علم زراعت فعالیتهایی از انسان را در بر می گیرد که به منظور تامین نیازهای بعضی از گیاهان و در نتیجه بهره گیری از حداکثر قدر ت تولیدی آنها انجام می شود . این فعالیتها علاوه بر کاشتن ، داشتن محصول و حفاظت آن در مقابل آفات ، امراض و علفهای هرز می تواند عموما شامل تغییر در عوامل محیطی باشد . عوامل موثر بر رشد گیاهان عبارتند از : هوا ، حرارت ، باد ، آب ، نور ، خاک و مواد غذایی . انسان قادر است بعضی از این عوامل را مستقیما تغییر د هد ولی غالبا مجبور است شرایط را برای بهره وری بیشتر و بهتر مناسب سازد . استفاده صحیح و دراز مدت از عوامل محیطی می بایست به عنوان دو هدف اصلی زراعت مورد توجه قرار گیرد .ثبات تولید در کشاورزی یکی از جنبه های مهم کشاورزی پایدار است . گرچه مفاهیم پایداری تولید در کشاورزی دیدگاههای همه جانبه ای را در بر می گیرد و جنبه های مختلفی را شامل می شود اما اقلیم و خاک از مهمرین عوامل تولید می باشند و بهره برداری از زمین عمدتا“ بر اساس کیفیت این دو عامل استوار است . پراکنش و توزیع گیاهان در عرضهای جغرافیایی مختلف و همچنین در ارتفاعات متفاوت در ر ابطه با عوامل محیطی و به خصوص بارندگی و درجه حرارت و در مرحله بعد شرایط فیزیکی و شیمیایی خاک می باشد . ای موضوع در ارتباط با گیاهان زراعی نیز صادق است . بدین ترتیب شناخت عوامل مختلف محیطی و انتخاب گیاهان مناسب برای شرایط متفاوت از مهمترین عوامل موثر در تولید است .بدین ترتیب به منظور بهره گیری هر بیشتر از منابع محیطی و کاهش خسارت وارده به محیط از طریق به کار گیری اصول صحیح اکولوژیکی در اکوسیستم های زراعی و نیز کاربرد روشهای منطقی تولید ، بحث اکولوژیکی گیاهان زراعی مطرح می شود . با پیشرفت دانش هواشناسی ، دانشمندان بر حسب نوع و هد ف مطالعات خود ، یک یا دو یا چند عامل اقلیمی را مبنای تقسیم قرار داده و به این ترتیب سیستم های مختلف طبقه بندی اقلیم ها را به وجود آورده اند . بطور کلی می توان این مناطق را اینگونه تقسیم بندی نمود : 1. مناطق بسیار مرطوب جنگلی 2. مناطق جنگلی نسبتا مرطوب 3. استپ های جنگلی یا مناطقی که رطوبت آنها متوسط است . 4. مناطقی که رطوبت آنها کافی نیست ( استپ ها ) 5. مناطقی که رطوبت آنها کم است ( بیابانها ). 6. مناطقی که رطوبت آنها بسیار کم است ( صحراها ) . با توجه به تقسیم بندی فوق : کشور ایران با توجه به عرض جغرافیایی فیزیوگر افی اقلیم و خاک به 7 منطقه اکولوژیکی زراعی قابل تقسیم است . هر منطقه بر حسب فیزیوگرافی اقلیم و خاک تعریف شده و بر این اساس استفاده مناسب از اراضی و محصولات زراعی ، سیستم کاشت مربوط به خود ر ا دارد که در این تحقبق به شناخت این مناطق و نوع محصولات کشاورزی در این نواحی می پردازیم . تقسیم بندی اقلیمی ایران فیزیو گرافی ایران : کشور ایران فلاتی کوهستانی است و در حدود 78 درصد از مناطق آن دارای ارتفاعی بیش از 500 متر می باشد . در زیر توزیع مناطق بر حسب ارتفاع آنها آورده شده است : • مناطق دارای ارتفاع بیش از 2000 متر از سطح دریا 7/15 درصد • مناطق دارای ارتفاع 2000-1000 متر از سطح دریا 3/25 در صد • مناطق دارای ارتفاع 1000- 500 متر از سطح دریا 3/9 در صد • مناطق دارای ارتفاع 500 - 28 متر از سطح دریا 1/20 درصد • مناطق دارای ارتفاع کمتر از 28 متر از سطح دریا 6/1 درصد 1. منطقه کوهستانی : این ناحیه شامل رشته کوههای البرز در شمال و ر شته کوههای زاگرس درجنوب غربی است . این دو رشته کوه در شمال غربی به یکدیگر می پیوندند . رشته کوه البرز دیواری را در شمال کشور تشکیل می دهد که از شرق تا غرب امتداد دارد . مر تفع ترین قله آن 5866 متر از سطح دریا ارتفاع دارد . رشته کوه زاگرس از مرز ترکیه در شمال غربی تا خوزستان در جنوب شر قی کشیده شده است . این رشته کوه 1000 کیلومتر طول و حدود 200 کیلومتر عرض داردو قله مرتفع آن 4500 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. این رشته کوه در جنوب کرمان به دو شاخه تقسیم می شود. آتشفشان تفتان بخشی از شاخه شمالی را تشکیل می دهد و شاخه جنوبی در امتداد دریای عمان به طرف مرز پاکستان امتداد دارد . 2. ناحیه فلات : منطه فلات بین رشته کوههای زاگرس و البرز واقع شده و مثلثی را در مرکز ایران تشکیل میدهد . ارتفاع این ناحیه بین 500 تا 2500 متر متغیر می باشد . مرتفع ترین نقاط در شمال شرقی و شرق واقع بوده و با حرکت به سمت غرب از ارتفاع آن کاهش می یابد .کوههای این ناحیه شیب تند و لخت دارند و تنها دردامنه های آنها خاکهای آبرفتی که معمولا دارای سنگ و قلوه سنگ می باشد ، وجود دارد . رودخانه های این نواحی کم عمق بوده و تنها بعد از بارندگی مدتی دارای آب هستند . 3. دشت خوزستان و نواحی سواحل جنوبی : این ناحیه شامل بیابان وسیع خوزستان در جنوب غربی ایران و بیابانهای پست واقع در امتداد سواحل خلیج فارس و دریای عمان می باشد . این منطقه دارای تپه های کم ارتفاع و بیابان هایی است که بخشی از آنها شور می باشد . خوزستان بیابان وسیعی است که حدود 30000 کیلومتر مربع وسعت دارد . 4. ناحیه سواحل شمالی : این نواحی نوار باریکی با عرض 50 کیلومتر می باشد و رود خانه های متعددی که از کوههای البرز منشاء گرفته اند در آن جریان دارند . شیب عمومی این ناحیه از جنوب به شمال است و رودخانه های اصلی آن ، گرگان ، دشت مغان و سفید رود می باشند . اقلیم شناسی قسمت عمده کشور ایران دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است ولی بسته به اختلافات درجه حرارت و میزان تاثیر بارندگی بر حسب ارتفاع از سطح دریا تغییرات اقلیمی مشاهده میشود . بنابراین ارتفاع عامل مهمی است که بر تغییرات اقلیمی تاثیر گذار می باشد .