دانلود مقاله قارچهای سمی

مسموم کنندگی قارچ یک معضل و نگرانی در سرتاسر جهان است.

مصرف روزافزون قارچ ها به عنوان جزء اصلی و سازنده رژیم غذایی مواد آلی به منظور درمان های جایگزین و به وسیله کودکان بی سرپرست بویژه به منظور توجه به مسمومیت قارچی به جساب می آید.

در حالی که خوردن اکثر قارچ ها موجب مسمومیت نمی شود.

اما امکان کشنده و مهلک بودن و مسموم کنندگی قارچ ها وجود دارد.

شیوع سمی شدن قارچ ها در قله های آمریکا مطابق با قارچ های ناحیه ای وجود دارد که به صورت معضلی رشد می کنند و این مورد معمولاً در ساحل کشورهای غربی افزایش یافته است.

این سموم اغلب از راه خوردن وارد بدن می شوند اما تزریق داخل رگی توکسین قارچ و افشره هاگ قارچ نیز گزارش شده است.

سمی بودن قارچ ها ممکن است مطابق توکسین و نحوه ارائه پزشکی طبقه بندی شود.

توکسین های قارچی به 7 گروه اصلی ذیل تقسیم شده اند:
1- آماتوکسین (سیکلوپیته)
2- ارلانوس (گونه های کورتیناریوس)
3- گیرومتیرین (مونتومیتیل – هیدرازین)
4- موسکارین
5- اسید ایوتنیک
6- پسیلو سیبین
7- کوپرین (دی سولفیراملیک)
برخی از نویسندگان گروه هشتمی را هم در نظر گرفته اند که تنها موجب علائم بیماری زا در ناحیه معده و روده می شود.

نشانه های بیماری آمانیتین فالویدها 90 تا 95 درصد از مرگ و میرهای ناشی از مسمومیت قارچی در آمریکای شمالی را در بر می گیرند.

این بحث و بررسی یک مورد پزشکی می باشد زیرا قارچ های خراب اغلب برای تشخیص در دسترس نیستند و سمی شدن آنها ممکن است از طریق یک گونه جداگانه یا ترکیب گونه های مختلف صورت پذیرد.

اطلاعات Treastrail نشان می دهد که تنها احتمال تشخیص و در دسترس نبودن قارچ 4/3 درصد می باشد.

بیماران این تحقیقها با مشخصات پزشکی قابل مقایسه در مورد خوردن قارچ به این مرکز مراجعه می کنند حتی یک تکه کوچک از یک قارچ سمی نیز ممکن است موجب مرگ شخص گردد.

پختن، نمک زدن و خشک کردن، تمام سموم قارچ را غیرفعال نمی کند و حتی بوی دود حاصل از پختن برخی از قارچ های سمی نیز می تواند موجب مسمومیت شود.

فیزیولوژی بیماری:
هر گروه قارچ اثر سمی بودنش را به وسیله یک مکانیسم متفاوت نشا می دهد و توکسین های خاص تمایل به سیستم های اندام های فردی دارند.

آماتوکسین هایی که شامل amannitin، verotoxin و phalloide هستند موجب آسیب شدید به سلول ها از طریق جلوگیری کردن از RNA پلی مر از II می شوند که از سنتز پروتئین در سطح سلول جلوگیری می کند که موجب مرگ سلول می شود.

اندام های دیگر با سرعت با بوی نقل و انتقال (مثلاً ناحیه معده و روده و کلیه ها) نیز بشدت تحت تأثیر قرار می گیرند.

اسید ایبوتنیک به ترتیب Muscimol با اسید گلوتامیک و گیرنده های GABA با مداخله گوینده های CNS پیوند برقرار می کنند.

مونومتیل هیدرازین از قارچ های حاوی گیدومیترین ناحیه روده و معده جگر.کبد و کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهد و از راه وابسته به پیریدوکسین در سنتز GABA جلوگیری می کند.

