دانلود مقاله بلایای طبیعی

چکیده تخریب زیستگاه یکی از مهمترین عوامل انقراض و نابودی گونه هاست.

این تخریب به دو صورت رخ می دهد: الف_ تخریبی که متأسفانه ناشی از فعالیت های نادرست و خودخواهانه ی انسان هاست و بر اساس برآورد IUCN اولیت عامل انهدام گونه های حیات وحش به حساب می آید.

(باعث انقراض 127 گونه ماهی، 27 دوزیست، 40 خزنده، 102 پرنده و 153 پستاندار در سال 1980 میلادی و به طور کلی 30% انهدام گونه هاست).

ب_ بلایای طبیعی Shaffer چهار دلیل برای انقراض گونه ها بیان می کند: وقایع اتفاقی در زیستگاه وقایع اتفاقی در دینامیزم جمعیت بلایای طبیعی احتمالات ژنتیکی بلایای طبیعی از طریق اثراتی که بر محیط زیست می گذارند، در بیشتر موارد به علت تخریب زیستگاه گونه ها و به علت عدم سازگاری گونه های زنده مانده با محیط تخریب شده و تغییر یافته ی جدید باعث از بین رفتن گونه و حتی انقراض گونه ها می شوند.

طوفان ها، گردبادها، سیل ها و ...

و در کل اقلیم و آب و هوا اثرات غیر مستقیم زیادی روی مرگ و میر یا جمعیت حیات وحش و گونه ها دارند؛ به عنوان مثال روی غذا، آب یا انگل ها یا جمعیت شکارچیان اثر می گذارند.

بلایای طبیعی به طور مستقیم می تواند یک عامل مرگ و میر باشد.

طوفان ناگهانی می تواند تمام پرندگان مهاجر را از بین ببرد، یا سرمای ناگهانی می تواند باعث نبودی بسیاری از جمعیت های حیات وحش شود.

البته اثرات معمول آب و هوا پیش از آنکه اثرات مخرب داشته باشد می تواند باعث از بین بردن مازاد جمعیت شود.

به عنوان مثال قرقاول در تراکم متوسط می تواند مکان های آشیانه سازی مناسبی را پیدا کند، اگر جمعیت بیش از اندازه زیاد شود، بعضی از قرقاول ها مکان های مناسب آشیانه سازی را پیدا نکرده و در فضای آزاد و مکان های آسیب پذیر جایی که حتی آب و هوای نرمال باعث نابودی تخم ها می گردد، آشیانه سازی می کنند...

مقدمه محیط زیست شامل محیط انسانی و محیط طبیعی است.

بررسی اثر بلایای طبیعی بر روی محیط انسانی بطور گسترده و توسط کشورهای مختلف، بالاخص کشورهای بلاخیز مانند ژاپن، چین، امریکا و ...

صورت گرفته است.

متأسفانه بررسی آثار این بلایا بر روی محیط طبیعی به خاطر اهمیت کمتر آن نسبت به محیط انسانی به طور گسترده و کامل صورت نگرفته است.

در این مقاله ضمن معرفی بعضی از بلایای طبیعی به بررسی آثار این بلایا روی محیط طبیعی پرداخته می شود.

بلایای طبیعی در اغلب موارد به خاطر تغییراتی که در محیط به وجود می آورند، باعث از بین رفتن شرایط مناسب محیط زندگی گونه های گیاهی و به تبع آن گونه های جانوری منطقه می شوند، حتی در بعضی مواقع در صورت عدم سازگاری گونه ها با شرایط جدید، باعث انقراض گونه ها می شوند.

طوفان ها، گردبادها، مواد مذاب آتشفشان ها، خاکسترهای ناشی از فعالیت های آتشفشان ها، از بین رفتن پوشش گیاهی در اثر بیابان زایی، خشکسالی، از بین رفتن خاک مناسب بر اثر طوفان، سیل، یخزدگی، آتش سوزی حاصل از گرمای شدید، خشکسالی، رعد و برق و ...

و در کل اقلیم و آب و هوا از جنبه های مختلف اثرات غیر مستقیم زیادی بر روی گونه های گیاهی، جمعیت حیات وحش و ...

در یک منطقه می باشند.

هم چنین این عوامل می توانند بصورت مستقیم یک عامل مرگ و میر یا افزایش جمعیت در یک منطقه باشند؛ یک طوفان ناگهانی می تواند بیشتر پرندگان مهاجر را از بین ببرد.

بلایای طبیعی می توانند با از بین بردن رقبای یک گونه یا مساعدتر کردن شرایط باعث رشد و پراکنش جمعیت گونه دیگر شوند.

هر یک از عناصر جوی به تنهایی می توانند بلایای مهمی مانند افزایش دما و گرما زدگی، سرعت های زیاد باد و وقوع طوفان، بارش های تندری و وقوع تگرگ، یخبندان و سرمازدگی و ...

را ایجاد کنند.

