دانلود مقاله طبقه بندی خاک

طبقه بندی خاکها, یک متد برای کنار یکدیگر قرار دادن انواع خاکهایی است که دارای خصوصیات مشابه می‌باشند.

بر خلاف گروههای گیاهان و حیوانات که در آنها گونه های مشابه در یک دسته قرار دارند و گونه های دسته های دیگر با یکدیگر تفاوت دارند, گونه های خاک به ندرت به یکدیگر شباهت دارند.

گونه های خاک اغلب به نرمی‌و به تدریج از گونه ای به گونه دیگر هنگام پیمایش سراشیبی یا دشتی وسیع طبقه بندی می‌شوند عمق, رنگ و محتوی نمک و سایر خصوصیات خاک به تدریج تغییر می‌کنند به این خاطر برای مشخص نمودن خصوصیات یک خاک باید حجم مینیمیی از آن انتخاب و مورد بررسی قرار گیرد.

یک چنین حجمی‌از خاک که پدان نامیده می‌شود تقریبا حدود چهل اینچ مربع (یک متر مربع) وسعت دارد و دارای عمق کافی برای رشد ریشه ها می‌باشند.

هنگام بررسی بسیاری از انوع خاکها, می‌توان محدوده های وسیع تری از خاک را که دارای خصوصیات یکسان می‌باشند مورد بررسی قرار دارد که به این حجم بزرگتر پلی پدان (به معنای تعداد زیادی پدان) اطلاق می‌شود.

از آنجا که خاکها به تدریج از گونه ای به گونه دیگر طبقه بندی می‌شوند رده های خاک دارای افق های (محدوده های) قرار دادی می‌باشند که توسط عمق ضخامت و درصد نمک یا رطوبت و سایر خواص قابل اندازه گیری تحمیل می‌شوند.

بسیاری از این افق های قرار دادی, خصوصیات زیادی از خاک را در بر می‌گیرند که در افق های مختلف شرح داده می‌شوند که به آن ها افق های تشخیصی گفته می‌شود.

همان طور که افرادی که حیوانات را دسته بندی می‌کنند آنها را بر اساس تعداد پاها, داشتن یا نداشتن بال, استخوان بندی داخلی یا خارجی و سایر خصوصیات دیگر طبقه بندی می‌کنند کسانی که گونه های خاک را نیز دسته بندی می‌کنند آنها را بر اساس نوعی افق های تشخیصی از یکدیگر جدا می‌کنند به طوری که در همه روش های طبقه بندی, رده های رایج تر و متداول تر دارای تعداد کمتر و به صورت گسترده تعریف شده اند و رده های خاص تر دارای تعداد بیشتر و به صورت جزئی تر تعریف شده اند.

2-20 روش های طبقه بندی خاک در ایالات متحده
طبقه بندی که اکنون برای خاک استفاده می‌شود در سال 1965 توسط ایالات متحده اتخاذ شد یک توضیح ساده از این سیستم طبقه بندی به شرح زیر می‌باشد.

راسته:
این طبقه بندی عمومی‌ترین و رایج ترین دسته می‌باشد همه انواع خاکها, در یکی از 10 راسته موجود طبقه بندی می‌شوند.

هشت راسته از آنها بر اساس حضور یا عدم حضور افق های تشخیصی با سایر خصوصیات همانند شدت فرآیند شکل گیری خاک و تفاوتهای آب و هوایی در آن مناطق طبقه بندی می‌شوند از میان دو راسته دیگر., انتیسول دارای محدوده های تشخیصی مشخصی نمی‌باشد و هیتوسل ممکن است در هر منطقه آب و هوایی مرطوبی که رشد گیاهان را تضمین می‌کند وجود داشته باشد.

زیر راسته:
زیرراسته ها در یک راسته خاک به صورت گسترده بر اساس خصوصیات خاک که از تفاوت در میزان رطوبت و دما نتیجه می‌شود متمایز می‌شوند چهل و هفت زیر راسته در حال حاضر شناسایی شده اند.

زیرراسته ها در هر راسته مشخص و متمایز می‌باشند و قایل جای گیری در راسته های دیگر نمی‌باشند.

گروههای بزرگ:
هر زیر راسته خود به گروههای بزرگی تقسیم بندی می‌شود.

تنها در ایالات متحده از میان تقریبا 225 گونه موجود در جهان 185 گروه بزرگ شناسایی شده است که به صورت گسترده بر اساس افق های متمایز خاک و خصوصیات آن ها طبقه بندی شده اند.