فاسکارین (آلکالوئید کشنده و مهلک) سیستم عصبی آتونومیک را تحت تأثیر قرار می دهد.

از طریق دی پلاریزاسیون گیرنده های استیل مولین عمل می کند و از طریق تحریک گیرنده تأثیر جانبی خود را نشان می دهد.

Coprine از دهیدرژناتر آلدهید جلوگیری می کند که یک واکنش دی سوافیداملیک تولید می کند که د ر آن اتیل الکل مصرف می شود.

Psilocybin تاثیرش را بر سیستم عصبی مرکزی از طریق تحریک گیرنده های سروتونین می گذارد.

Orellanine و Orelline توکسین های bipyridyl را از Cortinarius orellannus جدا می کند.

از طریق جلوگیری از آلکامین فسفات از سلول های پروکسی مال بر nephrotoxic تاثیر می گذارد.

عوامل ژنتیکی ممکن است در نشان دادن این توکسین شرکت داشته باشند که مسموم کنندگی دارند که از طریق پختن یا خشک کردن کاهش نمی یابد.

در آمریکا: شیوع و بروز مسموم کنندگی قارچ در هر صدهزار نفر هرساله 5 نفر گزارش شده است.

طبق تحقیق دوازده ساله این که Goldfrank و دیگران انجام دادند بیش از 50 درصد بیماران هیچ علائم و نشانه بیماری را نشان نمی دهند، 25 درصد با انجام مراقبت بهداشتی درمان شدند 1015 درصد علائم کمتری داشتند و کمتر از 5 درصد علائم متوسط و معمولی و 2/0 درصد از مسمومیت شدید رنج می بردند.

در سال 1999 انجمن آمریکایی مرکز کنترل سم 8996 مورد قارچ را گزارش داد که 2930 مورد تحت مراقبت پزشکی درمان شدند و 6 مورد از بین رفتند.

میزان مرگ و میر / بیماری زایی: میزان مرگ و میر 016/ درصد تخمین زده می‌شود.

نژاد: هیچ اطلاعات علمی یافت نشده که نشان دهد که نتایج مسموم کنندگی قارچ ها به نژاد مربوط شود.

جنسیت: اطلاعات علمی بدست نیامده که حاکی از آن باشد که نتایج مسموم کنندگی قارچ به جنسیت فرد بستگی داشته باشد.

سن: طبق گزارش مجموعه تحقیق مسموممیت انجمن آمریکایی مرکز کنترل سم در سال 1999، 5976 مورد خوردن قارچ در سنین کمتر از 2 سال بود.

تاریخچه / شرح حال: تلاش برای تحقیق و بررسی گونه ها یا تنوع قارچ های خورده شده، نوع آمادگی، میزان و مقدار خورده شده و علائم دیگر و وعده های غذایی قارچ خورده شده.

دارو درمانی آلرژی و حساسیت نسبت به درمان دارویی و مصرف الکل و مواد مخدر ممکن است بر تصویر و شرح حال پزشکی تأثیر گذارد.

علائم و نشانه های مربوط به پس از خوردن قارچ به همراه اختلال در کار معده و روده مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

علائم اولیه ممکن است با خوردن قارچ های مخلوط شده مشاهده گردد و جلوی سم های کشنده نمی باشند.

یک دوره کوتاه نهفتگی (3 تا 18 دقیقه) ممکن است در قارچ های GL مشاهده شود مثلاً Chlorophyllum molybdate، Entolima lividum، گونه های Bopletus گونه های Paxillus)، قارچ هیا حاوی آلکالوئیدیهای کشنده گونه های lnocybe، گونه های Clitocybe)، قارچ های جاوی پسیلوسیبین گونه های paneols گونه های Psilocybe، گونه های Gymnopilus) و قارچ های حاوی Gprine.

علائم بیماری در قارچ های Gl با ناراحتی در ناحیه شکم، گرفتگی عضلانی، تهوع، واستفراغ، یا اسهال همراه است.

از دست دادن آب بدن شایع ترین عاره آن است.