اما بیشترین خسارت جانبی و مالی بر اثر پدیده های جوی ترکیبی و خطرات ثانویه ی ناشی از آن ها می باشد، مانند طوفان، رعد و برق و خشکسالی ها، سیل، آتش سوزی و ...

رویداد های جوی بیشترین خسارت جانبی را در کشورهای کمتر توسعه یافته و بیشترین خسارت مالی را در کشورهای بیشتر توسعه یافته ایجاد می کنند.

در سال های اخیر نگرانی دانشمندان در مورد تغییرات اقلیمی ناشی از دخالت های بی رویه ی بشر در طبیعت و افزایش آلودگی های جوی بیشتر شده است.

افزایش دمای سطح زمین که از نیمه دوم قرن اخیر شتاب بیشتری به خود گرفته است، معلول عواملی چون افزایش فعالیت های صنعتی و تولید روز افزون گازهای گلخانه ای است.

برخی از بلایای طبیعی از جمله زمین لرزه، نشست و فروزش زمین، در نقاط جغرافیایی خاص اتفاق می افتند.

در صورتی که انواع دیگر مثل گسیختگی دامنه ای یا جریان سیل ممکن است در هر جایی که شرایط آماده باشد، به وقوع بپیوندد، از فعالیت برخی از آن ها می توان جلوگیری کرد، ولی وقوع برخی دیگر اجتناب ناپذیر است.

تمام حوادث و بلایای زمین شناسی، که معمولاً به صورت طبیعی اتفاق می افتند، ممکن است بر اثر دخالت انسان نیز ایجاد شوند.

در مواردی بزرگی و تواتر رخداد این خطر های القایی به مراتب بیشتر از حالت طبیعی آن هاست.

آثار بلایای طبیعی بر محیط زیست معمولاً با شذت های متفاوت یکی است.

تغییر و تخریب محیط و در اکثر مواقع از بین رفتن اکوسیستم ها و جمعیت های موجودات؛ یا به صورت مستقیم یا با از بین رفتن زیستگاه، منابع غذایی، سرپناه و ...

.

مهمترین بلایای طبیعی عبارتند از: سیل سیل ها نتیجه جریان ناگهانی آب سطحی حاصا از بارش مخصوصاً رگبارند.

در مواردی نیز تخریب سدهای طبیعی ایجاد شده و اثر زمین لغزه ها در جلو مسیر آب، یا هجوم آب به ساحل که ناشی از مد بیش از اندازه است، می تواند سیل های بزرگی را ایجاد نماید.

در خلال یا پس از یک بارندگی شدید، مقدار دبی رودخانه به سرعت افزایش یافته و در نتیجه آب از بستر عادی خود سرریز نموده و دشت سیلابی و مناطق اطراف را در بر می گیرد.

با بررسی دشت سیلابی قدیمی و آبرفت های آن شاید بتوان با درجه ای از تقریب، احتمال وقوع و بزرگی سیل های آتی منطقه را مشخص کرد.

نواحی ساحلی و دره ی رودها در اقلیم های خشک مستعد ترین نقاط برای ایجاد سیل هستند.

وقوع یک سیل، رابطه مستقیم با شرایط توپوگرافی و اقلیمی دارد.

البته امروزه به دلیل دخالت های بی رویه ی انسان در بسیاری نقاط که قبلا سیل نمی آمده، طغیان های بزرگی مشاهده می شود.

فعالیت بشر به چند صورت احتمال وقوع سیل را افزایش می دهد.

از آن جمله می توان به ساختمان سازی در دشت سیلابی رود که مستلزم اشغال بخش هایی از آن است و باعث کاهش ظرفیت طبیعی رود می شود، اشاره کرد.

به این ترتیب محدوده ای از دشت سیلابی که در زمان طغیان زیر آب می رود گسترده تر می گردد.

شهرسازی ها و حذف گیاهان باعث کاهش مقدار آب نفوذی و افزایش آب سطحی می شود.

حجم زیاد آب از یک طرف بر بزرگی طغیان می افزاید و از طرفی با افزایش فرسایش، رسوباتی به وجود می آورد که با برجای گذاشتن آن ها ظرفیت بستر اصلی رود کاهش می یابد.

موارد پیش معمولاً تأثیر تدریجی دارند، ولی سیل های ناگهاین و فاجعه آمیز اغلب بر اثر تخریب سدها و بند ها، ایجاد می شوند.

یکی دیگر از دلایل ایجاد سیل در بسیاری از نقاط، استخراج آب زیر زمینی، نفت و گاز از زمین است که اغلب نشست منطقه ی وسیعی از زمین را به همراه دارد.

با فرونشینی زمین، قابلیت سیل گیر بودن آن نیز افزایش می یابد.

هدف از پیش بینی سیل، برآورد دبی جریان و سطح سیلابی است که در یک دوره بازگشت مشخص (مثلاً در یک دوره ی 25، 50 یا 100 ساله) احتمال وقوع آن وجود دارد.

