دانلود مقاله قانون منع استفاده از تجهیزات ماهواره

ماهواره، فرصت یا تهدید
از دیر باز بشر در تلاش بوده است تا بر عنصر زمان و مکان به عنوان عوامل مانع ارتباط سریع مستقیم میان انسان‌ها فائق آید.

از زمانی که پیام‌های انسانی توسط قاصدک‌ها و کبوتران نقل مکان داده می‌شد تا پیدایش وسایل نقلیه و ظهور تلگراف و بی‌سیم و سرانجام عصر امواج ، مراحل تاریخی پیروز آمدن انسان بر موانع زمان و مکان تاریخ رسانه‌های ارتباط جمعی شاهد هستیم .

ظهور صنعت چاپ و پس از آن اختراع فتوگرافی و بالاخره فیلم و سینما ، چهره‌های فرهنگی جوامع را پیوسته دگرگون ساخته است.یکی از آرزوهای بشر از آغازتاریخ تا امروز ، برقراری ارتباط با همنوعان خود در مناطق دور ونزدیک بوده است و از این رو همواره در راه ایجاد این ارتباط و تکامل آن تلاش‌های زیادی کرده است.

طبق اظهار اکثر منابع موثق،‌ایده‌ی استفاده از ماهواره برای ارتباط مخابراتی بین دونقطه از کره‌ی زمین اولین بار توسط یک نویسنده بریتانیایی به نام آرتورسی کلارک مطرح شده است،‌آقای کلارک خاطر نشان کرده است که اگر ماهواره در فاصله‌ی حدود 36هزار کیلومتری از سطح زمین در فضا قرار گیرد ‌سرعت زاویه آن با سرعت زاویه زمین برابر خواهد بود و در نتیجه ماهواره همواره بالای یک نقطه از زمین قرار خواهد داشت و ثابت به نظر می‌رسد.

به علت محدودیت‌های فناوری،‌عملی شدن این نظریه تا سال 1957 طول کشید.

با پرتاب اولین قمر مصنوعی به فضا که توسط اتحاد‌‌جماهیر‌شوروی موسوم به «اسپوتنیک» در چهارم اکتبر سال 1957 صورت گرفت،( باادامه‌ی تلاش‌ها، در سوم نوامبر همان سال «اسپوتنیک2» نیز که سگی به نام «لایکا» درآن بود به فضا پرتاب شد.) عرصه جدید‌ی در ارتباطات بین‌المللی گشوده شد و فضا به تسخیر انسان درآمد.

ارسال ماهواره توسط شوروی سابق ،‌آمریکا را در یک شوک علمی _ سیاسی فرو برد و این کشور نیز در پی تلاش‌های گوناگون د ر31 ژانویه 1958 ،‌نخستین ماهواره خود به نام «اکسپلورر1» را به فضا پرتاب کرد.

دریافت برنامه‌های ارسالی این ماهواره‌ها درآغاز متضمن استفاده از ایستگا‌ه‌های تقویت‌کننده زمینی یا آنتن‌های حجیم عمودی بود که امکان دریافت تصاویر ارسالی ماهواره‌ها را برای گیرنده‌های شخصی فراهم می‌آورد.

از همین رهگذر ،‌برنامه‌های ارسالی ماهواره‌ای تحت نظارت و کنترل مراجع ذی‌صلاح قرار می‌گرفت و با توجه به مصالح ملی آن کشورها پالایش می‌شد تا به این ترتیب کشور گیرنده از ارزش‌های مذهبی_‌فرهنگی سنت‌های بومی خود محافظت کند.

امّا این ابزار پیشگیری کننده چندان دوام نیاورد و خیلی زود کارایی خود را از دست داد.

درنتیجه‌ پیشرفت‌های فنی که در دهه 80 به وقوع پیوست امکان دخالت دولت‌ها در پالایش برنامه‌های ماهواره‌ای منتفی شد و تقابل حاکمیت ملی دولت‌ها و اصل جریان آزاد اطلاعات جامعه‌بین‌المللی را با تلاطمی عظیم و سهمناک مواجه ساخت و تاجایی پیش‌رفت که ماهواره‌های پخش مستقیم برنامه‌های تلویزونی خطرناک‌تر از قدرت‌های هسته‌ای توصیف شده‌اند.

برهمین اساس و در کنار استفاده‌های مختلف از ماهواره،‌با ارسال اولین ماهواره مخابراتی (تله‌استار) به‌مدار زمین، به تدریج ماهواره‌ها ،‌به‌ ویژه ماهواره‌های پخش مستقیم به یکی از مهم‌ترین وسایل ارتباطی بین‌المللی تبدیل شدند.

در هریک از مقاطع رشد و توسعه وسائل ارتباط جمعی ، شاهد نگرانی‌ها و اعتراضات بخشی از جامعه علیه رشد وسیله‌ای نو در پیام رسانی بوده‌ایم.

اعتراضات کلیسا و سایر مقام‌های وابسته به کانون ‌های قدرت ، چه دینی و چه غیر دینی در اروپا نسبت به رشد با سوادی و گسترش رسانه‌های نوشتاری از دیدگاه ایدئولوژیک قابل درک می‌نماید.