این افق ها شامل آنهایی می‌باشند که دارای آهن, خاک رس و یا گیاخاک هستند و آنهایی که دارای لایه های سخت شده و به هم پیوسته خاک, موسوم به پنس می‌باشند که در حرکت آب و نفوذ ریشه ها در خاک دخالت دارند.

خصوصیات مشخصه این گروهها دمای خاک و درصد عناصر معدنی همانند منیزیم, سدیم, پتاسیم و سایر نمکها می‌باشد.

به ضمیمه B, فهرست معانی جدول G-3 صفحه 600 مراجعه کنید
زیر گروه هر گروه بزرگ خاک به سه نوع زیر گروه تقیسم بندی می‌شود.

یک زیر گروه نشان دهنده بخش مرکزی گروه می‌باشد.

دومی‌که خصوصیاتی نزدیک به راسته و زیر راسته های دیگر و یا سایر گروههای بزرگ دارد و سومی‌که در طبقه بندی داخلی در دسته ای دیگر قرار می‌گیرد.

در حدود 970 زیر گروه در ایالات متحده شناسایی شده اند.

تیره: تیره های خاک در یک زیر گروه بر اساس ویژگی هایی که برای رشد گیاهان یا رفتارخاک هنگام استفاده در مقاصد مهندسی مهم می‌باشند, دسته بندی می‌شوند.

خصوصیاتی که مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل بافت خاک, خصوصیات کانی های موجود در خاک, واکنش های شیمایی خاک نظیر (PH, دمای خاک, درصد رطوبت نفوذ پذیری و تراوایی خاک, ضخامت آن.

غلظت و ساختار خاک می‌باشد.

در حدود 7500 تیره در ایالات متحده شناسایی شده اند.

دسته: هر تیره شامل چند دسته می‌باشند.

تعداد 10500 دسته یا بیشتر در ایالات متحده دارای خصوصیات و ویژگی های محدود تری نسبت به تیره ها می‌باشند نام دسته ها از لحاظ خاکشناسی دارای اهمیت نمی‌باشند اما از لحاظ جغرافیایی نشان دهنده نام یک رودخانه شهر یا منطقه ای می‌باشد که دسته مذکور برای اولین بار در کنار آن شناسایی شده است.

دسته های خاک بر اساس خصوصیات قابل مشاهده و نقشه برداری رنگ, بافت, ساختار, غلظت و ثبات خاک, ضخامت و PH در حجم مشخصی از خاک و همچنین خواص شیمایی و مدنی آن طبقه بندی می‌شوند.

مثال هایی از نام های دسته ها به صورت زیر می‌باشد.

جی, اکلاهاما, هستون و مریماک که با توجه به شهر جی ایالات اکلاهاما و منطقه هستون و رودخانه مریماک نامگذاری شده اند.

فازهای (گون های) خاک: عبارت یا اصلاحی که در مورد بافت سطح خاک, درصد شیب, شوری, میزان سنگلاخی بودن, فرسایش و سایر شرایط خاک توضیح می‌دهد گونه (فاز) نامیده می‌شود.

هنگامی‌که نام گونه ها (فازها) به نام دسته ها افزوده می‌شود واحدهای نقشه برداری شده خاک قابل توجهی توصیف می‌باشد.

واحدهای نقشه برداری شده همگی از نوع پلی پدن می‌باشند.

مثال هایی از واحدهای نقشه برداری به صورت زیر می‌باشند.

خاک رس لجنی (لومی) جی با صفر تا 3 درصد شیب خاک رس سیاه و فرسوده هستون با 2 تا 5 درصد شیب خاک فرسوده و ماسه ای مریماک همواره با 18 تا 25 درصد شیب تا قبل از سال 1970 گونه خاک به عنوان واحد نقشه برای نشان دادن زیر دسته هایی که نشان دهنده نام دسته ها و بافت سطح خاک بودند مورد استفاده قرار می‌گرفت انواع خاک, اکنون به طور رسمی‌به عنوان مجموعه ای از واژه ها و اصطلاحات علم خاکشناسی به کار برده نمی‌شوند بلکه این توسط گونه ها (فازها) صورت می‌گیرد 3-20 نام ها در سیستم ایالات متحده در تلاشی برای ایجاد یک سیستم طبقه بندی جدید که با بسیاری از زمان ها سازگار باشد نام های جدید و یک سیستم جدید نامگذاری که با تمام سیستمهای طبقه بندی قدیم تفاوت دارد توسعه یافت.

