دانلود تحقیق بیماری سیب زمینی

پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی
این بیماری در شرایط تک کشتی به شدت شیوع می یابد.

تراکم زیاد بوته های حساس به بیماری نیز ممکن است موجب کمتر شدن شدت بسیاری از بیماریهای فرا گیر گردد.

آلودگی به قارچ Verticillium alba-atrom وe V.dahlia در پنبه در شرایط کشت انبوه کاهش یافت علت این امر کاهش میزان مایه تلقیح مؤثر برای ایجاد بیماری به ازای هر بوته به نسبت افزایش تعداد بوته می باشد ( ویلیم و همکاران ، 1976 ).

دیویس و اورسون ( 1986 ) رابطه پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی و روش های آبیاری را مورد بررسی قرار دادند.

این محققان در مطالعه خود دریافتند که شیوع و شدت بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی در آبیاری شیاری در مقایسه با آبیاری بارانی افزایش می یابد.

مشکلات افزایش این بیماری را در آبیاری زیر زمینی در مقایسه با آبیاری بارانی نیز مشاهده کردند.

در نتایج آزمایش آنها با نتایج بررسی گوتری ( 1960 ) و مک ماستر ( 1959 ) هماهنگی وجود دارد.

معمولا" شدت بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی وابستگی زیادی به مقدار دسترسی گیاه به ازت دارد.

دیوس و اور سون ( 1984 ) در یافتند که در آبیاری شیاری ازت اغلب در 5/7 تا 15 سانتی متری فوقانی پروفیل خاک تجمع می یابد.

در حالیکه در آبیاری بارانی ازت در سر تا سر پروفیل خاک توزیع یکنواخت تری داردو وقتی که دسترسی سیستم ریشه گیاهان به ازت به علت آبشویی و توزیع نامناسب کمتر شود شدت و شیوع این بیماری افزایش می یابد.

مطالعات متعدد در مورد تعیین اثرات روش های مختلف آبیاری روی توسعه عوامل بیماری خاک زاد و شیوع آنها انجام شده است.

طبق گزارش کاپیرت و همکاران ( 1994 ) انجام آبیاری پیش از غده بندی سیب زمینی و بعد از آن ، روی ظهور علائم بیماری مرگ زود رس سیب زمینی V.dahliae تاثیر می گذارد.

بین شیوع بیماری و آبیاری رابطه مثبت وجود دارد.

در شرایط آبیاری بیش از اندازه و در مرحله قبل از شروع غده بندی ، بوته ها علائم بیماری را بیشتر و زودتر نشان دارند.

این محققان نتیجه گرفتند که تغییر دادن عملیات آبیاری در طی دوره بین سبز شدن و شروع غده بندی ممکن است روش مطلوبی برای مدیریت بیماری پژمردگی باشد.

منبع مورد استفاده
کتاب کنترل بیماریهای گیاهی با روش های زراعی
نوشته : چارلز .

ام .

راش ، گیوانی پیک سینی ، روبرت ام .

هاروسون

بیماریهای مهم سیب زمینی
________________________________________
پوسیدگی ریشه




علائم بیماری:

علائم بیماری در روی غده سیب زمینی نیز به صورت تشکیل اسکلروت های سیاه رنگی است که سطحی بوده و با آب شسته نمی شوند.

زمانی که غده های آلوده به اسکلروت در خاکهای مرطوب کاشته شوند جوانه های روی غده می میرند و یا در رشد آنها وقفه ایجاد می شود.

در روی ساقه هایی که از غده آلوده می رویند زخم ایجاد می شود.

علائم این بیماری در مزرعه به صورت کوتولگی بوته، ارغوانی شدن برگها، پیچیدگی و زردی برگها در بوته های آلوده دیده می شوند.

مناسبترین حرارت برای جوانه زنی اسکلروت ها 23 درجه میلی گراد است.