اکثر این علائم طی 24 ساعت برطرف می شوند و تشخیص آن توسط پزشک به طور کلی خوب و مناسب است.

علائم Antocholinergic ممکن است همراه با خوردن ibotenic و muscimol صورت میگیرد.

سرگیجه، اثرات GABA.

سکته، توهم، انقباض عضلانی ماهیچه، سرخ شدن صورت و بزرگ شدن مردمک چشم نیز ممکن است مشاهده شود.

اثرات Cholinegic ممکن است از خوردن آلکالوئیدهای کشنده ناشی ‌شود.

عرق کردن، ترشح بزاق، ریزش اشک،ؤ تنگ شدن مردمک چشم، کند شدن ضربان قلب و نبض و تنگی مجرای هوایی شش توضیح داده شده اند.

اگرچه آلکالوئیهای کشنده نخستین بار از قارچ Aminita در سال 1868 جدا شدند، علائم و نشانه های سمی بودن آلکالوئید A مربوط به آلکالویید نمی باشد.

علائم و نشانه های Neuropsychiatric شامل توهمات مربوط به سمی بودن است که به وسیله اسید ایبوتنیک، muscimol، psiliculoin بوجود می آید.

ضعف ماهیچه، خواب آلودگی و توهم برشمرده شده اند.

بیماران ممکن در هنگام بیداری توهم داشته باشند و پس از آن به خواب طولانی بروند که ساعت ها طول می کشد، در هر صورت تشخیص و پیش آگهی پزشکی به خوبی صورت می گیرد و علائم بیماری طی 24 ساعت با مراقبت و.یژه برطرف می شود.

اثرات باقی مانده دیگر به ندرت مشاهده شده اند.

مسموم کنندگی آلکالوئید های کشنده و Copric مربوط به علائم neurovrgitative می باشد.

علائم coprinus از طریق حالت تهوع، استفراغ.

تند شدن ضربان قلب، سرخ شدن پوست مشخص می شود.

تنش زیاد نیز ممکن است اتفاق افتد.

به این علائم به عنوان واکنش دی سولفید اماتیک اشاره می شود.

این علائم مربوط به مصرف اتانل از سی دقیقه تا 5 روز پس از یک وعده غذایی قارچ دار می باشد و به طور کلی علائم بیماری 2 تا 4 ساعت به طول می انجامد.

جالب اینکه اگر با وعده غذایی قارچ دار الکل مصرف شود این علائم ممکن است صورت نگیرد.

تزریق داخل رگی توکسین های قارچ از گونه های Psilicybe گزارش شده است.

جریان پزشکی – استفراغ، تب و گرفتگی عضلانی ماهیچه را در بر می گیرد.

یک دوره نهفتگی طولانی مدت (بیش از 6 ساعت) همراه با علائم با آماتوکسین، Orellanus و gyromitrin را می توان مشاهده کرد.

این امر به طور کلی یک خوراک زیاد را مشخص می سازد و بایستی به عنوان تهدید کننده زندگی مورد توجه و بررسی قرار گیرد.

مسموم کنندگی آماتوکسین در 3 مرحله ذیل نشان داده می شود: مرحله دوم با بهبود پزشکی اختلال معده و روده پس از 24 ساعت آغاز می شود و 2 تا 3 روز به طول می انجامد که در طی این مدت آسیب کبد در حال پیشرفت است.

مرحله اول گرفتگی عضلانی ناحیه شکم، حالت تهوع، استفراغ و اسهال آبکی پس از یک دوره طولانی 6 تا 12 ساعته را نشان می دهد.

3- در مرحله سوم آسیب به کبد و کلیه کاملاً مشخص و مشاهده می گردد.

مسموم کنندگی Orellanine در ابتدا ممکن است با اختلال در کار معده و روده 24 ساعت پس از خوردن قارچ نشان داده شود.

نقض کلیه نیز از 36 ساعت تا دو هفته پس از خوردن قارچ همراه با درد پهلو باشد.