نتایج این پیش بینی که سیلاب طراحی نام دارد، به عنوان مبنایی برای انتخاب روش های مقابله با سیل مورد استفاده قرار می گیرد.

سیلاب طراحی معمولاً بر مبنای هزینه ی لازم برای کنترل آن و میزان ریسک و خطری که تخریب سیستم کنترل سیلاب پیشنهادی برای جان انسان ها دارد می شود.

در مواردی که گسیختگی سازه ی آبی منجر به از دست رفتن جان انسان ها و اموال زیادی بشود، طراحی بر مبنای سیلاب ها با احتمال رخداد کمتر و دوره بازگشت طولانی تر، مثلاً سیلاب هزار ساله و حتی بیشتر، انجام می شود.

سطح گسترش و ارتفاع این سیلاب ها بیش از سیلاب هایی است که از احتمال رخداد بیشتری برخوردارند.

فرسایش فرسایش سطح زمین بر اثر آب جاری، نیروی امواج، جریان باد و یخچال ها ایجاد می شود.

در صورتیکه فرسایش در مناطق مرتفع ایجاد شود، قادر است دامنه ها را ناپایدار نموده و باعث رسوبگذاری در دریاچه ها و مخازن بشود.

وقوع فرسایش در خشکی ها تابعی از پوشش گیاهی، وضعیت توپوگرافی، شرایط آب و هوایی و زمین شناسی است.

حذف پوشش گیاهی موجود جهت انجام فعالیت های عمرانی و افزایش شیب دامنه ها از عوامل مهم افزایش سرعت جریان آب سطحی و تسریع فرایند فرسایش توسط انسان است.

افزایش فرسایش در یک محل به معنی رسوبگذاری در نواحی پایین دست و نقاطی است که در آنجا آب ساکن وجود دارد.

افزایش رسوبگذاری در این نقاط ضمن صدمه زدن به محیط زیست جانداران آبزی، ظرفیت ذخیره سیلاب محیط را نیز کاهش می دهد.

گسیختگی دامنه ها ریزش، لغزش و جریان خاک و سنگ در مناطق شیبدار نتیجه ی هوازدگی و تخریب مصالح طبیعی، افزایش شیب دامنه بر اثر فرسایش و فعالیت های تکتو نیکی و عوامل دیگری چون زمین لرزه و بارندگی و ذوب برف هاست.

وقوع این حوادث عمدتاً وابسته به وضعیت توپوگرافی، زمین شناسی و اقلیمی منطقه است.

حرکات توده هایی از مصالح در بستر دریاها معمولاً ناشی از زمین لرزه ها، نیروی امواج و بارگذاری ناشی از رسوب گذاری است.

گرچه در برخی شرایط زمین شناسی احتمال وقوع حرکات دامنه ای بیشتر است، ولی گسیختگی طبیعی دامنه ها اغلب وابسته به شدت و درجه ی اشباع زمین است.

یکی از عوامل مهم تحریک گسیختگی دامنه ای توسط بشر ایجاد برش ها و حفاری ها در روی دامنه است.

علاوه بر این ها، حذف پوشش گیاهی، احداث خاک ریز بر روی دامنه و تغییر در شرایط زه کشی طبیعی که منجر به ورود آب به دامنه می شود، ازدیگر عوامل مؤثر در حرکات دامنه است.

نشست و فروریزش زمین وقوع فروریزش یا نشست طبیعی سطح زمین اغلب محدود به زمین های غاردار و حفره‌دار آهکی است.

در چنین شرایطی آب و هوا عاملی تعیین کننده است.

ایجاد غار بر اثر حل شدن آهک در آب زیرزمینی به کندی تمام انجام می‌شود و فروریزش ناشی از آن نیز به ندرت اتفاق می‌افتد.

در مقابل، اگر در ناحیه‌ای با سنگهای غاردار، برای مدتی سطح آب زیرزمینی به مقدار قابل ملاحظه‌ای پایین برود، فشار در سقف غار افزایش یافته و احتمال فروریزش بیشتر می‌شود.

نشست و فروریزش زمین اغلب در نتیجه فعالیتهای بشر نیز صورت می‌گیرد.

نشست تدریجی ولی قابل پیش‌بینی زمین، سیل‌گیر بودن منطقه و به تبع تخریب منطقه را افزایش می دهد.

نشست محلی زمین ممکن است بر اثر اشباع خاک های فروریزنده ، مثل رس ها یا آبرفت های دره‌ای در اقلیم های خشک ، آبکشی از زمین برای ایجاد حفاری و گودبرداری در آن و تغییر شکل و کمانش بیش از حد دیوارهای حایل گودبرداری ها ایجاد می‌شود.

نشست زمین در مقیاس ناحیه‌ای معمولا بر اثر استخراج سیالات (آب ، نفت و گاز) از زمین به وقوع می‌پیوندد.