صفات جدید از بسیاری از ریشه های لاتین و یونانی و تعدادی نیز از ریشه های انگلیسی, آلمانی و ژاپنی ابداع شدند.

اکثر نامها دارای قسمتی از نام دسته به عنوان ریشه نام بودند.

بدین ترتیب راسته خاک از روی نام آن معین می‌شد.

برای ساختن نام زیر راسته ها و گروههای بزرگ در هر زیر راسته اسامی‌مرکب مورد استفاده قرار می‌گیرند, که نشان دهنده خصوصیات و ویژگی خاک نامگذاری شده می‌باشند.

آلتیسل یک مثال از چهارمین راسته بزرگ موجود در ایالات متحده می‌باشد که 8/12 درصد سطح زمینهای 50 ایالات را پوشانده است که برای نشان دادن و به تصویر کشیدن کاربرد اسامی‌مرکب و ریشه اصلی آن ها در نامگذاری رده ها و راسته های خاک می‌باشد.

4-20 نقشه ها و عکس های راسته های خاک عکس های رنگی نشان دهنده هر یک از ده راسته و کلیدهای راهنمای شناسایی آنها در جدول 20-1 داده شده اند.

در بحث کلی راجع به راسته های خاک که در ادامه می‌آید سایر عکس ها به صورت سیاه و سفید به تصویر کشیده شده اند که در عنوان هر یک از آنها توضیح داده شده است.

در پایان هر بحث, نام گروههای بزرگ از سال 1938 در سیستم ایالات متحده آورده شده است.

زیر این اصطلاحات هنوز در ادبیات و واژگان زبان رایج هستند و توسط برخی از افراد مورد استفاده قرار می‌گیرند.

بحث بر روی راسته های خاک بر طبق درجه نسبی گسترش افق (محدوده) آنهاست خاکهای آلی در ابتدا مورد بررسی قرار می‌گیرند سپس خاکهای خشک و در نهایت خاکهای مرطوب خاکهایی با محتوی رس بالا تحت عنوان ورتیسول نیز در جای مناسب قرار داده می‌شوند.

1-4-20 راسته خاک: هیستوسل زیر راسته ها: فیبریست: به صورت گسترده تجزیه نشده فولیست: همسیست: نیمی‌هستند فیبرهای قابل شناسایی ساپرلیست: فیبرهای غیر قابل شناسایی هیستوسل ها خاکهای آلی می‌باشند.

خصوصیت مشخصه آن ها نوعی کربن آلی با حداقل محتوی 12 درصد هنگام عدم وجود هوموس در بخش معدنی خاک می‌باشد که این مقدار ممکن است هنگامی‌که در بخش معدنی 60 درصد یا بیشتر رس وجود داشته باشد تا 18 درصد نیز برای خاکهایی که داخل یا زیر آب قرار می‌گیرند افزایش یابد برای خاکهایی که در نواحی سنگی شکل می‌گیرند.

محتوی کربن 20 درصد یا بیشتر می‌باشند.

خاکهای آلی محتوی ذخایر آب فراوان, کمبود مواد مغذی همانند پتاسیم و مس و دانسیته پائین می‌باشند (به مقدار 3-6 پوند و فوت مکعب- 1/0 گرم بر سانتی متر مکعب) طبقه بندی هیستوسل بر اساس خصوصیات فیزیکی آن ها همانند مواد معدنی, مراحل تجزیه, ضخامت, دانسیته, ظرفیت نگه داری آب, دما, غلظت, ثبات و سایر خصوصیات شیمیایی می‌باشد.

دانشکده کشاورزی خاکشناسی عمومی تحت نظر استاد محترم: جناب آقای دکتر علی باقر زاده مترحم: سیده مژگان حسینی بهار 85 فهرست مطالب: طبقه بندی خاک 1 مقدمه 1 2-20 روش های طبقه بندی خاک در ایالات متحده 2 راسته: 2 زیر راسته: 3 گروههای بزرگ: 3 زیر گروه 3 تیره: 4 دسته: 4 فازهای (گون های) خاک: 5 3-20 نام ها در سیستم ایالات متحده 5 4-20 نقشه ها و عکس های راسته های خاک 6 1-4-20 راسته خاک: هیستوسل 7