دانلود تحقیق پسته

گیاهان سرمنشا زنجیره غذایی حیات بر روی کره زمین و به عنوان ثروت ملی هر کشور محسوب می‌شوند.

پسته یکی از مهمترین اقلام صادراتی ایران است که بیش از 23% از ارزش کل صادرات ایران را بخود اختصاص داده است.

پسته یکی از گیاهان مهم در تیره پسته سانان (Anacardiaceae) است.

تیره پسته سانان با حدود 60 جنس و 600 گونه ،تیره‌ای مهم در بین گیاهان می‌باشد.

پسته به صورت خودرو در شمال شرقی ایران و اسیای مرکزی و افغانستان وجود دارد.

پسته گیاهی دو پایه است بنابراین درختان نر و ماده مجزا از یکدیگر هستند و بدین صورت با کاشت بذر و پیوند نزدن آن نیمی از نهال‌ها نر و نیم دیگر ماده خواهند شد و همچنین کاشت بذر به‌علت تفرقه صفات، تنوع ژنتیکی بین درختان بوجود آورده و بعضاً امکان دارد صفاتی نامطلوب در بین جمعبت بروز کند.

بنابراین در تکثیر توسط بذر، گاهی مرغوبیت از بین می‌رودو نیز زمان لازم برا ی بالغ شدن گیاه در درختانی که توسط بذر تکثیر می‌شوند طولانی‌تر می‌شود.

بنابراین برای داشتن درختان یک دست و یکنواخت از یک رقم پر محصول ومرغوب و نیز برای کوتاه‌کردن دوره نونهالی باید از تکثیر غیر‌جنسی استفاده کرد.

پس پیوند زدن نهال امری ضروری به نظر می‌رسد.

طرح باغ پسته:
قبل از کاشت پسته ابتدا باید منطقه موردنظر را برای کاشت از لحاظ آب و هوا و شرایط خاک بررسی نمود .

اگر منطقه و زمین مورد نظر برای پسته‌کاری مناسب بود اقدام به تسطیح آن کرد.

برای احداث باغ پسته بهتر است ابتدا نقشه دقیقی با مقیاس مناسب از زمین تسطیح شده بر روی کاغذ رسم کرد و روی آن فواصل بین درختان و ردیف‌ها (فواصل بین درختان 4-3 متر و بین ردیف‌ها 8-7 متر می‌باشد).محل احداث ساختمان و یا تاسیس مورد نیاز احتمالی، مسیر جاده و خیابان‌های باغ، شبکه آبیاری باغ ، وزش بادغالب و شیب زمین را مشخص نمود.

گیاهشناسی :
درخت پسته گیاهی است دو پایه یعنی گلهای نر و ماده جدا از یکدیگر و روی درخت مجزا قرار گرفته است.

گل آذین درخت پسته بطور کلی خوشه‌ای است و در خوشه نر که گلها به یکدیگر فشرده و متراکم هستند.

تعداد زیادتری گل مشاهده می‌شود تا در خوشه ماده که فاصله از گلها یکدیگر زیاد است و به همین علت این نوع گلها خوشه افشان و شلی تشکیل می‌دهند.

گلهای ماده دارای یک تخمدان و یک تخمچه هستند ولی کلاله منشعب و دارای سه شاخه است.

برگ درخت پسته از 5 تا 7 برگچه تشکیل شده است.

ریشه درخت محوری و عمودی است و تا عمق بیشتر از دو متر در داخل خاک فرو می‌رود.

تلقیح گلهای ماده بوسیله باد انجام می‌گیرد.

آب و هوای مطلوب پسته :
درخت پسته به سرمای شدید زمستان و گرمای زیاد تابستان هر دو مقاوم است.

درخت پسته با هوا و زمین مرطوب سازگاری ندارد.

رطوبت زیاد در زمین باعث تولید بیماری صمغ و پوسیدگی یقه درخت می‌شود که به تدریج درخت را ضعیف و بالاخره خشک می‌کند.

درخت پسته به کم آبی و خشکی مقاومت زیاد نشان می‌دهد بطوری که درختان کهن را می‌توان بدون آبیاری بر مدت خیلی طولانی (شادی چند ده سال) زنده نگاه داشت.