مهمترین عامل فروریزش زمین که باعث ایجاد حفره‌ای در سطح زمین می‌شود، افت سطح استیابی در سنگ های آهکی و دیگر سنگ های قابل حل است.

پایین رفتن سطح آب زیرزمینی از یک طرف سرعت حل شدن مواد را افزایش داده، ایجاد حفره و سوراخ در سطح زمین را سبب می شود.

زمین لرزه آثار زمین لرزه در سطح زمین به صورت کج شدن و گسل خوردن سنگ ها و لرزش زمین، قابل تشخیص است.

زمین لرزه علاوه بر تاثیر مستقیم بر سازه‌ها ممکن است باعث آبگونگی یا روانگرایی برخی از خاک ها و نشست برخی دیگر شود.

تاثیر زمین لرزه بر آب دریاها و دریاچه‌ها به صورت امواج عظیم به نام تسونامی تظاهر می‌کند.

زمین لرزه‌ها پدیده‌هایی جغرافیایی هستند، یعنی الزاماً در همه جا به وقوع نمی‌پیوندند.

احتمال وقوع زمین لرزه در یک محل را تا حدی می‌توان از روی زمین لرزه‌های تاریخی و ثبت شده قبلی و در سالهای اخیر توسط تحلیل برخی از نتایج مطالعات ژئوفیزیکی، پیش‌بینی کرد.

زمین لرزه ممکن است بر اثر تزریق مایعات در چاه‌های عمیق و احتمالاً بر اثر استخراج سیالات از زمین نیز ایجاد شود.

زمین لرزه‌های القایی علاوه بر آن در مخازن سدهایی که ارتفاع بیش از 100 متر دارند، نیز مشاهده شده‌اند.

در این نوع وزن مخزن و مهمتر از آن فشار آب بین منفذی زیاد باعث لغزندگی و ایجاد جابجایی در امتداد سطوح ضعیف سنگ می‌گردد و به این ترتیب زمین لرزه ایجاد می‌گردد.

میزان تخریب در زمین لرزه تابع ترکیب خاک، خصوصیات تکان های زمین لرزه، نیرو و جهت تکان می باشد.

سرعت موج در سنگ های سخت خیلی بیشتر از سنگ های سست و نرم است.

امواج در طبقات سست و نرم مانند آبرفت های دره ها ضعیف می گردند و حتی ممکن است از بین بروند، اما طبقه ی نازکی از سنگ های سست بر روی سنگ های سخت نمی توانند لرزه ها و امواج را مستهلک کنند لذا طبقه ی مزبور از روی سنگی که بر روی آن قرار گرفته است به طور ناگهانی حرکت می کند، در این صورت تخریب بیشتر از ساختمان هایی که روی طبقه ی سخت است، معمولاً خطرناک تر از کهریز های سنگ، طبقات نازک آبرفت ها در ته دره ها، سپس باتلاق، توربزارها و دریاچه هایی که گیاهان آن را فرا گرفته اند می باشند.

خطر زمین های خشک از زمین های اشباع شده از آب کم تر است.

- زمین لرزه_ صداهای زلزله دراغلب موارد زلزله ها با صداهای خاصی همراه است که ایجاد وحشت می کند البته این صداها به غیر از صدای ناشی اززلزله است.

تولید صداهای زلزله بخاطر امواج ارتعاشی است که در اثرزلزله بوجود می آیند.

صداهای زلزله در بعضی موارد شبیه رعد، صدای صفیر باد یا خمپاره، غلغل آب جوش، انفجار گلوله های بزرگ توپ، چرخهای قطار و ...

می باشد.

صداهای زلزله گاهی جلوتر از موجهای زلزله است ولی ممکن است نسبت به آن تاخیر داشته باشد.

ممکن است صدای شدید زیر زمین هیچ زلزله ای را در پی نداشته باشد یا همراه زلزله ای خفیف باشد.

زمین لرزه_ نورهای زلزله در هنگام وقوع بعضی زلزله ها آثار نورانی مختلفی مثل نور افشانی رعد و برق، جرقه های نور وامثال آن دیده می شود.

اگر چه پاسخ مناسبی برای آن یافته نشده به عقیده دانشمندان این نورها اثرات ثانوی زلزله است.

زمین لرزه_ لرزش های دریا (تسونامی) زمانی که کانون زلزله در کف دریا یا نزدیک آن باشد، امواج متعددی را درآب تولید می کند که به نام تسونامی معروف است.

این امواج به بدنه کشتی ها برخورد می کند وموجب ارتعاش آن ها می گردد.اگر تکان قائم باشد، کشتی ناگهان بالاآمده وبعد پایین می رود وتحدبی درآب مشاهده می شود.

اگر مرکز بیرونی نزدیک کرانه باشد، درهنگام نخستین تکان آب دریا عقب می رود وسپس با موجی قوی به ساحل می ریزد وموجب تخریب و زیانهای شدید می شود .