ابراز نگرانی ناقدان در گذشته ، گاه با انگ بدبینی و گاه واپس‌گرایی مواجه بوده است.

برخی از نمونه‌های این نگرانی را در جامعه خود نیز شاهد بوده و هستیم.

پرتاب نخستین ماهواره به فضا شادی‌ها و نگرانی‌های همزمانی را در بشر برانگیخت،‌شادی از این جهت بودکه آرزوی دیرین انسان برای دستیابی به آسمان پررمز و راز،‌جامه عمل و تحقق می‌پوشید و دروازه‌های دنیایی شگفت و بس پهناور به روی او گشوده می‌شد.بلندپروازی و فزونی‌خواهی همیشگی به فرزند آدم نوید می‌داد که با بهره‌مندی از منابع ناشناخته موجود درسیارات و ستارگان دیگر می‌تواند بهتربیندیشد و بر دیگران برتری جوید.

با پرتاب اولین قمر مصنوعی به فضا که توسط اتحاد‌‌جماهیر‌شوروی موسوم به «اسپوتنیک» در چهارم اکتبر سال 1957 صورت گرفت،( باادامه‌ی تلاش‌ها، در سوم نوامبر همان سال «اسپوتنیک2» نیز که سگی به نام «لایکا» درآن بود به فضا پرتاب شد.) عرصه جدید‌ی در ارتباطات بین‌المللی گشوده شد و فضا به تسخیر انسان درآمد.

ارسال ماهواره توسط شوروی سابق ،‌آمریکا را در یک شوک علمی _ سیاسی فرو برد و این کشور نیز در پی تلاش‌های گوناگون د ر31 ژانویه 1958 ،‌نخستین ماهواره خود به نام «اکسپلورر1» را به فضا پرتاب کرد.

امّا این ابزار پیشگیری کننده چندان دوام نیاورد و خیلی زود کارایی خود را از دست داد.

در هریک از مقاطع رشد و توسعه وسائل ارتباط جمعی ، شاهد نگرانی‌ها و اعتراضات بخشی از جامعه علیه رشد وسیله‌ای نو در پیام رسانی بوده‌ایم.

پرتاب نخستین ماهواره به فضا شادی‌ها و نگرانی‌های همزمانی را در بشر برانگیخت،‌شادی از این جهت بودکه آرزوی دیرین انسان برای دستیابی به آسمان پررمز و راز،‌جامه عمل و تحقق می‌پوشید و دروازه‌های دنیایی شگفت و بس پهناور به روی او گشوده می‌شد.بلندپروازی و فزونی‌خواهی همیشگی به فرزند آدم نوید می‌داد که با بهره‌مندی از منابع ناشناخته موجود درسیارات و ستارگان دیگر می‌تواند بهتربیندیشد و بر دیگران برتری جوید.

اما در مقابل نگرانی‌ها هم نیز کم نبود، نگرانی از این که باز هم آدمیان فرصت‌ها را به تهدید تبدیل کنند و از یافته‌های جدید خویش بهره‌هایی بردارند که آرامش موجود را برهم بزند.این دلهره ،‌به ویژه آنگاه جدّی‌تر می‌نمود، که با پایان جنگ جهانی دوم، جنگ سرد تبلیغاتی اندک اندک جاگزین قدرت‌نمایی‌های فیزیکی می‌شد و هر بازیکنی درمیدان سیاست می‌کوشید با اشاره به توانمدی‌های ناشناخته و ویرانگر خویش قدرت مانور را از طرف مقابل گرفته و نتیجه را از پیش به سود خود اعلام کند.

امروزه برقرای ارتباط از طریق ماهواره‌ها به عنوان یک حقیقت مسلم پذیرفته شده است .

مقدار زیادی از حجم ترافیک بین‌المللی و محلی کشورها به طور روز افزون به کمک سیستم‌های ماهواره‌ای منتقل می‌شود و ماهواره‌ها د رسرویس ‌های متنوع و مهمی از قبیل پخش تلویزیونی ،‌ارتباطات دریایی،هواشناسی و تحقیقات فضایی و غیره به کار می‌روند.

به گفته بسیاری از اندیشمندان ،‌مهم‌ترین عاملی که چهره‌ی قرن بیست‌ویکم و شیوه‌ی زندگی فرزندان ما را تعیین خواهد کرد، فناوری است که به ویژه در زمینه ارتباطات در صدد است تا جهانی متفاوت با آنچه که می‌شناسیم بنا کند.

پیشگامان دنیای آینده مدت‌هاست که به زندگی ما راه یافته‌اند و ماهواره‌های بین‌المللی نیز که برنامه‌های آن‌ها به طور مستقیم از طریق گیرنده‌های خانگی دریافت می شوند رو به افزایش هستند.

دگرگونی مهمی که در پی این اتفاق‌ها رخ خواهد داد، به ویژه در کشورهای جهان سوم چنان اهمیت دارد که نه فقط دولتمردان بلکه همه ما باید بیندیشیم.

در دنیای امروز با گسترش ارتباطات ،کشیدن دیوار آهنی چاره کار نیست.

ترویج و تبلیغ فرهنگ اسلامی تنها نیز از طریق ایجاد تحول درونی ممکن است و لاغیر.