تهیه بذر مطلوب :مطابق شکل بذر پسته از برون بر , میان بر , درون بر , پوشش بذر و مغز تشکیل شده
بذر در نظر گرفته شده باید سالم و بدون هیچ گونه آفت یا بیماری و از محصول همان سال باشد.

انتخاب بنه به عنوان پایه دارای مزایا و معایبی است، از مزایای آن مقاومت بیشتر آن در برابر خشکی در مقایسه با پایه پسته اهلی و مقاومت نسبی در برابر آلودگی به نماتد مولد غده ریشه است و از معایب آن رشد بطئی در سال‌های اولیه کاشت و حساسیت به گموز و ورتیسلیوم بوده که به علت این عیوب کمتر مورد توجه باغداران به عنوان پایه قرار می‌گیرد.

معمولاً بذرهای که به عنوان پایه اسفاده می‌شود از ارقام پسه اهلی و عمدتاً بادامی (بادامی ریز)و قزوینی است و همچنین از نوعی هیبرد به نام بنه باغی نیز می‌توان استفاده نمود.

بنه باغی فوق العاده به نماتد ریشه حساس می‌باشد.

بنابراین باید با توجه به معایب و محاسن هریک از پایه‌ها و نیز با توجه به نوع خاک محل کاشت و بیماری‌های منطقه به انتخاب پایه مبادرت نمود.

از پایه‌های دیگر پسته درایران می‌توان کسور،آتلانتیکا و سرخس را نام برد

آماده کردن بذر برای کاشت :
در اواخر اسفند و اوایل بهار بذر‌ها را حدود 24 تا 48 ساعت (ترجیحاً 24 ساعت ) در آب خیس خیسانده، پس از شست‌و‌شوی مجدد با استفاده از سموم قارچ‌کش نظیر کاربو‌کسین تیرام، بنومیل به نسبت 5/52 تا 3 در هزار و هیپوکلرید سدیم (مایع سفیدکننده)5/0 به مدت 5 الی 10 دقیقه ضدعفونی می‌شود.

پس آن باید بذرها را در کیسه‌های پارچه‌ای که به طورمنظم به‌مدت 4 تا 5 روز مرطوب نگه داشته‌شوند قرارداد (دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذرها30-20 درجه سانتی‌گراد می‌باشد)بعد از جوانه زدن بذرها بایستی آنها را با قارچ‌کش PCNB یا بنومیل 4 در هزار ضدعفونی کرده و در محل مورد نظر کاشت.

توانایی جوانه زنی در بین بذر گونه‌های مختلف پسته متفاوت است.

جوانه‌زنی بستگی به سختی پوست استخوانی (آندوکارپ)دارد.

خراش‌دهی با اسید سولفوریک به مدت 5/1 ساعت و سپس غوطه‌ور کردن در آب به مدت 24 ساعت، سرعت و درصد جوانه زنی (مغز)بنه را افزایش می‌دهد.

استفاده از بذرهای بدون پوست استخوانی برای جوانه زنی به دلیل سبز شدن یکنواخت می‌تواند مورد توجه واقع شود.

روش های کاشت :
کاشت بذر در زمین اصلی :
در زمین‌های با آب وخاک شیرین بذور جوانه زده مورد نظر برای کاشت را پس از گاورو شدن زمین (رسیدن به حد ظرفیت مزرعه ) د رمحل داغ آب زمین اصلی می‌‌کارند.چنانچه بافت خاک مزرعه سنگین باشد به منظور از سله بستن روی بذور داخل هر گودال را به وسیله ماسه می‌پوشانند.

این عمل به رشد گیاه کمک فراوان می‌کند، چون نه تنها اکسیژن کافی در دسترس ریشه‌های نهال قرار می‌دهد بلکه موجودات هوازی مفید خاک را نیز به فعالیت وا می‌دارد.

عمق کاشت بذر بستگی به اندازه بذر دارد (میزان تقریبی عمق کاشت حدود 2 تا 5 برابر بزرگ ترین قطر بذر است.

کاشت پسته در گلدان
برای این منظور از کیسه های پلاستیکی سیاه به قطر 15-10 سانتیمتر و ارتفاع 30-25 سانتیمتر استفاده میشود.

ترکیب در خاک گلدان شامل ماسه شیرین + دو پنجم خاک زراعی + یک پنجم کود حیوانی پوسیده (ترجیحا کود گاوی) میباشد.