زمین لرزه_ تغییر مشخصات آب چشمه ها به علت وقوع زلزله معمولاً در وضع چشمه ها وچاه ها تغییراتی بوجود می آید، چراکه بر اثر ارتعاش، مجاری زیررمینی تنگ، گشاد یا مسدود می گردد.

ممکن است چشمه ها ی جدید ایجاد گردد یا به علت لغزش های زمین ممکن است مجاری قدیمی آب بسته شود ودر جائی دیگر جاری شود یا طبقات نفوذ ناپذیری که طبقات آبدار روی آنها قرار دارد شکاف بردارد وآب به اعماق زمین رفته وموجب خشکیدن چشمه ها گردد.

دمای آب چشمه ها ممکن است براثر مخلوط شدن با چشمه های معدنی دیگر تغییر نماید.

زمین لرزه_ ایجاد شکاف و گسل هرنوع زلزله ای، هراندازه کوچک و کم اهمیت باشد شکاف هایی در پوسته ی زمین ایجاد می کند ودر ناحیه مرکز زلزله بیشتر مشاهده می شود.

شکاف ها گاهی بصورت شعاعی از یک مرکز می باشد اما بیشتر بی نظم بوده ودر جهات مختلف پراکنده است.

شکاف دردامنه کوه ها در جهت عمود، در کرانه ودر طول آن ایجاد می شود.

پهنای شکاف ها از 20سانتیمتر تا 10یا15 متر هم مشاهده شده است وطول چند کیلومتر.

این شکافها با نخستین تکان ها بوجود می آید وممکن است در تکانهای بعدی بیشتر شود.

اگر شکاف ها از آبرفت های کف دره یا دشت عبور کند در عمقی از این آبرفت آب وجود داشته باشد با خود گل وگاهی گازهایی راکه در هوا مشتعل می گردد، خارج می کند.

زمین لرزه_ زمین لغزش این پدیده عمدتاً توسط زلزله ایجاد می شود ودر اثرآن حجم بزرگی از خاک وسنگ در مناطق دارای شیب تند به سمت پائین حرکت می کند البته بعضی از آنها ناشی از اشباع منطقه از آب می باشد.

این پدیده می تواند خطرات زیادی مثل مدفون نمودن روستاها یا شهرها زیر خروارها خاک وسنگ ایجاد کند سنگریزش هم گاهی اوقات ناشی از زلزله است.

زمین لرزه_ آبگونگی یا وارونگی اگر در عمق کمتر از 8 متری سطح زمین خاک از ماسه های یکدست سستی که ازآب اشباع است تشکیل شده باشد، ممکن است در اثر زلزله ی شدید رفتار این خاک مانند رفتار یک سیال باشد.

یعنی خاک بصورت فوران وجوشش گل وماسه در سطح زمین پدیدار گردد و درنتیجه اگر ساختمانی بر روی این زمین واقع باشد فرو می ریزد.

رعد و برق آذرخش یا رعدوبرق یک تخلیه ی الکتریکی شدید و بسیار سریع در هواست و همین تخلیه الکتریکی است که نور و صدا تولید میکند.

پیش از ایجاد رعدوبرق ابرها طی فرایندهایی بشدت باردار میشوند که این بار معمولا مثبت است، سطح زمین بار منفی القا میکند و به این ترتیب مجموعه ی ابر هوا و زمین به یک خازن بسیار بزرگ تبدیل می شود که لحظه به لحظه بارشان بیشتر میشود، بنابراین اختلاف پتانسیل دو قطب آن در حال افزایش است.

بالاخره مقدار این بار الکتریکی آنقدر زیاد میشود که اختلاف پتانسیل بین ابر و زمین به 10 تا 100 میلیون ولت میرسد.

میدان الکتریکی حاصل از چنین اختلاف پتانسیلی میتواند هوا را با اینکه در حالت عادی نارساناست در یک سیر خاص یونیزه و انرا به رسانا تبدیل میکند.

به محض اینکه چنین سیری از مولکول های یونیزه ی رسانا از ابر تا زمین ایجاد شود بارهای الکتریکی به طرف هم حرکت می کنند و در عرض یک ده هزارم ثانیه جریان وحشتناکی در حدود 30 هزار آمپر از هوای یونیزه می گذرد، اما هر جریانی ضمن عبور از ماده با مقاومت اتم های آن روبرو میشود و این مقاومت بخشی از انرژی الکتریکی را به گرما تبدیل میکند.

با استفاده از اصول اولیه الکترومغناطیسی میتوان تخمین زد، این جریان در ولتاژ 10 میلیون ولت توان گرمایی در حدود 100 میلیارد وات دارد.

چنین توانی حتی در مدت زمان ناچیز - یک ده هزارم ثانیه - میتواند گرمایی در حدود 10 میلیون ژول ایجاد کند.

این گرما باعث میشود دمای هوا در مسیر آذرخش به 30 هزار درجه سانتی گراد برسد.