این بیماری علاوه بر سیب زمینی بسیاری از گیاهان زراعی دیگر از جمله حبوبات، گیاهان روغنی، پنبه و کلم را نیز آلوده می کند.

عامل بیماری: عامل بیماری قارچ Rhizoctonia solani می باشد.

مبارزه:

الف) کاشت غده های سالم و عاری از اسکلروت

ب) ضد عفونی غده های بذری با استفاده از سموم قارچکش

ج) عدم کشت سیب زمینی به مدت 3 تا 4 سال در زمینهای آلوده



پوسیدگی خشک سیب زمینی




علائم بیماری:

علائم معمولا یک ماه بعد از انبار کردن غده ها به صورت لکه های قهوه ای بر روی غده ها به ویژه در محل زخمها دیده می شوند.

به تدریج پوست روی لکه فرورفته و چروکیده شده و غده ها به حالت مومیایی در می آیند.

غده ها در طول دوره انبار کردن به این بیماری حساس تر می باشند.

توسعه بیماری در رطوبت نسبی بالای 70 درصد و حرارت 15 تا 20 درجه سریعتر صورت می گیرد.

استفاده ازکودهای فسفره از پیشرفت بیماری می کاهد ولی استفاده بی رویه از کودهای پتاسه و ازته در مزرعه باعث حساسیت غده ها می گردد.

این بیماری یکی از بیماریهای مهم سیب زمینی بوده و بیش از 20 درصد سیب زمینی هایی که در بازار به فروش می رسند به صورت پنهان و آشکار به این بیماری مبتلا هستند.

عامل بیماری:

این بیماری توسط دو گونه قارچی Fusarium solaniوFusarium roseumایجاد می شود.

مبارزه:

الف) جلوگیری از زخم شدن غده ها در زمان برداشت

ب) ضد عفونی غده های بذری با استفاده از سموم قارچکش

ج) جداکردن غده های آلوده و سالم در انبار

ج) ضد عفونی انبار

د) تهویه مناسب و حفظ دمای انبار در درجه حرارت 4 تا 7 درجه سانتی گراد



لکه موجی سیب زمینی





علائم بیماری:

بر روی برگها علائم به صورت لکه های قهوه ای رنگ با دوایر متحدالمرکز موجی و با حواشی کلروتیک دیده می شوند.

لکه ها به سرعت توسعه پیدا کرده و ممکن است تمام اندامهای هوایی گیاه حالت سوخته به خود گیرند.

در غده ها علائم به صورت لکه های سیاه فرورفته و با حواشی مشخص دیده می شوند.

بافت زیر لکه ها قهوه ای رنگ شده و به حالت اسفنجی در می آید.

عامل بیماری:

عامل بیماری قارچ Alternaria solani می باشد.

مبارزه:

الف) کاشت بذر سالم و ضد عفونی شده

ب) برقراری تناوب 2 تا 3 ساله

ج) جمع آوری بقایا و انهدام آنها

د) سمپاشی بوته های دارای علائم با استفاده از سموم قارچکش مسی



پژمردگی بوته سیب زمینی





علائم بیماری:

علائم معمولا از اواسط تا اواخر فصل بر روی بوته های سیب زمینی ظاهر می شوند.

علائم بیماری به صورت پژمردگی و پیچیدگی برگها در یک طرف بوته و زردی بافتهای بین رگبرگی دیده می شوند.

زردی برگها معمولا از پائین بوته شروع شده وبه طرف بالا پیشرفت می کند.

برگهای بوته آلوده به تدریج خشک شده و به ساقه آویزان باقی می مانند.

آوندهای چوبی در ریشه، ساقه و علی الخصوص در طوقه تغییر رنگ داده و به رنگ قهوه ای در می آیند.

علائم بیماری: علائم معمولا از اواسط تا اواخر فصل بر روی بوته های سیب زمینی ظاهر می شوند.

عامل بیماری: این بیماری توسط سه گونه قارچی Fusarium eumarti٬Fusarium oxysporum و Fusarium avenaceum ایجاد می شود.

