دلفین
دُلفین پستاندار دریایی از رده آب‌بازان میباشد.
خانواده دلفین با ۱۷ جنس و ۳۵ گونه بزرگترین خانواده زیر راسته نهنگهای دندان دار محسوب میشود.اعضای این خانواده در تمام آبهای آزاد جهان و همچنین بعضی رودخانه‌های در امتداد آب شیرین انتشار دارند.این خانواده از دوره ائوسن ظاهر شده‌اند.
پوست بدن دلفینها معمولاً صاف و برهنه‌است.
ممکن است در سر و تنه تعدادی از آنها مو وجود داشته باشد.
از گوشهای خارجی فقط سوراخ کوچکی نمایان است و سوراخ بینی که یک یا دو عدد می‌باشند در بالا و عقب سر قرار گرفته‌اند تا عمل تنفس در سطح آب را سهولت بخشند این سوراخ‌ها به‌وسیله پرده‌ای خود به خود بسته می‌شوند.
تعداد دندانها زیاد و در بعضی گونه‌ها به ۲۶۰ عدد می‌رسد و عمدتاً از ماهیها و سرپایان و حتی دلفین‌های کوچک‌تر تغذیه می‌کنند.
طول آنها از ۲/۱ الی ۹/۳ متر و وزنشان از ۲۳ تا ۱۳۶ کیلوگرم متفاوت گزارش شده‌است.
دانشمندان بر این باورند که هنگامی که یک دلفین می‌خوابد فقط نیمی از مغز او استراحت میکند نیمه دیگر بیدار باقی می‌ماند تا دلفین به شکل طبیعی عمل کند پس از مدتی، دو نیمه مغز کارهایشان را با هم عوض می‌کنند.
دلفین در فرهنگ ایرانی
در فرهنگ ایرانیان دلفین بستگی نزدیکی با آیین مهر دارد چنانکه در بسیاری از آثار برجا مانده از این آیین ، مهر در دوران کودکی و در کنار مادرش ناهید یا به تنهایی سوار بر دلفین دیده می شود.
در نقش نوعی از فرش های زیبای ایرانی با نام « ماهی در هم » یا « هراتی » نیز می توان ردی از دلفین و پیوند آن با دیگر نمادهای آیین مهر همچون گل نیلوفر را یافت.
دلفین پوزه‌بطری
دلفین پوزه‌بطری از گونه دلفین‌هایی است که به وفور در آکواریوم‌های دنیا جهت عملیات نمایشی به کار گرفته میشود.
از نقطه نظر پراکندگی در اکثر اقیانوس‌های جهان از جمله خلیج فارس وجود دارد با وزنی در حدود ۲۵۰ تا ۶۰۰ کیلوگرم طولی معادل ۲تا۴ متر و ردیف دندانهایی که در هر ارواره از ۲۲تا۲۶ دندان تشکیل شده تقزیبا هر ۲ سال یک بار بچهدار میشود و دلفینی به طول ۱متر و وزنی معادل ۳۷ کیلوگرم را به مدت ۱سال با شیر مادر تغذیه میکند و طول عمری معادل ۲۶ تا۳۰ سال دارد.
دلفین پوزه‌بطری
دلفین سیاه
دلفین سیاه گونه‌ای از خانواده نهنگهای خلیج فارس میباشد که رنگ تیره بدن وی را از سایر گونه‌های این خلیج جدا میسازد رنگی بین خاکستری تیره مایل به سیاه البته بسیاری از دلفینها پس از مرگ رنگ پوست را با این رنگ تعویض می‌کنند که شاید موجبات اشتباه را هم فراهم کند.
دلفین سیاه به دندانهایی با قطر بیش از ۲۵ میلیمتر مجهرند که به نوعی در برخی موارد حمله اینگونه به دیگر دلفینها را فراهم میآورد اما عمدتاً به علت سرعت کمتر در قیاس با سایر هم گونه‌ها ناکام می‌ماند.
از نقطه نظر پراکندگی در اکثر دریاهای گرم و معتدل جهان از جمله خلیج فارس یافت میشود.
همچنین وزنی معادل ۲تن و طولی بین ۴ تا ۶متر و زمان باروری ۱۵ ماه و زادآوری بچه دلفینی معادل ۲ متر از دیگر ویژگیهای این گونه محسوب میشود.
دلفین یونس
دلفین یونس (نهنگ یونس) نوعا گونه منزوی شناخته میشود ؛ نهنگ یونس دارای طولی معادل ۳تا ۴ متر می‌باشدو وزنی حدود۴۰۰ تا ۴۳۰ کیلوگرم دارد.این دلفین دارای مجموعا ۹ دندان با رنگی خاکستری تیره که به مرور و در اثر افزایش سن روشن تر می‌گردد، به همراه خطوطی نامنظم بر روی پوست است.
روایت می‌کنند که یونس پیامبر آن هنگام که امر خدا را ترک کرد، در سفری دریایی کشتی او در میان طوفان گرفتار شد و یونس پیامبر توسط نهنگی بلعیده شد.
آرمادیلو
آرمادیلو پستاندار بچه‌زای کوچکی است از راسته کمربندداران (Cingulata)، بالاراستهٔ بیگانه‌بندیان (Xenarthra).
این جانور به‌خاطر پوشش زرهی خود معروف است.
بدن آرمادیلو با صفحات استخوانی به‌هم‌پیوسته پوشیده شده تا به هنگام خطر بتواند به صورت گلوله توپ استخوانی درآمده از خود دفاع کند.
فاتحان اسپانیایی قارهٔ آمریکا این جانور را آرمادیلو نامیدند که به اسپانیایی به معنی "زره‌دار کوچک" است.
آرمادیلو پستاندار کوچک افتخاری ایالت تگزاس است.
پلاتی پوس نوک اردکی(Platypus): نام علمی این جانورplatypus است که در زبان لاتین به معنای پهن پا میباشد ونام فارسی آن نوک اردکی یا ارنی ترنگ است.وقتی دانشمندان انگلیسی در سال 1799آنرا یافتند نامش را کلک گذاشتند زیرا شبیه بسیاری از حیوانات بود ولی هیچیک آنها به شمار نمیآمد.این جانور دارای منقار اردک،دم سگ آبی و پوستی پر پشت است.مانند پرندگان تخم میگذارد ولی مانند پستانداران به بچه اش شیر میدهد.محل زندگی این حیوان در شرق استرالیا و جزیره تاسمانی است.سوراخهای بینی این حیوان در جلو منقارش است.از این رو میتواند مدتها در زیر آب بماند زیرا فقط سر خود را اندکی بیرون از آب نگه میدارد و تنفس میکند.
پنجه های جلو پلاتی پوس پره دار است و همین امر شنا کردن آن را آسان میکند.
اما چون به خشکی می آید پره هایش در زیر پایش جمع میشود ودر عوض چند پنجه نمایان میشود.پلاتی پوس ماده1 تا 3 تخم میگذارد.این تخمها را بوسیله دم خود به بدنش میچسباند و آنقدر همراه خود نگه میدارد تا نوزادان بیرون بیایند.نوزاد پلاتی پوس در حالی که دندان در دهان دارد به دنیا میآید و از شیر مادر تغذیه میکند.به زودی دندانهای نوزاد میریزد و به جای آن از تکه های سفت و شاخی کناره های منقار خود استفاده میکند.در جهان تنها پستاندار زهردار پلاتی پوس است.غده های زهری اش نزدیک رانهایش قرار دارد و زهر را از طریق مجرایی به سیخکهای پای عقب حیوان میفرستد.زهر او شبیه زهر مار است و گویا در فصل جفت گیری برای از بین بردن رقیب از آن استفاده میکند یعنی برای بدست آوردن جفت دلخواه خودش.پلاتی پوس شبها به شکار کرم خاکی، حشرات آبی و خرچنگ آب شیرین میپردازد ودر روز بیشتر در لانه خود که در زیر گل ولای پنهان است بسر میبرد.
خفاش خُفّاش یا شَبکور تنها پستاندارانی است که بال دارد و قادر به پرواز است.
خفاش از راسته بال‌دستان است.
بالهای خفاش با بالهای بقیه پرندگان متفاوت است و به گونه دیگری ساخته شده، اما در عوض پوست بالهای خفاش جنسی شبیه چرم دارد و دارای خاصیت ارتجاعی است که باعث میشود بالهایش در طول استخوان‌هایی که دست‌ها و انگشتان خفاش را حرکت می‌دهند کشیده شود.
به شکل مقابل نگاه کنید و ببینید که چگونه بال‌ها مرتب و ماهرانه اطراف بدن خفاش پیچیده شده‌اند.
دو گروه خفاش وجود دارد.
گروه بزرگ‌تر، خفاشهای حشره خوار، شبها غذای خود را شکار می‌کنند.
گروه دوم خفاشهای میوه خوار هستند که برای پیدا کردن میوه و شیره درختانی که از آنها استفاده می‌کنند، بینایی و بویایی خود را به کار میبرد.
خفاشهای میوه خوار اول صبح و تنگ غروب از میوه‌ها تغذیه می‌کنند.
خفاشها جانوران اجتماعی هستند.
آنها به طور گروهی و در گروههای بزرگ در غارها یا روی درختان، شب را بیتوته می‌کنند.
خفاشها تنها پستاندارانی هستند که قادرند پرواز کنند.
کوچک‌ترین خفاش و یکی از کوچک‌ترین پستانداران، خفاش پوزه‌خوکی کیتی تایلند میباشد.
طول قد این خفاش ۲٫۵ سانت (۱ اینچ) است که مساوی قد زنبوراست و وزن این خفاش ۲ گرم (۱۰۰/ اونس) میباشد.
خفاشهای که در شب پرواز می‌کنند، مسیر و محل دقیق طعمه خود را بوسلیه فرستادن امواج صوتی و دریافت بازتاب آن، پیدا می‌کنند.
سیستم ردیابی که در کشتیها برای پیدا کردن محل زیر دریایی دشمن به کار می‌رود، شبیه به ردیابی خفاش است.
خفاشها امواج صوتی در مسیر خود به چیزی برخورد میکند به سمت فرستنده امواج (خفاش) بازمی گردد و در آن موقع خفاش میتواند یک تصویر صوتی از مانع روبرو و محیط اطراف خود رسم کندو محیط اطراف را به خوبی ببیند.
با استفاده از سیستم فوق خفاشها می‌توانند اجسام متحرک مثل حشرات و اجسام بی حرکت مثل درخت را تشخیص دهد.
گونه‌ها خفاشها ۹۶۶ گونه هستند که در میان پستانداران فقط از موشها با ۱۷۰۰ گونه کمتر هستند گروه بزرگی شامل ۲۱ راسته مشتمل بر انسان نمایان٬گوشتخواران٬نهنگ‌ها٬حشره خواران٬نشخوار کنندگان٬تنبل‌ها٬کیسه داران و بقیه خفاشها در تمامی جهان پراکنده‌اند که بیش از ۲۰۰ گونه در آفریقاو ماداگاسکار هستند بیش از ۳۰۰ گونه در آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی زندگی می‌کنند و به همین اندازه در جنب شرقی آسیا٬استرالیا نیز دیده می‌شوند بیش از ۴۰ گونه نیز در آمریکای شمالی٬اروپا نیز دیده می‌شوند.
نمونه:خفاش دابنتن خفاش میوه‌خوار مصری خفاش خون‌آشام روباه پرنده مسیریابی خفاشها تقریباً هیچ چیز نمی‌تواند از دید خفاشها فرار کند.
گوشهای بزرگ آنها میتواند علایمی را که منعکس میشود بخوبی جذب کند.
خفاشها حتی می‌توانند اشیایی را که به نازکی مو هستند، تشخیص دهند.
فناوری هیچ هواپیمای بی سرو صدایی نمی‌تواند به پیچیدگی خفاشها باشد.
آنها شبها سریع و آهسته پایین می‌آیند، با چشمانشان حشرات خوابیده را در جای خود پیدا می‌کنند و با گوشهای بزرگشان می‌توانند حتی صدای بهم خوردن آرواره‌های یک لارو پروانه را بشنوند.
این حیوانات در تاریکترین شبها حواس خود را فعال می‌کنند.
صدای خفاش از طریق بینی با بسامد بالا و شدت کم توسط انقباض ماهیچه‌های حلق ایجاد میشود.
بعد از این که امواج صدا با صید برخورد کرد، بازتاب پیدا میکند.
این بازتابش توسط گوشهای خفاش گرفته میشود.
تنها در امریکای شمالی ۴۴ نوع خفاش وجود دارد که بسیاری از جانورشناسان تاکید بر منفعت این پستانداران از زندگی بشر دارند، زیرا آنها به مقدار زیادی از حشرات موذی تغذیه می‌کنند، حشراتی که هر سال میلیاردها دلار به کشاورزان و جنگلبانان ضرر می‌رسانند.
خفاشها همچنین در گرده‌افشانی گیاهان شرکت می‌کنند و باعث پخش و انتشار بذرها می‌شوند.
بخصوص این نقش مهم آنها در جنگلهای بارانی بین گیاهان گوناگون وحشی مانند موز، انبه، بادام هندی، خرما و انجیر کاملاً مشهود است.
یک نوع کاکتوس که مکزیکی‌ها از آن نوشابه تهیه می‌کنند، به طور طبیعی تنها یک بذر از ۳۰۰۰ بذر خود را آزاد میکند و اگر نقش مهم خفاشها در این میان نبود، این گونه گیاهی به سمت انقراض پیش می‌رفت.
فضولات دفع شده از خفاشها نیز در تنظیم زیستبوم (اکوسیستم) نقش بسیار مهمی دارند؛ چون این مواد شامل باکتری‌هایی هستند که می‌توانند مواد سمی را از زباله‌ها و شوینده‌ها جدا کنند.
از جنبه پزشکی هم می‌توان گفت ؛ خفاشها خیلی دقیق خود را تمیز می‌کنند و یکی از تمیزترین حیوانات بوده و در برابر بیماریهای گوناگون پایدار هستند.
ضمن این که پادزیست تولید می‌کنند و از مواد ضدانعقاد خون که در بزاق گونه‌های خون آشام وجود دارد، می‌توان برای درمان بیماریهای قلبی استفاده کرد.
یک جانورشناس امریکایی در سال ۱۹۶۸ پژوهش و بررسی خود را روی خفاشها آغاز کرد و کوشید باور مردم را نسبت به خفاشها تغییر دهد.
به پای هزاران خفاش بند مخصوص زد و مهاجرت آنها را بررسی کرد.
کشاورزان امریکایی بتازگی متوجه مفیدبودن خفاشها در نزدیکی مزرعه خودشان شده‌اند.
هر خفاش به تنهایی میتواند ۶۰۰ پشه را در یک ساعت شکار کند و گروههای بزرگ این جاندار قادر هستند تا میلیونها حشره را در طول شبانه روز بخورند.
این حشرات شامل تعداد بیشماری از سوسک‌ها، پروانه‌ها و موریانه‌ها می‌شوند که زیان‌های هنگفتی به اقتصاد هر کشور می‌زنند و به علاوه پشه‌های موجود در منازل را نیز از بین می‌برند.
یک دسته ۱۵۰ تایی خفاش بزرگ قهوه‌ای می‌توانند سوسک‌های خیار را در طول تابستان در سطح کشتزار از بین ببرند و در نتیجه از رشد ۱۸ میلیون لاروی که به ریشه‌ها صدمه می‌زنند جلوگیری کنند.
این آفت به تنهایی یک میلیارد دلار در سال به کشاورزان امریکایی خسارت می‌زند.
باتأسیس بی.سی.آی «حفاظت بین المللی از خفاشها» و اعلام منافع آنها از سال ۱۹۸۲ تصورات مردم نسبت به خفاشها تغییر کرده و بهبود یافته‌است.
بسیاری از افسانه‌ها در مورد کور بودن خفاشها و یا هار و دیوانه بودن آنها اغراق آمیز هستند.
آنها تنها برای دفاع از خود ممکن است مانند هر حیوان وحشی دیگری گاز بگیرند و این حیوان را فقط افراد خیلی ماهر می‌توانند صید کنند و از آنجا که آگاهی پژوهشگران درباره خفاشها زیاد شده و طبیعت استفاده زیادی از آنها میبرد، این امر باعث حفاظت از آنها شده‌است.
امروزه مردم امریکا گونه‌های مختلفی از گونه‌های خفاشها را در غارها و معادن متروکه نگهداری می‌کنند.
خفاشها بسیار حساس هستند و با کوچک‌ترین اذیت و آزاری از بین می‌روند.
بیشتر خفاشها غارها را برای خواب زمستانی خود از شهریور تا اردیبهشت انتخاب می‌کنند.
بسیاری از آنها بچه‌های خود را در طول تابستان در همین مکانها بزرگ می‌کنند.
تولیدمثل خفاشها در مقایسه با پستانداران کوچک دیگر بسیار کمتر است، بیشتر ماده‌ها فقط یک بار در سال یک بچه به دنیا می‌آورند.
در زمستان حتی کاوشگران بی آزار هم باعث بیدار شدن آنها از خواب زمستانی می‌شوند و هر دفعه که آنها از خواب بیدار شوند چربی ذخیره شده در عرض ۲ ماه خود را از دست می‌دهند.
بنابراین ممکن است تا بهار دوام نیاورند.
هنگام شیر دادن، مادرها و نوزادان دور هم جمع می‌شوند و با تشکیل گروه بزرگی، هوای غار را با حرارت بدنشان گرم می‌کنند.
متاسفانه فضای حیاتی خفاشها کاهش پیدا کرده‌است و آنها مجبور شده‌اند از پناهگاه طبیعی خود به فضاهای مصنوعی دیگر رانده شوند.
در حدود ۱۰ درصد معادن موجود در غرب امریکا گروههای مهم خفاشها زندگی می‌کنند و برای معادنی که در شمال و شرق این کشور هستند این مقادیر به مراتب بیشتر است.
حفاظت از خفاشها اغلب ساده تر و کم خرج تر از حفاظت از دیگر حیوانات است.
خفاشها نیاز به توجه خاص دارند که البته تأمین این نیاز آنها خیلی سخت است، طبق مطالعات انجام شده توسط دانشگاه شیکاگو، دولت حدود ۵میلیون دلار برای حفاظت از یک پلنگ در فلوریدا، ۱۸۴ هزار دلار برای خرس و بیشتر از ۱/۵ میلیون دلار برای کرکس کالیفرنیایی خرج میکند و این در حالی است که در مورد خفاش خاکستری که در حال انقراض است این بودجه کمتر از ۳دلار بوده‌است.
اما با توجه به ارزش بومشناختی و اقتصادی این پستاندار، منبع سرمایه گذاری خوبی برای امور کشاورزی خواهد بود.
مردم شهر ۱۳۰۰۰ نفری آستین تگزاس که در دهه گذشته از خفاشها ترس داشتند اکنون از اعضای پروپا قرص انجمن بی.سی.آی شده‌اند و بتازگی غار براکن که در فاصله ۶۰مایلی این شهر است را خریداری کرده‌اند تا بتوانند از ۲۰ میلیون خفاش دم آزاد مکزیک که بزرگترین کلونی خفاشها هستند، محافظت کنند.
این خفاشها ۲۵۰ تن حشره را در هر شب می‌خورند.
ضمنا کشاورزان با ساختن آشیانه خفاش در کشتزارها توانسته‌اند احتیاج خود را نسبت به حشره کش‌ها کم کنند.
زمانی محصولات ذرت توسط کرمهای ذرت آفت زده می‌شدند که حدود یک الی ۴ لارو پروانه در هر خوشه بود؛ اما در چند سال اخیر وجود کلونی‌های خفاشها آفت در کشتزارهای ذرت را بسیار کم کرده‌است.
این کلونی‌ها یکی از عوامل مهم جذب گردشگر در این منطقه به شمار میآید.
پرواز گروه گروه خفاشها در تاریکی مایه شادی مردم که در رستوران‌ها جمع شده و منتظر تماشای پرواز خفاشها هستند میشود.
گروههای پژوهشی ویژه‌ای هم وجود دارند تا به وسیله دستگاه‌های مختلف بتوانند صدا و امواج خفاشها را دریافت کنند.
وقتی این دستگاه‌ها علامت می‌دهند، تماشاچیان با دقت به آسمان نگاه می‌کنند، چون می‌دانند خفاشها به پرواز درآمده‌اند.