البته جامعه اسلامی باید دارای چهره مناسبی هم باشد،شکی نیست.

اما تحولی که ایجاد می‌شود نباید فقط در ظاهر باشد.

اگر چنین باشد، اوضاع به مراتب از این که هست وخیم‌تر خواهد شد.

شعار دادن در برنامه‌های تلویزیونی کسی را متحول نمی‌کند.

آنچه گفته شد نه به معنای تسلیم د ربرابر قوه قاهره فناوری و صنعت پیشرفته ارتباطات ( و ازآن جمله ماهواره) است و نه به معنای تجویز سیاست منع و ترس و انزواطلبی .‌ ماهواره، اینترنت و سایر فناوری‌های ارتباطی واقعیت‌های هستند که ناگزیر از پذیرش آن‌ها هستیم و لابد کسی تردید ندارد که برگشت به عصر ماقبل آن‌ها دیگر ممکن نیست.از سوی دیگر به رسمیت شناختن یک واقعیت هیچ ملازمه‌‌ای با بهت زدگی و تسلیم ندارد و نباید در مواجهه با هجوم فرهنگ بیگانه گرفتار حالت خودباختگی شد.اولاً ظهور این رسانه‌های قدرتمند را تنها نباید تهدید تلقی کرد.

درکنار همه‌ی تهدیدهای که می‌توان از کارکردهای ماهواره تصور کرد، فرصت‌های فراوانی نیز قابل بهره‌برداری است که اجازه قهر با این پدیده مؤثر را به خردمندان نمی‌دهد.

ما نیز مانند برخی ملت‌های دیگر می‌توانیم با تقویت بنیان‌های فرهنگی و اجتماعی ، بیش از آن که به محدودیت بیندیشیم،‌مصونیت را هدف بگیریم، به ویژه آن که باورهای عمیق دینی درکشور ما گنجینه‌ای تمام ناشدنی و مؤثر در دست سیاستگذاران فرهنگی است.

مهم‌ترین کوشش برای حفظ هویت فرهنگی ملل در عصر اطلاعات و در عین حال بقا در این جامعه‌ی شبکه‌ای،‌استفاده‌ خردمندانه و برنامه‌ریزی شده از رسانه‌ها و فناوری ارتباطی جدید به ویژه ماهواره‌ها، اینترنت و سایر امکانات این عصر برای ایجاد شرایطی جدید جهت همزیستی میان تمدن‌ها ، فرهنگ‌ها و اقوام ونژادهای گوناگون است.

با این وضع کشورها باید بتوانند ساختارهای مناسب را برای حضور در این عصر جدید فرهنگی ابداع کنند تا از صحنه حذف نشوند.

چنانکه اریک‌فروم معتقد است: «تاریخ بشر گورستان فرهنگ‌های بزرگی است که پایان فاجعه‌آمیز آن‌ها بدان سبب بوده است که نتوانستند در برابر چالش‌ها،واکنشی برنامه‌ریزی شده ، خردمندانه و آزادی بروز دهند» باید اذعان داشت، درسطح جهان،‌ رسانه‌های ملی و محلی در امر هویت‌بخشی و حفظ هویت جوامع تحت پوشش خود زمانی موفقیت بیشتری خواهند داشت که هم بتوانند از تحمیق مخاطبانشان جلوگیری کنند و هم قادر باشند مخاطبان دیگر رسانه‌ها را به خود جلب کنند و این میسر نیست جز با استفاده از ابزارهای رسانه‌ای نوین مانند شبکه‌های ماهواره‌ای و رایانه‌ای و تکیه بر امتیاز‌های فرهنگ خودی_ به ویژه تقویت پوشش رسانه‌ای خرده‌فرهنگ‌ها_ از طریق رسانه‌های مقاوم.

به باور بسیاری از صاحب‌نظران برای آن که جوامع مختلف در عین حفظ هویت خود از امکان حضور فعال و مؤثر درعصر جدید بی‌بهره نمانند باید در جهت «به هنگام »کردن فرهنگ و هویت خود بکوشند تا توان انطباق و سازگاری با تحولات را به دست آورند.

بدین معنا که بین توسعه فناوری و مسایل و زمینه‌های فرهنگ خودی نوعی سازش به وجود آورند.

اکنون ما در شرایطی قرار داریم که قادر نیستیم مانع نفوذ فناوری ماهواره‌های ارتباطی در فضای کشور عظیم و پهناور ایران و پیرامون آن شویم از این رو کاربرد ماهواره‌ها را امری ضروری و در عین حال اجتناب ناپذیر می‌دانیم.

توسعه بازارسیاه آنتن‌های بشقابی نیز مانند آنچه در مورد ویدیو تجربه شد،‌امکان پذیر است،‌پس آیا دولت قادر است مانع گسترش بازار سیاه‌آنتن‌های بشقابی شود؟‌درتجربه بازار سیاه ویدیو به این نتیجه رسیدیم که دولت نمی‌تواند و مصلحت هم نیست که این کار را انجام دهد.پس در چنین شرایطی برای نظم دادن به این بازار مشوش چه باید کرد؟

چاره‌ای جز همگام شدن با پیشرفت فناوری و از همه مهم‌تر، بالابردن کیفیت برنامه‌های تلویزیونی نیست.برای این که ایران بتواند در برابر رقیبان خارجی مقاومت کند، در مرحله اول ناچار است سازمان‌ها و واحدهای تربیت نیروی انسانی را در زمینه تولید کالا‌های فرهنگی تقویت کند.