مسموم کنندگی Gyromitrin معمولاً 6 تا 10 ساعت پس از خوردن قارچ (اما ممکن است تا 48 ساعت نیز به تعویق افتد) همراه با اختلال در کار معده و روده باشد.

بیماران ممکن است علائم و نشانه هایی چون کاهش حجم، آسیب به کبد و اثرات CNS مانند سکته، خون، هذیان و … را از خود نشان دهند.

مشکلات دیگری که مورد توجه و بررسی قرار می گیرد عبارتند از: واکنش حساسیت دارویی: بیمارانی که کمبود قند حاصله از ترنجبین و شیر خشک (ارگو) دارند نمی توانند این قند را تجزیه کنند چرا که این قند در قارچ وجود دارد.

این بیماران پس از خوردن قارچ دچار اسهال می شوند.

واکنش / عکس العمل ایمنی و مصونیت: بیماران ممکن است پس از تکرار و خوردن مکرر قارچ های خاص عکس العمل از نوع اکتسابی با حسایت بسیار زیاد از خود نشان دهند.

این امر منجر به تخریب عناصر یاخته ای خون می‌شود و اغلب در خوردن Pacillus involutus نیز دخالت دارد.

Sullius luteus نیز دخالت داشته است.

علائم روان تنی (اثرات متقابل جسم و روان: طبق گزارش برخی از بیماران علائم مربوط به نگرانی و دلواپسی از خود نشان می دهند پس از اینکه متوجه می شوند که قارچ سمی یا وحشی خورده اند.

تأثیر متقابل قارچ – دارو: علائم ممکن است همراه با خوردن قارچ آلوده به باکتری، سم پاشی شده با مواد آفت کش یا همراه با داروهایی چون Phencyclidine (فنسی کلایدین) آشکار شوند.

تحقیقات آزمایشگاهی.

آزمایشات ذیل را به منظور ارزیابی اولیه آزمایشگاه که نسبت به یک بیمار نشانه دار (نشانه بیماری) در بخش اضطراری مورد بررسی قرار دهید: به محض خوردن ماده سمی باید خون، ادرار و محتوی معده نگه داشته شود.

CBC، تجزیه ادرار، تحقیقات مربوط به انعقاد خون، گلوکز، BUN، کراتینین، الکترولیت ها، فیبرنیوژن (پروتئین محلول در پلاسما و گاز خون سرخرگی را در آزمایشات اولیه مورد بررسی قرار دهید.

اگر بیمار نشانه های تخریب عناصر یاخته ای خون دارد، آزمایشات هپاتوگلوبین و Coombs ممکن است که مفید واقع شود.

تحقیقات و مطالعات مربوط به لخته خون را انجام دهید و روش های طولی و مقطعی کبد و کلیه را مورد بررسی قرار دهید اگر علائم Phallo des مشکوک به نظر می رسد.

مسمومیت در گونه های Gyromitra، سطح متهموگلوبین ممکن است نشان داده شود.

قارچ ها را در هر جای ممکن مورد شناسایی و بررسی قرار دهید که این کار را می توان با کمک یک مرکز کنترل سم منطقه ای، مشورت با قارچ شناس یا مراجعه به کتاب قارچ شناسی انجام دهید.

اگر قارچ در دسترس باشد، اطلاعات ذیل برای شناسایی قارچ مفید خواهد بود: از قارچ شناس با تمامی اطلاعات موجود مانند اندازه، شکل و رنگ قارچ کمک بگیرید.

بتوانید سطح و کناره های کلوهک، ساقه، آبشش / بناگوش، حلقه، هاگ ها، رنگ و ساخت و ترکیب مغز میوه را شرح دهید.

اگر نمونه ای در دسترس نیست تا قارچ شناس شخصاً آن را مورد بررسی قرار دهد، نمونه ای را ببرید تا ببینید که آیا بناگوش ها به ساقه اتصال دارند یا نه.

دانستن موقعیت و محلی که در آن قارچ (مثلاً چوب یا خاک) می روید نیز مفید خواهد بود.