مبارزه: الف) برقراری تناوب زراعی با استفاده از غلات ب) جلوگیری از زخم شدن غده ها در زمان برداشت ج) جمع آوری بقایا و انهدام آنها د) کاشت بذر سالم و ضد عفونی شده ه) تنظیم دوره های آبیاری جرب معمولی سیب زمینی علائم بیماری: دو نوع علائم از این بیماری به نامهای جرب سطحی و جرب عمیق بر روی غده های سیب زمینی دیده می شوند.

در جرب سطحی ابتدا اندازه لکه ها کوچک است ولی بعد لکه ها به هم متصل شده و به رنگ قهوه ای و چوب پنبه ای در آمده و سطح زیادی از پوست غده را می پوشانند.

در جرب عمیق زخمهای فرورفته ای در غده ها ایجاد می شوند.

ارقام پوست نازک به این بیماری حساس تر هستند.

عامل بیماری بر روی چغندر، کلم، هویج، بادمجان، پیاز، ترب، شلغم و اسفناج نیز بیماریزا می باشد.

عامل بیماری: عامل بیماری باکتری Streptomyces scabies می باشد.

عامل بیماری زا مدتهای طولانی در خاک زنده مانده و از طریق غده های آلوده، آب، باد و ادوات کشاورزی آلوده به سایر نقاط انتقال می یابد.

مبارزه: الف) کاشت بذر سالم در زمینهای غیر آلوده ب) برقراری تناوب زراعی با استفاده از سویا و یونجه ج) تنظیم pH خاک بین 5 تا 3/5 د) تنظیم دوره های آبیاری ه) کاشت ارقام مقاوم پژمردگی باکتریائی سیب زمینی علائم بیماری: علائم این بیماری به صورت پژمردگی و سبز خشک شدن کل بوته ظاهر می شود.

گاهی در اندامهای هوایی هیچگونه علائمی دیده نمی شود ولی در غده ها آثار بیماری به صورت سیاه شدن آوندها مشاهده می گردد.

چنانچه غده آلوده برش داده شود ترشحات باکتری به صورت قطرات سفید رنگی از آوندها خارج می شوند.

غالباﹰ در ناحیه چشم غده ها مواد چسبنده ای خارج می شود که باعث چسبیدن خاک به محل آلودگی می شود.

عامل بیماری زا در گیاهان گوجه فرنگی، توتون و بادمجان نیز ایجاد بیماری می کند.

عامل بیماری: عامل بیماری باکتری Ralstonia solanacearum می باشد.

عامل بیماری زا در غده های آلوده سیب زمینی و علف های هرز مزرعه سیب زمینی زمستان گذرانی می کند.

مبارزه: الف) کاشت بذر سالم در زمینهای غیر آلوده ب) برقراری تناوب زراعی 5 ساله با استفاده ازگیاهان غیر میزبان ج) مبارزه با علفهای هرز مزارع سیب زمینی پوسیدگی نرم سیب زمینی علائم بیماری: علائم این بیماری در اندامهای هوایی به صورت کوتولگی، پژمردگی و مرگ اندامهای هوائی دیده می شوند.

علائم بر روی غده ها ابتدا به صورت لکه های کوچکی دیده می شوند که به تدریج بزرگ شده تاول زده به نظر می رسند.

سطح خارجی غده های آلوده ممکن است سالم به نظر برسد ولی داخل آن به توده ای نرم و لزج تبدیل می گردد.

اگر پوست غده شکافته شود مایع لزجی بیرون می آید.

معمولاﹰ بعد از مدتی از غده های آلوده بوی بدی به مشام می رسد.

در هوای خشک غده های آلوده خشک و چروکیده می شوند.

عامل بیماری زا در گیاهان گوجه فرنگی، بادمجان، خیار، کدو، هویج، پیاز، ترب،کرفس، کاهو، اسفناج و کلم نیز ایجاد بیماری می کند.