استحکام ، وگسترش واحدهای مربوط،‌نیاز به کارشناس و استاد مجرب و جبران کمبود کارشناس آزموده دارد.

اگر در راه بهبود وضع موجود و تولید برنامه و کالاهای فرهنگی سریع و حساب شده گام برنداریم، نه‌تنها قادر به رهایی از زیر سلطه صدها کانال تلویزیونی نخواهیم بود بلکه قابلیت و امکان ایجاد هزاران شغل را نیز دربازار تولید و توزیع کالا ‌های فرهنگی، چه در داخل و خارج از کشور از دست خواهیم داد.

اگر به سیر تحول جامعه‌ی بشری نگاه کنیم به این نتیجه می‌رسیم که تحولات فرهنگی همیشه تحت تأثیر ابزارها بوده‌اند،‌ امّا ابزارها زمانی فرهنگها را تغییر می‌دهند که پویایی متناسب با سیر تحول تاریخی را داشته باشند.

فرهنگ پویا هیچ‌گاه با ابزارهای ضعیف محو نمی‌شود.

هرچند که جهان آینده عرصه‌ی تاخت و تاز ماهواره‌ها باشد و فناوری کشورها نتواند بر ورود امواج بیگانه به گیرنده ‌های خانگی اثر کند، عصری که پیش روی ماست دو چهره‌ی متضاد خواهد داشت.از یک طرف ،‌به واسطه تأثیر شگرف رسانه‌های لجام گسیخته و جهان بینی صاحبان این وسایل با ارزش‌هی«دنیای صنعتی»، به سرعت پیوندهای معنوی و فرهنگی گذشته مورد تهدید قرار خواهند گرفت، که این ویژگی برای انسان جهان سومی شکننده است.

از طرف دیگر،‌این ره‌آورد که حاصل پویایی اندیشه‌ی بشری است درک وسیعی را از دگرگونی‌های جامعه جهانی ایجاد کرده و انسان را در ارتباط منطقی با فرهنگ ،‌تاریخ ودستاوردهای نو و دگرگونی‌های فرهنگی حاصل از آن قرار خواهد داد.

تحت هر شرایطی ،‌تصور از این تحول جدید و ناخواسته در جامعه آینده جهان سوم،‌همانند تمامی پدیده‌های وارداتی و تحمیلی«دو وجهی» خواهد بود که یک لبه‌ی آن درمان‌گر و لبه‌ی دیگر آن برنده است.

در پایان می‌توان گفت که کنترل امواج ماهواره ای با قانون، مقررات و ابزار رسانه‌ای موجود ممکن نیست.بنابراین سیاست استفاده صحیح از آن مد نظر اکثر مدیران و برنامه‌ریزان جوامع است.

درکشور ما نیز با توجه به مسایل فوق باید برای استفاده صحیح از این فناوری جدید و دستاوردهای علمی ، فنی و فرهنگی آن برنامه‌ریزی کرد.

نهادهاو سازمان‌های مختلف اجتماعی مانند خانواده، نهاد آموزش و پرورش و تمامی سازمان‌ها ی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی باید با بازنگری در وظایف و مسئولیت‌های خود به نحوی عمل کنند که استفاده از امواج ماهواره‌ای در جامعه‌ی ما با بار مثبت همراه باشد و به توسعه‌ی همه جانبه ‌ی جامعه منجر شود.

ماهواره از جمله فناوریهای رسانه‌ای است که با ورود به کشوردر سال این در حالی است که پس ازگذشت یک دهه و مشاهده شمار زیادی دیش دریافت تصاویر ماهواره‌ای بر پشت بام خانه‌ها در شهرهای کوچک و بزرگ ، این قانون همچنان به قوت خود باقی است و مجوز استفاده از تجهیزات گیرنده برنامه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای فقط به سازمانها و دستگاههای دولتی تعلق می‌گیرد.

در طی سالهای گذشته همواره کارشناسان و برخی از مسوولان تاکید داشته‌اند که با توجه به گسترش عصر ارتباطات و وسایل ارتباط جمعی ، قانون ممنوعیت ماهواره نیاز به بازنگری و اصلاح دارد.

به نظر می‌رسد که مسوولان منتظرند تا ماجرایی که برای ویدئو بوجود آمد و پس از فراوانی ان در جامعه ناچار به پذیرش آن شدند، در مورد ماهواره هم تکرار شود.

یک کارشناس امور مخابراتی و ارتباطی در این زمینه در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: ما هنوز به خط مشی روشنی در ارتباط با ماهواره نرسیده‌ایم.

" هومن صادقی کاجی" ادامه داد: در زمان حاضر دیدن برنامه‌های تلویزیونی برون مرزی برای ایرانیان داخل کشور امکانپذیر نیست و یا به لحاظ قانونی ممنوع است که هیچ دلیل منطقی برای آن نمی‌توان یافت.

صادقی کاجی تصریح کرد: هنگامی که یک فناوری جدید ارتباطی در جهان تولید می‌شود، نمی‌توان در مقابل ورود آن به کشور مقاومت کرد بلکه باید با مدیریت صحیح از این ابزار به نفع خود استفاده نمود.

وی یکی از دلایل مقابله با فناوریهای رسانه‌ای را عدم مطالعه و آینده‌نگری در سطح مدیریت کشور معرفی کرد و گفت: سیستم مدیریت کشور در زمینه استفاده از تکنولوژیهای جدید ضعیف عمل کرده است.

یک کارشناس خبری با تاکید بر اینکه آمار دقیقی از تعداد خانواده‌هایی که از ماهواره استفاده می‌کنند ، وجود ندارد، یادآور شد: گزارشهای منتشر شده توسط نیروی انتظامی درباره دستگیری عوامل توزیع یا استفاده‌کنندگان ماهواره ، گویای آمار بالای به‌کارگیری آن در کشور است.

وی اظهار داشت:ایرانیان در مقابل ورود تکنولوژی چندان مقاومتی ندارند و تنها مساله‌ای که باید به آن توجه شود،فرهنگ‌سازی برای استفاده صحیح از آن در کشور برای تبدیل آن به ابزار مفید است.

وی گفت: نمی‌توان با ورود تکنولوژیهای جدید مقابله کرد و هر اقدامی در این راستا با شکست مواجه می‌شود ، بنابراین باید با بومی‌سازی این ابزار شرایط استفاده مردم از آنها را فراهم کرد.

در طی ماههای گذشته برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به " طرح آزاد سازی ماهواره " در مجلس هفتم اشاره کرده‌اند و اینکه به استفاده افراد حقیقی نیز جنبه قانونی داده شود.

همچنین چندی پیش رییس کمیته مخابرات مجلس تاکید کرد: قانون منع استفاده از تجهیزات ماهواره باید بازنگری شود.

" رمضان علی صادق زاده" افزود: نباید به دلیل وجود برخی کانالهایی که با فرهنگ ما سازگار نیستند خود را از جامعه اطلاعاتی محروم کنیم.

وی با اشاره به بررسی قانون عدم استفاده از ماهواره در کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: در این کمیسیون بحث‌هایی صورت گرفته ، اما هنوز طرح یا لایحه‌ای برای بازنگری در قانون اعلام نشده است.

شایان ذکر است با وجود گذشت یک کارشناس اداره کل توسعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این مورد تصریح کرد: مطابق با آیین‌نامه موجود، مجوز استفاده‌از ماهواره فقط برای دستگاهها و سازمانهای دولتی صادر می‌شود.

وی هیچگونه‌اطلاعاتی درباره تعداد مجوزهای‌صادر شده ونوع فعالیت سازمانهای دارای مجوز استفاده از ماهواره به خبرنگار ایرنا ارایه نکرد و آنها را غیر قابل انتشار دانست.

با این حال مسوول واحد سینمایی و سمعی و بصری اداره فرهنگ وارشاد اسلامی استان اصفهان تعداد مجوزهای صادر شده در این استان را در طی " محمود صادقی " گفت: در زمان حاضر مجوز استفاده از ماهواره توسط اداره کل توسعه و همکاریهای سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر می‌شود.

به گفته وی بیشترین موارد صدور مجوز برای مراکز وابسته به سازمان ایرانگردی و جهانگردی و هتلها بوده است.

گفتنی است مطابق با ماده یک قانون " ممنوعیت به کارگیری تجهیزات دریافت ماهواره" مصوبه در ماده ششم قانون مذکور تاکید شده است: دستگاههای صدا و سیما، پست و تلگراف و تلفن ( ارتباطات و فناوری اطلاعات ) و سازمانهای وابسته از شمول این قانون مستثنی هستند.

همچنین در ماده‌های هشت و نه قانون ممنوعیت ماهواره، مجازات نقدی در زمان حاضر مجوز استفاده از تجهیزات دریافت از ماهواره مطابق با ماده یک آیین نامه اجرایی مصوب‌هیات وزیران مورخ در ماده ماهواره از جمله فناوریهای رسانه‌ای است که با ورود به کشوردر سال این در حالی است که پس ازگذشت یک دهه و مشاهده شمار زیادی دیش دریافت تصاویر ماهواره‌ای بر پشت بام خانه‌ها در شهرهای کوچک و بزرگ ، این قانون همچنان به قوت خود باقی است و مجوز استفاده از تجهیزات گیرنده برنامه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای فقط به سازمانها و دستگاههای دولتی تعلق می‌گیرد.

همچنین در ماده‌های هشت و نه قانون ممنوعیت ماهواره، مجازات نقدی در زمان حاضر مجوز استفاده از تجهیزات دریافت از ماهواره مطابق با ماده یک آیین نامه اجرایی مصوب‌هیات وزیران مورخ در ماده نگهداری و استفاده از تجهیزات دریافت ماهواره جرم است نگهداری و استفاده از تجهیزات دریافت ماهواره بدون مجوز قانونی جرم محسوب می شود.قاضی اجرای احکام کیفری بیرجند با بیان این مطلب به خبرنگار ما گفت: امروزه به دنبال پیشرفت بشر در زمینه مخابرات و ارتباطات و فناوری اطلاعات شاهد تولد جرایم مرتبط با این موضوعات هستیم که به نوبه خود آثار مخرب زیادی بر افراد و اجتماع دارد و زمینه ساز جرایم مهم دیگری نظیر قتل، تجاوز به عنف، آدم ربایی و...