قارچ رابافویل (کاغذ آلومینیومی) بپوشانید و در پاکت کاغذی در جای خشک و خنک نگه دارید.تا هنگامی که نزد قارچ شناس ببرید.

در پاکت پلاستیکی یا ظرف در بسته قرار ندهید زیرا رطوبت خاصیت قارچ را تغییر می دهد.

آن را سرد نکنید تا یخ نزند.

تهیه یک پرنیت هاک را با استفاده از کاغذ سیاه و سفید مورد بررسی قرار دهید.

برای تهیه یک پرپینت هاگ ساقه را ببرید و کلاهک قارچ و بناگوش را زیر کاغذ قرار دهید.

با یک کاسه روی آن را بپوشانید تا از به هم ریختگی آن جلوگیری شود.

حدود 4 ساعت منتظر بمانید و پرینت را مورد ارزیابی قرار دهید به شکل و رنگ آن توجه داشته باشید.

با اسپری مو پرینت را ثابت کنید.

گونه های Amnnita هاگ های سفید دارند.

قارچ های نابالغ / نارس ممکن نیست که هاگ ها را بیرون بریزید.

آزمایش Meixner برای شناسایی آماتوکسین ها (مثلاً آلفا – آمکانتین، بتا آمانتین مورد استفاده قرار می گیرد.

برای استفاده به همراه محتویات شکم توصیه نمی شود یا برای تشخیص خوراکی بودن یک قارچ زیرا نتایج غلط – منفی و غلط – مثبت شرح داده شده اند.

اگر قارچ در دسترس نباشد، اطلاعات ذیل ممکن است برای تشخیص قارچ مفید باشد.

مایع شستشوی معده را به منظور آزمایش هاگ ها نگه دارید.

اگر تکه های قارچ در دسترس هستند می توان آنها را در محلول 70 درصد اتیل الکل، متانل یا فرمالدهید ذخیره و در یخچال نگه داری کرد.

در غیر این صورت لایه سنگین تر در ته را می توان زیر میکروسکوپ به منظور وجود هاگ آزمایش کرد.

کروماتوگرافی (تجزیه شیمیایی به منظور کیفیت سنجی آمانتین آلفا یا بتا در ادرار، پلاسما، یا محتوای معده را بررسی کنید.

تجزیه شیمیایی آمانتین را برای تشخیص آلفا –آمانتین در خون مورد بررسی قرار دهید اگر که در طی مدت 24 ساعت پس از خوردن مورد استفاده قرار گرفته باشد.

نتایج غلط – مثبت گزارش شده اند.

مراقبت قبل از بیمارستان: اگر مشخص شد که قارچ خورده شده هرگونه تلاشی را انجام دهید تا به پرسنل بیمارستان کمک کنید تا نمونه قارچ را در اختیار بگیرند.

شاید بتوان این کار را با نگه داشتن نمونه استفراغ بیمار انجام داد.

مراقبت بخش اضطراری: بیماران نشانه دار (نشانه بیماری): اگر امکان داشت نمونه را نگه دارند، نمونه ای از قارچ یا استفراغ با مرکز کنترل سم منطقه ای تماس بگیرید.

1 گرم یا /1 کیلوگرم از (Charciaf) زغال فعال خوراکی بخورند.

مایعات بخورند و رژیم غذایی متعادل به آنها توصیه میشود.

بیماران را حداقل به مدت 4 ساعت در بخش اضطراری تحت کنترل قرار دهند.

اگر بیماران هنوز مشکل دارند آنها را مرخص نکنید یا اینکه در خانه هم تحت مراقبت و کنترل باشند.

به بیماران توصیه کنند که فوراً با بیمارستان تماس بگیرند اگر مشکلی پیدا کردند.

اگر قارچ خورده شده سمی تشخیص داده شد بیماران باید به بیمارستان مراجعه کند.

بیماران نشانه دار عوامل اصلی مراقبت مددکار در ارزیابی و مراقبت و کنترل بیمار مسموم شده بسیار مهم است.

