اعتیاد یک بیماری است که در آن بیمار رفتاری که عوارض بدی دارد را متداوما تکرار میکند. این بیماری با ایجاد اختلال در کنترل بر سیستم رفتار-پاداش، باعث تکرار آن رفتار میگردد. بیماری اعتیاد مدارهای عصبی مربوط به نظام پاداش، انگیزش، و حافظه را در مغز دچار اختلال کرده، و اختلال در این سیستمها در مغز باعث بروز عوارض بیولوژیکی، فیزیولوژیکی، اجتماعی و روحی میگردد. بررسی اعتیاد به عنوان عارضهای روانی، اجتماعی و اقتصادی از دیدگاه علوم پزشکی، روانشناسی و جامعهشناسی و همینطور از دیدگاههای فلسفه، قانون، اخلاق و مذهب صورت میگیرد. از سال ۱۹۶۴ میلادی، سازمان بهداشت جهانی استفاده از عبارت وابستگی دارویی یا وابستگی به دارو را به جای اصطلاح اعتیاد توصیه نمودهاست.
تعریف اعتیاد
در عموم به لحاظ مفهومی، بیماری اعتیاد یک بیماری اصلی، مزمن و عصبی است، که در اثر عواملی ژنتیکی، فیزیولوژیک و اجتماعی رشد و بروز پیدا میکند، به طوری که وجه مشخصهٔ این بیماری اختلال در کنترل انجام عملی، و یا احساس اجبار در انجام یک عمل مشخص، با وجود آگاهی نسبت به عواقب خطرناک آن باشد.
اعتیاد پاسخ فیزیولوژیک بدن است به مصرف مکرر مواد اعتیادآور. این وابستگی از طرفی باعث تسکین و آرامش موقت و گاهی تحریک و نشاط گذرا برای فرد میگردد و از طرف دیگر بعد از اتمام این اثرات سبب جستجوی فرد برای یافتن مجدد ماده و وابستگی مداوم به آن میشود. در این حالت فرد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به ماده مخدر وابستگی پیدا میکند و مجبور است به تدریج مقدار ماده مصرفی را افزایش دهد.
اعتیاد مجاز و غیرمجاز
اعتیاد را میتوان به دو گروه مجاز و غیرمجاز تقسیمبندی نمود.
اعتیاد مجاز: شامل مصرف مداوم موادی است که بهعنوان دارو شناخته میشوند. این مواد دارویی ممکن است طبیعی یا مصنوعی باشند و با تجویز پزشک و یا بهصورت خودسرانه مصرف شوند. اعتیاد به موادی مانند تنباکو و سیگار نیز که از نظر روانی وابستگی ایجاد میکند و باعث تداوم مصرف میشود، در ردیف اعتیاد مجاز طبقهبندی میشود.
اعتیاد غیرمجاز: وابستگی فرد به مصرف همیشگی مواد مخدر و بهگونهای که قوانین کشور یا بینالمللی آن را غیرقانونی بشناسد، اعتیاد غیر مجاز نامیده میشود.
مواد اعتیادآور
وابستگی به الکل
مسمومیت با کافئین
وابستگی به کانابیس (مشتقات گیاه شاهدانه شامل شبهحشیشهایی مانند حشیش، گراس، و کانابیس صنعتی)
وابستگی به مواد توهمزا
وابستگی به مواد استنشاقی (مانند چسب، بنزین و غیره)
وابستگی به مواد افیونی (شامل تریاک، هروئین، تمجیزک غیره..)
وابستگی به مواد آرام بخش (شامل مواد آرام بخش، خواب آور و یا ضد اضطراب، بنزودیازپینها)
وابستگی به مواد محرک (موادی مانند آمفتامین، شیشه، کوکائین)
وابستگی به تنباکو
وابستگی به مواد دیگر
در نوعی دیگر از تقسیمبندی مواد مخدر بر حسب نوع تاثیرشان بر سیستم عصبی مرکزی به سه گروه تقسیم میشوند:
تحریک کنندههای سیستم عصبی مانند آمفتامین، شیشه، کوکائین، کافئین، نیکوتین، اکستازی
کند کنندههای سیستم عصبی همچون الکل، باربیتوراتها، مشتقات شاهدانه (حشیش، ماریجوانا)، مشتقات افیون (تریاک، هروئین، کراک)، مواد استنشاقی (چسب، بنزین، آستون، تینر و غیره)
مواد توهمزا شامل مسکالین، الاسدی، پسیلوسیبین، پیسیپی، اکستازی
مواد مخدر و اثرات مخرب جسمی و روانی آنها
اعتیاد را میتوان یک مسمومیت مزمن دانست که برای شخص و هم برای خانواده و جامعه اش مضر است. انواع آن به شرح زیر است: