نارنج (Citrus aurantim L.) و نارنج سه برگ (Poncirus trifoliate L. Raf.) بعنوان پایه برای مرکبات استفاده می‌شوند. در این پژوهش اثر دو اکسین (نفتالین استیک اسید و ایندول بوتریک اسید) در 4 غلظت (صفر، 2000، 3000 و 4000 میلی‌گرم در لیتر) بصورت فاکتوریل در 3 تکرار در شرایط گلدانی مورد بررسی قرار گرفته است. در این بررسی صفات درصد ریشه‌زایی، طول بزرگترین ریشه، میانگین طول ریشه، وزن خشک ریشه و طول رشد جدید اندام هوایی برای هر 10 نمونه‌ای که بطور تصادفی انتخاب شده‌اند اندازه‌گیری شده و مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. نتایج نشان می‌دهد که کاربرد ایندول بوتریک اسید در غلظت 4000 میلی‌گرم در لیتر و نفتالین استیک اسید در غلظت 3000 میلی‌گرم در لیتر بر روی درصد ریشه‌زایی، طول بزرگترین ریشه، میانگین طول ریشه، وزن خشک ریشه و طول رشد جدید اندام هوایی اثرمعنی‌داری داشته و ایندول بوتریک اسید دارای گستره وسیعتر و اثر بهتری در ریشه‌زایی قلمه‌های نیمه خشبی نارنج و نارنج سه برگ نسبت به نفتالین استیک اسید بوده است و نفتالین استیک اسید در غلظت 4000 میلی‌گرم در لیتر در تمامی اندازه‌گیری‌ها اثر منفی نشان داده است. همچنین نارنج در تمامی اندازه گیری‌های انجام شده دارای میانگین بیسار بالاتری از نارنج سه برگ می‌باشد و نیز غلظت 3000 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید + غلظت 4000 میلی گرم ایندول بوتریک اسید دارای بیشترین میانگین در هر دو نارنج بوده است.
واژه‌های کلیدی: اکسین، نارنج، نارنج سه برگ، ایندول بوتریک اسید، نفتالین استیک اسید، ریشه‌زایی.
فیلیپین و همچنین از جنوب هیمالیا تا اندونزی بوده است. در بین این مناطق وسیع احتمالا شمال شرقی هند و نواحی شمال برمه موطن و مرکز اصلی مرکبات محسوب می‌گردد. بعضی از انواع مرکبات قبل از مسیحیت به مناطق غربی آسیا نظیر عمان، ایران و فلسطین انتقال یافته است. یکی از انواع مرکبات بالنگ یا بادرنگ می‌باشد، که منشا آن از مناطق جنوبی چین تا هند بوده و بنا بر گزارشهای مورخین، اسکندر مقدونی این گونه رات در 330 سال قبل از میلاد مسیح در ایران مشاهده کرد. عقیده بر این است که بعدها گونه بالنگ به مناطق مدیترانه‌ای انتقال یافت. در اوایل دوران امپراطوری روم بین سال 27 قبل از میلاد و 248 بعد از میلاد بعضی گونه‌های مرکبات در ایتالیا شناخته شده بود، ولی پایدار نماند و از بین رفت.