اگر کمی با قوانین حاکم بر گازها آشنایی داشته باشید می بینید که این تغییر ناگهانی دما حجم هوا را 100 برابر می کند و این یعنی یک انفجار واقعی انبساط سریع و شدید هوا، یک موج ضربتی در هوای اطراف ایجاد می کند که با سرعت صوت و به شکل تندر یا رعد به گوش شما می رسد.

گرمای ایجاد شده غیر از انبساط، بلاهای دیگری هم سر مولکول های هوا می آورد.

در لامپ معمولی یک جریان نه چندان زیاد از رشته تنگستن میگذرد و دمای آن را به بیش از 2000 درجه میرساند.

این دما انرژی لازم برای بر انگیختگی اتم های فلز را فراهم می کند.

اتم ها بر انگیخته می شوند و در بازگشت انرژی اضافی را به صورت فوتون های نوری آزاد می کند و به این ترتیب رشته تنگستن روشن می شود.

در آذرخش هم چیزی شبیه این ماجرا اتفاق می افتد؛ جریان شدیدی از هوا می گذرد، آن را گرم میکند و به تابش وا می دارد؛ تابشی که یک مسیر نورانی بین ابر و زمین ایجاد می کند.

آتشفشان یک آتشفشان از جنبه های مختلف می تواند روی محیط تأثیر بگذارد.

جریان گدازه ها، خاکستر ناشی از فعالیت آتش فشان، زمین لرزه های ناشی از فعالیت آتشفشان ها، گرم شدن زمین، تغییر خصوصیات آب های حوالی حوزه ی آتشفشان ها ...

همگی می توان روی محیط اثر بگذارند.

خشکسالی خشکسالی حالتی نرمال و مستمر از اقلیم است.

گرچه بسیاری به اشتباه آن را واقعه ای تصادفی و نادر می دانند.

این پدیده تقریباً در تمامی مناطق اقلیمی رخ می دهد، گرچه مشخصات آن از یک منطقه به منطقه دیگر کاملاً تفاوت می کند.

خشکسالی یک اختلال موقتی است و با خشکی تفاوت دارد چرا که خشکی صرفاً محدود به مناطقی با بارندگی اندک است و حالتی دائمی از اقلیم می باشد.

خشکسالی جزء‌ بلایای طبیعی نامحسوس است.

گر چه تعاریف متفاوتی برای این پدیده ارائه شده لیکن در کل حاصل کمبود بارش در طی یک دوره ممتد زمانی معمولاً یک فصل یا بیشتر می باشد.

این کمبود منجر به نقصان آب برای برخی فعالیت ها، گروهها و یا یک بخش زیست محیطی می شود.

خشکسالی بایستی در رابطه با برخی شرایط متوسط درازمدت از موازنه بین بارش و تبخیر و تعرق درنظر گرفته شود، معمولاً در هر منطقه ای یک شرایط خاص بعنوان نرمال تعریف می شود.

بعلاوه این پدیده با زمان (فصل اصلی وقوع این پدیده، تأخیر در شروع فصل بارانی، وقوع بارش در ارتباط با مراحل اصلی رشد گیاه) و نیز مؤثر بودن بارش ها (شدت بارش، تعداد رخدادهای بارندگی) مرتبط است.

سایر فاکتورهای اقلیمی نظیر دمای بالا، باد شدید و رطوبت نسبی پایین تر غالباً در بسیاری از نقاط جهان با این پدیده همراه شده و می توانند به طرز قابل ملاحظه بر شدت آن بیافزایند.

خشکسالی را نبایست صرفاً بعنوان پدیده ای کاملاً فیزیکی یا طبیعی درنظر گرفت.

تأثیرات آن در جامعه ماحصل ایفای نقشی طبیعی مابین یک رخداد طبیعی (بارش کمتر از حد مورد انتظار به دلیل تغییرات اقلیمی) و نیاز به منبع تأمین آب می باشد.

افزایش دما، طوفان، بهمن، بارش های تندری، بیابان زایی، آتش سوزی، سرما زدگی ....

نیز از دیگر بلایای طبیعی می باشند.

بلایای طبیعی از طریق اثراتی که بر محیط زیست می گذارند در بیشتر موارد به علت تخریب زیستگاه گونه ها و به علت عدم سازگاری گونه های زنده مانده با محیط تخریب شده و تغییر یافته ی جدید، باعث از بین رفتن گونه و حتی انقراض گونه ها می شود.

طوفان ها، گردبادها، مواد مذاب آتشفشان ها، خاکستر های ناشی از فعالیت آتش فشان ها، از بین رفتن پوشش گیاهی در اثر بیابان زایی، خشکسالی، از بین رفتن خاک مناسب بر اثر طوفان، سیل، یخ زدگی، آتش سوزی حاصل از گرمای شدید، رعد و برق ...

و در کل اقلیم و آب و هوا از جنبه های مختلف اثرات غیر مستقیم زیادی روی گونه های گیاهی، جمعیت حیات وحش و ...