می شود، بنابراین اطلاع رسانی و تذکر مقررات قانونی در این رابطه می تواند تا حدودی اثر پیش گیرانه داشته باشد.

حجت الاسلام عبدالرضا طرزی تصریح کرد: انگیزه استفاده یا به کارگیری این تجهیزات در برخی نقاط کشور وصف مجرمانه آن را زایل نمی کند و از آن جایی که این جرم در اصطلاح حقوق کیفری (جرم مادی صرف) است نیازی به سوء نیت ندارد و بنابراین نگهداری و استفاده از این تجهیزات بدون مجوز قانونی با هر انگیزه ای اعم از بهره مندی های علمی و تحقیقاتی، ورزشی و...

به موجب (قانون منع به کارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره) جرم می باشد و از طرفی استفاده از این تجهیزات در بعضی مناطق کشور و شاید شهرهای بزرگ، به معنای دوگانگی در تلقی جرایم و یا جرم نبودن آن نیست تا مجوزی برای استفاده همه افراد باشد بلکه تدابیر قضایی در زمینه کشف و تعقیب جرم ممکن است متفاوت باشد.وی درخصوص انتشار آثار مبتذل و مستهجن نیز گفت: انتشار عکس، فیلم، فایل صوتی و...

با موضوعات مبتذل و مستهجن در هر قالبی همچون مراسلات پستی، کاست، لوح های فشرده (سی دی) فلش و هارد رایانه (بلوتوث- ام ام اس- ایمیل) و نمایش های عمومی و...

جدای از احکام شرعی آن به موجب (قانون مجازات افرادی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز دارند) جرم بوده و درمواردی مشمول مجازات های بسیار سنگین هم چون اعدام می باشد.

وی اضافه کرد: نگاه آماری نشان می دهد این گونه جرایم در بین نوجوانان و جوانان شیوع بیشتری داشته، بنابراین به خانواده ها توصیه می شود ضمن احترام به آزادی های فردی و شخصیت فرزندانشان، آنان را نسبت به آثار مخرب و خانمانسوز این موضوعات آشنا کرده و استفاده از این امکانات در مسیر مثبت و با نظارت صورت پذیرد تا روح پاک نوجوان و جوان که به فرمایش امیرالمومنین(ع) هم چون زمینی بکر و آماده است پذیرای بذرهای انحراف و تباهی نشود.

وی تصریح کرد: به موجب قانون مجازات افرادی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز دارند (مصوب سال 86) صرف نگهداری آثار مبتذل ومستهجن جرم و مشمول مجازات تا سقف 4 میلیون ریال و ضبط تجهیزات می باشد.وی ادامه داد: بنابراین نگهداری آثار مذکور روی تلفن همراه، رایانه، فلش، سی دی، MP3 Player، نوارهای کاست و...

می تواند مشمول این مقررات شود.شاید نگاه تقنینی قانون گذار در این رابطه بیشتر جنبه پیش گیرانه داشته باشد چه بسا نگهداری این گونه آثار به خصوص روی کارت حافظه تلفن های همراه و نیز در محل کسب و کار می تواند زمینه انتشار آن را نیز فراهم سازد.

حجت الاسلام طرزی درخصوص تهیه آثار مبتذل و مستهجن نیز گفت: آن جا که انتشار و نگه داری این گونه آثار وصف مجرمانه داشته باشد قطعا تهیه و تولید آن جرم خواهد بود، بنابراین مجازات های سنگین برای تولیدکنندگان این گونه آثار از طرف قانون گذار مقرر شده است.

تهیه آثار مبتذل و مستهجن با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای و عکس برداری و فیلم برداری با تلفن های همراه و...نمونه های شایع این جرم می باشد.

چرا در جمهوری اسلامی ماهواره آزاد نیست و آیا به خاطر مسائل تربیتی است یا علل دیگری دارد؟

مقدمه: منع قانونی ماهواره به معنای مخالفت با علم و تکنولوژی نیست.

ماهواره یکی از ثمرات پیشرفت علم است.

انواع ماهواره های مخابراتی، هواشناسی، تحقیقاتی، و...

بار عظیمی از مشکلات انسان ها را حل کرده اند ولی همین ماهواره ها چون در دستان عده ای سودجو و سلطه گر قرار گرفته اند دردسرهایی را هم فراهم کرده اند از جمله این ماهواره ها، ماهواره های تلویزیونی هستند که برخی از برنامه های آن بجای پیشرفت مادی و معنوی انسان ها، باعث کشاندن بسیاری از انسانها، به ورطه فساد و بزهکاری شده اند.

