در سنین کودکی و نوجوانی،خانواده‌ها باید نگران سلامت جسمی و روانی فرزندانشان در سال‌های نه چندان دور باشند.

لزوم نظارت اولیاء بر بازی کودکان
بر اولیاء فرض و لازم است که در مورد انواع بازیها و ورزشهای کودکان شناخت کامل داشته باشند و آگاهی خود را به وسیله مطالعه کتب مختلف روانشناسی، دینی، اخلاقی قوی نمایند، تا بتوانند در بازیها، کودکان را به روش درست بازی و ورزش راهنمایی کنند.

در عین حال که ورزش و بازی بر کودکان لازم و ضروری است، وظیفه والدین و مربیان این است که سعی کنند کودکان را به سوی ورزشها و بازیهائی هدایت کنند که فکر روح، جسم و شخصیت آنها را ساخته و آنها را برای زندگی اجتماعی سالم و مفید آماده سازد.

ورزشهائی که به کودکان یاد داده می‌شود، باید چنان باشند که به تربیت قوای فکری و نظم روحی آنها منتهی گردد.

بدین معنی که اخلاق آنها کامل شود، عادتهای درست از قبیل انضباط، اطاعت از قانون، حس تعاون و همکاری، را فرا بگیرند، حس ابتکار در آنها بیدار شده و استعدادهای آنها شکوفا گردد و به مرحله رشد و نمود و تعالی برسند.

کودک در خانه و مدرسه، تحت تعلیم قرار می گیرد و خوب و بد را می‌شناسد امّا درونی شدن و تثبیت این تعالیم اخلاقی هرگز به میزان فراگیری کودک در هنگام بازی قوی نیست.

کودک در حین بازی تحت تعلیم بهتر و ثابت‌تری قرار می‌گیرد و آموزش حین بازی، تا پایان عمر در ذهن کودک باقی می‌ماند.

بازیهای مورد علاقه کودک می‌تواند تا حدّ زیادی معرّف جهت عاطفی، اخلاقی کودک باشد، لذا بازی کودک باید تحت نظارت مربی باشد.

بازی واقعاً بازی نیست، درس زندگی کودک است ونمایشی از سیر تکاملی، فکری کودک به شمار می‌رود، لذا مربی باید بازی کودک را هدایت و بر آن نظارت کند.

مربی باید بازی را متناسب سن، خصوصیات فردی و جنسی کودکان انتخاب کند، در غیر این صورت ارزش تربیتی نخواهد داشت و اختلالاتی نیز در رشد کودک به وجود خواهد آورد.

اگر کودک نتواند بازی موردنظر مربی را انجام دهد، خشن و عصبانی شده و پرخاشگر می‌شود، لذا بازی باید متناسب با افراد باشد.

باید به کودک آزادی داده شود تا بر طبق دلخواه خود بازی کند، باید به او فرصت داد تا فکر و هوش خود را به کارگیرد و از اسباب بازیها استفاده کند و اگر مشکلی برایش پیش آمد خود در حل آن جدیت به کار برد.

امّا اگر نتوانست مشکل خود را حل کند، مربی باید به او کمک کند تا مشکلش را مرتفع نماید.

مربی باید مراقب اسباب بازیهای او باشد و به کودک سفارش کند که در حفظ و نگهداری آنها بکوشد و مواظب باشد که آنها را خراب نکند و اگر خراب کرد فوری آن را دور نیندازد، بلکه آنها را تعمیر نماید و بعد از تمام شدن بازی اسباب‌بازی‌های را در جای مخصوص و منظمی قرار دهد.

از همین جا کودک نظم و تربیت را یاد می‌گیرد.

نقش والدین در ورزش کودکان والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند.

معمولاً آنها بزرگ‌ترین الگو و سرمشق فرزندان‌شان هستند و از آنجا که بچه‌ها از طریق نمونه و مثال مسائل را بهتر درک می‌کنند، والدین باید الگوهای مناسبی برای فرزندان‌شان باشند.

فعالیت بدنی منظم می‌تواند سبب حفظ سلامتی شود، اعتماد به نفس را افزایش دهد و تصور مثبت و مناسبی نسبت به خویشتن در فرد ایجاد کند.

