هر ساله میلیونها تن زباله های زائد جامد در ایران و سایر دنیا تولید می شود( تصویر 1-1) و این در حالی است که نقش قابل توجهی از این زباله ها براساس سیاست های استفاه مجدد و نیز بازشگت به چرخه استفاده به اعمال برخی از اطلاعات حذف می گردد. به موازات این مسئله معیارهای بسیار جد زیستی مصرفی جهت نهائی لندفیلها گسترش جوامع شهری و عدم تمایل مردم به زندگی در جوار لندفیلها بصورت قابل توجهی باعث ایجاد محدودیت هایی جت ساخت لندفیلهای جدیدی می گردد. این وضعیت فظار بسیار زیادی را بر لندفیلهای موجود برای جادادن زباله های بیشتر مرز حد درنظر گرفته شده در هنگام طرح وارد می کند.
این تصمیمات نهایتاً براساس ارزیابی های اقتصادی و سیاسی صورت میگیرد و مهندسین باید دنبال راه حلهای ابتکاری برای حل این مشکلها باشد.
در زمانی که روشهای مورد علاقه برای حجم بزرگی از مواد زائد موجود نیست فشار برای جادادن زباله بیشتر از مندفیلهای موجود افزایش یافته است. دفن مطمئن زباله های بیشتر در مندفیلهای موجود نیار به آنالیزهای صحیح و دقیق مهندسی دارد.
برای اجزای مواد چنین تقلیل مهندسی توصیف قابل قبول پاسخ مکانیکی مواد زائد مورد نیاز است علاوه بر اینکه بخش فوقانی مندفیل ها نیاز به توسعه دارند و بار حصول به آن پاسخ پس از اجرء لازه محافظ فوقانی مندفیلها باید ارزیابی گردد.
این توسعه در کاربری مندفیلها هم می تواند بصورت قائم و هم بصورت جانبی باشد. در تصویر 14.1 یک مقطع از توسعه قائم و جانبی مندفیل مشاهده می گردد. در تصویر 14.2 نیز یک فرم دیگر در توسعه قائم مندفیل مشاهده می گردد.
اما هر چقدر نیاز جامعه برای بهینه سازی طرفیت مندفیل و اجزاء افزایش می یابد دانش ما در خصوص مکانیکی زباله همچنان محدود است. خرابی های اخیر مندفیلها هشدارهائی در خصوص درک حرفه ای و دقیق از پاسخ مکانیکی زباله های زائد جامد می نماید. گسیختگی در مندفیلها در بسیاری از مناطف دنیا نظر موارد زیر اتفاق افتاده است.
در 9 مارچ سال 1996 در لندفیل Rumpke در اوهایو 1.2 میلیون مترمکعب زبابه حالت گسیختگی رسیدکه کل سطحی را برای توسعه لندفیل تحت ساخت بود پوشاند.
( تصاویر 1.3 و 1.4)
در 27 سپتامبر سال 1997 در مندلفیل Dona Joanna در کلمبیا یک شیب شاید به دلیل ایجاد فشار آب حفره ای گسیخته شد تقریباً 1.5 میلیون مترمکعب از زباله های در طی 20 دقیقه گسیخته شدند و ناحیه ای به طول 1.5 کیلومتر را تحت تأثیر قرار دادند.
در 10 جولای سال 2000 پس از یک بارش سنگین آن شیب در مندفیل پایاتاس واقع در فیلیپین حاوی 13000 تا 16000 مترمکعبت گسیخته شد و خانه های اطراف مندیبل را پوشانده و باعث مرگ 270 نفر شد.
در مارچ 2003 در مندیبل Ano liosia که زباله های شهرهایی آتلیک و آتن در آن دفن می گردند یک شیب بصورت ناگهانی گسیخته شد که در این حادثه 000/800 مترمکعب پایه گسیخته شده تا نزدیکی ایستگاه teayching پیش رفت. خوشبختانه این گسیختگی زمانی رخ داد که هیچ کارگری در آن منطقه کار نمی کرد. این مندیبل درحال حاضر هم بیش از ظرفیت خود در خود زباله جای داده است اما فشارهای سیاسی نیز عدم دسترسی به مناطق جدید دفن زباله باعث شده این مندفیل کماکان به کار خود ادامه دهد.
در 21 فوریه 2005 سه روز پس از یک بارش خیلی سنگین در نزدیکی باندونگ، پایتخت ایالت غربی اندونزی در محل Leuwigojah یک گسیختگی رخ داد و که شاید بزرگترین خرابی شیب های مندفیل و به حجم 2.7 میلیون مترمکعب بود در این حادثه 143 نفر از ساکنان روستاهای اطراف این مندفیل جان باختند.
این گسیختگی ها در مندفیلها نمونه هایی از خرابی هائی هستند که:
1- شامل مقادیر قابل توجهی زباله باشند.
2- مکانیک زباله یک نقش بسیار مهم اما ناشناخته در پایداری این مندفیلها بازی می کرد.