در این روش ممکن است گلدانها به صورت آزاد در کنار یکدیگر قرار گیرند یا به صورت کرتی درآیند.

پس از خیساندن بذور موردنظر و ضدعفونی آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتیمتر خاک گلدان قرار گرفته و روی آن با ماسه یا خاک اره پوشانیده میشود.

زمان کاشت در گلدان اواخر زمستان و اوایل بهار میباشد.

در صورت تولید نهال گلدانی در شالی یا گلخانه، میتوان در پاییز یا اوایل زمستان نیز اقدام به کاشت بذر نمود.

از مزایای این روش بالابودن بازده تولید نهال، سهولت و عدم محدودیت زمانی در امر جابجایی گلدان میباشد.

کاشت در خزانه : زمین خزانه پسته مانند خزانه دیگر درختان باید آماده گردد.

فواصل کاشت بذرها بر روی خطوط بین 5 تا 10 سانتی‌متر و بین خطوط 35 تا 40 سانتی‌متر است.

پس از کاشت بذر ، روی آن را با استفاده از ماسه بادی همراه باکود دامی پوشانده و آبیاری می‌نمایند.

میزان بذر مصرفی پسته در هکتار خزانه 250 تا 300 کیلوگرم می‌باشد و حدود 250 هزار نهال در یک هکتار می‌توان تولید نمود.

نهال‌های تولیدی در فصل خواب (پاییز و زمستان) آماده انتقال به زمین اصلی هستند (نهال یکساله).

هرچه سن نهال در خزانه بالا رود به علت گسترش سیستم ریشه و پیچیده شدن ریشه نهال‌ها و عدم دقت درهنگام کندن و جابه جایی نهال به زمین اصلی و قطع ریشه‌ها، یکبار انجام می‌شود.

معمولاً د رخزانه راه روهایی در فواصل 5/1 تا 2 متر تعبیه می‌شود که این عمل به رفت و آمد کارگران برای حذف علف‌های هرز و انجام عملیات آبیاری و در صورت نیاز پیوند زدن نهال‌ها کمک می‌کند.

چنانچه کف خزانه بوسیله سیمان و یا موزائیک فرش شود از رشد عمودی ریشه‌ها جلوگیری می‌کند.

بنابراین جابه‌جایی نهال‌ها آسان‌تر و تلفات آنها نیز کمتر خواهد بود.

کاشت درکیسه‌های پلاستیکی : برای این منظور از کیسه‌های پلاستیکی به ارتفاع 25 تا 30 سانتی‌متر استفاده می‌شود.

البته هر چه ارتفاع کیسه‌ها بیشتر باشد(45 سانتی متر ویا بیشتر ) رشد نهال بهتر است.

از آنجایی که محیط رشد در گیاهان گلدانی محدود است و این گیاهان مانند گیاهانی که در مزرعه و باغ کشت می‌شوند نمی‌توانند ریشه‌های خود را گسترش داده و به طور طبیعی از منابع غذایی خاک استفاده کنند.

لذا برا ی برآورده ساختن احتیاجات گیاه، خاک درون کیسه‌ها را مخلوطی از یک تا دو قسمت ماسه و یک قسمت خاک زراعی مرغوب (لومی)و یک قسمت کود دامی یا خاک برگ پوسیده انتخاب می‌شود.

کاشت در گلدان معمولاً برای تسهیل د رعملیات آبیاری، زمین مورد نظر را به ندازه ارتفاع گلدان‌ها خاک‌برداری‌ کرده، سپس گلدان‌ها را طوری می‌چینند که در فواصل 2-5/1 متری، راهروهایی برای عبور و مرور کارگران وجود داشته باشد.

قسمت بالای گلدان‌ها معمولاً هم‌سطح زمین بوده، در نتیجه آبیاری به طریقه غرقابی امکان پذیر می‌شود.

درون هر کیسه معمولاً دو دانه بذر می‌‌کارند که پس از سبز شدن و چهار و پنج برگی شدن گیاه‌چه‌ها قویترین آنها را انتخاب نموده، دیگری را حذف می‌کنند.

حتماً بایستی در ته کیسه‌ها سوراخ‌های کوچکی به‌عنوان زه‌کش ایجاد نمود.

گیاهان گلدانی را در موقعی از سال می‌توان به زمین اصلی انتقال داد.