با توجه به روند رو به رشد چاقی در دانش‌آموزان و عواقب و مشکلات ناشی از آن از جمله بیماری‌های قلبی – عروقی، مشکلات اسکلتی – عضلانی، دیابت و ...

لازم است مربیان و والدین توجه ویژه‌ای به فعالیت کودکان و نوجوانان داشته باشند تا نسل آینده ما در این زمینه با بحران مواجه نشود.

تشویق دانش‌آموزان به ورزش در دوران تحصیل می‌تواند عادت‌های مناسبی در آنها ایجاد و سلامتی آنان را در طول دوران زندگی تضمین کند.

● راهکارهای مؤثر والدین نقش بسیار مهمی در آمادگی بدنی و تشویق بچه‌ها به فعالیت بدنی ایفا می‌کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد شرکت کردن والدین در فعالیت‌های بدنی می‌تواند سبب افزایش حضور فرزندان‌شان در این فعالیت‌ها شود.

والدین می‌توانند از طریق دستورالعمل‌های زیر الگوهای مطلوبی برای فرزندان‌شان باشند: ▪ شرکت منظم و مستمر در فعالیت‌های بدنی.

▪ اختیار دادن به فرزندان‌شان برای انتخاب ورزشی که به آن علاقه‌مندند.

▪ کمک به درک تفاوت‌های فرم بدن و میزان توانایی.

▪ تقویت فاکتورهای اجتماعی در کنار فاکتورهای جسمانی.

▪ کمک به فرزندان‌شان جهت توسعه مهارت‌ها و استراتژی‌ها در تطبیق با محیط‌های گوناگون برای انجام فعالیت بدنی.

▪ درگیر کردن فرزندان‌شان در فعالیت‌های درون منزل از قبیل کار در باغچه، شستن ماشین یا تمیز کردن خانه.

▪ پیاده‌روی در مسافت‌های کوتاه به جای استفاده از ماشین.

▪ تشویق فرزندان به پیاده‌روی‌های منظم در اطراف خانه.

▪ محدود کردن زمان تماشای تلویزیون و سایر کارهای بی‌تحرک از قبیل بازی‌های کامپیوتری به کمتر از ۲ ساعت در روز.

زمان تماشای تلویزیون را به برنامه‌هایی که همه اعضای خانواده تمایل به تماشای آن دارند، محدود و با پایان برنامه، تلویزیون را خاموش کنید.

● از همین حالا شروع کنید عادات مناسب بهتر است که زودتر شروع شوند.

بچه‌های کوچک به صورت طبیعی فعال‌اند.

بنابراین بر روی استعداد و علاقه آنها برای فعالیت بیشتر کار کنید.

این پیشنهادات نیز می‌توانند شما را یاری دهند: هر زمان که ممکن است خواسته فرزندتان در ارتباط با فعالیت جسمانی را برآورده کنید.

برای مثال، هر زمان که خواستند برای بازی، به خصوص بازی‌های توپی همراهی‌شان کنید.

به بچه‌های خود چگونگی انجام دادن مهارت‌های پایه ورزشی از قبیل پرتاب توپ، لی‌لی و پرش را آموزش دهید.

تحقیقات نشان داده‌اند بچه‌هایی که از نظر مهارت‌های پایه ضعیف هستند، از انجام فعالیت‌های ورزشی سرباز می‌زنند.

بچه‌های خود را به زمین بازی محل خود ببرید.

خودتان را نیز درگیر کنید.

تاب و سرسره گزینه‌های مفرحی هستند و احتمالاً سبب می‌شوند شما زمان طولانی‌تری را با فرزندتان به بازی بپردازید، چون خودتان نیز از آن لذت می‌برید.

رشته‌های ورزشی مختلفی را متناسب با سن بچه‌ها انتخاب کنید.

بسیاری از فعالیت‌ها برای کودکان نوپا و تازه راه‌افتاده مناسب‌ترند.

از قبیل ژیمناستیک و فوتبال.

اطمینان حاصل کنید برخی از فعالیت‌ها باعث فعالیت جسمانی نیز می‌شوند.

برای مثال شما می‌توانید با فرزندان‌تان به منظور خرید، پیاده‌روی کنید.

