بخش اول: بانیدرها برای پوشهای پودری ترموست
این بانیدرها شامل رزین اولیه و یک کراسنیک کننده (هاردنر) می باشد.
نوعی پوششهای پودری شامل bpa (بسفنول A) ورزین اپوکسی نورلاک و هاردنرهای آمین، فنول می باشد پوششهای هیبریدی همچنین حاوی رزین اپوکسی BPA با عامل کراسینگ کربوکسی پلی استر می باشد. پوششهای اکریلیکی حاوی اکریلیک رزین با کراسینکرهای مخصوص است.
عوامل مهم در رزین های ترموست: 1- Tg 2- Mn 3- ویسکوزیته
کنترل Tg و Mn بسیار مهم است و باید توجه کنیم که با فرآیندی مواجه هستیم که کمترین مقدار Tg برابر 400C می باشد. ویسکوزیته نیز در حدود 10 Pas می باشد. دمای کراسینگ در حدود 130-2000C و زمان 15min می باشد. Tg به نوع کراسینگ بستگی دارد.
رزینهای اپوکسی
قدیمی ترین و پراستفاده ترین رنگهای پودری ترموست می باشند. رنگهای دکوراتیو بر پایه اپوکسی بنفول (BPA)A می باشند و توسط پروسه های مخصوص ساخته می شوند. فیلم حاصل از آنها دارای ضخامت کمی می باشند. اغلب از کراسنکر دی سیان دی آمید یا اصلاح شده استفاده می گردد. واکنشهای پخت کمپلکس می باشد. dicy اصلاح شده در اپوکسی رزین بیشتر حل شده و فیلمهای یکنواخت در زمان کمتری بدست می آید.
از کاتالیزور 2- متیل ایمیدازول نیز بعنوان کاتالیست استفاده می شود.
در فیلمهای اپوکسی خواص مکانیکی خوب و چسبندگی خوب و خواص خوب مشاهده می شود و ضعف اپوکسی های پودری در خواص آب و هوائی آنهاست. موارد مصرف آنها در پوشش لوله ها، صنایع الکترونیک پرایمرها و حفره ها و درزها می باشد.
وقتی خواص شیمیائی و خورندگی مطرح است از رزینهای فلنولیک با کراسینکرهایشان استفاده می کنیم. از کاتالیست 2 متیل ایمیدازول نیز استفاده می کنیم.
استفاده از رزینهای اپوکسی نوولاک و BPA با هم نسبت به B{A ارجحیت دارد بعلت کراسینک بهتر اگر بخواهیم از ضعف اپوکسی ها بکاهیم باید از اسیدانیدریدهای پلی کربوکسیلیک مانند تری متیلیک انیدرید بهمراه BPA استفاده کنیم.
رزینی بنام دی گلیسیدیل اتربیفنول DGEBA A یا نورلاک در اپوکسی ها کاربرد بیشتری دارد که با ECH یا اپی کاروهیدرین شکل می گیرند.
در جدول 1 مقادیر مختلف n برای نقطه نرم شدن و ویسکوزیته ذوب شدن نشان داده شده است.
بعضی از رزینها در 2 مرحله ساخته می شوند به خاطر مشکل دمای ذوب بالای TPA و حلالیت کم آآن معمولا به جای آن از دی TPA و حلالیت کم آن معمولاً به جای آن از دی متیل ترفتالات استفاده می شود همچنین TGIC سمی است. در پوششهائی که تفاوا بیرونی نیاز است از تترابیس آمیدها (کراسلینکر) و کربوکسیلیک اسید و پلی اتر استفاده می کنند. این پوششها همچنین خواص فیزیکی – مکانیکی و جریان پذیری خوبی دارند. دیگر پلی استرهای استعمال شونده شامل: ایزوسیانات آلیفاتیک و عامل هیدروکسی و پلی اتر می باشند.
این پوششها تقریباً بهتر از پلی اترهای کراسنیک شده با TGIC می باشند و خواص مکانیکی و سایشی خوبی دارند. پوششهای پودری پلی استر با ایزوسیانات بلوکه عمدتاً بهتر از بسیاری از پوششهای پودری شناخته شده اند مورد استفاده آنها در چرخهای اتومبیل و تراکتورها می باشند.