از کاشت پسته درون کیسه‌ها به منظور واکاری در باغ‌ها نیز استفاده می‌شود.

در موقع انتقال به زمین اصلی، کیسه‌ها را به آهستگی بدون آنکه صدمه‌ای به ریشه‌ها وارد شود و خاک اطراف آن بریزد، پاره کرده، گیاه را به زمین اصلی انتقال می‌دهند.

کاشت پسته در خزانه در این روش از یک قطعه زمین به مساحت های 20*10 یا 30*20 متر استفاده می شود.

از آماده سازی زمین با افزودن کود حیوانی پوسیده (20 تن در هکتار)، ماسه با رس (60 تن) و مقداری کود شیمیایی (فسفات آمونوم به میزان 400 کیلوگرم در هکتار) نسبت به املاح و تقویت زمین اقدام می گردد.

از اواسط اسفند تا اواسط فروردین ماه، بذر پسته ارقام بادامی ریز یا فزونی را به مدت 12 ساعت نیسانیده و ضدخونی میکنند.

در قطعه مورد نظر ردیفهایی به فواصل 30-20 سانتیمتر ایجاد و بذور روسی ردیفها به فاصله 15-10 سانتیمتر ی و در عمق 3 سانتیمتر کشت میشوند.

آبیاری نهالها ابتدا 10-7 روز یک مرتبه و بعد هر 12-10 روز یک مرتبه انجام میشود.

نهالهای تولیدی در زمستان سال اول یا دوم به زمین لهبی منتقل میشوند.

در هنگام انتقال نهالها باید دقت لازم در زمان بیرون آوردن آنها از زمین خزانه صورت گیرد تا از قطع شدن نوک ریشه اصلی و پوشش ریشه جلوگیری شود.

در صورت عدم رعایت این مسئله ممکن است میزان تلفات به 40-30 درصد برسد.

ـ فاصله کاشت درختان در اکثر باغهای پسته به دلیل عدم آگاهی باغداران، فواصل کاشت رعایت نشده و باغهایی با شکلهای نامنظم و متراکم مشاهده میگردد که علاوه بر عدم رعایت اصول صحیح باغداری، مشکیات عملیات داشت و برداشت را دارد.

به منظور جلوگیری از بروز این مشکل، فاصله مناسب بین دو ردیف 8-6 متر و روی ردیف 4-3 متر توصیه میشود.

ـ کشت مخلوط کاشت هر نوع گیاه اعم از زراعی یا باغی در فاصله بین درختان را کشت مخلوط میگویند.

طول دوره نونهالی درختان پسته نسبتا طولانی میباشد.

بنابراین باغدار اقدام به کاشت گیاهان مناسب در فاصله بین درختان پسته میکند تا علاوه بر تامین بخشی از هزینه های تولید، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاک نیز شود.

از گیاهان زراعی مناسب و متداول در کشت مخلوط میتوان گندم، جو، یونجه، چغندر، شلغم، ضداب و زعفران را نام برد.

از گیاهان باغی میتوان انگور، انار، بادام، زردآلو و سیب را نام برد.

سایر روش های تکثیر : اخیراً موفقیت‌های در زمینه تکثیر پسته از طریق کشت بافت حاصل شده است.

از مزایای عمده تکثیر از طریق کشت بافت، یکنواختی نهال‌ها به علت تکثیر غیر جنسی (کلون) تکثیر سریع در فضای کم و تولید نهال‌های عاری از بیماری و نیز کوتاه نمودن طول دوره نونهالی است.

درایران ریز ازدیادی پایه‌های اهلی (قزوینی، بادامی زرند) و وحشی (بنه و آتلانتیکا) و نیز ارقام تجاری از طریق قلمه‌زدن بدون استفاده از هورمون‌های گیاهی و با غلظت بالا تا‌کنون امکان‌پذیر نبوده است.

خوابانیدن یکی دیگر از روش‌های تکثیر می‌باشد که با این روش می‌توان تعداد معدودی گیاه ریشه دار را از گیاه مادری بدست آورد.

مراقبت از نهال های بذری : پس از آن که بذر‌ها درخزانه و یا زمین اصلی و یا کیسه‌های پلاستیکی سبز شدند.