عامل بیماری: عامل بیماری باکتری Pectobacterium carotovorum می باشد.

باکتری عامل بیماری در غده های آلوده سیب زمینی باقی مانده در انبار و خاک زمستان گذرانی می کند.

مبارزه: الف) رعایت بهداشت زراعی به صورت جمع آوری غده های باقی مانده در خاک و انهدام آنها ب) اجرای تناوب زراعی با استفاده از غلات و سایر گیاهان غیر حساس ج) تنظیم دوره های آبیاری و عدم آبیاری زیاد سیب زمینی: Y ویروس علائم بیماری: دامنه انتشار این ویروس در ایران بیشتر از سایر ویروسهای سیب زمینی است.

علائم این بیماری به صورت زردی برگها، موزائیک خفیف، ریزش برگها، کوتولگی بوته و لوله ای شدن برگها ظاهر می شوند.

در دماهای زیر 10 درجه وبالای 25 درجه علائم محو می گردند.

عامل بیماری: عامل این بیماری ویروس Yسیب زمینی (PVY) می باشد.

عامل بیماری توسط شته ها انتقال می یابد.

این ویروس به آسانی توسط شیره گیاهان آلوده و ادوات کشاورزی آلوده نیز منتقل می شود.

مبارزه: الف) کاشت بذر سالم ب) مبارزه با شته ها با استفاده از سموم سیستمیک به محض مشاهده آغاز آلودگی شته ای ج) مبارزه با علفهای هرز مزارع سیب زمینی ویروس پیچیدگی برگ سیب زمینی: علائم بیماری: علائم این بیماری معمولاﹰ بر روی برگهای جوان ظاهر می شوند.

در بوته های آلوده برگها ایستاده، پیچیده و کمرنگ شده و به تریج به حالت ترد، خشک و چرمی درآمده و صدای کاغذ می دهند.

در برخی از ارقام برگهای مسن نیز به رنگ ارغوانی درمی آیند.

علائم این بیماری در اواخر فصل رشد ناپدید می گردند.

عامل بیماری: عامل بیماری، ویروس پیچیدگی برگ سیب زمینی (PLRV) می باشد.

ویروس عامل بیماری توسط شته ها، پیوند و غده های آلوده انتقال می یابد ولی توسط شیره گیاهان آلوده و ادوات کشاورزی قابل انتقال نمی باشد.

مبارزه: الف) کاشت بذر سالم ب) مبارزه با شته ها با سموم سیستمیک به محض مشاهده آغاز آلودگی شته ای پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی این بیماری در شرایط تک کشتی به شدت شیوع می یابد.

آلودگی به قارچ Verticillium alba-atrom وe V.dahlia در پنبه در شرایط کشت انبوه کاهش یافت علت این امر کاهش میزان مایه تلقیح مؤثر برای ایجاد بیماری به ازای هر بوته به نسبت افزایش تعداد بوته می باشد ( ویلیم و همکاران ، 1976 ).

معمولا" شدت بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی سیب زمینی وابستگی زیادی به مقدار دسترسی گیاه به ازت دارد.

مطالعات متعدد در مورد تعیین اثرات روش های مختلف آبیاری روی توسعه عوامل بیماری خاک زاد و شیوع آنها انجام شده است.

منبع مورد استفاده کتاب کنترل بیماریهای گیاهی با روش های زراعی نوشته : چارلز .

هاروسون ¹ جرب معمولی سیب زمینی جرب معمولی سیب زمینی از بیماری‌های گیاهی است.بیماری باکتریایی جرب سیب زمینی بیشتر در خاک‌های خنثی تا کمی قلیایی و با بافتی شنی و سبک بروز نموده و بخصوص در سالهای خشک اهمیت دارد.

باکتری عامل بیماری به چغندر، شلغم، کلم، هویج، بادمجان، پیاز، اسفناج و ترب هم آسیب می‌زند و همچنین می‌تواند موجب مرگ گیاهچه نیز شود.