برخی از برنامه های تلویزیونی ماهواره؛ با ایجاد جاذبه های کاذب حیوانی و تحریک نفسانی و غریزی تماشاگر، او را تسلیم خود می کند و هر آنچه را که می خواهد، به تماشاگر تلقین می کند محور اصلی برنامه های مبتذل ماهواره ای، سه عنصر وهم، شهوت و غضب می باشد.

فیلمهای تخیلی یا ترسناک از قوه وهم و خیال، برنامه های جنسی از شهوت و برنامه های خشن از عنصر غضب استفاده می کنند و در استفاده کردن از این امور هیچ حد و مرزی را هم به رسمیت نمی شناسند چون هدف ایجاد جاذبه و جذب مخاطب بیشتر است.

چنین منطق غلطی باعث شده است تا در غرب و مخصوصاً آمریکا که مرکز تولید چنین برنامه هایی هستند، گرفتار جامعه ای مبتذل شوند که هر روز بر شدت آن افزوده می شود.

«بخش مهمی از یادگیری ما از طریق الگو قرار دادن رفتار دیگران حاصل می شود.

الگوها می توانند واقعی یا رسانه ای باشند.

صحنه های خشن و پرخاشگرانه ای که از رسانه ها پخش می شود می تواند به عنوان محرک و برانگیزاننده پرخاشگری عمل کنند.»[1] وقتی چنین رسانه ای در خانواده هایی قرار میگیرد که روزانه هفت ساعت تلویزیون تماشا می کنند واضح است که اکثر نابسامانی های اجتماعی از کجا شروع می شود.

آیا کودکان و نوجوانانی که به دیدن چنین برنامه های مبادرت می ورزند می توانند رفتاری غیر از سکس و خشونت داشته باشند و مثل یک انسان نرمال و معمولی زندگی کنند؟!

کارل پوپر ـ فیلسوف غربی ـ می گوید: «رسانه های گروهی به ویژه تلویزیون های اروپا مسئول ترویج تجاوز، جنایت و آموزش خشونت به نسل جوان می باشند.»[2] «یکی از کارگردانان سرشناس آمریکایی به نام آلیوراستون هم گفته «ما در جامعه عنان گسیخته ای زندگی می کنیم که در آن جوانان را به جنایت تشویق می کنند و از قاتلان قهرمان می سازند.»[3] «قانون منع استفاده از ماهواره، صدای بیگانگان و همانهایی را که قصد تهاجم فرهنگی را دارند درآورده است و آنرا مخالف آزادی می خوانند در حالیکه عمل آنان و پخش برنامه های مبتذل، سرقت نسل نو ما و به فساد کشیدن جوانان است.»[4] آنچه باعث می شود که برزگان دین نسبت به ماهواره حساسیت به خرج دهند به خاطر جنبه های منفی این ابزار است که می تواند اثرات بسیار مخرب و بدی بر خانواده ها، جوانان و...

داشته باشد اما در عین حال این ابزار در مراکز علمی و تحقیقی برای دستیابی به اطلاعات و تحقیقات جدید علمی به شکل کنترل شده مورد استفاده قرار می گیرد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1.

شاخص های فرهنگی در ایالات متحده آمریکا، ویلیام جی بنت، ترجمه فاطمه فراهانی، انتشارات وزارت ارشاد.

2.

رستاخیز جان، سید محمد آوینی، انتشارات ساقی.

3.

مجله معرفت، شماره 31، مقاله عوامل تضعیف خود باوری فرهنگی، نوشته محمد فولادی و محمد عزیز بختیاری.

آیا استفاده از ماهواره آزاد می شود؟

مجلس، تصویب نهایی طرح یک فوریتی ضوابط به کارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره را در دستور کار جلسات علنی آتی خود قرارداد.

این طرح قرار بود در هفته جاری بررسی شود که با توجه به حجم کاری مجلس به جلسات بعدی موکول شد.

در صورتی که این طرح ۸ ماده ای به تصویب نمایندگان برسد مردم اجازه می یابند که در منازل خود به تماشای برنامه های شبکه های تلویزیونی ماهواره ای بپردازند.

براساس این طرح نمایندگان مجلس تصمیم گرفته اند، به کارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره محدود باشد و مردم نیز مجاز نباشند هر شبکه تلویزیونی را که بخواهند تماشا کنند.

سعید اسماعیلی مدیر کل اداره تولید و پشتیبانی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می گوید: براساس این طرح، استفاده از برنامه های شبکه های مختلف ماهواره ای که مغایرتی با شؤون اسلامی ندارند، بلامانع خواهد بود.

اسماعیلی می افزاید: در صورت تصویب این طرح در مجلس و تأیید آن از سوی شورای نگهبان، وزارت پست و تلگراف و تلفن موظف خواهد شد تا نسبت به طراحی و ساخت تجهیزات لازم برای دریافت برنامه ها و شبکه های مجاز ماهواره ای اقدام کند.

قانون ممنوعیت استفاده از ماهواره در مجلس چهارم که اکثریت آن در اختیار نمایندگان جناح موسوم به راست بود، به تصویب رسید اما پس از آن نیز اصلاح طلبان با اشاره به پیشرفت های تکنولوژیک، چنین قانونی را ناکارآمد اعلام کردند.