در یک منطقه می گذارد.

به عنوان مثال روی غذا، آب، انگل ها یا جمعیت شکارچیان اثر می گذارد.

هم چنین این عامل می تواند به طور مستقیم یک عامل مرگ و میر یا افزایش جمعیت در یک منطقه باشد؛ یک طوفان ناگهانی می تواند تمام پرندگان مهاجر را از بین ببرد، یک سرمای ناگهانی می تواند باعث نابودی بسیاری از جمعیت های حیات وحش شود.

این عامل می توانند با از بین بردن رقبای گونه باعث رشد و پراکنش جمعیت گونه ی دیگر شود...

اثرات تغییرات اقلیمی بر خطر حوادث و بلایای طبیعی مارتین ک وان آلست متخصص آب و هوا، مرکز هلال احمر و صلیب سرخ در آماده باش بلایا و تغییرات اقلیمی هلند.

مقدمه تغییرات جهانی اقلیم تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت های انسانی، یا گرم شدن جهانی، به دلیل افزایش گاز های گلخانه ای ایجاد شده است.

این گازها با ممانعت از فرار تشعشعات زمین به فضا، باعث به دام انداختن گرما در اتمسفر ما می شوند.

گاز عمده ی گلخانه ای دی اکسید کربن است که از سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ و نفت، هنگام سوختن منتشر می شود.

از زمان انقلاب صنعتی، استفاده از سوخت های فسیلی به سرعت افزایش یافته است.

به عنوان مثال غلضت دی اکسید کربن در اتمسفر حدود یک سوم، یعنی از ppm280 در سال 1750 به ppm368 در سال 2000 افزایش یافته است.

این مقدار حداقل در 420000 سال گذشته و احتمالاً از 20 میلیون سال گذشته بی سابقه بوده است.

اتمسفر به افزایش گاز های گلخانه ای، با افزایش میانگین دما پاسخ می دهد.

درواقع سطح دمای جهانی 6/0 درجه در قرن اخیر افزایش یافته است، که در آن خشکی ها سریع نر از اقیانوس ها گرم شدند.

گرم شدن در سطح نیمکره ی شمالی پیش از هر قرن دیگر در هزار سال گذشته بوده است.

در مقیاس جهانی، دهه ی 1990 احتمالاً گرم ترین دهه در 1000 سال اخیر بوده است، و نه سال از ده سال گرم ترین، بین 1995 2004 ثبت شده است.

(1998، 2002، 2003 و 2004 گرم ترین بوده اند.) (2004، WMO).

این تغییرات در دما، دامنه ای از اثرات ثانویه بر سیستم های هیدرولوژیک و خاکی و آکوسیستم های دریای داشته است.

مثال ها شامل یک افزایش جهانی در میانگین سطح دریا (1تا 2 میلیمتر در سال در دوره ی قرن بیستم)، عقب نشینی گسترده ی یخچال ها، افزایش در پوشش برف، ذوب شدن یخ های دائمی، تغییر دامنه ی گیاهان و حیوانات (رو به قطب، و رو به بالا در ارتفاعات)، گلدهی زودتر گیاهان، تغییر فصل جفت گیری پرندگان و ظهور حشرات و تناوب حوادث سفید شدن مرجانی، خصوصاً در طی حوادث آل نینو می شوند.

این ها مدارک معتبری هستند که می توان گرم شدن زمین را، به گاز های گلخانه ای منتشر شده توسط انسان منتسب کرد.

در این خصوص توافق علمی کنونی این است که بیشترین علت گرم شدن زمین طی 50 سال اخیر مربوط به فعالیت های انسانی می باشد با فرض اینکه انتشارات انسانی تا امروز باعث چنین تغییرات اقلیمی بوده است، و اکثر گازهای گلخانه ای حداقل برای چندین دهه در اتمسفر باقی می مانند، نتیجه این است که تغییرات اقلیمی ادامه دارد.

به علاوه فعالیت های انسانی هنوز در حال افزایش است و این پدیده احتمالاً به این زودی ها ثابت نخواهد شد.

بنابراین گرم شدن جهانی مشاهده شده در قرن اخیر در دهه های آینده تشدید خواهد شد.

بر حسب فرضیات مربوط به انتشار گاز های گلخانه ای در آینده و محاسبه ی نتایج مختلف در میان دامنه ای از مدل های اقلیمی، دامنه ی مورد انتظار در دمای جهانی، 4/1 تا 8/5 درجه سلسیوس تا سال 2100 می باشد، که حدوداً بین 2، و 10 برابر افزایش دمای مشاهده شده در قرن اخیر می باشد.

چنین افزایش دمایی منجر به افزایش سطح دریا حدود 88/4 سانتی متر می شود.