عامل بیماری در خاک‌های آلوده به مدت طولانی باقی می‌ماند و از طریق غده‌های آلوده از یک منطقه به منطقه‌ای دیگر انتشار پیدا می‌کند و یا از طریق خاک آلوده، باد، آب آبیاری و یا وسایل مکانیکی منتقل می‌شود.

ممکن است از سیستم گوارشی جانوران عبور نموده و همراه با فضولات کودی آنها پراکنده شود.

بیماری با ایجاد زخم‌های سطحی بر روی غده‌ها و ریشه‌ها بیشتر از ارزش محصول می‌کاهد و باعث کاسته شدن از میزان محصول نمی‌شود.

آلودگی شدید ریشه‌ها ممکن است باعث تقلیل شده و جرب‌های عمیق باعث هدر رفتن محصول به دلیل پوست گیری بیشتر شود.

آمادگی غده‌های جوان به آلودگی بیشتر از غده‌های مسن است.

در ایران این بیماری در اصفهان، همدان، کرج، آذربایجان شرقی و غربی مشاهده شده‌است.

[ویرایش] علایم بیماری جرب سیب زمینی روی غده‌ها دیده می‌شود.

در ابتدا لکه‌های کوچک، قهوه‌ای و اندکی برجسته هستند، اما این لکه‌ها وسعت یافته و به هم پیوسته و چوب پنبه‌ای می‌شوند.

زخم‌ها به زیر سطح غده توسعه می‌یابد و هنگامی که بافت چوب پنبه‌ای برداشته می‌شود، فرورفتگی‌هایی به عمق ۱ تا ۵ میلیمتر در غده دیده می‌شود.

حشرات خاکزی ممکن است با حمله به این زخم‌ها آنها را بزرگ‌تر کنند.

ارقامی که پوست متمایل به قهوه‌ای با حالت چوب پنبه‌ای ناصاف دارند، به بیماری حساس ترند.

[ویرایش] کنترل بیماری از غده‌های عاری از جرب باید در خاک‌های غیر آلوده برای کشت استفاده نمود.

از مصرف کودهای تازه حیوانی، خاکسترچوب و یا آهک زیاد باید خودداری شود.

جرب سیب زمینی را اغلب با نگاه داشتن PH خاک بین ۵ تا ۳/۵ می‌توان کنترل نمود.

درصورتی که خاک خیلی اسیدی باشد، باید بعد از سیب زمینی در تناوب، سنگ آهک دولومیتی به خاک افزوده شود.

استفاده از سویا و یونجه در تناوب شدت بیماری جرب را کاهش می‌دهد.

تناوب طولانی با استفاده ا ز گیاهان غیر حساس عامل بیماری را در خاک کاهش می‌دهد.

رطوبت پایین خاک برای بیماری جرب مناسب است، بنابراین تنظیم آبیاری درکنترل می‌تواند موثر باشد.

ضد عفونی بذرها با پنتا کلرو نیترو بنزن (PCNB) یا ترکیب مانب از دیگر راههای کنترل بیماری است.

استفاده از گوگرد در خاک نیز سبب کاسته شدن میزان وقوع و شدت بیماری می‌شود.

[ویرایش] منبع ماهنامه ترویجی سبزینه شماره دوم {اجازه نامه} بیماری پوسیدگی خشک سیب‌زمینی مقدمه این بیماری یکی از بیماریهای مهم سیب‌زمینی در دنیا است که معمولا در زمستان و بهار مشهود بوده و اغلب بیش از 20 درصد محصول سیب‌زمینی که در بازار کشور به فروش می‌رسد، مبتلا به این بیماری می‌باشد.

این بیماری در 1904 میلادی توسط پتی‌ویج شناخته شده شناخته شده و به علت ورود بی‌رویه غده‌های سیب‌زمینی بیمار به ایران ، هم اکنون در اکثر مناطق ، بخصوص در آذربایجان ، اصفهان ، شهرکرد ، کاشان ، تهران و خراسان شایع است.