براساس قانون مصوب مجلس چهارم، برای فروشندگان و استفاده کنندگان از تجهیزات و برنامه های ماهواره ای مجازات های نقدی و زندان پیش بینی شده است.

در سالهای گذشته نیروی انتظامی در چند مورد طرح بازرسی از منازل و جمع آوری تجهیزات ماهواره ای را اجرا کرد اما به نظر می رسد این اقدامات و محدودیت ها موجب کاهش استقبال مردم از برنامه های ماهواره ای نشد.

چندی پیش ، احمد پورنجاتی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس در همین زمینه گفت: «منع مطلق»، «آزادی مطلق» و «تدبیر»، سه راه برخورد با موضوع رسانه های جدید از جمله ماهواره است.

وی افزود: مجلس چهارم گزینه منع مطلق را در این زمینه پذیرفت، به طوری که صورت مسأله را پاک کرد و گفت که بهترین راه این است که اصلاً چنین امکاناتی وجود نداشته باشد.

پورنجاتی اظهار داشت: اما ما الگوی تدبیر را مورد قراردادیم، به این معنا که استفاده از ماهواره به شرط آسیب پذیری کمتر از عوارض نامطلوب آن، ممکن باشد.

داود سلیمانی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس نیز می گوید: بین دو نظریه منع مطلق و آزادی مطلق یک راه میانگین این است که بتوان از منافع ماهواره استفاده کرد و به نحوی این امکان فراهم آید تا با استفاده از توانایی هایی که وزارت پست و تلگراف و تلفن و وزارت صنایع دارند، ضوابطی را تعیین کنند که بتوان به شکل خاص و با ریسورهای (گیرنده) خاصی این برنامه ها را دریافت کرد.

وی افزود: همچنین یک کمیته ضوابطی باشد که مدیریت کند و در صورت نیاز، مطالب ضداخلاقی و ضد فرهنگی را فیلتر کند و دریافت کننده ها با مشخصات تعریف شده ای از این تجهیزات برای دریافت کانالهای تلویزیونی ماهواره ای استفاده کنند که این کلیات کار است.

وی خاطرنشان ساخت: ممنوعیت استفاده از ماهواره آثار مخربی داشته است و بهتر است با توسل به ابزارهای فرهنگی، تربیتی و آموزشی در خانواده نوعی پادزهر را آنجایی که حالت منفی دارد، ایجاد کنیم و همچنین جامعه را در بخش های منفی واکسینه کنیم و امکان استفاده از ماهواره را در بخش های مثبت فراهم کنیم که الان عملاً از هر دو محروم هستیم.

جلال جلالی زاده، عضو دیگر کمیسیون فرهنگی مجلس نیز می گوید همانطور که ما برنامه های خود را به سمع و نظر مردم جهان می رسانیم باید امکان استفاده از فرآورده های تکنولوژی، علمی و فرهنگی آنها برای کشور ما فراهم شود.

وی اظهار داشت: در سال ۱۳۷۳ مجلس آن زمان، قانون ممنوعیت به کارگیری تجهیزات دریافت از ماهواره را تصویب کرد که موجب شد استفاده از ماهواره در کشور ما جز موارد خاصی برای بقیه مردم، غیرقانونی شود که این ممنوعیت ماهواره تأثیری در عدم استفاده مردم نداشت.

وی افزود: کمیسیون فرهنگی اکنون نیاز و ضرورت استفاده از ماهواره را به عنوان یک ابزار و وسیله علمی و ضروری برای جامعه ایران تشخیص داده است.

جلیل سازگارنژاد نیز استفاده از ماهواره را یک نیاز ملی می داند و می گوید: اصلاحیه قانون استفاده از ماهواره که نگاه نو و متناسب با نیازهای امروز را دنبال می کند، براساس الگوی مالزی شکل گرفته است.

محمد باقر ذاکری نماینده قوچان و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس نیز اظهار داشت: استفاده از ماهواره، فواید و مضراتی دارد.

با توجه به این که دنیا، دنیای ارتباطات است، فواید ماهواره می تواند سیاسی، علمی، اقتصادی باشد که البته در کنار آن ممکن است ضررهایی هم از نظر امنیتی، سیاسی و فرهنگی داشته باشد که اگر بتوان به صورت محدود از ماهواره استفاده کرد و موارد مضر آن را سانسور و کنترل کرد ماهواره چیز ایده آلی است که در جاهای دیگر دنیا هم مطلقاً ممنوع و مطلقاً آزاد نیست..

وی گفت: ما هم به دنبال استفاده محدود از ماهواره هستیم، نه اینکه مطلقاً ممنوع باشد و نه مطلقاً آزاد و عملکرد دستگاههایی هم که مکلف به طراحی و تهیه تجهیزات در این زمینه شده اند، بعدها مشخص می شود که تا چه حد عملی است.

بررسی اصلاح قانون ممنوعیت استفاده از تجهیزات ماهواره ای از پاییز سال گذشته در کمیسیون فرهنگی مجلس ششم آغاز شد.

اکنون بسیاری براین باورند که شورای نگهبان و برخی مشکلات قانونی و ساختاری، موانع عمده بر سر راه تأیید این طرح است که مشخص نمی کند، آیا استفاده از ماهواره در ایران آزاد می شود؟