توجه به مجاری تنفسی، عمل تنفسی و جریان خون بایستی صورت گیرد.

گلوکز داخل رگی را در درجه اول در اختیار بیماران آرام شده از طریق مسکن قرار دهید.

ارزیابی (Dextristix) می تواند به درمان اولیه کمک کند.

اگر ممکن است نمونه ای از قارچ را تهیه کنید و انتقال آن را به قارچ شناس فراهم کنید.

محتوای معده را به دنبال تجویز زغال فعال به صورت هر دو تا شش ساعت یکبار مورد بررسی قرار دهید.

دراین بیماران حفاظت از مجاری تنفسی کار بسیار مهمی است زیرا خطر استنشاق وجود دارد.

کنترل ضربان قلب و نبض باید ادامه داشته باشد.

مایعات بدن، الکترولیت و وضعیت گلوکز را کنترل کنیدو بار دیگر با مایعات ایزوتونیک هیدراته کنید.

دیورز (افزایش ترشح ادرار) نباید توصیه شود.

اگر مشکوک به خوردن آمانتین باشید، توجه دقیق به تحقیقاتی در باره لخته شدن خون و مطالبی در باره کلیه و کبد بسیار حائز اهمیت می باشد.

در ابتدا مشورت با یک سم شناس پزشکی توصیه می شود.

اگر علائم یا پارامترهای آزمایشگاهی بسیار مهم و حساس باشند، بیمار را در بخش مراقبتهای ویژه ببرید و راههای درمان ویژه را مورد بررسی قرار دهید.

راههای درمان دیگری نیز ممکن است در شرایط ذیل مورد توجه و بررسی قرار گیرد: در مورد علائم متوقف کننده عبور موج تحریکات اعصاب از اعصاب پاراسمپاتیک همراه با اسید ایبوتنیک یا muscimol به تجویز physostigmine توجه کنید.

این روش فقط باید برای علائم تهدید کننده زندگی فرد مورد استفاده قرار گیرد، که ممکن است موجب بروز سکته یا حمله های قبلی نیز شود.

وسایل و لوازم لازم برای موقعیت های اضطراری بایستی فوراً در دسترس قرار گیرد.

تجهیزات و دستورالعمل های لازم برای اثرات عبور موج تحریکات اعصاب از اعصاب پاراسمپاتیک را در نظر بگیرید.

تاثیر دس سولفیرام همراه با Coiprine ممکن است به درمان اختلال ریتم قلب نیاز داشته باشد (مثلاً مسدود کننده های بتا) یا به تزریق مایعات و کاتکولامین (مثلاً نوراپی نفرین، دوپامین برای تنش های شدید نیاز داشته باشد.

توهمات همراه با انقباض ماهیچه ای، اسید ایبوتنمیک یا پسیلوسی بین معمولاً نیست به یک محیط آرام و امن عکس العمل نشان می دهندو با این وجود بنزودیازپین ها ممکن است لازم باشد، آتروپین ممکن است این علائم را کاهش دهد.

نشانه ها و علائم آماتوکسین توجه خاص را می طلبد زیرا موجب بسیاری از مرگ و میرها می شود.

اگرچه پادتن های خاص و آزمایشات پزشکی کنترل شده وجود ندارد، تحقیقات برروی جیوانات فایده مصرف زیاد پنی سلین، سی لی پی نین، سالمتیادین و آکومین را نشان می دهد.

پیریدوکسین داخل رگی ممکن است بر MMH در نظر گرفته شود که حالت کما و سکته را نسبت به درمان های استاندارد افزایش می دهد.

متیلن آبی رنگ را برای بیماران دارای متی موگلوبین بیش از 30 درصد درنظر گرفته می شود.

مشورت و تبادل نظرها: با یک مرکز کنترل سم منطقه ای یا یک سم شناس پزشکی محلی به منظور کسب اطلاعات بیشتر و توصیه هایی در مورد مراقبت از بیمار مشورت کنید.