● تجربه فعالیت‌های متنوع بچه‌های خود را در معرض انواع گوناگون فعالیت‌ها و رشته‌های ورزشی قرار دهید.

ممکن است علاقه یا استعداد آنها را برای حداقل یک رشته ورزشی (یا حتی بیشتر از یک رشته) کشف کنید.

رشته‌های گوناگون شامل فعالیت‌هایی است که توازن و نرمی و روانی حرکت را از قبیل ایروبیک و ژیمناستیک درگیر می‌کنند یا رشته‌هایی که نیاز به هماهنگی دست و چشم دارند (مانند کریکت و فوتبال) یا آنهایی که به توان عضلانی نیاز دارند (مانند دوومیدانی).

با مربی ورزش فرزندتان مشورت کنید.

آنها ممکن است علاقه یا استعداد خاصی در بچه شما پیدا کرده باشند که می‌تواند به شما در توسعه آن استعداد کمک کند.

● فرزندتان را حمایت کنید برخی بچه‌ها از رشته‌های ورزشی سازمان‌یافته مانند بسکتبال و فوتبال لذت می‌برند.

داشتن حس و روحیه ورزشی یکی از آسان‌ترین راه‌های ادامه فعالیت تا بزرگسالی است.

راه‌هایی که از طریق آن می‌توانید علایق ورزشی فرزندتان را تقویت کنید، عبارتند از: ▪ کمک به آنان برای تمرین مهارت‌های ورزشی ▪ شرکت در مسابقات به اندازه توان شما ▪ قدردانی از تلاش آنها، چه برنده شوند، چه بازنده ▪ در صورت امکان فرزندان‌تان را به تماشای مسابقات حرفه‌ای ببرید.

با این کار، آنها می‌توانند از قهرمانان رشته مورد علاقه‌شان الگوی مناسبی بگیرند.

● فعالیت‌های بدنی در زمستان فعال بودن در روزهای آفتابی ساده است، اما اکثر افراد تمایل دارند در طول زمستان در خانه‌های‌شان بمانند.

موارد زیر برای فعال ماندن در ماه‌های سرد نیز پیشنهاد می‌شوند: با پیاده‌روی در فصل سرما به فرزندتان فرصت دهید تا مشاهده کنند وقتی هوا آفتابی نیست، طبیعت به چه شکلی درمی‌آید.

برای مثال، ساحل دریا در زمستان قطعاً ارزش دیدن دارد.

برف‌بازی در فصل‌‌های سرد بسیار مفرح است.

چکمه، بارانی و دستکش خود را بپوشید و با بچه‌های خود برای بازی بیرون بروید.

بسیاری از فعالیت‌های جسمانی از قبیل شنا، ترامپولین، تنیس روی میز و کریکت می‌توانند در فضاهای سرپوشیده نیز انجام شوند.

گزینه‌های مناسب در اطراف منزل‌تان را بیابید.

برخی رشته‌های ورزشی از قبیل اسکی نیز برای این فصول طراحی شده‌اند.

▪ مواردی که والدین باید به خاطر بسپارند: ـ از نظر انجام فعالیت بدنی الگوی مناسبی برای فرزندتان باشید.

ـ فعالیت‌های بدنی تفریحی را در قالب برنامه‌های خانوادگی بگنجانید.

به عنوان مثال بادبادک هوا کردن و ...

ـ فرزندتان را با رشته‌های ورزشی متنوعی که امکان انجام آنها برای‌تان وجود دارد، آشنا کنید.

ـ نسلی آماده ـ نگرش و برخورد مثبت به فعالیت و آمادگی بدنی باید در سال‌های اولیه زندگی کودکان وجود داشته باشد و ضروری است از نظریات و دیدگاه‌های جدید و ارزشمند در این زمینه استفاده شود.

با ارتقای سطح آمادگی بدنی فرزندان‌مان می‌توانیم کمک به ایجاد نسلی از کودکان کنیم که می‌توانند از فواید فعالیت و تمرین‌های بدنی منظم سود ببرند.