خسارت این بیماری مخصوصا در سالهای اخیر که برداشت سیب‌زمینی با ماشین انجام می‌شود، به علت زخمی شدن غده‌ها و سهولت نفوذپذیری قارچ عامل بیماری به داخل غده بیشتر است.

ضمنا محصولاتی که در انبارهای بسته نگهداری شود، بیش از انبارهای باز آلوده می‌گردند.

عامل بیماری دو گونه قارچ F.roseum و Fusarium solani عامل عمده آلودگی غده‌ها می‌باشد.

در بعضی نواحی یک گونه بر نوع دیگر غالب است.

ولی دو گونه آن با همدیگر هم اغلب همراه می‌باشد.

F.Solani عامل پیشروی بوده و گونه F.roseum رشد سریعتری دارد و تولید توده میسلیومی سفید نازک و اسپورهای صورتی می‌نماید، چون رشد F.solani کندتر است، لذا توده میسلیومی متراکم‌تری ایجاد می‌کند و با گذشت زمان پیگمانهای ارغوانی در آنها بوجود می‌آید.

حرارت مناسب برای رشد قارچ در محیط کشت 25 - 20 درجه سانتیگراد و برای آلودگی 20 - 10 درجه می‌باشد.

علائم بیماری عامل این بیماری ، غده‌های انباری و بذری را آلوده می‌سازد.

حدود یک ماه بعد از انبار کردن روی غده‌ها در محل زخمها ، لکه‌های قهوه‌ای ریزی پدید می‌آید و به کندی پیشروی می‌نماید و پوسته روی لکه‌ها فرورفته، چروکیده و مرکز آنها گاهی در اثر مردن بافت می‌خشکد و جوشهای حاوی میسلیوم و اسپور ایجاد می‌گردد.

قسمتهای داخلی لکه‌ها قهوه‌ای شده و حاشیه آنها روشن‌تر است و قسمتهای آلوده خشکیده و از میسلیوم و اسپور پوشیده شده و قسمتهای آلوده مومی می‌شود.

چنانچه رطوبت نسبی انبار اشباع یا نزدیک به اشباع باشد، باکتری Erwinia spp به عنوان عامل پوسیدگی درجه دوم از راه لکه‌های Fusarium وارد شده و پوسیدن را تسریع می‌کند.

سوسپانسیون باکتری و عصاره آن از محلهای پوسیده نرم ترشح می‌گردد.

غده‌های بذری از محل زخمها در انبار یا موقع آماده کردن برای کاشت آلوده می‌شوند.

قطعه‌قطعه کردن غده‌های بزرگ بیشتر آلوده می‌گردد.

میسیلیومها اغلب روی سطوح فشرده رشد می‌کنند و در شرایط مرطوب در اثر رشد باکتریها سبب بدبویی و سیاه‌شدگی غده‌ها می‌گردد.

باکتری عامل پوسیدگی نرم نیز از محلهای زخمی شده فوزاریومی نفوذ کرده و آلودگی را تشدید می‌سازد.

چشمهای غده‌ها در اثر پیشروی بیماری نیز آلوده و فاسد می‌شوند.

در مزرعه چروکیدگی غده‌های آلوده امکان دارد مشاهده نشود، ولی سطح لکه‌ها قهوه‌ای بوده و حفراتی در بافت نکروزه شده زیر آنها ایجاد می‌گردد.

بافت نکروزه شده حشرات و لاروهایی مانند مگس Seed-corn maggot که ناقل گونه‌های Erwinia است جلب نموده، که در خاک مرطوب این گونه عامل بیماری‌زایی ثانوی هستند.

گونه‌های قارچ فوزاریوم و باکتری اروینیا به تنهایی یا متفقا ، مقداری یا کلیه قطعات را آلوده می‌سازد و رشد بوته‌ها را به شدت و به مقدار زیاد تقلیل می‌دهد.