یک سلسله عملیات باغبانی برای مراقبت از آنها لازم است که عبارتند از : الف - آبیاری : میزان دفعات آبیاری برحسب آب وهوا و نوع خاک و میزان آب موجود متفاوت است.

بطور‌کلی آبیاری نهال‌های بذری باید به آهستگی صورت گیرد.با توجه به این‌که در این مرحله از رشد گیاهان دارای ریشه محدودی برای جذب می‌باشند باید دقت نمود که از کمبود آب صدمه نبینند.

ب - وجین : بذر علف‌های هرز تقریباً در خاک وجود داشته و با گیاهان اصلی به رقابت می‌پردازند.

بنابراین باید آنهارا از میان برد.

وجین علف‌های هرز باید با دقت صورت گیرد تا به ریشه گیاهان اصلی صدمه‌ای وارد نشود.

ج- محافظت از گرما و تابش مستقیم آفتاب : در روزهای گرم، مخصوصاً در روش کاشت پلاستیکی باید هر چند روز یک بار روی نهال‌ها آب پاشید و نیز برای جلوگیری از تابش مستقیم آفتاب، می‌توان پایه‌های در زمین به ارتفاع5/1-1 متر قرارداده، با استفاده از حصیر یا مواد دیگر روی آن را پوشاند و بدین ترتیب از تابش مستقیم نور خورشید جلوگیری کرد.

انتقال نهال به زمین اصلی : محلی که قرار است نهال در آن کشت شود، باید گودالی به عمق 60 و به قطر 40 سانتی متر حفر کرد وآن را با خاک سطح الارض همراه با کود دامی پر نمود.

نهال‌های بذری را باید به نحوی درگودال کاشت که طوقه (حدفاصل بین ریشه و ساقه)آن هم سطح زمین قرار گیرد.

چنانچه طوقه گیاه درخاک فرو رود، ممکن است پوسیده شود و یا مورد حمله قارچ‌های عامل پوسیدگی طوقه(گموز)واقع شود.

اگر هم بالاتر از خاک قرار گیرد، قسمت‌های از ریشه که در معرض هوا قرار گرفته‌اند از بین می‌رود.

بعد از قرار دادن نهال درگودال، خاک اطراف نهال را فشار داده تا گیاه در آن مستقر شود.

نهال‌های بذری را باید بلافاصله پس از انتقال آبیاری کرد دید کلی بطور کلی انواع مختلف پسته را از حیث شکل ظاهری به دو دسته می‌توان تقسیم کرد.

یکی بادامی و دیگری فندقی.

در شکل بادامی طول پسته از عرض یا قطر آن خیلی زیادتر است به قسمی که شکل کشیده بادامی به پسته می‌دهد در صورتی که در شکل فندقی تفاوت بین طول و قطر پسته خیلی کم است.

علاوه بر این در شکل بادامی فاصله دو لب داخلی پوست پسته خندان کمتر از همین فاصله در شکل فندقی است.

در پسته بادامی گاهی اتفاق می‌افتد که نوک باریک پسته کمی به شکل نوک خنجر خمیده است این شکل پسته را خنجری می‌نامند.

علف های هرز باغات پسته ازجمله علفهای هرز دائمی باغات پسته می توان به خارشتر ، شیرین بیان ، تلخ بیان ، جغجغه ، کنگر و گلرنگ وحشی اشاره نمود که گیاهان اراضی بایر بوده و بیشتر در باغهایی رویش دارند که عملیات خاک ورزی و شخم درآنها به خوبی انجام نشده و فواصل آبیاری درآنها منظم نیست .

علفهای هرز هریز و قیاق ابتدا به صورت لکه ای درباغها ظاهر می شوند ، انتشار این علفها از طریق ریزومها و ساقه ها قطع شده توسط ادوات کشاورزی صورت می گیرد .

ترشحات سمی ریزومها موجب ضعف درختان و رشد کم درختان شده و وجود این علفها رطوبت مناسب جهت رشد ونمو عوامل بیماری زا را در اطراف طوقه درختان بوجود می آورد .

علف هرز گزپیچ ( علف خرس ) درصورت عدم کنترل داخل شاخه ها پیچیده ، با بالارفتن از آنها به شکل چتری روی درختان را پوشانده ، مانع رسیدن نور کافی به درختان و خشکیدن آنها می شود .