ورزش در سالهای ابتدائی دبستان کودک در سالهای اول دبستان از نظر جسمی نیاز بیشتری به فعالیت دارد و نمی‌تواند بیش از چند دقیقه در یک جا ثابت بماند و یا توجه خود را به یک مسئله خاص معطوف کند.

اگر در حین آموزش در سالهای اول نسبت به ورزش و بازی کودکان بی‌توجه باشیم، موجب دلزدگی کودک از درس و آموزشهای جدی‌تر در سالهای بعد او را فراهم کرده‌ایم.

اگر کودک به اندازه کافی ورزش نکند، موجب فقر حرکتی و در نتیجه کاهش رشد از لحاظ جسمانی می‌شود.

خستگی فکر و فشار بیش از حد در آموزش دوران کودکی و کم بودن ساعات ورزش، عوارض زیان آور و ناگوار بر جای می‌گذارد که مهم‌ترین آنها اختلال در رشد قوای جسمی و روانی است.

درس خواندن به تنهایی کافی نیست، بلکه بازی و فعالیتهای فکری، روحی و بدنی کودک نیز یکی از راه‌های مفید و مناسب برای پرورش استعدادها و قوای ادراکی آنهاست.

چگونگی فعالیتهای ورزشی کودکان 1.

فعالیتهای ورزشی باید به کارآیی و تناسب بدن کودکان منتهی شود.

2.

ورزش کودکان باید از هرگونه خطری به دور باشد و بر اساس مهارتهای ساده و آسان قرار گیرد.

3.

ورزش باید مناسب با فضای دبستان و محیط زندگی باشد.

4.

ورزش نباید بیش از حد وقت دانش آموزان را بگیرد و به پیشرفت آنان در دیگر درسها صدمه بزند.

5.

مربی باید متوجه روحیات کودکان و اختلافات فردی کودکان باشد.

نقش والدین در آموزش تنیس تنیس ورزشی است که والدین نیز نقش بسیار مهمی در آن دارند .

شما به عنوان یک مربی می بایست با والدین نیز همکاری نمایید چرا که آنها نیز قسمتی از تیم می باشند .

هنگامی که شما عهده دار مربیگری یک تنیس باز جوان هستید ، باید آگاه باشید که به طرقی هم مربیگری والدین آنها را به عهده بگیرید .

بنابراین والدین می بایست دارای یک فلسفه مشترک با بازیکن و مربی باشند .

بودن در نقش والدین یک تنیس باز خوب کار چندان ساده ای نمی باشد ، زیرا همه چیز برای آنها جدید خواهد بود در اینجا مربی به عنوان یک متخصص که دارای تجربه می باشد می بایست به آنها راهنمایی های لازم را پیشنهاد و ارائه نماید .

بهترین عقیده برای بر خورد با والدین همکاری و تعاون بدون دخالت می باشد یعنی به آنها نقشی محول شود که از برآیند و به همین خاطر احساس نمایند که در موفقیت تیم شرکت دارند .

چرا مشکلات با والدین رخ می دهد بیشتر آنها در رابطه با ورزش تنیس فاقد آگاهی و سواد هستند .

بعضی از آنها دارای دیدگاه ناموافق درباره تنیس هستند .

بسیاری از والدین احساس میکنند از آنها بیش از حد کار کشیده می شود و از سوی مربی و بازیکن کمتر مورد احترام و قدردانی قرار می گیرند .

بعضی از والدین به طور ناخود آگاه قصد دارند جای مربی را بگیرند .

تعداد کمی از والدین نیز ،‌ والدین غرض ورزی می باشند .

بعضی اوقات نیز پیدایش مشکلات به خاطر ارتباط نامناسب و حتی عدم ارتباط می باشد .

به نظر آنها مسائل بازیکن مربوط به مربی است و او باید آنها راحل نماید .

سازمان دهی یک قرار ملاقات باوالدین در صورت امکان یک وعده ملاقاتی را برای معرفی خود به والدین و تبادل عقایدتان در باره تنیس و مربیگری سازمان دهید .

برای این منظور پیشاپیش از آنها دعوت مناسب یا رسمی به عمل آورید .

برای ملاقات با والدین ضروری است که جوی دوستانه ، رضایت مندانه و آرام ایجاد نمایید .