حتی در مناسب ترین سناریوهای منتشر شده که تنها با یک انتقال گسترده به سوی منابع دیگر انرژی است، تغییرات اقلیمی برای چندین دهه و حتی چندین قرن دیگر ادامه خواهد یافت، هم به علت گازهای گلخانه ای که تا کنون در اتمسفر منتشر شده است و هم به علت پاسخ تأخیری اقیانوس ها به گرم شدن اتمسفر.

در حالی که علت عمومی تغییر، گرم شدن اتمسفر است، تفاوت های معنی داری بین نواحی مختلف زمین وجود داشته و خواهد داشت.

به طور کلی نواحی قطبی زودتر از نواحی حاره ای، و خشکی ها زودتر از اقیانوس ها گرم می شوند.

با توجه به بارندگی، طرح کلی این است که سیکل هیدرولوژیک متراکم تر خواهد شد.

به طور میانگین این نتایج دراقلیم مرطوب تر وجود دارد.

یک بار دیگر تصور می شود تفاوت های اساسی بین نواحی وجود دارد (برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص اثرات ناحیه ای تغییرات اقلیمی به سومین گزارش ارزیابی IPCC (IPCC ,2001b ,2001d) مراجعه کنید).

مانند تمام پدیده های آب و هوایی دیگر، اثر این تغییرات بستگی به سیستم هایی دارد که آنها در آن اتفاق می افتند.

برای مثال در برخی از نواحی، گرم شدن در ابتدا باعث افزایش محصول دهی و باروری کشاورزی می شود و در بسیاری از نواحی، نیاز برای انرژی به منظور تأمین گرمای زمستانی را کاهش می دهد.

اما وقتی تغییرات اقلیمی بیشتر می شود، توازن میان اثرات، منفی و منفی تر می شود و اثرات برگشت ناپذیرتری را ایجاد خواهد کرد، مانند کاهش اکوسیستم ها.

برای سیستم های انسانی، بیشتر بستگی به توانایی ما برای تطابق یافتن با تغییرات دارد.

تغییر در محصولات، طراحی های زیر سازی و جنبه های بسیار زیادی از جامعه، می تواند به مقدار زیادی انعطاف پذیری در خصوص هوای معکوس را افزایش دهد، همان طور که می تواند باعث افزایش درآمدهایی ناشی از تغییر اقلیم شود.

در عین حال ظرفیت برای تطابق با تغییر محیط در کشورهای توسعه یافته، از کشورهای در حال توسعه، بسیار بیشتر است.

به طور معمول بیشترین تبعات گریبانگیر آنهایی می شود که کمتر مسئول انتشار گازهای گلخانه ای هستند.

پروژه های بی نهایت 4- امواج گرمایی تابستان اروپا در سال 2003 به طور غیر عادی گرم بود.

گرمای طولانی و شدید بین 22000 تا 35000 نفر، خصوصاً مسن تر را کشت و موجب خسارت اقتصادی بیش از 13 میلیارد شد(2004، IFRC).

ارتباط با تغییرات اقلیمی به طور مکرر افزایش می یابد.

در واقع هنگامی که هیچ حادثه ی خاصی را نمی توان به تغییر اقلیم نسبت داد، احتمال دلایل غیر مستقیمی که در انتشارات بعدی جمع آوری خواهند شد قوی تر است.

به خصوص استات و همکاران(2004) نشان دادند که تنها نیم درجه افزایش میانگین درجه حرارت تابستانی، مانند قرن پیش، به شدت بر احتمال وقوع امواج غم انگیز گرمایی، مانند سال 2003 تأثیر می گذارد.

در واقع آنها تخمین زدند که بسیار احتمال دارد (با بیش از 90% سطح اطمینان) تا تغییر اقلیمی مربوط به انسان، خطر امواج گرمایی مانند سال 2003 را تا کنون 2 برابر کرده باشد، و اینکه در حدود سال 2040 همه ی تابستان ها به گرمی تابستان 2003 خواهند بود.

مطابق برخی سناریوهای انتشار یافته، در پایان قرن بیست و یکم، تابستان گرمی مانند تابستان 2003، یک تابستان خنک قلمداد می شود (استات و همکاران 2004).

5- سیلاب ها با فرض پروژه های کلی افزایش بارندگی و حداکثر بارندگی در بسیاری از نواحی با تغییرات اقلیمی، انتظار پتانسیل چندین حادثه ی سیلاب غیر منتظره وجود دارد.

مثال های اخیر در اروپا شامل ثبت بارندگی و در نتیجه سیلاب در انگلستان و ولز، در زمستان 2000 تا 2001 بوده است (مارس 2001) و حتی حوادث سیلابی رودخانه ای در مقیاس بزرگتر در ادر (1997)، الب (2002) و رهون (2002) را شامل می شود.

به طوری واضح، خطر چنین سیلاب هایی نه تنها بر شدت رسوب گذاری در بستر رودخانه تأثیر می گذارد، بلکه بر روش جریان هم تأثیر می گذارد که به شدت تحت تأثیر کاربری زمین در حوزه ی آبخیز می باشد.