انتشار این گونه به آهستگی انجام شده و قطع وکندن آن در اوایل ظهورش درباغات از انتشارش جلوگیری می کند .

علفهای هرز یکساله اسفناج باغی ( سلمه چنار ) ، جارو ، سلمه ، کاسنی و ترشک در جذب آب و موادغذایی با درختان رقابت کرده ، پناهگاه آفات شده و دربرداشت محصول ایجاد اخلال می نمایند .

علفهای هرز یکساله چسبک ، جوموشک ، خارخسک و توق و جو وحشی در عملیات داشت و برداشت مشکل ایجاد می کنند .

علفهای هرز نی ، حلفه ، بارهنگ ( کاردی ) و شیرنرم بیشتر در کانالهای آبیاری و اطراف آنها رشد و درعملیات آبیاری و آبرسانی اخلال ایجاد می کنند .

علفهای هرز شور کاکلی ، زارقو ، اسفند و پنیرک میزبان واسط سنهای پسته بوده و بایستی قبل از هجوم سنها به باغ از بین برده شوند تا از تکثیر و خسارت سنها جلوگیری شود .

علفهای هرز ازمک ( موکو ) و خارشتر میزبان کنه های خانواده اریوفید هستند ، کنه ها روی این گیاهان تکثیر و توسط باد به روی درختان پسته انتشار می یابند .

انگل سس درختی نیز بصورت لکه ای گاهی در باغات پسته ظاهر می شود .

اندامهای سس داخل درختان پیچیده و موجب خشکیدگی شاخه می گردد چیدن ، جمع آوری و سوزاندن اندامهای سس قبل از مرحله گلدهی از انتشار آن جلوگیری می کند .

علفهای هرز یکساله ، دوره زندگی خود را ازجوانه زدن ، رشد کردن ، به بذررفتن تا مردن را در کمتر از یکسال کامل می کنند ، کنترل آنها آسان ، ولی بدلیل فراوانی بذر خفته و انتشار بوسیله بذر و رشد سریع در واقع بیش از کنترل علفهای هرز دائمی هزینه بر است .

علفهای هرز دوساله ، دوره زندگی خود را در دوسال کامل می کنند .

سال اول ، ابجاد رزت و رشدبرگی کرده و در سال دوم به گل و بذر رفته و بعدا" می میرند .

این گیاهان برای گل دادن به یک دوره سرما نیاز دارند .

در دوره رزت و رشد برگی به روشهای کنترل و سموم علفکش حساس تر هستند .

تعداد کمی گونه در این گروه قراردارند مانند کنگر وحشی ، زلف پیر ، هویج وحشی و گل ماهور .

علفهای هرز دائمی بیش از دو تا چندین سال زندگی می کنند ، تعدادی از آنها توسط بذر و تعدادی توسط اندامهای رویشی خزنده مانندد ریشه های خزنده ، ساقه های خزنده روزمینی (استولون) و ساقه های خزنده زیرزمینی (ریزوم) تکثیر می یابند .

علفهای هرز دائمی گل قاصدک ، ترشک ، کاردی و بارهنگ کبیر توسط بذر و علف های هرز دائمی هریز ( مرغ ) ، نی ، قیاق ، شورمرغ ، حلفه ، کنگر صحرایی ، خارشتر ، شیرین بیان ، جغجغه ، ازمک ، گزپیچ ، و پیچک صحرایی توسط اندام رویشی خزنده تکثیر می شوند .

کنترل علفهای هرز دائمی خزنده بسیار مشکل است .

چنانچه قسمتهای هوایی آنها از بین برود ، رشد مجدد توسط اندامهای زیرزمینی انجام می شود .

مبارزه تلفیقی زراعی ، شخم عمقی مکرر همراه با جمع آوری اندامهای رویشی و کاربرد علفکشها در کنترل آنها موثر می باشد .

بطورکلی 121 گونه علف هرز از باغات پسته جمع آوری و شناسایی شده که ازمیان آنها حدود 20گونه علف هرز دربیش از 50 درصد باغات وجود دارند و به عنوان علفهای هرزعمومی باغات پسته شناخته شده و به شرح زیر می باشند : مرغ ( هریز ) ، خارشتر ، شیرین بیان ، تلخه ، اسفند ( دشتی ) ، شور ، پیچک صحرایی، اسفناج باغی ( سلمه چنار ) ، چسبک ( دوستو ) ، زارقو ، ازمک ( موکو ) ، بارهنگ ( کاردی ) ، کاهوک ، جو وحشی ، سلمک ، هفت بند ، شیرنرم ، خارخسک ، جغجغه و قیاق گونه های علف هرز غالب در باغات پسته از میان گونه های فوق در درجه اول ، هریز ، خارشتر و اسفناج باغی می باشند .