مربی باید یک برنامه از پیش تعیین شده برای موارد خاص رافراهم کرده باشد .

عناوین عبارتند از اینکه : خود و کادر اداری و همکاران را معرفی نماید ، فلسفه مربیگری و سرفصل های کلی برنامه آموزشی با اهداف فصل ، روش های انتخاب تیم ، معیار گزینش فرد شایسته ، روش های تمرینی ،‌ روش های مسابقه ، مسائل مربوط به مدرسه ، راهبردهای فدراسیون و باشگاه ، روش های انظباطی و .....

را ارائه نماید .

مربی بایستی اهداف کلی تنیس را تعیین نماید .

مثلا شرکت در ورزش به خاطر رشد اجتماعی یا رشد فردی ، ایجاد مهارت های قابل انتقال به زندگی ، عشق به ورزش ،‌ عزت نفس و غیره .

او باید درباره ایجاد مزایای شخصی ورزش تنیس ( نظم ،‌ اعتماد و انگیزش ) ، فیزیکی ( خوش اندام شدن ) و اجتماعی (‌ تعاون و همکاری ) و همینطور قربانی شدن های فردی ( استرس ،‌ سوختن ، باختن ) ، بدنی (آسیب ها) و اجتماعی ( رقابت طلبی ) صحبت نماید .

لازم است که زمان خاصی برای بررسی آنچه والدین می توانند برای حمایت شرکت بازیکن در ورزش انجام دهند تعیین گردد و همچنین زمان خاصی برای بررسی عقاید رابطه بین والدین - بازیکن - مربی اختصاص یابد .

به علاوه برای سئوالات زمان کافی در نظر بگیرید و زمان ملاقات بعدی و دوره هایی که می توانید آنها را ملاقات نماید تعیین کنید .

به آنها اجازه دهید احساس کنند که مهم می باشند و اینکه شما درون داده های آنها را با ارزش تلقی می کنید .

به هر حال به خاطر داشته باشید که یک متخصص حرفه ای می باشید .

کارکردن با فوتبال نونهالان روان شناسان ورزش نباید از یاد ببرند که با گروه سنی نونهال کار می کنند و در مقام معلم و مربی باید در مداخلات روانی این موضوع را لحاظ کنند .در این سطح می توان بین که « تیم های جوان » با باشگاه های حرفه ای در ارتباط اند (هدف آن ها درجه بندی بازیکنان جوان است) و تیم های مستقل که فقط در یک رده بندی معینی شرکت می کنند، تمایزی پدید آورد.

روان شناسان باید کارشان را با همه تیم ها در حالت مشابهی انجام بدهند؛ مگر با تیم هایی که در رده باشگاه های حرفه ای هستند یا آن هایی که نخبه تلقی می شوند.

روان شناسانی که با تیم های نخبه کار می کنند، با انتظارات بالایی روبه رو هستند؛ به این معنا که در مداخلات روانی باید مجموعه ای از عوامل زمینه ای ویژه ای را به شمار آورند (برای مثال، معمولاً پس از کشف یک استعداد تازه، نخستین پیشنهادها برای بستن قرارداد ظاهر می شود، علاقه رسانه ها فزونی می گیرد، والدین باور می کنند که فرزند شان می تواند به ستاره بدل شود و مواردی از این دست).

همان گونه که در ادامه خواهیم دید، هنگامی که با بازیکنان جوان کار می کنیم، والدین عامل مهمی اند که باید آن ها را در نظر گرفت.

فوتبال ورزشی است که در آن والدین (اساساً پدران) درگیری بیش تری دارند.

بنابراین، روان شناسان باید در پی راهکارهایی برای پدران بازیکنان باشند تا آن ها احساس یکپارچگی بیش تری با باشگاه کنند و حضور مثبت تری داشته باشند.

شور و عشقی که معمولاً والدین دارند، گاهی دید آن ها را به واقعیت تحریف می کند.

بنابراین، فشاری که آن ها به فرزند شان اعمال می کنند و اشتیاق شان برای این که آن ها فوتبالیست های حرفه ای بشوند، افزایش می یابد.

در این میان، روان شناسان ورزشی باید به این موضوع نیز بپردازند که موارد یاد شده بر عملکرد و سلامتی بازیکنان جوان اثر منفی نگذارند.