تایزوبروتانکا که مطالعات وسیعی در گیاهشناسی مرکبات داشته در بیان ومعرفی منشا مرکبات، خطی را بطور فرضیاز جنوب شرقی آسیا به سمت شمال شرقی آسیا پیشنهاد نمود. وی پراکندگی مرکبات ترش و شیرین را روی این خط در جنوب دانسته که سپس به سایر نقاط دنیا پخش شده است. منشاء نارنگی در قسمت شمالی روی این خط فرضی و جنس پونسیروس در 3/1 خطی که از جنوب مرکزی چین عبور می‌کند در امتداد خط غربی شرقی گزارش شده است. به عقیده سویینگل موطن لایم از جزایر شرق هند بوده و احتمالاً از دریای عمان بوسیله سربازان عرب به مصر و اروپا انتقال داده شده. منشاء لیمو به خوبی شناخه شده نیست شاید گونه ای باشد که از تلاقی بالنگ و لایم حاصل شده است. به نظر متخصصین گیاهشناسی مرکبات، بالنگ و لایم هر دو گونه از مرکبات اولیه هستند و لیموها هم از نظر زمان پیدایش به دو گونه قبلی نزدیک می‌باشد. به گزارش کیلرمن، بذور مربوط به بالنگ و بادرنگ در حفاریهای مربوط به جنوب بابل حکایت از قدمت 4000 سال قبل از میلاد آن در این مناطق دارد. نارنج از آسیای جنوب شرقی و احتمالا هند منشا گرفته و در قرنهای اولیه میلادی به شمال افریقا و اروپا انتقال یافته است. تولکوسکی گزارش نمود از مطالب و نقوش مندرج بر کاشی ها و سفالهای تاریخی بجا مانده استنباط می‌شود که ارقام شیرین نارنج در روم قدیم، سال 79 بعد از میلاد وجود داشته است.
پرتقال از مناطق جنوبی چین منشا گرفته و سپس به اروپا رفته است. در همین ایام گلخانه برای حفاظت از سرما بوجود آمد. گزارشات تایید شده ای از پژوهشگران دیگر در دست است که نشان می‌دهد قبل از توسعه مرکبات در اروپا در چین کشت پرتقال مرسوم بوده است. هان ین- چی در 1178 میلادی27 رقم پرتقال، نارنج، نارنگی نام برده و بالنگ و کامکواتها را توصیف نموده و به بررسی روشهای خزانه داری و مدیرت و بیماریهای مرکبات در اروپا پرداخته است. گروه پوملو از جزایر هند و مالزی منشا گرفت و سپس در جزایر فی جی پخش گردید. دورگ‌های پوملو یا شدک در فلسطین حدود 900 سال بعد از میلاد شناخته شد و سپس به اروپا اتقال یافت. این گونه بوسیله کاپیتان کشتی هند شرقی بنام شدک، به این نام نامگذاری شد. گریپ فروت از یک جهش یا دورگ شدک در غرب هند حاصل شده است. این گونه در فلوریدای آمریکا بصورت گسترده پخش شده است که احتمالا از گیاهانی که در 1809 دن فیلیپ در جامائیکا کاشته بود منشا گرفته است. موطن نارنگی جنوب چین گزارش شده که سپس در مناطق شرقی هند گسترش یافت. مناطق تولید سنتی آن در آسیا بوده است. از آسیا نارنگی به اروپا انتقال پیدا کرد منتها خیلی دیرتر از سایرگونه‌های مرکبات این جابجایی صورت گرفت. برای مثال نارنگی ویلولیف در سال 1805 از چین به منطقه مدیترانه اتنقال پیدا کرد و بعدها نارنگی‌های معمولی از چین به نقاط دیگر انتشار یافت. ورود مرکبات در ایران بجز گونه بالنگ، سابقه ای حدود 400 ساله دارد. به اسناد مدارک تاریخی، ایران دروازه خروج مرکبات از آسیا به سایر مناطق دنیا بوده و بعبارت دیگر مرکبات از موطن اصلی آن به ایران و سپس به فلسطین و بالاخره به اروپای جنوبی و امریکا انتقال یافته است. از زمان صفویه به لحاظ تردد کشتیهای پرتغالیها در جنوب ایران، بذور پرتقال در اختیار مردم مردم جنوب قرار گرفت و کشت شد. سپس بذور آن از جنوب در حدود 300 سال قبل از به شمال کشور آورده شد و در خرم آباد تنکابن کشت گردید. پس از آن بویژه از اوائل 1300 گونه هاو ارقام مختلف مرکبات وارد ایران گردید و در باغهایی که متعلق به خاندان سلطنتی بود و یا در برخی باغهای شخصی، مربوط به علاقه مندان باغبانی کشت گردید.