در درجه دوم گونه های غالب عبارت از پیچک صحرایی سلمک ، هفت بند ، شور ، شیرین بیان ، تلخه ، چسبک و زارقو هستند .

با توجه به علف های هرز عمومی و غالب باغات پسته می توان نتیجه گرفت که درباغات پسته بیشتر علفهای هرز زمینهای بایر مانند خارشتر و شیرین بیان و علفهای هرز مقاوم به شوری مانند زارقو و شورمرغ و سلمه و علفهای هرز مقاوم به کم آبی مانند اسفناج باغی ، اسفند و جغجغه و خارخسک رویش دارند .

روشهای کنترل علفهای هرز : 1- قطع مکرر در فواصل کوتاه مدت ، بهترین زمان برای قطع علفهای هرز در زمان بین رشد کامل برگ و ظاهر شدن گلها در اواسط تا اواخر بهار .

2- سوزاندن : برای از بین بردن علفهای هرز کانالهای آبیاری و خیابانها 3- شخم : شخم عمیق زمستانه 4- آبیاری منظم و کوددهی درون چالکود .

5- روشهای بیولوژیک 6- روشهای شیمیایی و کاربرد علفکشها : تعدادی از علفکشهای عمومی قابل استفاده در باغات پسته عبارتند از : گلی فوزیت ( رانداپ ) : به صورت اسپری برگی و جذبی بکار می رود بایستی روی درختان پاشیده نشده ، حین سمپاشی فشار دستگاه پائین بوده و محلول علفکش هنگام خروج از نازل پرفشار نباشد و در روزهای گرم با درجه حرارت بالا که خطر بخارشدگی در میان ردیف درختان وجود دارد بکار نرود .

غلظت مصرفی 10 لیتر درهکتار می باشد.

برروی علفهای هرز دائمی و یکساله یا دوساله موثر می باشد .

پاراکوات ( گراماکسون ) : علفکشی تماسی بوده و اغلب بلافاصله چند ساعت پس از کاربرد موجب پژمردگی و خشک شدن سریع برگها می شود بهترین نتیجه را کاربرد پیش از غروب در مقایسه با صبح یا نیمروز بدست داده است .

جهت کنترل علفهای هرز یکساله قبل از گلدهی بکار می رود نسبت کاربرد 5 لیتر در هکتار می باشد هنگام کاربرد نبایستی روی برگ درختان و پاجوشها پاشیده شود .

هالوکسی فوپ اتوتیل ( گالانت ) : برای کنترل علفهای هرز باریک برگ دائمی مانند هریز ( مرغ ) قیاق و بسیاری از کشیده برگهای یکساله بکار می رود .

علف کشی انتخابی بوده و برروی علف های هرز پهن برگ و درختان پسته تاثیر ندارد .

نسبت کاربرد 4 لیتر در هکتار می باشد.

خواص پسته پسته گرم و خشک و بـــرای افـــراد گرم‌مـــزاج مضر است.

مصلح آن سکنجبین می‌باشد.

پسته بسیار مقوی و دارای ویتامین‌های B1 و B2 و ویتامین pp و ویتامین E می‌باشد.

املاح معدنی هم دارد و در تقویت قوای جسمی وجنسی و سلول‌های مغزی موثر است.

در پسته مقدار قابل توجهی آهن وجود دارد و با داشتن مواد دیگری چون پتاسیم، منیزیم تامین‌کننده احتیاجات بدن و خون است.

البته مصرف زیاد پسته باعث می‌شود که مقدار ازت در خون و بدن بالا رود و شاید به همین علت است که عده‌ای معتقدند پسته باعث کثیف شدن خون می‌شود، البته اشخاصی که دچار ضعف و نارسایی کبد هستند و مبتلایان به بیماری‌های نقرس و دیابت و ناراحتی کلیه باید از خوردن پسته خودداری کنند.