اهداف و وظایف روان شناس ورزشی نوجوانان و نونهالان پرداختن به فوتبال معمولاً در سنین نوجوانی حدوداً 6 سالگی و اغلب با شرکت در فعالیت های فوق برنامه یا بازی در مدارس فوتبال شروع می شود.

در این مراحل آغازین، اهداف روان شناسان ورزشی شامل فعالیت های زیر است: شناسایی، انتخاب و ارتقای استعدا دهای بالقوه، و تهیه و به کا رگیری ابزارهای مداخلات روانی برای موقعی ت های مختلف , کنترل سطوح برانگیختگی، اعتماد به نفس بالا، تمرکز جدی بر کار و ظرفیت بالای مواجهه با شکست اشاره کرد.

در کار روان شناختی با تیم های جوانان، ابزارهای مورد استفاده به امکانات باشگاه بستگی دارد.

ساختار تیم های نو پا معمولاً به شدت متفاوت است.

بنابراین، مطالعه اولیه بر روی ساختار تشکیلاتی باشگاه به این منظور که مداخلات روان شناختی در بهترین حالت به انجام رسند، حائز اهمیت است.

این مطالعه غالباً می تواند بر اساس مداخلات روانی مستقیم با بازیکنان جوان یا بر پایه راهنمایی غیرمستقیم والدین و مربیان به وقوع بپیوندد.

در اکثر موارد، نوع دوم (راهنمایی غیرمستقیم) برای باشگاهی که عملکرد صحیحی دارد، کافی است و برای این منظور که بچه ها بتوانند به رشد ورزشی خود دست یابند، قابل قبول است.

تمرین هایی که در فوتبال نونهالان، روانشناس به مربیان و والدین پیشنهاد می دهند، برای آن ها بسیار اساسی است و باید این دانش را به گونه ای مناسب و روز آمد به کار برند.

مربیان معمولاً برای بازیکنان جوان چهره هایی مورد احترام اند و اهمیت فراوانی در زندگی آن ها دارند.

بنابراین، آن ها باید روان شناسی را به گونه ای مؤثر در تمرین و مسابقه به کار برند.

در کار با نوجوانان باید جنبه های گوناگونی را در نظر گرفت؛ از جمله روی آوردن به فعالیت های شاد در تمرین (یادگیری از طریق بازی)، به کارگیری روش پاداش و تنبیه، برقراری ارتباطات کلامی و غیرکلامی.

همچنین، به هر بازیکن نشان دهید چگونه نقشی را در تیم بر عهده گیرد و تمرین های ورزشی ویژه ای را برای نوجوانانی که کم تر مهارت دارند، طراحی کنید.

گفت وگو با والدین معمولاً در ملاقات هایی صورت می گیرد که روان شناسان اهداف شان را به وضوح و با برنامه ریزی از پیش، در مکان باشگاه بیان می کنند .

روان شناسان باید بر روی این دو جنبه در سراسر دوره ورزشی فوتبالیست ها کار کنند.

مداخلات باید در یک زمینه کاملاً مشخص صورت گیرد و مجموعه ای از شرایطی که به خوبی درک و فهمیده شده نشان داده شود.

این روند کمک می کند که راهنمایی صحیح تر صورت گیرد .از جمله این شرایط عبارتند از: فشار یا حمایت والدین، جهش در رشد جسمانی، سن بلوغ و بالغ شدن (تأثیر به هم تیمی ها)، عوض کردن مربی و روش تمرین، انتخاب بازیکنان برای تیم های برتر، اولین قراردادهای مالی، انتخاب تیم یا جایگزین کردن آن، تغییر در تیم ها، آسیب های ورزشی و بازنشستگی از فوتبال منابع: http://www.salimnews.com/salim/News.aspx?NID=1276 http://www.khorasannews.com/news.aspx?12_17160_08_18306.XML http://www.andisheqom.com/Files/gunagun.php?idVeiw=811&&level=4&subid=811 http://aftab.ir/articles/sport/sport_knowing/c6c1223804042_sport_children_p1.php http://sportmedicine.ir/modules.php?name=contents&t=509