گاهی یکی از جوانه‌های رشد کرده که کوچک بوده، رشد کمی دارد و چند غده‌ای تولید می‌کنند که آن هم به سیاه‌شدگی طوقه مبتلاست.

اپیدمیولوژی غده‌های ارقام مختلف سیب‌زمینی نسبت بیه ابتلا به F.roseum و F.solani حساسیت متفاوتی دارد، ولی هیچکدام ایمن نیست.

چند رقمی نسبت به هر دو گونه متحمل‌اند.

غده‌ها در موقع برداشت نسبت به بیماری تحمل دارند.

ولی در مدت انبار کردن حساسیت آنها رو به افزایش می‌گذارد و در اوایل بهار در موقع کاشت به حداکثر می‌رسد.

ذخیره سوبرین در دیواره سلولها مانع آلودگی نمی‌شود، ولی پوست چنین قدرتی را دارد.

حرارت 15 درجه سانتیگراد برای آلودگی مناسب است و حدود 8 روز لازم می‌باشد که در پوست ایجاد آلودگی شود.

پوسیدگی خشک در رطوبت نسبی زیاد و حرارت ˚15 تا ˚20 سریعتر است.

رطوبت نسبی حدود 70 درصد توسعه بیماری را تغییر نمی‌دهد، ولی رطوبت کمتر آلودگی و پیشروی را تقلیل می‌دهد.

توسعه بیماری در هوای سرد کم است.

معمولا واریته‌های زودرس نسبت به این بیماری حساس‌ترند، و حساسیت غده‌های رسیده‌تر زیادتر است.

کودهای ازته و پتاسه به توسعه بیماری کمک می‌کند، ولی کودهای فسفره از پیشروی می‌کاهد.

غده‌هایی که از بوته آلوده به ویروس X سیب زمینی بدست آمده‌اند، چنانچه در مدت سه هفته از خشکیدگی برگها برداشت شوند، مقاومت بیشتری به این قارچها دارند.

مبارزه جهت انبار کردن و انتخاب برای بذر ، غده‌های شاخه‌های خشکیده برداشت شود.

از زخمی‌شدن غده‌ها خودداری شود.

شستن و تمیز نمودن غده‌ها پس از برداشت محصول در جلوگیری از بیماری کمک می‌کند.

غده‌های بذری با محلول سمی ضد عفونی شود.

برای این کار بهتر است غده‌ها را در محلول جیوه‌ای آلی و به نسبت یک در هزار ماده موثر ضد عفونی نمود.

از مصرف این غده‌ها باید شدیدا جلوگیری شود زیرا ایجاد مسمومیت می‌کند.

ضدعفونی غده‌های مصرفی با تیمول بسیار مفید است و این ماده برای انسان سمیت ندارند.

برای این کار باید 340 گرم تیمول را با 5 کیلوگرم کائولین مخلوط کرد و برای یک تن غده مصرف کرد.

ضدعفونی انبارها و سیلوها قبل از انباشتن غده‌ها با محلول 5 درصد فرمالین و یا دو درصد سولفات دوکوئیور بسیار موثر است.

در مورد استعمال فرمالین باید ماسک ضدگاز استعمال کرد و انبار را بعد از 24 ساعت تهویه نمود.

از بهم زدن غده‌ها باید خودداری کرد و سیب‌زمینی‌های پوسیده را جدا و معدوم نمود.

تهویه انبار همیشه باید کامل و حرارت آن از 7 - 4 درجه سانتیگراد تجاوز ننماید باید دقت نمود که غده‌ها دچار سرمازدگی نشود.

غده‌ها یا قطعات غده را یک هفته قبل از کاشت از سرمای انبار به 20 تا 25 درجه سانتیگراد باید منتقل کرد.

غده‌ها و قطعات بریده شده باید بلافاصله در خاک مناسب از نظر حرارت و رطوبت کاشته شود.

بذر ضدعفونی شده با ظروف و وسایل غیر آلوده جابجا گردد.